zendeling

Het is bijna crimineel te noemen als mensen hun zeer waardevolle oude culturele tradities en mythisch-religieuze verhalen kwijtraken doordat ze op opdringerige wijze en/of door omkoping een vreemde cultuur opgedrongen krijgen na zogenaamde "bekeringen". Er gaat dan een stuk historische continuiteit verloren die onvervangbaar is. Hetzelfde is gebeurd toen wij op ruwe wijze van onze Germaanse 'roots' werden afgesneden. Het enige wat ons nog restte waren kleine stukjes volksgeloof met de paaseieren, paasvuren, Wodan die met sinterklaas over de daken door het stookgat offers aanneemt in schoene

Bijvoorbeeld zou je dan in kleur aan kunnen geven waar de schrijvers van Lucas en Mattheus uit Markus en waar ze uit het Gezegdenevangelie ("Q") hebben zitten over te pennen. Of je zou met kleur aan kunnen geven waar redacteuren in het Gezegdenevangelie de gezegden van Jezus met hun eigen pseudo-Jezus gezegdes hebben aangevuld. En je zou met kleur aan kunnen geven waar de schrijvers van Lucas en Mattheus hun eigen materiaal hebben toegevoegd aan het Marcus origineel. Enzovoort en enzoverders. Als je dat niet doet zit je met een amalgaam van schrijvers die allemaal op een andere lijn zitten

Daarom noem ik mijzelf ook heel bewust geen christen, hoewel ik wél een beeld van Jezus heb dat lijkt op het christelijke beeld. Ik zie de hele idee van "apostelen" en de historiciteit van de nieuw testamentische brieven en de evangelieverhalen en Handelingen als zijnde geschreven door "apostelen" als mythevorming door de vroege kerk van zo rond de tweede eeuw. Heel knap bedacht om de eigen theologiën en de eigen kerkelijke voorstelling van zaken terug te koppelen naar de tijd van Jezus zodat het zo meer autoriteit kreeg. Dat heb ik overigens niet zelf zo bedacht (voor ik weer neerbuigende

Hoe dan ook, als je Jezus probeert te benaderen buiten die dogma's om en in volledige verstandelijke vrijheid een relatie met die Jezus zoekt, dan zien veel christenen je direct niet meer als geloofsgenoten en beginnen ze soms heel vijandig te reageren alsof je hún geloof daarmee zou aanvallen. Sommigen van hen menen dan zelfs dat je geleid wordt door "demonen of duivels" (zoals mijn christelijke buurvrouw die zegt dat ze "heilig" is geworden sinds ze voor Christus koos). Het is een reactie die vergelijkbaar is met de onverdraagzame vijandigheid van vooral soeni moslims tegenover de mystiek

Het is ook slechts mijn eigen levensbeschouwing, dus sla het rustig over. Om nog even door te gaan op het gemis aan gelijkdenkenden. Ik voel wel dat alle mystieke of meer esoterische denkers (ook op dit forum) ongeveer op mijn lijn zitten. Maar dat is nog wat anders dan mensen kennen die goed op de hoogte zijn van de mystieke inhoud van de leringen van Jezus. De meeste meer "objectieve" theologen die zich bezighouden met de ontstaansgeschiedenis van het nieuwe testament, zijn zelf helaas vaak niet gelovig in de zin van dat ze ervan uitgaan dat de geest niet primair is maar alleen een p

Tja, gelukkig hebben we vrijheid van godsdienst in dit deel van de wereld en zijn er geen ketterverbrandingen meer. Nuff said.

Persoonlijk denk ik dat mijn "eigen" Jezus een heel stuk dichter bij de historische zit dan het christelijke mengbeeld. Dat komt voornamelijk door mijn achtergrondinformatie over het type Meester waar Jezus overduidelijk bij thuishoort en mijn inzichten in zijn leringen. En dan heb ik het wél over gezegden die in Mattheus en Lucas terecht zijn gekomen, niet de versie die je in het Thomas-evangelie aan kunt treffen. De historische leringen zijn de kern, de daden illustreren die, maar je moet de exactheid van die daden (en ook van de kerkversie van de leringen) in de evangelieverhalen met een

Je kunt de "echte" Jezus niet uit het christelijke deel van de bijbel vissen omdat hij er niet genoeg in voorkomt. Maar wat je wel kunt doen is heel veel van de religieuze fantasie over hem verwerpen als duidelijk niet historisch. Alleen is dat geen simpele taak. Er is ook geen enkele betrouwbare geschiedschrijving over het begin van het christendom en zijn geschriften te vinden. Maar we weten inmiddels wel dat er veel meer evangelies waren (dan nu in de canon) en dat er pas later een selectie en fusie tot stand is gekomen van de diverse verbeeldingsvormen. Dan blijft alleen bescheidenhei

Het religieuze beeld van God is heel gebrekkig, vooral mythisch en verstoord door andere soorten religieuze fantasie. Alleen het beeld van God in de mystiek is waardevol en het is (toevallig of niet) in alle tradities over de hele wereld ongeveer gelijk. Dat zie je terug in het gedrag van religieuze mensen, ze vechten andere religies de tent uit, waar de mystici juist dingen van elkaar over nemen en weten dat die religieuzen alleen maar vechten vanwege de tekortschietende beelden van God en van elkaar.

@skippy De kerken lopen in het geheel beschouwd wel degelijk leeg, de ontkerkelijking en de afbraak van kerken gaan al decennialang door in westerse landen. Dat er ook wat kerken groeien doet daar niets aan af, ook hier maakte je (wellicht onbewust) gebruik van een drogreden. Kerkelijke dogma's liggen per definitie vast. Heel veel hindoes geloven dat de Veda's per definitie geen fouten kunnen bevatten en er zijn zelfs religieuze forums waar je alleen langs bepaalde lijnen (de "12 artikelen"?) mag discussieren omdat je anders de religie in haar "fundamenten" aan zou vallen. Een dogma neem

Ik ben niet gelovig opgevoed, heb me met mijn verstand verdiept in de werkelijkheid en filosofie (ook beta-opleidingen beta-uni-studie), maar heb toch na enig denkwerk verkozen om in God te gaan geloven en een relatie met God aan te gaan. Mijn ouders, broer en zus en allerlei kennissen vinden dat maar niets. Maar ik meen niet dat ik DE waarheid ken of in pacht heb, wel dat ik zo'n beetje de beste en nuttigste levensbeschouwing heb gevonden. Atheisme en religie zijn het niet voor mij geworden.

Ik snap wel dat je met een orthodoxe levensbeschouwing minder plezier beleeft aan al dat letterkundig-theologische onderzoek aan het nieuwe testament, dat moet haast wel bedreigend overkomen op je wijze van geloven. Ik ben er zelf juist heel erg in geinteresseerd, ik wil weten waarom en hoe al die geschriften zo tot stand kwamen. Maar goed, ik heb makkelijk zo denken omdat ik me niet gebonden voel aan de orthodoxe zienswijze zoals die uiteindelijk werd vastgelegd. In zeg maar niet-orthodoxe kringen is het bestaan van Q als verwerkt (ooit geschreven) document al lang en breed aanvaard dus die

Als ik over dominante christelijke ideeen spreek, dan heb ik het niet enkel over dogma's, maar vooral over de idee dat Jezus met een bepaald hoger doel aan zijn einde is gekomen en dat God hem zou hebben gestuurd naar de mensheid, zeg maar de "Jezus van het kruis". De 4 synoptische evangelien, het gezegdenevangelie Q, Marcus, Mattheus en Lucas, zijn heel anders van karakter. Daar zijn hele goede verklaringen voor gevonden door theologen. Ten eerste stammen deze evangelien uit andere perioden in de ontwikkelingsgeschiedenis van het christendom en van de canon. Ten tweede werden ze afzonder

Ik vind je reactie wel begrijpelijk, maar ik vind niet dat ze werkelijk ingaat op het punt dat ik maakte. Het zijn ten dele drogredenen die je gebruikte. Ik heb duidelijk aangegeven welke delen van het verschijnsel religie ik niet vind passen bij een open en kritische manier van denken. Dat er ook andere levensbeschouwingen bestaan die niet echt open zijn doet daar helemaal niets aan af, dus die erbij halen heeft geen argumentele waarde. Wetenschap heeft ook zijn beperkingen, dat gaf ik al aan, maar het gaat mij om de grondhouding. Wetenschappelijke paradigma's verschuiven niet voor niets

Dan zal ik het beter uitleggen. Ik bedoel daarmee dat je een open blik hebt en houdt en je altijd bereid bent nieuwe inzichten toe te laten. Je hoeft niet persé eenzijdig rationeel te zijn om toch de voorkeur te geven aan het afkeuren van irrationeel en bijgelovig denken. Bij bijvoorbeeld een religie met dogma's en "openbaringswaarheden" wordt die vrijheid om nieuwe inzichten in te passen beperkt. Je mag eenvoudigweg niet buiten die "religieuze waarheden" denken omdat je je dan buiten die religie begeeft. De wetenschap zelf (dus niet de manier van denken), is te beperkt, dat klopt. Ze kan

Vertrouwen is denk ik een wat beter woord dan geloof. Ik vertrouw de religieuze manier van denken niet omdat ze vermengd is met mythisch, bijgelovig en dogmatisch denken. Daardoor komt het ook dat je zoveel verschillende religies hebt met steeds weer andere voorstellingen van hoe de wereld werkt. Het wetenschappelijke wereldbeeld is wat vaster (maar niet statisch) omdat het verankerd zit aan experimenten en waarnemingen. De mystiek is ook vaster omdat ze door innerlijke ervaring is verkregen en grote overeenkomsten heeft tussen heel verschillende culturen. Mystiek kan samengaan met religi

Inderdaad, ik geloof persoonlijk ook niet dat Jezus het christendom gestart is, laat staan dat hij de dominante christelijke ideeen verkondigde. Maar dit terzijde. De "oude" christelijke theologen gingen er nog allemaal van uit dat alles wat nu in het christendom samenkomt en wordt verkondigt ook vanaf het begin al aanwezig was, in ieder geval de concentratie op de offerdood van Jezus vanaf zijn dood/verdwijning. Sinds enkele decennia is dat niet meer zo. Er is inmiddels een (voor mij) belangrijke groep theologen die van mening is dat er in de eerste paar eeuwen behoorlijke verschillen ware

Ik denk dat voor de meeste mensen geldt dat hun denkkader al bepaald heeft waar ze ongeveer terecht gaan komen qua levensbeschouwing. Zelf begon ik als kind bij agnostische ouders en had ik een heel nieuwsgierige blik met een open rationele invalshoek. Ik vond het bijgeloof en de mythes van religies niet bijster aantrekkelijk als levensbeschouwelijke aspecten. Ten eerste strookten ze niet met mijn kennis over de wereld en ten tweede waren ze onderling tegenstrijdig (het een volgt ook uit het ander). Zo rond mijn achttiende kwam het keerpunt en durfde ik de dimensie van God toe te laten als o

Dat maakt het voor veel christenen zo enorm lastig om te geloven in deze moderne tijd van nadruk op die kille en naakte historische betrouwbaarheid. De Joodse religie en ook de christelijke hebben wortels die teruggaan tot in de steentijd, een tijd van shamanen die rond het kampvuur verhalen vertelden over hoe de mensheid was begonnen en welke relatie die mens had met de goden of met God. Diezelfde verhalen vind je trouwens in veel verschillende culturen in andere versies weer terug. Je kunt het een beetje vergelijken met hoe de Australische aboriginals en de Amerikaanse indiaanse volkeren t

Dat antwoord gaf ik al. We hebben nu eenmaal geen foto's van de mensen in de groepen die delen van het nieuwe testament voortbrachten. Maar dat het afzonderlijke groepen waren kun je heel goed afleiden uit de zeer uiteenlopende ideeen over wie Jezus was binnen het Nieuwe Testament (en trouwens ook daarbuiten). Persoonlijk denk ik dat de historische Paulus er weinig mee van doen had omdat ik niet geloof dat hij die brieven heeft geschreven. Er is eigenlijk geen betrouwbare historische informatie over die befaamde anekdotische Paulus. Het is misschien een keuze die Petrus in Rome destijds

Als je kijkt naar de geloofsgroepen in de eerste twee eeuwen, toen er nog geen centraal christendom was met een nieuw testament, dan zie je dat daar zeer verdeeld over werd gedacht. Het was maar 1 enkele groep, waarschijnlijk in Syrië, die de dood van Jezus als een offer voor de mensheid is gaan beschouwen. Die visie zie je vooral in de zogenoemde Paulus epistels en is ook verwerkt door de schrijver van Marcus en zijn copieïsten. Jezus zelf leerde meer dat je verlossing kon krijgen door zijn eigen mystieke leringen te kennen en toe te passen met overigens Jezus zelf als centrale figuur,

Eigenlijk is de vraag, 'waarom schiep God het universum op precies deze manier, met precies deze natuurwetten met als uitkomst levende wezens die kunnen lijden omdat ze kwetsbaar zijn. Waarom is er pijn en lijden? Omdat een biologisch systeem vaak te gronde kan gaan als het niet geprikkeld wordt tot vlucht of verdediging en pijn en stress is de methode om te prikkelen. Net zoals genot gemaakt is om bepaalde andere biologische functies te laten plaatsvinden. Waarom heeft God leven gemaakt en waarom zitten biologische systemen nou net zó in elkaar? Misschien is dat wel een heel brutale vra

Voor mij persoonlijk is de historiciteit wel belangrijk in de zin van hoe ik de bijbel lees. Ik zie de nieuw testamentische geschriften en geschriften die eraan ten grondslag lagen niet als historie en ik geloof zeker ook niet dat de vele schrijvers het zélf als historie zagen. Zelfs bij de zogenaamde Paulus-epistels heb ik helemaal niet het gevoel dat het echte brieven betreft, maar evangelische getuigenissen die uit naam van Paulus werden geschreven door een minder orthodoxe bisschop. Andere brieven lijken meer op bisschoppelijke brieven aan de gemeente ter inspiratie. Net zoals veel st

Ik stel vast dan mensen met een andere levensbeschouwing op dit forum niet vrij zijn om zich te uiten. Begrippen als 'sektarisch', 'dogmatisch', 'xenofobisch' moeten vrijelijk gebruikt kunnen worden om bepaalde tendenzen in het orthodoxe ["roomsche"] christendom te omschrijven. Dit afbranden als negatief taalgebruik is een teken aan de wand. Misschien tot later eens, als het wat vrijer wordt hier qua tolerantie voor andersdenkenden. Het christendom onderbouwt zijn uitgangspunten niet [het is immers een bisschoppelijk voorgekookt geloof], maar als er andere levensbeschouwingen aan het woor

Ik hoef helemaal niets te onderbouwen. Levensbeschouwing is geen logica of wetenschap zoals wiskunde. Geloven doe je niet op grond van bewijzen maar op grond van vertrouwen en overtuiging. En ik vertrouw de universele zienswijze van de boeddhisten, de yoga-beoefenaars, de mystici beter dan de sektarische visie zoals bij salafisten en christen-fundamentalisten. Die eerste groep is van mening dat de boodschap van Jezus, Zijn leringen dus, een gnostische of mystieke was die niet alleen door christenen geclaimd kan worden. Het zijn de sektarischen die aan moeten tonen dat hun exclusieve openba