Robert Frans

Iedereen vrede en alle goeds toegewenst voor het nieuwe jaar!

Mooi, zijn we het daar ook weer over eens. Cynisme of sarcasme herken ik niet altijd, dus als je hier bedoelt te zeggen dat je reactie op die wijze bedoeld was, of wellicht op een nog andere wijze dan ik in je reactie las, dan neem ik dat graag van je aan.
Het punt van dit topic is, of ik moet de openingspost evenals verkeerd verstaan, dat het uitgaat van de premisse dat alle religies uit zouden zijn op alleenheerschappij. En vervolgens vraagt welke overeenkomsten de religies in hun handelen daarin hebben.
Dat is dus net zoiets als eerst stellen dat alle vrouwen hoeren zijn en vervolgens aan vrouwen vragen welke overeenkomsten zij daarin dan hebben. Met een citaat uit een werk dat, deze vergelijking aanhoudend, prostitutie blijkbaar erg serieus neemt en zo efficient mogelijk wil exploiteren.
Ik ga dus niet al te inhoudelijk op die stelling in, omdat die stelling mijns inziens onzinnig is. Ook als het een hypothese zou zijn of een gedachtenexperiment, komt zij op mij nogal onzinnig over, omdat een hypothese wel ergens op gestoeld moet zijn.
Als de stelling dus is: "Stel dat alle religies uit zouden zijn op wereldoverheersing, welke kenmerken hebben zij daarvoor dan?" dan verbindt je een fictieve hypothese met feitelijke eigenschappen van religies, zonder dat je eerst het verband tussen hypothese en feitelijkheid aantoont. Je gaat dan religies of wezenlijke elementen ervan naar de hypothese herinterpreteren, om de hypothese zelf kloppend te maken.
Je kunt immers ook niet zomaar zeggen: "Stel dat alle atheïsten in kabouters zouden geloven, hoe geven zij daar dan feitelijk vorm aan?" Je moet dan eerst aantonen dat atheïsten in kabouters geloven en pas daarna kun je aanwijzingen zoeken in hoe zij dat dan doen.
Anders wordt het een onzinnige exercitie, waarbij je onvermijdelijk zoveel mogelijk elementen binnen atheïstische levensbeschouwingen zodanig gaat herinterpreteren, niet zelden tegen de redeneringen van de levensbeschouwingen zelf in, dat het alsnog net lijkt alsof dezen naar kabouters wijzen.

Het is wat inderdaad hè, dat mensen zomaar het lef hebben om boeken te gaan interpreteren, of zelfs niet eens als de enige belangrijke gezagsbronnen willen zien. Het zou toch zoveel gemakkelijker zijn als alle religies gewoon die achterlijke, gewelddadige groeperingen waren en gewoon netjes hun heilige boeken precies zouden interpreteren en verabsoluteren zoals atheïsten voorschrijven. Dat zou de wereld toch zoveel overzichtelijker maken.
Het zou ook dé oplossing zijn voor dit topic: als alle religies nou gewoon even precies zouden doen wat atheïsten voorschrijven, dus dan óók natuurlijk die van het Vliegend Spaghettimonster, dan kunnen ze misschien inderdaad alsnog samenwerken om de wereld te veroveren en die vervelende atheïsten in de pan te hakken. Kunnen ze daarna weer gewoon in alle vrijheid zichzelf zijn.

Nee hoor, totaal geen verbazing hier. Maar het klopt dat ik mij inderdaad hier de vrijheid gun om bij tijd en wijle volop, ongeremd te schrijven over het geloof. In het "normale leven" ben ik volgens mij vooral een vrij gemiddelde, doch meestal wat orthodox gelovende katholiek met veel gevoeligheid voor liturgie, die bewust ongehuwd woont, thuis zijn gebeden verricht en verder probeert een goed, katholiek leven te leiden. Het is dus ook bepaald weer niet zo dat ik als een soort kluizenaar elke dag vol vuur en passie ellenlange gebeden en lezingen verricht en mijn huis alleen buitenkom voor de mis.
Maar ik hou érg van mooie verhalen, rituelen en beelden en ik hou van schrijven daarover. En op een algemeen christelijk forum ga ik er domweg vanuit dat ik alle ruimte mag nemen om te schrijven zoals ik schrijf. Op andere plaatsen kan dat niet zomaar, daar is het schrijven of spreken over het geloof vaak toch meer uitleggend van aard, in neutrale bewoordingen en al diens meer. En dan ook alleen als mensen mij erom vragen. Wat overigens natuurlijk ook heel boeiend en uitdagend kan zijn om te doen: het katholicisme omschrijven zonder over het katholicisme te spreken, zonder haar geloofstaal te gebruiken.
Alleen is dit dus niet zomaar een algemene omgeving. Dit is een christelijk forum, waar christenen zich moeten kunnen voeden met het geloof door voornamelijk discussies, het delen van mooie verhalen, muziek en andere culturele uitingen en af en toe eenvoudige pastorale bewegwijzering.
En buiten dit forum heb ik ook niet echt een plaats om zo voluit over het geloof te schrijven én deze door medegelovigen te laten beproeven. Zomaar "naar het niets" hierover schrijven, dat ligt mij daarbij ook nu eenmaal wat minder, omdat ik juist graag mensen wil laten delen in de verhalen die ik overal ontdek.
Dat hier vervolgens ook niet-gelovigen rondhangen en af en toe gepast meediscussieren, dat vind ik alleen maar extra interessant, want enkel christenen aanhoren kan ook wat eenzijdig worden. Maar dat betekent niet dat ik mij voor hen zou moeten inbinden hier, want zij zijn mijns inziens dus de doelgroep hier niet.
En dat er ook medegelovigen zijn die mijn schrijven niet (altijd) zullen waarderen, zal ongetwijfeld helemaal waar zijn, ook omdat ik regelmatig ook onzinnige tot foutieve dingen schrijf. Ben ook maar een mens en ook maar een katholieke leek zonder echte theologische scholing zoals jij, Flash, bijvoorbeeld wél hebt.
Maar dan lees je mijn posts gewoon niet, zo eenvoudig is het eigenlijk, of dan lees je gewoon wat meer tussen de verhalende of dichterlijke gedeelten door. Niemand is verplicht om wie ook te lezen, niemand is verplicht om altijd (direct) antwoorden te geven, dus maak vooral gebruik van je vrijheden hier.
Het lijkt mij immers niet werkzaam en ook niet wenselijk als ik zodanig zou moeten schrijven, dat ik iederéén ermee zou kunnen plezieren. Iedere user heeft hier nu eenmaal een eigen schrijfwijze: Olorin wat nuchterder en informatief, Thorgrem vrij direct en to the point, Lobke wat zachtmoediger en relativerend, MysticNetherlands weer fel en gepassioneerd, etc.
En ik dan wat verhalender en poëtischer, of hoe je het ook noemen wil. Het is mijns inziens daarom ook juist mooi dat al deze verschillende schrijfwijzen hun plaats mogen hebben op dit forum, want dat maakt het forum een stuk interessanter en kleurrijker.
Dus hier zal ik inderdaad niet altijd "een tandje minder" doen. Ik zal hier blijven schrijven zoals ik schrijf, ook omdat ik weet dat mijn schrijven hier gelukkig over het algemeen erg gewaardeerd wordt. Want niet-gelovigen zijn hier en dus ook niet voor mij de belangrijkste doelgroep, dat zijn mijn medegelovigen. Dus schrijf ik allereerst voor hén.
Ik ben daarbij altijd bereid (geweest) om vragen van niet- of andersgelovigen zo zorgvuldig en mooi mogelijk te beantwoorden en tot op zekere hoogte in discussie te gaan over het geloof zelf. Maar zij, en wellicht ook medegelovigen die minder fan zijn van mijn schrijven, zullen mijn tandje dus wel een beetje moeten dulden hier, zolang de mods het natuurlijk ook toestaan. En mijns inziens is dat sowieso een vrijheid die álle gelovigen hier ruimschoots mogen gebruiken in hun schrijven.

Interessante discussie, mag ik twee dingen opmerken:
1. Hoezo weet God allang wat ik wil en mag ik alleen willen wat God wil?
Mijn bijbel staat vol met voorbeelden waarin God van gedachte veranderde door o.a. gebed
1 Kron 21:15
God zei dat hij Jeruzalem wilde vernietigen, maar zag er later toch vanaf Ex 32:14
Vanwege moses gebed bedacht god zich van het plan om onheil te zaaien Ex 33:12vv
Moses in discussie met God waarin God meegaat in Moses zijn voorstellen Deut 9:13-29
God was vastberaden de Israelieten te vernietigen, zelfs Aaron. Maar na 40-dagen gebed van Moses ziet God er toch vanaf 1 Kon 21:21-29
God ziet er vanaf om Ahab te straffen vanwege het berouw wat hij toont Jer 26:2-3
Misschien zullen ze luisteren en met hun kwalijke praktijken breken. Dan zal ik afzien van het onheil waarmee ik hen wil treffen vanwege hun kwalijke praktijken Ez 4:9-15
God gaat mee in het voorstel van Ezechiel om niet met menselijke uitwerpselen te bakken Amos 7:1-6
Hierin staat tot 2 keer toe dat God medelijden kreeg en er vanaf zag Jona 3:10
God zag af van wat hij wilde doen met Nineve En dit is nog maar een handje vol voorbeelden. Er zijn honderden teksten als deze. In het kader van een relatie klinkt het mij niet logisch dat ik alleen zou mogen wat ik van God mag of wat hij zou toelaten. Waarom stond die boom daar anders in het paradijs? Het wat het bewijs van de vrije keus van de mensheid. Het bewijs van ongedwongen vader die graag bij zijn kinderen wandelde, maar ze niet wilde dwingen. Eén van de fundamenten van een relatie in liefde is volgens mij de 'vrije keus'. En dat heeft nogal wat implicaties gehad, vooral voor God. Hij had te maken met een opstandig volk wat een eigen mening heeft en die mening strookte niet zo veel met wat God voor ze wilde. Maar he, God laat keer op keer zien dat hij daarin meegaat en zijn oneindige liefde laat zien door zich aan ons aan te passen. Jezus is hier wat mij betreft de ultieme vervolmaking van. Dat ondanks mijn shit en mijn domme keuzes die zo veel pijn en verdriet en kwaad kunnen veroorzaken, zegt God, ik geef me nog steeds voor jou, ongeacht de keuzes die je maakt (zo ver het oosten is van het westen). Zie ook de verloren zoon, merk ook op dat er een groter feest gegeven werd voor de gene die op zoektocht ging en uiteindelijk toch bij de vader terug kwam!
Dus ja, ik geloof dat God ons kent als zijn vader en zal zodoende veel kunnen voorspellen van onze keuzes. Maar het blijft mijn keuze. Anders had ik nooit een vrije relatie met hem kunnen hebben waarin ik ook gewoon boos mag zijn op God, of verdrietig, of...teleurgesteld. Dan had ik ook niet echt van Hem kunnen houden? Dan was het een tiran geweest. Volgens mij zijn er genoeg kinderen die een tiran als vader hebben en die kunnen beamen dat daar niet echt van te houden is...
En dan kom ik op mijn tweede punt. Wat door MRM al mooi verwoord is:
2. Is een relatie niet juist gebaseerd op een dialoog?
Je wilt toch van God horen dat je het goed doet? Dat hij van je houdt en trots op je is? Het nieuwe testament staat vol met uitingen van Gods vaderhart waarin hij een vader voor ons wil zijn. (Mat 6:26, Luk 12:29, Mat 7:11, Mat 11:28, ...) Hoe kan hij een vader voor ons zijn als we gebed zien als een eenrichtingsweg?
De schapen zullen zijn stem herkennen (Joh 10:4). De geest zal zeggen wat hij hoort en dat ons bekend maken (Joh 16:13). Talloze andere voorbeelden duiden op een dialoog met God. En in het kader van punt 1 hierboven. De relatie en dialoog zijn ook weer nodig zodat wij kunnen doen (keuze), wat God van ons vraagt en zo de wereld steeds een beetje beter maken en liefdevoller zoals hij dat graag wil. Dus juist wel op die vervelende collega afstappen (die eigenlijk heel alleen is). Of de buurvrouw eten brengen (omdat haar man is opgenomen in het ziekenhuis). Of net even dat ene woordje inslikken (omdat ze daar zo onzeker van wordt). Waar leren we vandaag de dag nog hoe God door de dag heen tot ons spreekt en ons hints geeft om mensen te helpen, aan te spreken, bemoedigen. Of ons helpen om onze woede en boosheid te kalmeren. En in plaats van de angsten te maskeren achter facebook, ze juist neer te leggen bij God en zijn liefdevolle woorden mij laten helen en zelfvertrouwen geven?
Ik zie vrije wil en dialoog (gebed) echt als kernwaarden voor een liefdevolle relatie met de God zodat ik zijn kind kan zijn en hij mijn Vader. Ik ben heel benieuwd hoe je datzelfde kunt zeggen als je geloofd dat ik alleen mag wat van God mag. (en dat is geen verwijt, maar een oprecht eerlijke vraag)
Maar een brief schrijven aan God, schitterend! Probeer op de volgende pagina ook eens te schrijven wat je denkt dat God zou antwoorden. Ik durf te wedden dat er geen woord in zal staan wat niet klopt met de bijbel of met het liefdevolle vaderhart van God. Tenzij je misschien een moeilijk vaderbeeld hebt. In dat geval, gebruik dan het moederhart. (Jes 66:12-13)

Ik vind met betrekking tot dit de intro van de pauselijke (paus Johannes Paulus II) encycliek Fides et Ratio prachtig;
https://www.rkdocumenten.nl/rkdocs/index.php?mi=600&doc=10&id=650
Geloof en rede (Fides et Ratio) zijn als twee vleugels waarmee de menselijke geest zich verheft om de waarheid te beschouwen. Het streven om de waarheid te leren kennen en tenslotte Hemzelf te kennen heeft God de mensen in het hart gelegd, opdat hij, door Hem te kennen en te beminnen, ook tot de volledige waarheid over zichzelf kan komen 12345.
1; Vgl. Ex. 33, 18 “Toen vroeg Mozes: `Laat mij toch uw heerlijkheid zien.'”
2; Vgl. Ps. 27, 8-9 “Gij zegt - en mijn hart spreekt het na: 'zoekt mijn aanschijn.' Uw aanschijn, Heer, wil ik zoeken. ...”
3; Vgl. Ps. 63, 2-3 “al wat ik ben smacht naar U in een troosteloos dor land zonder water. ...”
4; Vgl. Joh. 14, 8 “Hierop zei Filippus: “Heer, toon ons de Vader; dat is ons genoeg.””
5; Vgl. 1 Joh. 3, 2 “Vrienden, nu reeds zijn wij kinderen van God, en wat wij zullen zijn is nog niet geopenbaard; maar wij weten dat wanneer het geopenbaard wordt, wij Hem zullen zien zoals Hij is.”
 
God zij dank hoef ik in mijn geloof niet alles wat ik niet ken, wat mogelijk een probleem kan worden of wat mij niet aanstaat weg te zetten als 'afgod'. En sta ik in mijn geloof geheel vrij om de Waarheid te onderzoeken en kan de wetenschap mij daarbij helpen. Gods Waarheid heeft namelijk niets te vrezen van 'de wetenschap' is mijn stellige overtuiging.

Bij deze aan een ieder lid van het forum een zalig kerstfeest en een gelukkig nieuwjaar gewenst. Dat het komende jaar maar een actief jaar mag zijn op het forum en er een positieve impuls mag zijn.

Ik denk om dezelfde reden waarom wij onze zonden moeten belijden, soms zelfs nog aan een priester, terwijl God natuurlijk allang weet wat we uitgespookt hebben en hoe echt ons berouw is. Iets weten en het daadwerkelijk van de ander horen zijn toch twee verschillende dingen. Ja, Hij weet wat wij willen, maar wil het tóch graag van onszelf horen.
Denk aan een vader met zijn kinderen: hij weet wellicht best wat ze voor hun verjaardag willen hebben, maar toch is het leuk als ze een verlanglijstje maken en wil hij dat ze het met hem delen. En hij weet misschien allang wie die ruzie begonnen is, maar wil het wel uit hun mond horen. Al is het alleen maar zodat ze hun hart kunnen luchten.
Blijft inderdaad altijd een bijzonder iets. "Vraag God wat je wil!" "Ik wil een Ferrari!" "Maar het moet wel naar Gods wil zijn!" Ja, zo kom je inderdaad ver als algevende God.
Het vrome antwoord is natuurlijk dat God het beste weet wat jij nodig hebt en het gebed er is om dat steeds meer te ontdekken. Dat Gods wil eigenlijk hetgeen is wat jij óók wil, al weet je het misschien niet altijd door je zondige natuur.
Het meer mystieke antwoord is, denk ik, dat je zo je verlangens, goed of slecht, aan God overdraagt en het dan dus ook bij Hem láát. Het is dan dus eigenlijk een stukje geleide onthechting, waarbij je in het ideale geval dus om die Ferrari bidt en vervolgens stopt met het verlangen naar dat gevaarte, omdat het nu bij God ligt en Hij je hem vast wel zal geven als je hem op één of andere manier nodig zult hebben. Het is in elk geval ook een traditionele duiding van bijvoorbeeld de haatpsalmen: de bidder vraagt God om strenge vergelding, zodat hij het kan laten rusten.
Zodat je uiteindelijk, helemaal onthecht en al, inderdaad enkel naar Gods wil bidt: niet in de vorm van verlanglijstjes, maar in stille, contemplatieve vereniging met Hem.
"Schuift al uw zorgen op Hem af, want Hij heeft zorg voor u." (1 Petr. 5,7) Dat dus, denk ik dan.

Ik denk om dezelfde reden waarom wij onze zonden moeten belijden, soms zelfs nog aan een priester, terwijl God natuurlijk allang weet wat we uitgespookt hebben en hoe echt ons berouw is. Iets weten en het daadwerkelijk van de ander horen zijn toch twee verschillende dingen. Ja, Hij weet wat wij willen, maar wil het tóch graag van onszelf horen.
Denk aan een vader met zijn kinderen: hij weet wellicht best wat ze voor hun verjaardag willen hebben, maar toch is het leuk als ze een verlanglijstje maken en wil hij dat ze het met hem delen. En hij weet misschien allang wie die ruzie begonnen is, maar wil het wel uit hun mond horen. Al is het alleen maar zodat ze hun hart kunnen luchten.
Blijft inderdaad altijd een bijzonder iets. "Vraag God wat je wil!" "Ik wil een Ferrari!" "Maar het moet wel naar Gods wil zijn!" Ja, zo kom je inderdaad ver als algevende God.
Het vrome antwoord is natuurlijk dat God het beste weet wat jij nodig hebt en het gebed er is om dat steeds meer te ontdekken. Dat Gods wil eigenlijk hetgeen is wat jij óók wil, al weet je het misschien niet altijd door je zondige natuur.
Het meer mystieke antwoord is, denk ik, dat je zo je verlangens, goed of slecht, aan God overdraagt en het dan dus ook bij Hem láát. Het is dan dus eigenlijk een stukje geleide onthechting, waarbij je in het ideale geval dus om die Ferrari bidt en vervolgens stopt met het verlangen naar dat gevaarte, omdat het nu bij God ligt en Hij je hem vast wel zal geven als je hem op één of andere manier nodig zult hebben. Het is in elk geval ook een traditionele duiding van bijvoorbeeld de haatpsalmen: de bidder vraagt God om strenge vergelding, zodat hij het kan laten rusten.
Zodat je uiteindelijk, helemaal onthecht en al, inderdaad enkel naar Gods wil bidt: niet in de vorm van verlanglijstjes, maar in stille, contemplatieve vereniging met Hem.
"Schuift al uw zorgen op Hem af, want Hij heeft zorg voor u." (1 Petr. 5,7) Dat dus, denk ik dan.

De synagoge ontstond tijdens de Babylonische ballingschap, toen de joden niet meer in de tempel konden offeren en daarom er biddend de Torah gingen bestuderen. De synagoge is dus géén onderdeel van de tempel, maar staat er helemaal los van.
Er werd wel onderwijs gegeven door rabbi's in de zuilengalerijen en uiteraard gingen de offers gepaard met gebeden en gezangen, maar synagogale erediensten werden er niet gehouden. Ook het onderwijs was geen deel van de offerliturgie, maar stond er los van.
Sommigen menen dat de tempel zich verhield tot de synagoge zoals een kathedraal nu tot de plaatselijke parochies. Maar dat was niet zo. De tempel vervulde een totaal andere functie in de oudtestamentische cultus dan de synagoge en vóór de Babylonische ballingschap wáren er niet eens synagogen.
Men ging één tot drie keer per jaar naar de tempel om offers te brengen en hield zich verder aan de wettelijke voorschriften qua voedsel en recht. Waarbij men ook regelmatig tot God bad. Heel vroeger waren er vele offerplaatsen verspreid over het land, maar die werden uiteindelijk afgeschaft ten behoeve van die ene tempel, om zo ook het monotheïsme krachtiger neer te zetten.

Nee hoor, totaal geen verbazing hier. Maar het klopt dat ik mij inderdaad hier de vrijheid gun om bij tijd en wijle volop, ongeremd te schrijven over het geloof. In het "normale leven" ben ik volgens mij vooral een vrij gemiddelde, doch meestal wat orthodox gelovende katholiek met veel gevoeligheid voor liturgie, die bewust ongehuwd woont, thuis zijn gebeden verricht en verder probeert een goed, katholiek leven te leiden. Het is dus ook bepaald weer niet zo dat ik als een soort kluizenaar elke dag vol vuur en passie ellenlange gebeden en lezingen verricht en mijn huis alleen buitenkom voor de mis.
Maar ik hou érg van mooie verhalen, rituelen en beelden en ik hou van schrijven daarover. En op een algemeen christelijk forum ga ik er domweg vanuit dat ik alle ruimte mag nemen om te schrijven zoals ik schrijf. Op andere plaatsen kan dat niet zomaar, daar is het schrijven of spreken over het geloof vaak toch meer uitleggend van aard, in neutrale bewoordingen en al diens meer. En dan ook alleen als mensen mij erom vragen. Wat overigens natuurlijk ook heel boeiend en uitdagend kan zijn om te doen: het katholicisme omschrijven zonder over het katholicisme te spreken, zonder haar geloofstaal te gebruiken.
Alleen is dit dus niet zomaar een algemene omgeving. Dit is een christelijk forum, waar christenen zich moeten kunnen voeden met het geloof door voornamelijk discussies, het delen van mooie verhalen, muziek en andere culturele uitingen en af en toe eenvoudige pastorale bewegwijzering.
En buiten dit forum heb ik ook niet echt een plaats om zo voluit over het geloof te schrijven én deze door medegelovigen te laten beproeven. Zomaar "naar het niets" hierover schrijven, dat ligt mij daarbij ook nu eenmaal wat minder, omdat ik juist graag mensen wil laten delen in de verhalen die ik overal ontdek.
Dat hier vervolgens ook niet-gelovigen rondhangen en af en toe gepast meediscussieren, dat vind ik alleen maar extra interessant, want enkel christenen aanhoren kan ook wat eenzijdig worden. Maar dat betekent niet dat ik mij voor hen zou moeten inbinden hier, want zij zijn mijns inziens dus de doelgroep hier niet.
En dat er ook medegelovigen zijn die mijn schrijven niet (altijd) zullen waarderen, zal ongetwijfeld helemaal waar zijn, ook omdat ik regelmatig ook onzinnige tot foutieve dingen schrijf. Ben ook maar een mens en ook maar een katholieke leek zonder echte theologische scholing zoals jij, Flash, bijvoorbeeld wél hebt.
Maar dan lees je mijn posts gewoon niet, zo eenvoudig is het eigenlijk, of dan lees je gewoon wat meer tussen de verhalende of dichterlijke gedeelten door. Niemand is verplicht om wie ook te lezen, niemand is verplicht om altijd (direct) antwoorden te geven, dus maak vooral gebruik van je vrijheden hier.
Het lijkt mij immers niet werkzaam en ook niet wenselijk als ik zodanig zou moeten schrijven, dat ik iederéén ermee zou kunnen plezieren. Iedere user heeft hier nu eenmaal een eigen schrijfwijze: Olorin wat nuchterder en informatief, Thorgrem vrij direct en to the point, Lobke wat zachtmoediger en relativerend, MysticNetherlands weer fel en gepassioneerd, etc.
En ik dan wat verhalender en poëtischer, of hoe je het ook noemen wil. Het is mijns inziens daarom ook juist mooi dat al deze verschillende schrijfwijzen hun plaats mogen hebben op dit forum, want dat maakt het forum een stuk interessanter en kleurrijker.
Dus hier zal ik inderdaad niet altijd "een tandje minder" doen. Ik zal hier blijven schrijven zoals ik schrijf, ook omdat ik weet dat mijn schrijven hier gelukkig over het algemeen erg gewaardeerd wordt. Want niet-gelovigen zijn hier en dus ook niet voor mij de belangrijkste doelgroep, dat zijn mijn medegelovigen. Dus schrijf ik allereerst voor hén.
Ik ben daarbij altijd bereid (geweest) om vragen van niet- of andersgelovigen zo zorgvuldig en mooi mogelijk te beantwoorden en tot op zekere hoogte in discussie te gaan over het geloof zelf. Maar zij, en wellicht ook medegelovigen die minder fan zijn van mijn schrijven, zullen mijn tandje dus wel een beetje moeten dulden hier, zolang de mods het natuurlijk ook toestaan. En mijns inziens is dat sowieso een vrijheid die álle gelovigen hier ruimschoots mogen gebruiken in hun schrijven.

Nee hoor, totaal geen verbazing hier. Maar het klopt dat ik mij inderdaad hier de vrijheid gun om bij tijd en wijle volop, ongeremd te schrijven over het geloof. In het "normale leven" ben ik volgens mij vooral een vrij gemiddelde, doch meestal wat orthodox gelovende katholiek met veel gevoeligheid voor liturgie, die bewust ongehuwd woont, thuis zijn gebeden verricht en verder probeert een goed, katholiek leven te leiden. Het is dus ook bepaald weer niet zo dat ik als een soort kluizenaar elke dag vol vuur en passie ellenlange gebeden en lezingen verricht en mijn huis alleen buitenkom voor de mis.
Maar ik hou érg van mooie verhalen, rituelen en beelden en ik hou van schrijven daarover. En op een algemeen christelijk forum ga ik er domweg vanuit dat ik alle ruimte mag nemen om te schrijven zoals ik schrijf. Op andere plaatsen kan dat niet zomaar, daar is het schrijven of spreken over het geloof vaak toch meer uitleggend van aard, in neutrale bewoordingen en al diens meer. En dan ook alleen als mensen mij erom vragen. Wat overigens natuurlijk ook heel boeiend en uitdagend kan zijn om te doen: het katholicisme omschrijven zonder over het katholicisme te spreken, zonder haar geloofstaal te gebruiken.
Alleen is dit dus niet zomaar een algemene omgeving. Dit is een christelijk forum, waar christenen zich moeten kunnen voeden met het geloof door voornamelijk discussies, het delen van mooie verhalen, muziek en andere culturele uitingen en af en toe eenvoudige pastorale bewegwijzering.
En buiten dit forum heb ik ook niet echt een plaats om zo voluit over het geloof te schrijven én deze door medegelovigen te laten beproeven. Zomaar "naar het niets" hierover schrijven, dat ligt mij daarbij ook nu eenmaal wat minder, omdat ik juist graag mensen wil laten delen in de verhalen die ik overal ontdek.
Dat hier vervolgens ook niet-gelovigen rondhangen en af en toe gepast meediscussieren, dat vind ik alleen maar extra interessant, want enkel christenen aanhoren kan ook wat eenzijdig worden. Maar dat betekent niet dat ik mij voor hen zou moeten inbinden hier, want zij zijn mijns inziens dus de doelgroep hier niet.
En dat er ook medegelovigen zijn die mijn schrijven niet (altijd) zullen waarderen, zal ongetwijfeld helemaal waar zijn, ook omdat ik regelmatig ook onzinnige tot foutieve dingen schrijf. Ben ook maar een mens en ook maar een katholieke leek zonder echte theologische scholing zoals jij, Flash, bijvoorbeeld wél hebt.
Maar dan lees je mijn posts gewoon niet, zo eenvoudig is het eigenlijk, of dan lees je gewoon wat meer tussen de verhalende of dichterlijke gedeelten door. Niemand is verplicht om wie ook te lezen, niemand is verplicht om altijd (direct) antwoorden te geven, dus maak vooral gebruik van je vrijheden hier.
Het lijkt mij immers niet werkzaam en ook niet wenselijk als ik zodanig zou moeten schrijven, dat ik iederéén ermee zou kunnen plezieren. Iedere user heeft hier nu eenmaal een eigen schrijfwijze: Olorin wat nuchterder en informatief, Thorgrem vrij direct en to the point, Lobke wat zachtmoediger en relativerend, MysticNetherlands weer fel en gepassioneerd, etc.
En ik dan wat verhalender en poëtischer, of hoe je het ook noemen wil. Het is mijns inziens daarom ook juist mooi dat al deze verschillende schrijfwijzen hun plaats mogen hebben op dit forum, want dat maakt het forum een stuk interessanter en kleurrijker.
Dus hier zal ik inderdaad niet altijd "een tandje minder" doen. Ik zal hier blijven schrijven zoals ik schrijf, ook omdat ik weet dat mijn schrijven hier gelukkig over het algemeen erg gewaardeerd wordt. Want niet-gelovigen zijn hier en dus ook niet voor mij de belangrijkste doelgroep, dat zijn mijn medegelovigen. Dus schrijf ik allereerst voor hén.
Ik ben daarbij altijd bereid (geweest) om vragen van niet- of andersgelovigen zo zorgvuldig en mooi mogelijk te beantwoorden en tot op zekere hoogte in discussie te gaan over het geloof zelf. Maar zij, en wellicht ook medegelovigen die minder fan zijn van mijn schrijven, zullen mijn tandje dus wel een beetje moeten dulden hier, zolang de mods het natuurlijk ook toestaan. En mijns inziens is dat sowieso een vrijheid die álle gelovigen hier ruimschoots mogen gebruiken in hun schrijven.

@Robert Frans,
Ik hoop dat je je niet gaat inhouden, je hoort zo bij dit forum en je diepe geloof raakt me zo. Het komt zo oprecht over en dat is het ook.  Ik als Bijbelgetrouwe gereformeerde  geef je wat woorden van Paulus mee. Oh nee het was van Johannes...guttegut. Zie ik heb jou en @Hendrik-NGnodig om me bij de les te houden.
Houd vast wat gij hebt, op dat niemand uw kroon neme.(Openbaring 3:11).
 
Als je de wierook maar thuis laat. Kuch, uch.

@Robert Frans als je je hier ooit gaat inhouden kom ik langs met emmer en kwispel en regent het een uur lang wijwater, waar je je ook mocht proberen te verschuilen

Nee hoor, totaal geen verbazing hier. Maar het klopt dat ik mij inderdaad hier de vrijheid gun om bij tijd en wijle volop, ongeremd te schrijven over het geloof. In het "normale leven" ben ik volgens mij vooral een vrij gemiddelde, doch meestal wat orthodox gelovende katholiek met veel gevoeligheid voor liturgie, die bewust ongehuwd woont, thuis zijn gebeden verricht en verder probeert een goed, katholiek leven te leiden. Het is dus ook bepaald weer niet zo dat ik als een soort kluizenaar elke dag vol vuur en passie ellenlange gebeden en lezingen verricht en mijn huis alleen buitenkom voor de mis.
Maar ik hou érg van mooie verhalen, rituelen en beelden en ik hou van schrijven daarover. En op een algemeen christelijk forum ga ik er domweg vanuit dat ik alle ruimte mag nemen om te schrijven zoals ik schrijf. Op andere plaatsen kan dat niet zomaar, daar is het schrijven of spreken over het geloof vaak toch meer uitleggend van aard, in neutrale bewoordingen en al diens meer. En dan ook alleen als mensen mij erom vragen. Wat overigens natuurlijk ook heel boeiend en uitdagend kan zijn om te doen: het katholicisme omschrijven zonder over het katholicisme te spreken, zonder haar geloofstaal te gebruiken.
Alleen is dit dus niet zomaar een algemene omgeving. Dit is een christelijk forum, waar christenen zich moeten kunnen voeden met het geloof door voornamelijk discussies, het delen van mooie verhalen, muziek en andere culturele uitingen en af en toe eenvoudige pastorale bewegwijzering.
En buiten dit forum heb ik ook niet echt een plaats om zo voluit over het geloof te schrijven én deze door medegelovigen te laten beproeven. Zomaar "naar het niets" hierover schrijven, dat ligt mij daarbij ook nu eenmaal wat minder, omdat ik juist graag mensen wil laten delen in de verhalen die ik overal ontdek.
Dat hier vervolgens ook niet-gelovigen rondhangen en af en toe gepast meediscussieren, dat vind ik alleen maar extra interessant, want enkel christenen aanhoren kan ook wat eenzijdig worden. Maar dat betekent niet dat ik mij voor hen zou moeten inbinden hier, want zij zijn mijns inziens dus de doelgroep hier niet.
En dat er ook medegelovigen zijn die mijn schrijven niet (altijd) zullen waarderen, zal ongetwijfeld helemaal waar zijn, ook omdat ik regelmatig ook onzinnige tot foutieve dingen schrijf. Ben ook maar een mens en ook maar een katholieke leek zonder echte theologische scholing zoals jij, Flash, bijvoorbeeld wél hebt.
Maar dan lees je mijn posts gewoon niet, zo eenvoudig is het eigenlijk, of dan lees je gewoon wat meer tussen de verhalende of dichterlijke gedeelten door. Niemand is verplicht om wie ook te lezen, niemand is verplicht om altijd (direct) antwoorden te geven, dus maak vooral gebruik van je vrijheden hier.
Het lijkt mij immers niet werkzaam en ook niet wenselijk als ik zodanig zou moeten schrijven, dat ik iederéén ermee zou kunnen plezieren. Iedere user heeft hier nu eenmaal een eigen schrijfwijze: Olorin wat nuchterder en informatief, Thorgrem vrij direct en to the point, Lobke wat zachtmoediger en relativerend, MysticNetherlands weer fel en gepassioneerd, etc.
En ik dan wat verhalender en poëtischer, of hoe je het ook noemen wil. Het is mijns inziens daarom ook juist mooi dat al deze verschillende schrijfwijzen hun plaats mogen hebben op dit forum, want dat maakt het forum een stuk interessanter en kleurrijker.
Dus hier zal ik inderdaad niet altijd "een tandje minder" doen. Ik zal hier blijven schrijven zoals ik schrijf, ook omdat ik weet dat mijn schrijven hier gelukkig over het algemeen erg gewaardeerd wordt. Want niet-gelovigen zijn hier en dus ook niet voor mij de belangrijkste doelgroep, dat zijn mijn medegelovigen. Dus schrijf ik allereerst voor hén.
Ik ben daarbij altijd bereid (geweest) om vragen van niet- of andersgelovigen zo zorgvuldig en mooi mogelijk te beantwoorden en tot op zekere hoogte in discussie te gaan over het geloof zelf. Maar zij, en wellicht ook medegelovigen die minder fan zijn van mijn schrijven, zullen mijn tandje dus wel een beetje moeten dulden hier, zolang de mods het natuurlijk ook toestaan. En mijns inziens is dat sowieso een vrijheid die álle gelovigen hier ruimschoots mogen gebruiken in hun schrijven.

Nee hoor, totaal geen verbazing hier. Maar het klopt dat ik mij inderdaad hier de vrijheid gun om bij tijd en wijle volop, ongeremd te schrijven over het geloof. In het "normale leven" ben ik volgens mij vooral een vrij gemiddelde, doch meestal wat orthodox gelovende katholiek met veel gevoeligheid voor liturgie, die bewust ongehuwd woont, thuis zijn gebeden verricht en verder probeert een goed, katholiek leven te leiden. Het is dus ook bepaald weer niet zo dat ik als een soort kluizenaar elke dag vol vuur en passie ellenlange gebeden en lezingen verricht en mijn huis alleen buitenkom voor de mis.
Maar ik hou érg van mooie verhalen, rituelen en beelden en ik hou van schrijven daarover. En op een algemeen christelijk forum ga ik er domweg vanuit dat ik alle ruimte mag nemen om te schrijven zoals ik schrijf. Op andere plaatsen kan dat niet zomaar, daar is het schrijven of spreken over het geloof vaak toch meer uitleggend van aard, in neutrale bewoordingen en al diens meer. En dan ook alleen als mensen mij erom vragen. Wat overigens natuurlijk ook heel boeiend en uitdagend kan zijn om te doen: het katholicisme omschrijven zonder over het katholicisme te spreken, zonder haar geloofstaal te gebruiken.
Alleen is dit dus niet zomaar een algemene omgeving. Dit is een christelijk forum, waar christenen zich moeten kunnen voeden met het geloof door voornamelijk discussies, het delen van mooie verhalen, muziek en andere culturele uitingen en af en toe eenvoudige pastorale bewegwijzering.
En buiten dit forum heb ik ook niet echt een plaats om zo voluit over het geloof te schrijven én deze door medegelovigen te laten beproeven. Zomaar "naar het niets" hierover schrijven, dat ligt mij daarbij ook nu eenmaal wat minder, omdat ik juist graag mensen wil laten delen in de verhalen die ik overal ontdek.
Dat hier vervolgens ook niet-gelovigen rondhangen en af en toe gepast meediscussieren, dat vind ik alleen maar extra interessant, want enkel christenen aanhoren kan ook wat eenzijdig worden. Maar dat betekent niet dat ik mij voor hen zou moeten inbinden hier, want zij zijn mijns inziens dus de doelgroep hier niet.
En dat er ook medegelovigen zijn die mijn schrijven niet (altijd) zullen waarderen, zal ongetwijfeld helemaal waar zijn, ook omdat ik regelmatig ook onzinnige tot foutieve dingen schrijf. Ben ook maar een mens en ook maar een katholieke leek zonder echte theologische scholing zoals jij, Flash, bijvoorbeeld wél hebt.
Maar dan lees je mijn posts gewoon niet, zo eenvoudig is het eigenlijk, of dan lees je gewoon wat meer tussen de verhalende of dichterlijke gedeelten door. Niemand is verplicht om wie ook te lezen, niemand is verplicht om altijd (direct) antwoorden te geven, dus maak vooral gebruik van je vrijheden hier.
Het lijkt mij immers niet werkzaam en ook niet wenselijk als ik zodanig zou moeten schrijven, dat ik iederéén ermee zou kunnen plezieren. Iedere user heeft hier nu eenmaal een eigen schrijfwijze: Olorin wat nuchterder en informatief, Thorgrem vrij direct en to the point, Lobke wat zachtmoediger en relativerend, MysticNetherlands weer fel en gepassioneerd, etc.
En ik dan wat verhalender en poëtischer, of hoe je het ook noemen wil. Het is mijns inziens daarom ook juist mooi dat al deze verschillende schrijfwijzen hun plaats mogen hebben op dit forum, want dat maakt het forum een stuk interessanter en kleurrijker.
Dus hier zal ik inderdaad niet altijd "een tandje minder" doen. Ik zal hier blijven schrijven zoals ik schrijf, ook omdat ik weet dat mijn schrijven hier gelukkig over het algemeen erg gewaardeerd wordt. Want niet-gelovigen zijn hier en dus ook niet voor mij de belangrijkste doelgroep, dat zijn mijn medegelovigen. Dus schrijf ik allereerst voor hén.
Ik ben daarbij altijd bereid (geweest) om vragen van niet- of andersgelovigen zo zorgvuldig en mooi mogelijk te beantwoorden en tot op zekere hoogte in discussie te gaan over het geloof zelf. Maar zij, en wellicht ook medegelovigen die minder fan zijn van mijn schrijven, zullen mijn tandje dus wel een beetje moeten dulden hier, zolang de mods het natuurlijk ook toestaan. En mijns inziens is dat sowieso een vrijheid die álle gelovigen hier ruimschoots mogen gebruiken in hun schrijven.

De post zelf die je citeert kan ik niet vinden, maar ik veronderstel dat je die post onderschrijft, dus zal er via jou alsnog op willen reageren.
Inderdaad, zo'n litanie kan best stom klinken. "Bid voor mij, bid voor mij, bid voor mij..." Jaja, lieve gelovige, nou weet ik het wel, zou je Maria bijna nog kunnen horen verzuchten. Maar dan wil ik toch weer even naar de uitstekende openingspost van Flash Gordon verwijzen, die nu juist aangeeft dat deze gebedsvormen de ration nu juist tot zwijgen brengen.
Kortom, het is nu juist nadrukkelijk níét de bedoeling om over de woorden van het gebed zélf na te denken, stelletje rationalisten!
Weer wat serieuzer: het doel van zo'n gebed is dus niet, zoals bij het vrije mondgebed, communicatie met God op directe wijze, maar contact op mystieke, beschouwende wijze. Het gebed creëert dan eigenlijk de innerlijke omgeving waarin het contact, de uitwisseling van liefde, plaatsvindt. De tekst is dus niet het doel, maar slechts het middel.
Door de voortdurende herhaling dringt het gebed uiteindelijk door tot diep in de geest, wordt het verinnerlijkt en wordt hetgeen je verwoordt daadwerkelijk mystieke werkelijkheid, vooral als je leven al volop daarop ingericht is door gebed, sacramenten en naastenliefde. Moeilijk te omschrijven, maar wilde het toch even proberen.
Daarbij lezen we in Openbaringen 4 dat het in de hemel ook gebeurt. Niet in één of ander obscuur kloostertje derde berg links, maar pal voor Gods troon, temidden van een hele grote gemeenschap. Kortom, als het daar mag, dan mag het hier ook. En dat is niet enkel een luchtige opmerking, want traditioneel willen we in de liturgie daadwerkelijk de hemelse lofprijzing hier tegenwoordigstellen.
En natuurlijk slaat het nergens op. Maar dat hoeft ook niet. Het geloof zelf is sowieso al heel vreemd en als je maar diep genoeg erover nadenkt, kom je altijd uit op iets wat niet klopt. Net zoals bij kunst en humor eigenlijk. Het volgt zo vanzelfsprekend een andere werkelijkheid, een andere manier van denken, dat de ratio pas er tot haar recht komt en haar wijsheid er vindt als zij zich eerst netjes aanpast.
Brood dat ineens Lichaam wordt? Eén God in drie Personen? De Kerk dat zowel een Lichaam als een Moeder als een gemeenschap van zondaars is? Het gaat helemaal nergens over, omdat het niet in onze denkstramienen past. Het zijn waarheden die overwogen en bemind moeten worden, die het mysterie enkel maar proberen te verwoorden.
Ik bedoel, als we zeggen dat je met het bidden van de rozenkrans Maria daadwerkelijk een bos rozen aanbiedt (ja, daar komt die naam vandaan), denk je dan echt dat we een heel postsysteem tussen hemel en aarde voor ons zien en dat Maria wel inmiddels moet verdrinken in een oneindige zee van rozen?
Natuurlijk niet. Het is een wijze van spreken, het verwoordt een bepaalde waarheid in gemakkelijke, beeldende termen, het is gewoon een mooie overlevering waarmee we Maria verblijden. We drukken dit soort waarheden graag uit in mooie verhalen en beelden, daar zijn wij mensen voor, en binnen het katholicisme is daar dus alle ruimte voor.
En weet je wat het mooie is? Het sluit ook zo mooi aan bij het kinderlijke vertrouwen dat hierboven terecht geroemd wordt. Want wij zijn nu eenmaal zwakke mensen en hebben eenvoudige hulpmiddelen nodig om toch tot beschouwing en verdieping te komen. Dus wat is er dan mooier als we die hulpmiddelen gewoon nederig daarvoor gebruiken, ieder op eigen wijze?
Het simpelweg herhalen van weesgegroetjes of andere korte verzen is heel simpel, heel eenvoudig, daardoor ook heel gemakkelijk door kinderen en eenvoudige lieden te leren, maar kan misschien ook juist daardoor elk persoon, van groot tot klein, tot die diepe vereniging met God brengen. Dat is nu Gods wijsheid en misschien ook de gelovige nederigheid die Hij van ons vraagt. Het verstandige denken volgt dan vaak als vanzelf, want wie Hem zoekt, krijgt het andere er bij.

Het mooie daarvan is dat de RKK daardoor wel met zijn tijd mee gaat. Weliswaar strompelend, soms in een rolstoel zeker te langszaam, nooit voorop maar altijd achteraan, maar toch... En die dat niet doen zijn gedoemd te blijven denken in beelden van twee millenia geleden, niet meer toepasbaar op deze tijd, onbegrijpelijk door de onoverbrugbare historische, culturele, wetenschappelijke en filosofische kloof.
Het is maar waar je voor kiest

Nou, mooi toch? Daar hoef je dan toch niet vijandig over te doen of zo? Zo leren we steeds weer bij en blijkt, wat Flash Gordon in zijn openingspost al schreef, die manier van doen iets universeels te zijn dat bij niet-gelovigen ook gewoon werkt. Want je lijkt te impliceren dat ik over een superieure dynamiek zou schrijven bij het filmpje dat ik postte, maar dat deed ik dus eigenlijk helemaal niet.
Ik schreef letterlijk enkel over een eigen, specifieke dynamiek. De sfeer in een charismatische dienst is over het algemeen toch anders dan bij een anderssoortig concert. Het superieure is iets wat blijkbaar dan meteen bij jou opkomt en hoewel het heel complimenteus is dat je bij vermeende religieuze dynamieken blijkbaar al snel aan superioriteit denkt, hoeft dat natuurlijk niet per se.
Zo zal ook de sfeer in een mantrazingend boeddhistische tempel weer anders zijn dan in een rozenkransbiddende katholieke kerk. Heeft met cultuur, omgeving, (geloofs)taal en vaak ook de vorm van zingen of reciteren te maken. Maar de stilte en de rust kan dan weer wél universeel zijn. Dat is toch alleen maar iets bijzonders?
Daarom schreef ik ook dat je veel dezelfde dingen tegen zult komen, maar wel in andere, bijzondere vormen en sferen. Lijkt mij persoonlijk niet per se een kwestie van wel of niet superioriteit, maar gewoon van hoe de mens op de meest afwisselende wijzen toch zichzelf kan leegmaken en vullen met God, liefde, inspiratie, hoe je Hem ook noemen wil.
Wat mij tenslotte ook een beetje verbaasde is dat je je eraan ergert dat "ik altijd moet laten uitschijnen dat het religieuze net wat meer bijzonder is dan het gewone." Ik heb daar namelijk nooit eerder echt opmerkingen over gehad en zou dan graag een paar voorbeelden willen zien.
Natuurlijk geloof ik in één absolute Waarheid, die binnen het katholicisme het meest volledig geleerd wordt, en dat God alleen uiteindelijk het echte geluk brengt, maar als je me dat wil verwijten, dan kun je zo ongeveer alle mensen wel verwijten dat zij het meest waarderen wat zij geloven of niet geloven.
Ook jij zal toch niet alles even mooi, waar en edel vinden, ook jij kent toch je eigen stellingen waarvan je meent dat ieder mens die zou moeten aanhangen? Het lijkt mij daarom zo zinloos om mensen dat constant te verwijten. Wees dankbaar voor wat je zelf gelooft of niet gelooft en haal daar je geluk uit. Ook als veel mensen jou totaal geen gelijk geven. Doen ze mij toch ook niet?

En er is nog een katholieke, mantra-achtige gebedsvorm die eigenlijk best bekend is, maar echt zo'n gebed is waarvan je als katholiek denkt: "O ja, dat is er óók nog!" Ik doel natuurlijk op de litanie:
Hier hoor je een prachtige uitvoering van de Litanie der Heiligen, die tijdens bepaalde grote plechtigheden gebeden wordt of kan worden, waaronder de Paaswake. Het is ook het enige gebed in de liturgie, voor zover ik weet, waarbij de diaken de gelovigen officieel opdraagt te knielen. Bij een diaken- of priesterwijding ligt de wijdeling dan zelfs plat op de grond, in overgave aan de Heer.
Een andere bekende litanie is de Litanie van de heilige Maagd Maria, ofwel de Litanie van Loreto, die door veel gelovigen na de rozenkrans of tijdens Mariaprocessies gebeden wordt, of gewoon als los gebed. Enig zoekwerk op internet levert verder nog een waaier aan de meest uiteenlopende en soms toch ietwat obscure litanieën op, voor allerlei heiligen, intenties en feestdagen.
De kern van deze gebeden wordt gevormd door een hele serie aanroepingen, telkens gevormd door het "bid voor ons" ofwel "wees onze voorspraak," of "ontferm U over ons" als God zelf wordt aangesproken. Het is een zeer ritmisch gebed dat vooral heel rustig moet worden neergezet, ook als je het uitspreekt in plaats van zingt.
De teksten zijn dus heel eenvoudig en bij een gezamelijk gebed hoef je als gelovige enkel voortdurend het "bid voor ons" te herhalen. De voorzanger of -bidder doet de rest. Kortom, alle ingrediënten zijn aanwezig om de gelovige in een meditatieve staat te brengen, waarin even niets anders meer bestaat dan de gemeenschap der heiligen, waar hij al biddend dan deel van uitmaakt.

Klinkt als een prachtige gebedsoefening die je dan zeker niet moet nalaten. Het belangrijkst is dat je elke dag bidt, net zoals het belangrijk is dat je elke dag eet, en als dit voor jou een passende wijze is, dan is het alleen maar warm aanbevolen. Daarbij, staan er ook niet al heel veel geschreven gebeden in de Schrift, in het bijzonder de psalmen?

Er zijn uit wetenschappelijk onderzoek overdonderend veel bewijzen voor correlatie tussen macht+onbespreekbaarheid van seks en (kinder)misbruik. De RKK, gereformeerde kerken, sport, de BBC, het Engelse leger, het Nederlandse leger, internaten, kinderbescherming (!), pleeggezinnen, gezinnen, scholen, etc etc
En er is overdonderend veel onderbuikgevoel en ontbrekend wetenschappelijk onderzoek dat een verband legt tussen celibaat en (kinder)misbruik.
 
Helaas wint zelfs bij veel mensen die zichzelf zien als rationele denkers de onderbuik het van het rationele denken. Gelukkig gaat alleen de RKK over het celibaat binnen de RKK.
Specifiek voor Nederland moge opmerkelijk zijn dat er een heel duidelijke correlatie is tussen de specifieke orde en misbruik. Dat het misbruik opvallend veel vanuit één orde kwam, valt inhoudelijk nog te begrijpen ook als je de geschiedenis van die orde in Nederland kent.
 
Maar helaas is nadenken en je ergens in verdiepen wat veel gevraagd als je ook gewoon kan roepen dat priesters niet deugen en het celibaat nog minder.

Nee. Dat wil zeggen: we moeten zulke verhalen zorgvuldig en met begrip aanhoren en troost bieden waar mogelijk, maar als je vervolgens wil oordelen over zo'n casus, dan zul je echt eerst alle kanten van het verhaal moeten horen. Anders kun je niets anders dan zo'n verhaal ter kennisgeving aannemen. Ik ga dus nergens vanuit, ook al omdat het niet aan mij is over zo'n casus te oordelen.

Ook met de berichtgeving over het kindermisbruik binnen de katholieke kerk op de achtegrond, dient elke individuele casus zelfstandig beoordeeld te worden. Niet alle verhalen hoeven immers waar of volledig te zijn, ook niet als heel veel verhalen dat wél zijn en ook niet als deze man heel oprecht en evenwichtig zijn ervaringen probeert te vertellen.
Ergo: al zou van de honderd priesters er negenennegentig aantoonbaar kinderen misbruikt hebben, dan geldt voor de ene overgebleven priester nog steeds dat beschuldigingen jegens hem van kindermisbruik pas waar zijn als ze zorgvuldig onderzocht en bewezen zijn. Ook hij moet dan rustig zijn verhaal kunnen vertellen en ook hij kan dan niet bij voorbaat al gelyncht worden.
Juist omdat de kwestie rondom kindermisbruik binnen de kerk zo ontzettend ernstig en heftig is, is des te meer zorgvuldigheid streng geboden. Dus blijft in deze casus de andere kant van het verhaal net zo van belang als het verhaal van de man in kwestie. Zonder hoor en wederhoor kun je simpelweg geen gegrond oordeel vellen en dat is iets wat deze casus wel verdient.
Soms kan iets inderdaad heel vanzelfsprekend lijken en daarom schijnbaar het nadeel van de twijfel verdienen, maar dan blijkt het verhaal van de andere zijde ineens een totaal ander perspectief op het geheel te geven en dan sta je daar met je oordeel. Kortom, of goed onderzoek doen en oprecht alle kanten van het verhaal willen horen, of over de casus zwijgen en zéker geen oordelen vellen.

@MysticNetherlands Nu lees je wel slechts één kant van het verhaal. Het kan best zijn dat deze persoon gelijk heeft, maar het kan ook zijn dat er veel meer speelt dan hij ziet en er dus een ándere kant van het verhaal is. Ik wil niets bagatelliseren of zo, maar je moet wel alle kanten van het verhaal kennen, voordat je zo'n hard oordeel uitspreekt. Ook in zulke gevoelige kwesties. Júíst in zulke gevoelige kwesties.