Robert Frans

Neem alle teksten over de hemel en de hemelse gaven die jullie uitsluitend toepassen op de 144.000 gezalfden. Pas die vervolgens toe op alle gedoopte gelovigen. Alsjeblieft, hier heb je tweeduizend jaar christendom in een notedop, als het gaat om de hemel.

God sprak: `Nu gaan Wij de mens maken, als beeld van Ons, op Ons gelijkend; hij zal heersen over de vissen van de zee, over de vogels van de lucht, over de tamme dieren, over alle wilde beesten en over al het gedierte dat over de grond kruipt.
-Genesis 1:26
Maar je weet toch wat heersen betekent bij Christus? Het betekent dienen, de minste willen zijn, elkaar de voeten wassen.
Dus ja, de heiligen in de hemel dienen ons door hun gebed, door hun voorspraak, net zoals de engelen ook zowel heersen als dienen. Zij zijn prachtige voorbeelden voor ons in de navolging van Christus.
Wij mogen ook zo elkaar dienen en we mogen zo ook uiteindelijk heersen over onze eigen geest. Dan wordt de vrije wil volmaakt.
En over de communicatie hoef je je geen zorgen te maken.
Als je me weer toestaat in beelden te spreken: ik zie zo voor me dat een ieder een volmaakt vrije wil heeft, maar elke vrije wil zodanig verbonden is met die van ieder ander, dat al onze vrije willen volmaakt op elkaar aansluiten.
Net zoals God volmaakt verbonden is in zichzelf en wij zo volmaakt verbonden mogen zijn met Hem.
Volmaakte individualiteit, volmaakt collectivisme, volmaakte liefde. Op aarde volstrekt onmogelijk, daar moet het het één of het ander zijn, maar bij Christus is dat natuurlijk geen probleem. Hijzélf is immers zo diep verbonden met de Vader en de Geest, zelfs op een niveau dat jullie niet willen aanvaarden.
Nu al in dit leven mogen we zijn als koningen, priesters en profeten, weet je dat?
Als koning ten dienste staan van de mensen om ons heen en heersen over de eigen geest, als priesters lofoffers opdragen aan God en ook ons eigen lijden aan Hem opdragen, als profeet zijn woord verkondigen en mensen tot Christus brengen.
Dat zal in de hemel en straks op de nieuwe hemel en aarde alleen maar vervolmaakt worden. Dan zijn we volmaakt verenigd met de Koning, Priester en Profeet Jezus Christus. Dan delen we in zijn goddelijk leven.
Maar kan iedereen dan zomaar koning zijn? Nee, uiteindelijk is alleen Christus koning. Maar het koningschap beeldt wel onze absoluut bijzondere positie tegenover God uit.
Wij zijn niet enkel maar zijn slaven, zelfs niet enkel maar zijn vrienden, dat zou al onmetelijk veel zijn. Nee, wij zijn zijn kinderen, zijn erfgenamen, geroepen om met Hem te leven, om Hem te beminnen.
Op de nieuwe hemel en aarde zijn er geen slaven en vrijen meer, geen onderdanen en koningen, maar zijn we allen één in Christus en gelijk aan elkaar. Om alle problemen die jij nu op theocratisch niveau voorziet, zul je daar hartelijk lachen en samen met je gelijken nog eens het glas heffen.

Binnen de katholieke kerk is de ziekenzalving dan ook nog altijd een gewoon gebruik, iets dat je als katholiek kunt aanvragen als je ernstig ziek bent, een zware operatie of therapie moet ondergaan of als je op je sterfbed ligt. Meestal vraagt men het aan bij stervensgevaar.
Sommige parochies organiseren daarbij af en toe een viering waarbij meerdere gelovigen gezamenlijk de ziekenzalving kunnen ontvangen.
Het is een mooi en vrij eenvoudig ritueel waarbij je de handen opgelegd krijgt en je op het voorhoofd en je handen gezalfd wordt met speciale olie. Indien nodig en mogelijk kan er een biecht aan vooraf gaan en als je op sterven ligt kun je daarna ook de heilige communie ontvangen als voedsel voor de laatste reis.

Neem alle teksten over de hemel en de hemelse gaven die jullie uitsluitend toepassen op de 144.000 gezalfden. Pas die vervolgens toe op alle gedoopte gelovigen. Alsjeblieft, hier heb je tweeduizend jaar christendom in een notedop, als het gaat om de hemel.

Waar is het exemplaar van Q-lite dan? En dan niet een reconstructie, maar een échte kopie van Q-lite? Als die er niet is, dan kan ik die natuurlijk ook niet lezen hè?
En wat je zegt over "er niet tantrisch of mystiek genoeg voor zijn" en "keihard doorpakken" is inderdaad wel die typische exclusiviteit voor meer esoterische of gnostische groeperingen.
Alleen een select groepje uitverkorenen kan verlicht raken, door uitgebreide initiatie, harde ascese en intensieve studie, en kan volgens jouw kennis schijnbaar ook Q-lite lezen zonder dat er ooit een versie van gevonden is. Heel wonderlijk inderdaad.
Het bijzondere is dat je elders op dit topic iemand ervan beschuldigde Jezus te westers af te beelden. Om Hem vervolgens weer veel te oosters af te beelden en van Hem een hindoeïstische goeroe te maken. Inclusief lotushouding en hindoeïstische termen. Dat mag dan schijnbaar weer wel?

Waar is het exemplaar van Q-lite dan? En dan niet een reconstructie, maar een échte kopie van Q-lite? Als die er niet is, dan kan ik die natuurlijk ook niet lezen hè?
En wat je zegt over "er niet tantrisch of mystiek genoeg voor zijn" en "keihard doorpakken" is inderdaad wel die typische exclusiviteit voor meer esoterische of gnostische groeperingen.
Alleen een select groepje uitverkorenen kan verlicht raken, door uitgebreide initiatie, harde ascese en intensieve studie, en kan volgens jouw kennis schijnbaar ook Q-lite lezen zonder dat er ooit een versie van gevonden is. Heel wonderlijk inderdaad.
Het bijzondere is dat je elders op dit topic iemand ervan beschuldigde Jezus te westers af te beelden. Om Hem vervolgens weer veel te oosters af te beelden en van Hem een hindoeïstische goeroe te maken. Inclusief lotushouding en hindoeïstische termen. Dat mag dan schijnbaar weer wel?

Misschien doe ik dat inderdaad, ik weet het niet. Het katholicisme wijst het materiele niet af, maar wil het enkel weer in balans brengen met het geestelijke. Ik geloof dat we onze fysieke lichamen uiteindelijk terugkrijgen, verheerlijkt en al. Dat ziel en lichaam eindelijk volledig verenigd en verlost zullen zijn. En dat God daarom het vlees aannam en de vereniging met Hem ook daadwerkelijk fysiek is. Ja, ook nu al, in de eucharistie.
Want Hij is liefde en dus intieme, passievolle gemeenschap in zichzelf, in Vader, Zoon en heilige Geest. Liefde is niet onpersoonlijk, integendeel. Er is niets persoonlijkers dan liefde. Als God dus liefde is, dan kan Hij niet net zoiets onpersoonlijks zijn als het weer, of een ondefiniëerbare "Kracht."
Ik geloof ook niet dat het universum verdwijnt, net zoals de hemel ook niet doet. Waarom zou Hij zoiets moois, zoiets schitterends, zo vol verhalen en mysterie, in een keer vernietigen? Ik geloof eerder dat onze werkelijkheid en de goddelijke werkelijkheid, de hemel dus, juist één worden. Ze worden vernieuwd op een manier die wij nog nooit gezien hebben. De band die op bovennatuurlijk niveau is hersteld door het doopsel en de eucharistie, wordt dan ook op natuurlijk niveau hersteld.
Niets anders zal verdwijnen dan het kwaad, de zonde. Alles wat nu mooi en goed is, zal alleen maar mooier en volmaakter worden. We kunnen ons absoluut geen voorstelling maken van hoe dat eruit zal zien, maar hier en daar mogen we er een glimp van ervaren. Zelfs ook in onze eigen culturen nota bene.
Maar het zijn wel belangrijke voorwaarden. Net zoals de schoonheid van een schilderij niet afhankelijk is van de lamp die erop schijnt, maar je die lamp wel nodig hebt om het schilderij te kunnen zien. Uiteindelijk maakt alleen God gelukkig, maar heeft Hij ons ook aan elkáár gegeven.
Je hoeft het niet alleen te doen. Je mag samen met anderen optrekken en het geluk in God en elkaar vinden. De eenzame weg van de mysticus is absoluut mooi, maar ook de kluizenaar of de monnik diep in de bergen is nooit alleen, is altijd verbonden met anderen door gebed en sacrament. En niet iedereen is het gegeven die weg te gaan; velen zijn geroepen om midden in de samenleving het leven met God aan te gaan.
Uiteindelijk maakt alleen God gelukkig. Maar we mogen in dit leven in alle rust en vrijheid naar dit geluk toegroeien. Door steeds meer vanuit liefde en mededogen te leven, door steeds minder nodig te hebben, door steeds meer te beseffen dat we ook elkáár nodig hebben. Ondanks alle zonde en kwaad.
En hetgeen we toch nodig blijven hebben zal God ons altijd blijven geven. Hij verwerpt jouw lichaam niet, Hij verwerpt jouw behoefte aan menselijk contact, aan voedsel, aan cultuur niet. Integendeel, Hij heeft deze dingen in jou geschapen en zal ze verrijken en verheerlijken met het goddelijk leven.

Daar had ik het dan ook flink moeilijk mee en dat heb ik nog steeds. Kruistochten, brandstapels, decadente pausen, gekke devoties, daar kan ik nog wel mooie zelfspottende grappen over maken. Maar hierover niet. Dit steekt mij nog meer dan al dat andere gedoe bij elkaar. Hoe heeft dit in Gods naam kunnen gebeuren...?
Ik kan er ook weinig humor over verdragen en ook niet als het om misbruik in andere organisaties gaat. Toen bijvoorbeeld Zondag met Lubach, dat ik graag kijk, laatst een satirisch item maakte over het misbruik binnen Oxfam Novib, vond ik het eigenlijk vooral heel bitter.
Ken je de film God on Trial? Waarin een groep joden in een barak te Auswitchz God voor het gerecht dagen? Daarin zijn twee personen vijandig: de blockälteste, die als medegevangene de orde bewaakt in de barak om te overleven, en dokter Mengele, de welbekende gruwelarts.
De blockälteste behandelt de gevangenen zeer ruw en cynisch, maar achter zijn doen en laten zie je nog een glimp van de goede, vrolijke man die hij geweest zou zijn als hij niet in deze situatie belandt zou zijn. Om hem en zijn galgenhumor kun je soms nog wel lachen in de film.
Om Mengele niet. Hij is écht het kwaad in de film en natuurlijk ook in het echt, volledig gespeend van enige humor en schoonheid. Als hij glimlacht, dan sidder je. Hij is écht zoals je je de duivel voorstelt, terwijl je met de blockälteste meer medelijden voelt dan echt wrevel.
Dat gevoel heb ik dus een beetje bij deze materie. Die kruistochten waren misschien verschrikkelijk, maar dat kindermisbruik ervaar ik veel meer als een speciaal soort kwaad, iets wat nog veel directer van de duivel komt. Misschien heel irrationeel, maar ja.
Mijn geloof beperkt zich dan ook voornamelijk tot de sacramenten, het dagelijks gebed en het zo rechtvaardig mogelijk proberen te leven. De enige "plaatsen" waarvan ik zeker weet dat God er aanwezig is, dat God tot ons spreekt. Voor de rest ga ik nergens meer vanuit.
De willekeurige schepping die zowel mooi als gruwelijk is, de wispelturige kerkpolitiek met haar eigen agenda, zogenoemde wonderen, de vele betogen voor of tegen het geloof, de eigen (religieuze) ervaringen, mede door dit soort dingen hecht ik daar nu veel minder waarde aan.

Ik heb van dichtbij gezien wat misbruik van een kind doet met het kind én het gezin eromheen, ook als de misbruiker geen gezinslid was. Het verwoest alle onschuld en het kan het hele gezin verscheuren als men niet op tijd erachter komt wat er gebeurt is.
Voor het kind zelf is het een verschrikkelijke ervaring die niet zelden diens hele leven beïnvloedt en tot suïcidale gedachten kan leiden of erger. En ik weet zeker dat als het jouw kind was, jij als vader het liefst die misbruiker zou willen verscheuren.
Vergis je niet in de impact van kindermisbruik. De verhalen zijn zonder uitzondering afschuwelijk en slachtoffers hebben niet zelden heel hard moeten vechten tegen ongeloof, onbegrip, een star en bij tijd en wijle incompetent gerechtelijk systeem en de pijn die zij zelf voelen.
Binnen mijn kerk hebben we hierin een hele nare les moeten leren en nog steeds lijkt niet iedereen het te hebben geleerd. Namelijk dat transparantie en onafhankelijk onderzoek zo belangrijk is, dat mensen echt gewaarschuwd moeten worden voor pedo's, dat elke zaak goed en strafrechtelijk onderzocht moet worden.
Dat je ook leidende, gezaghebbende mensen moet kunnen controleren en bevragen op hun gedrag, gezalfd of niet gezalfd, en dat besloten gemeenschappen rekenschap moeten kunnen afleggen van wat er binnen hun muren zich afspeelt.
Het WTG heeft vandaag de dag talloze voorbeelden van hoe je níét met (grootschalige) kindermisbruik dient om te gaan. En ze heeft dus nota bene een hele grote kerk als voorbeeld die hiermee te kampen heeft en heel langzaam zich steeds meer bewust wordt van de ernst van de zaak en de juiste wijze van aanpakken. Tegenwoordig is er gelukkig ook veel meer kennis over de aard van pedofilie en de impact van kindermisbruik.
Ze heeft daarom geen enkel excuus. Als ze dus bewust onafhankelijk onderzoek afwijst en niet serieus in gesprek wil met slachtoffers als het ex-Getuigen zijn, dan lijkt het er sterk op dat zij niet wil leren van de fouten die anderen hebben gemaakt of dat zij schuldig onwetend is hierin.
Uiteindelijk zal de gehele waarheid naar boven komen. Goedschiks of kwaadschiks. Het is aan het WTG, net als aan de katholieke kerk en zoveel andere gemeenschappen en verenigingen die hiermee te maken hebben, aan welke kant zij dan wil staan.

Ik heb van dichtbij gezien wat misbruik van een kind doet met het kind én het gezin eromheen, ook als de misbruiker geen gezinslid was. Het verwoest alle onschuld en het kan het hele gezin verscheuren als men niet op tijd erachter komt wat er gebeurt is.
Voor het kind zelf is het een verschrikkelijke ervaring die niet zelden diens hele leven beïnvloedt en tot suïcidale gedachten kan leiden of erger. En ik weet zeker dat als het jouw kind was, jij als vader het liefst die misbruiker zou willen verscheuren.
Vergis je niet in de impact van kindermisbruik. De verhalen zijn zonder uitzondering afschuwelijk en slachtoffers hebben niet zelden heel hard moeten vechten tegen ongeloof, onbegrip, een star en bij tijd en wijle incompetent gerechtelijk systeem en de pijn die zij zelf voelen.
Binnen mijn kerk hebben we hierin een hele nare les moeten leren en nog steeds lijkt niet iedereen het te hebben geleerd. Namelijk dat transparantie en onafhankelijk onderzoek zo belangrijk is, dat mensen echt gewaarschuwd moeten worden voor pedo's, dat elke zaak goed en strafrechtelijk onderzocht moet worden.
Dat je ook leidende, gezaghebbende mensen moet kunnen controleren en bevragen op hun gedrag, gezalfd of niet gezalfd, en dat besloten gemeenschappen rekenschap moeten kunnen afleggen van wat er binnen hun muren zich afspeelt.
Het WTG heeft vandaag de dag talloze voorbeelden van hoe je níét met (grootschalige) kindermisbruik dient om te gaan. En ze heeft dus nota bene een hele grote kerk als voorbeeld die hiermee te kampen heeft en heel langzaam zich steeds meer bewust wordt van de ernst van de zaak en de juiste wijze van aanpakken. Tegenwoordig is er gelukkig ook veel meer kennis over de aard van pedofilie en de impact van kindermisbruik.
Ze heeft daarom geen enkel excuus. Als ze dus bewust onafhankelijk onderzoek afwijst en niet serieus in gesprek wil met slachtoffers als het ex-Getuigen zijn, dan lijkt het er sterk op dat zij niet wil leren van de fouten die anderen hebben gemaakt of dat zij schuldig onwetend is hierin.
Uiteindelijk zal de gehele waarheid naar boven komen. Goedschiks of kwaadschiks. Het is aan het WTG, net als aan de katholieke kerk en zoveel andere gemeenschappen en verenigingen die hiermee te maken hebben, aan welke kant zij dan wil staan.

Ik vraag me af waarop sommigen hun stelling baseren dat Thomas zou hebben gezondigd. In de Schrift vind je het nergens terug. Jezus geeft inderdaad aan dat zij die geloven zonder te zien zalig zijn, maar dat betekent niet dat je meteen zondigt als je nog niet zover bent. Er staat ook niet dat Jezus boos op hem werd of hem beschuldigde van ongeloof; Hij kan zijn woorden heel wel op vriendelijke, barmhartige wijze hebben uitgesproken.
Toen Thomas voor het eerst van de andere apostelen hoorde dat Jezus zou zijn opgestaan, was het niet meer dan normaal dat hij dat zelf ook wilde zien. De apostelen hadden immers ook zijn wonden gevoeld en zich zo ervan vergewist dat Hij het echt was. Ook zij geloofden Hem aanvankelijk immers niet.
Maar weinigen kunnen werkelijk geloven zonder te zien. Velen verlangen toch naar wonderen of tekenen, naar inspirerende gedachten en mooie gevoelens, of menen dat het geloof op die en die manier zichtbaar behoort te zijn.
Sommigen menen zelfs dat je enkel de Geest kan hebben ontvangen als je bijvoorbeeld in tongen spreekt! Ook zij moeten dus eerst zien, voordat zij geloven; zij herkennen Hem schijnbaar niet in het verborgene.
Nu geeft Christus ons natuurlijk enige zichtbaarheid in de heilige sacramenten en in de zichtbare Kerk op aarde, maar ook daarbinnen voltrekt het werkelijke wonder zich in het verborgene. Wij zien Hem met de ogen van het geloof en de liturgie is enkel een uiting daarvan.
Dat we echter nog niet zo volmaakt gelovig zijn, dat we nog niet zonder mooie gedachten, herinneringen, verlangens en voorspoedigheden uitsluitend en alleen God kunnen beminnen, betekent niet meteen dat we daarmee zondigen tegen Hem.
Een baby zondigt immers ook nog niet tegen diens ouders, als het nog niet kan doen wat zij het kind opdragen.
Het betekent dat God ons liefdevol bij de hand wil nemen, ons de tekenen wil geven die wij nodig hebben, en ons uiteindelijk wel in die richting wil laten groeien. Hij zal dan steeds iets meer in het verborgene handelen, steeds minder mooie gevoelens of gedachten geven, totdat je ze niet meer nodig hebt. En je regelmatig natuurlijk weer even op de goede weg zetten en opnieuw met je beginnen waar nodig.
Thomas hoefde enkel zijn wonden te voelen en kwam daardoor meteen tot geloof. En bad zelfs om meer geloof. Dit geeft al aan dat hij helemaal niet zondig was, maar enkel een extra zetje van Hem nodig had. Een zetje die Hij elk mens van goede wil wil geven, van het zien van een kruisbeeld tot het horen van een mooi, bemoedigend woord of het ingeven van een bijzondere gedachte.
Wat een troost moet het voor Thomas zijn geweest om zijn allerliefste Heer te mogen zien, horen en zelfs aanraken! En wat een troost mogen wij in Thomas vinden, als Jezus ons ook liefdevol zijn wonden toont en ons uitnodigt Hem te belijden als zijn Heer en zijn God!
Laten we daarom niet oordelen over Thomas, alsof wij meer geloof dan Hem zouden hebben, maar laat hem een bron van inspiratie en bemoediging zijn.

Ook met Robert Frans ben ik het eens. De bijbel is helder. God wilde Paulus bewust niet van de demon bevrijden. Hij gaf ook niet aan dat dit was, omdat Paulus verkeerd zou bidden. Ik geloof ook niet dat God van zulke toverformules is. Het is geen wet dat God altijd op de zelfde manier werkt. 
Wat er hier aan ontbreekt is het bewustzijn, dat God ook het lijden gebruikt om ons te zuiveren. Als God dat lijden op ons verzoek of ons bevel weg zou halen, dan zouden we geestelijk beschadigd raken. Zoals je een vlinder niet uit zijn cocon moet halen. De vlinder heeft het nodig, dat hij zelf zich uit de cocon bevrijd door er mee te worstelen, zodat er bloed en kracht in zijn vleugels komt, om te kunnen vliegen. Zo had Paulus het nodig om door de demon gepijnigd te worden, om nederig te blijven naar God toe en niet hoogmoedig te worden. Dat zegt de bijbel en dat is dus waar. 

Wat jij doet moet je zelf weten. Zolang je andere mensen maar niet afraadt naar de dokter te gaan bij klachten, iets wat je inderdaad gelukkig aangeeft niet te doen.
Mijn bezwaar lag dan ook niet daar, maar vooral in het gegeven dat je zelfs bereid bent om de apostel Paulus tegen te spreken om je eigen theologie maar overeind te houden. Ook dat moet je zelf weten, maar binnen de Kerk is en blijft Paulus nog altijd een apostel, een heilige man Gods, een voorbeeld voor alle gelovigen.
Als Paulus zelf dus duidelijk aangeeft dat God zelf hem die ziekte toestond om hem te leren op zijn genade te vertrouwen en God hem nergens in de Schrift aangeeft dat hij niet voldoende volgens dat en dat systeem zou bidden en daarom ziek bleef, dan geloof ik Paulus en niet jou.
De genezingstheologie die je hier verkondigt klinkt op het eerste gezicht inderdaad heel mooi en enthousiast. Maar als je er dieper over nadenkt, dan zie je dat ook deze theologie er helemaal niet vanuit gaat dat iedereen geneest. Alleen legt zij de schuld uitsluitend en alleen bij de zieke en komt ze steeds weer met extra voorwaarden en redenen waarom de betreffende zieke niet gelovig en goed genoeg zou bidden en daarom niet zou genezen.
Een dergelijke werkwijze kan erg schadelijk zijn voor mensen die heel vroom geloven, oprecht en volhardend om genezing smeken, maar toch ziek blijven. In plaats van zich, net als Paulus, toe te mogen vertrouwen aan Gods genade, worden ze geacht er alles aan te doen om de genezingstheologie maar overeind te houden.
Het algemene christendom erkent dat niet iedereen geneest en vertrouwt erop dat God daar wel de beste bedoelingen mee zal hebben. Jouw genezingstheologie erkent dat niet iedereen geneest en legt de verantwoordelijkheid daarvoor volledig bij de zieke neer, koste wat het kost. Daar ligt mijn bezwaar.

Wat jij doet moet je zelf weten. Zolang je andere mensen maar niet afraadt naar de dokter te gaan bij klachten, iets wat je inderdaad gelukkig aangeeft niet te doen.
Mijn bezwaar lag dan ook niet daar, maar vooral in het gegeven dat je zelfs bereid bent om de apostel Paulus tegen te spreken om je eigen theologie maar overeind te houden. Ook dat moet je zelf weten, maar binnen de Kerk is en blijft Paulus nog altijd een apostel, een heilige man Gods, een voorbeeld voor alle gelovigen.
Als Paulus zelf dus duidelijk aangeeft dat God zelf hem die ziekte toestond om hem te leren op zijn genade te vertrouwen en God hem nergens in de Schrift aangeeft dat hij niet voldoende volgens dat en dat systeem zou bidden en daarom ziek bleef, dan geloof ik Paulus en niet jou.
De genezingstheologie die je hier verkondigt klinkt op het eerste gezicht inderdaad heel mooi en enthousiast. Maar als je er dieper over nadenkt, dan zie je dat ook deze theologie er helemaal niet vanuit gaat dat iedereen geneest. Alleen legt zij de schuld uitsluitend en alleen bij de zieke en komt ze steeds weer met extra voorwaarden en redenen waarom de betreffende zieke niet gelovig en goed genoeg zou bidden en daarom niet zou genezen.
Een dergelijke werkwijze kan erg schadelijk zijn voor mensen die heel vroom geloven, oprecht en volhardend om genezing smeken, maar toch ziek blijven. In plaats van zich, net als Paulus, toe te mogen vertrouwen aan Gods genade, worden ze geacht er alles aan te doen om de genezingstheologie maar overeind te houden.
Het algemene christendom erkent dat niet iedereen geneest en vertrouwt erop dat God daar wel de beste bedoelingen mee zal hebben. Jouw genezingstheologie erkent dat niet iedereen geneest en legt de verantwoordelijkheid daarvoor volledig bij de zieke neer, koste wat het kost. Daar ligt mijn bezwaar.

Als zulke vreemde constructies nodig zijn om jouw geloof dat iedereen geneest overeind te houden, dan zal dat vast wel mogelijk zijn... Je beseft je hopelijk toch wel dat je met jouw beschuldiging van Paulus letterlijk de échte reden voor zijn doorn tegenspreekt, zoals aangegeven in nota bene de Schrift zelf?
Je moet het zelf weten hoor, maar ik krijg bij predikers van deze theologie toch altijd het idee dat ze lijden aan het nooit-genoeg-syndroom. Je moet dan bidden om genezing, maar als genezing vervolgens uitblijft, dan blijkt er stiekem altijd weer een extra voorwaarde te zijn en een extra reden waarom je het niet goed genoeg deed.
"Ik ben ernstig ziek en wil genezen."
"Dat kan! Je hoeft alleen maar om genezing te bidden!"
Een maand later: "Ik ben nog steeds ziek, terwijl ik om genezing gebeden heb..."
"Je moet er ook niet om vragen, je moet het aanpakken, in Jezus' naam gebieden!"
Een maand later: "Ik heb het aangepakt en geboden, maar ben nog steeds ziek..."
"Je moet ook niet God gebieden, maar de ziekte zelf bevelen te verdwijnen!"
Een maand later: "Ik heb de ziekte bevolen, maar ben nog steeds ziek..."
"Ja, maar je moet het wel bevelen in Jezus' Naam, je moet wel in zijn kracht uitstappen!"
Een maand later: "Ik heb dat alles nu gedaan, maar ben nog steeds ziek..."
"Dan is je geloof blijkbaar te klein! Leef alsof je al kerngezond bent en denk positief!"
Enzovoort...
Maar nogmaals: als je liever Paulus zelf tegenspreekt dan dat je een duidelijk inconsistente theologie laat vallen, dan is dat natuurlijk geheel je eigen keuze.

Christus wel. En Paulus ook. Want niet iedereen kan alle gaven bezitten. Hij verdeeld zijn gaven over alle broeders en zusters, zodat de ene geroepen is tot verkondiging, de andere tot het stichten van een gezin, weer een ander tot studie, etc.
Daar doe je alleen maar jezelf mee tekort.
Waarom zou iemand dan lef nodig moeten hebben om jou te corrigeren?
Laat niemand zichzelf iets wijs maken. Als iemand onder u wijs meent te zijn volgens de opvattingen van deze wereld dan moet hij dwaas worden om de ware wijsheid te leren.
-1 Kor. 3,18
Want ons, apostelen, heeft God, dunkt mij, de minste plaats aangewezen, die van ter dood veroordeelden. Wij zijn een schouwspel geworden voor heel de wereld, voor engelen en voor mensen: wij zijn dwaas ter wille van Christus, gij zijt zo verstandig in Christus: wij zijn zwak, gij sterk; gij geëerd, wij geminacht.
-1 Kor. 4,9-10
Maar je moet het natuurlijk helemaal zelf weten. Het is jouw keuze of je de weg van zelfverloochening en nederigheid wil gaan of niet. Of je het Kruis wil ontvluchten met allerlei uitwegen of haar van harte op je wil nemen.
Uiteindelijk heb je in Gods Rijk niets aan attitude, aan wel of geen lef. Uiteindelijk telt daar enkel liefde en mededogen, zachtmoedigheid en vreugde. Daar geschiedt Gods wil, niet dat van jou, tenzij je je geheel met Gods wil vereenzelvigd. En daar kun je nu alreeds mee beginnen.

Het is goed om je niet teveel bezig te houden met hoe andere mensen binnen of buiten de kerk zouden zijn. Net zoals het in een ziekenhuis ook dwaas zou zijn om als patiënt je af te vragen of de andere patiënten wel serieus bezig zijn met hun behandeling. Laat dat maar aan de artsen over om te beslissen, jij hebt enkel de opdracht om met je eigen behandeling bezig te zijn en goed te luisteren naar de artsen en verpleegkundigen.
In de kerk heb je de roeping om je broeders en zusters liefdevol bij te staan als ze om je hulp vragen en om je relatie met Christus gestalte te geven door gebed, sacrament en naastenliefde. Jouw roeping is om hun tekortkomingen te verexcuseren waar dat redelijkerwijs mogelijk is, in het besef dat de bekoring voor hen dan wel heel zwaar moet zijn (geweest), en ze het kwaad dat ze jou aandoen van harte te vergeven.
Niet zelden wordt zwakheid van geest verward met hypocrisie. Zo kan iemand zeggen dat je geen porno zou moeten kijken, terwijl hij of zij dat zelf wel (stiekem) doet. Dit kan echter betekenen dat hij die strijd nog aan het voeren is, dat de verleiding voor hem nu nog groter is dan de sterkte van zijn geest. Aan de buitenkant kun je niet altijd zien of hij uit zwakheid handelt of daadwerkelijk hypocriet is, dus kun je het beste maar van het goede uitgaan.
Luister goed naar de woorden en handreikingen die je in de kerk ontvangt, ook als de pastoor of dominee naar jouw idee er niet (voldoende) naar zou handelen, bidt dat God je bewaart voor de bekoringen en je de kracht geeft weerstand te bieden en wees voor je broeders en zusters een zachtmoedige, verstandige en hulpvaardige geloofsgenoot, ook op praktisch gebied. Je hoeft er niet alleen voor te staan en zij ook niet.

Het is goed om je niet teveel bezig te houden met hoe andere mensen binnen of buiten de kerk zouden zijn. Net zoals het in een ziekenhuis ook dwaas zou zijn om als patiënt je af te vragen of de andere patiënten wel serieus bezig zijn met hun behandeling. Laat dat maar aan de artsen over om te beslissen, jij hebt enkel de opdracht om met je eigen behandeling bezig te zijn en goed te luisteren naar de artsen en verpleegkundigen.
In de kerk heb je de roeping om je broeders en zusters liefdevol bij te staan als ze om je hulp vragen en om je relatie met Christus gestalte te geven door gebed, sacrament en naastenliefde. Jouw roeping is om hun tekortkomingen te verexcuseren waar dat redelijkerwijs mogelijk is, in het besef dat de bekoring voor hen dan wel heel zwaar moet zijn (geweest), en ze het kwaad dat ze jou aandoen van harte te vergeven.
Niet zelden wordt zwakheid van geest verward met hypocrisie. Zo kan iemand zeggen dat je geen porno zou moeten kijken, terwijl hij of zij dat zelf wel (stiekem) doet. Dit kan echter betekenen dat hij die strijd nog aan het voeren is, dat de verleiding voor hem nu nog groter is dan de sterkte van zijn geest. Aan de buitenkant kun je niet altijd zien of hij uit zwakheid handelt of daadwerkelijk hypocriet is, dus kun je het beste maar van het goede uitgaan.
Luister goed naar de woorden en handreikingen die je in de kerk ontvangt, ook als de pastoor of dominee naar jouw idee er niet (voldoende) naar zou handelen, bidt dat God je bewaart voor de bekoringen en je de kracht geeft weerstand te bieden en wees voor je broeders en zusters een zachtmoedige, verstandige en hulpvaardige geloofsgenoot, ook op praktisch gebied. Je hoeft er niet alleen voor te staan en zij ook niet.

Dat snap ik, maar denk je dat de frontale aanval op het christendom op een christelijke site de juiste en meest effectieve strategie is ?
Zou het niet beter zijn met gelijkgestemden positieve energie te creëren waar anderen door geraakt worden ? Je gaat mijns inziens namelijk drie stappen te snel en slaat er een aantal over.
Ik kan me er van alles bij voorstellen. Sterker nog: ik denk dat de kern van het goddelijke in veel stromingen terug is te vinden. 
Dat is altijd wat men tegenkomt. Onvermijdelijk blijkbaar. Je komt in de weerstand. Maar met dynamiet gaan gooien zal de weerstand niet bepaald verminderen. Polariseren is niet de oplossing. Dat zou juist in jouw stroming toch bekend moeten zijn, toch ??
En dan de herhaling van mijn vraag: waar wijken de teksten in Q-lite nu zo enorm af van de evangeliën ? Volgens mij zit het hem veel meer in het niet (meer) zien van de extra betekenislagen die erin zitten.
Ten tweede: waarom heeft esoterie nog teksten nodig ? Gaat het niet veel meer om de relatie, de beleving, de ervaring ?
Helemaal met je eens. Dus ook een relatie met orthodox-christenen.
Leef dan het voorbeeld: wees de verandering die je wenst.
Draag het uit, laat het zien, wees het voorbeeld.

Luister naar Bach. Dat schijnt nog weleens te helpen.
Niets mis met koeien, het zijn prachtige, vreedzame beesten. Die vooral in het westen onvrijwillig heel wat offers brengen, zodat wij gemakzuchtig hun vlees en melk kunnen eten en drinken.

1.
Ja, die is er. De mensen lijden daar door God afwezigheid. Er is dus geen sprake van martelende demonen met vuurpoelen of zo; dat is slechts beeldspraak om de bitterheid van een bestaan zonder enige goedheid, liefde en hoop te omschrijven.
Hoe kan een mens dan tot zo'n bestaan geraken? Niet zozeer geheel in dit leven, want in dit leven groei je maar langzaam naar het goede of het kwade toe. Maar als tijd wegvalt, als de eeuwigheid aandient en je als het ware in één flits miljarden jaren verder bent, dan wordt je ten volle hetgeen waar je naar toe groeide. Iemand die nu de goede weg gaat, misschien pas in de laatste tellen van diens leven, wordt later als een engel. Iemand die nu het kwade doet, wordt later als een duivel.
2.
Als hij alreeds hier Gods liefde ontvangt, dan zal dat in de hemel niet anders zijn. Wie het goede doet en wie lief heeft, is alreeds dicht bij God. De vraag is alleen: ben je dicht genoeg bij Hem om Hem werkelijk te kunnen beminnen als Hij zich eenmaal echt aan je openbaart? Als de meest volmaakte, pure en zelfgevende liefde haar alles doordringende licht over je laat schijnen? Vlucht je dan weg, of ren je op haar af? Wat je hier in het leven doet bepaalt grotendeels het antwoord.
Als je God wil liefhebben, dan ben je van harte uitgenodigd om het doopsel te ontvangen en kind van Hem te worden. Dan ontvang je alreeds hier in het leven een stukje hemel en kun je een liefdevol bestaan met Hem opbouwen. Je hoeft daarvoor niet tot na je dood te wachten.
3.
Als je Gods liefde niet kunt ontvangen, niet kunt verdragen, dan zou het een zwaar lot zijn om daarin eeuwig te moeten verkeren. In de oosterse traditie wordt zelfs vanuit gegaan dat hemel en hel één plaats zijn. Een plaats geheel doordrongen van Gods liefde, waardoor de heiligen gelukkig zijn en de zondaars eronder lijden.
En C.S. Lewis beschreef in een van zijn boeken de hel als een grauwe plaats, van waaruit de helbewoners echter zonder problemen in de hemel kunnen komen. Maar ze kunnen haar niet verdragen en keren vervolgens daarom toch weer terug.
Gods liefde is niet enkel mooi, maar ook puur, confronterend, openbarend en compromisloos. Dat gaat vele malen verder dan de liefde die wij onder elkaar ervaren. Het vraagt een volstrekte, dwaze zelfgave, zelfverloochening en niet zelden tegen de eigen natuur ingaan om die liefde te kunnen beantwoorden. Het volmaakte toonbeeld van Gods liefde is die van een stervende man, wiens zelfgave door slechts weinigen wordt beantwoord.
Wil je werkelijk ten volle liefhebben? En dan niet alleen je naasten, maar ook zij die alleen maar ondankbaar, onbeschoft, vervelend of ronduit vijandig zijn? Die je nooit zullen teruggeven wat jij hen geeft? Wil je werkelijk jezelf helemaal blootleggen tegenover God en werkelijk streven naar volmaakte liefde, waarin je niets anders voor jouw geluk meer nodig hebt dan het geluk van de ander?
Wil je werkelijk geheel onthecht van alle andere verlangens dan naar liefde en mededogen geraken, wil je alles geven wat je zelf wil ontvangen, ook al ontvang je het vervolgens misschien niet en ben je dus bereid jezelf geheel te vergeten, je kruis op te nemen en Christus na te volgen? Zodat je geluk enkel van Hem nog komt, enkel van de liefde, zodat geen enkel lijden en geen enkel kwaad je geluk en vrede kan verstoren?
Nee, je hoeft dat niet meteen al volmaakt te willen, of te kunnen. Je mag daarin groeien, je mag daarin met vallen en opstaan vorderen, stukje bij beetje, aan Gods hand. In het besef dat zonder zijn gaven en genade je niet in staat zult zijn om díé weg te gaan. Hij heeft een eindeloos geduld en vraagt van jou ook zulk een geduld. Maar bovenal liefde en een positieve gezindheid om zoveel mogelijk ballast van je af te werpen en je grenzen zoveel mogelijk te verruimen. Hoe minder je nodig hebt, hoe sneller je gelukkig zult zijn. Hoe meer je geeft, hoe meer je ontvangt.
De navolging van Christus is dus vooral een weg van bevrijding, van loslaten, op een positieve, vreugdevolle wijze. Hij heeft het beste met je voor.
Geloven in God gaat dus wel wat verder dan het wel of niet een setje dogma's aanvaarden. Die verwoorden enkel in een eigen, specifieke en zeer diepgaande taal de innerlijke waarheden die in vele levensbeschouwingen, verhalen en zelfs ook natuurverschijnselen resoneren.
Het is een leefwijze, het is de keuze om trouw en met alle geduld en waar nodig berouw het goede te blijven doen en steeds meer te groeien daarin.
Als je die smalle weg wil gaan, in alle geloof, hoop en liefde, dan zul je God vanzelf tegenkomen op je pad. En dan kan het alleen maar beter worden, ook als die weg lijden oplevert. Als je die weg niet wilt gaan, dan zul je daar ook niet in groeien en zal het moment aanbreken dat God ook jou zal loslaten.
Het antwoord op vraag 3 is dus eerder: waar wil je na dit leven écht in groeien en daardoor terechtkomen en wat ben je bereid ervoor op te geven?

1.
Ja, die is er. De mensen lijden daar door God afwezigheid. Er is dus geen sprake van martelende demonen met vuurpoelen of zo; dat is slechts beeldspraak om de bitterheid van een bestaan zonder enige goedheid, liefde en hoop te omschrijven.
Hoe kan een mens dan tot zo'n bestaan geraken? Niet zozeer geheel in dit leven, want in dit leven groei je maar langzaam naar het goede of het kwade toe. Maar als tijd wegvalt, als de eeuwigheid aandient en je als het ware in één flits miljarden jaren verder bent, dan wordt je ten volle hetgeen waar je naar toe groeide. Iemand die nu de goede weg gaat, misschien pas in de laatste tellen van diens leven, wordt later als een engel. Iemand die nu het kwade doet, wordt later als een duivel.
2.
Als hij alreeds hier Gods liefde ontvangt, dan zal dat in de hemel niet anders zijn. Wie het goede doet en wie lief heeft, is alreeds dicht bij God. De vraag is alleen: ben je dicht genoeg bij Hem om Hem werkelijk te kunnen beminnen als Hij zich eenmaal echt aan je openbaart? Als de meest volmaakte, pure en zelfgevende liefde haar alles doordringende licht over je laat schijnen? Vlucht je dan weg, of ren je op haar af? Wat je hier in het leven doet bepaalt grotendeels het antwoord.
Als je God wil liefhebben, dan ben je van harte uitgenodigd om het doopsel te ontvangen en kind van Hem te worden. Dan ontvang je alreeds hier in het leven een stukje hemel en kun je een liefdevol bestaan met Hem opbouwen. Je hoeft daarvoor niet tot na je dood te wachten.
3.
Als je Gods liefde niet kunt ontvangen, niet kunt verdragen, dan zou het een zwaar lot zijn om daarin eeuwig te moeten verkeren. In de oosterse traditie wordt zelfs vanuit gegaan dat hemel en hel één plaats zijn. Een plaats geheel doordrongen van Gods liefde, waardoor de heiligen gelukkig zijn en de zondaars eronder lijden.
En C.S. Lewis beschreef in een van zijn boeken de hel als een grauwe plaats, van waaruit de helbewoners echter zonder problemen in de hemel kunnen komen. Maar ze kunnen haar niet verdragen en keren vervolgens daarom toch weer terug.
Gods liefde is niet enkel mooi, maar ook puur, confronterend, openbarend en compromisloos. Dat gaat vele malen verder dan de liefde die wij onder elkaar ervaren. Het vraagt een volstrekte, dwaze zelfgave, zelfverloochening en niet zelden tegen de eigen natuur ingaan om die liefde te kunnen beantwoorden. Het volmaakte toonbeeld van Gods liefde is die van een stervende man, wiens zelfgave door slechts weinigen wordt beantwoord.
Wil je werkelijk ten volle liefhebben? En dan niet alleen je naasten, maar ook zij die alleen maar ondankbaar, onbeschoft, vervelend of ronduit vijandig zijn? Die je nooit zullen teruggeven wat jij hen geeft? Wil je werkelijk jezelf helemaal blootleggen tegenover God en werkelijk streven naar volmaakte liefde, waarin je niets anders voor jouw geluk meer nodig hebt dan het geluk van de ander?
Wil je werkelijk geheel onthecht van alle andere verlangens dan naar liefde en mededogen geraken, wil je alles geven wat je zelf wil ontvangen, ook al ontvang je het vervolgens misschien niet en ben je dus bereid jezelf geheel te vergeten, je kruis op te nemen en Christus na te volgen? Zodat je geluk enkel van Hem nog komt, enkel van de liefde, zodat geen enkel lijden en geen enkel kwaad je geluk en vrede kan verstoren?
Nee, je hoeft dat niet meteen al volmaakt te willen, of te kunnen. Je mag daarin groeien, je mag daarin met vallen en opstaan vorderen, stukje bij beetje, aan Gods hand. In het besef dat zonder zijn gaven en genade je niet in staat zult zijn om díé weg te gaan. Hij heeft een eindeloos geduld en vraagt van jou ook zulk een geduld. Maar bovenal liefde en een positieve gezindheid om zoveel mogelijk ballast van je af te werpen en je grenzen zoveel mogelijk te verruimen. Hoe minder je nodig hebt, hoe sneller je gelukkig zult zijn. Hoe meer je geeft, hoe meer je ontvangt.
De navolging van Christus is dus vooral een weg van bevrijding, van loslaten, op een positieve, vreugdevolle wijze. Hij heeft het beste met je voor.
Geloven in God gaat dus wel wat verder dan het wel of niet een setje dogma's aanvaarden. Die verwoorden enkel in een eigen, specifieke en zeer diepgaande taal de innerlijke waarheden die in vele levensbeschouwingen, verhalen en zelfs ook natuurverschijnselen resoneren.
Het is een leefwijze, het is de keuze om trouw en met alle geduld en waar nodig berouw het goede te blijven doen en steeds meer te groeien daarin.
Als je die smalle weg wil gaan, in alle geloof, hoop en liefde, dan zul je God vanzelf tegenkomen op je pad. En dan kan het alleen maar beter worden, ook als die weg lijden oplevert. Als je die weg niet wilt gaan, dan zul je daar ook niet in groeien en zal het moment aanbreken dat God ook jou zal loslaten.
Het antwoord op vraag 3 is dus eerder: waar wil je na dit leven écht in groeien en daardoor terechtkomen en wat ben je bereid ervoor op te geven?

Ter ere van de Koning is er een update doorgevoerd van het forum. (eigenlijk omdat ik klaar was om over de rommelmarkt te lopen) Aangezien dit een grote update is kan het zijn dat er bepaalde niet meer goed werken. Graag hoor ik of er door de update wat is omgevallen. Zover ik kan zien werkt alles nog goed maar ik kan (helaas) niet alles overzien.
Er zijn tal van wijzigingen zoals snelheidswinst, betere capatcha om spammers tegen te gaan, zoekfunctie is verbeterd, betere smiley ondersteuning ? en nog een hele rits aan aanpassingen die het werk voor de moderators verbeteren! Daarnaast worden de updates ook geïnstalleerd om de veiligheid te kunnen waarborgen.

Klopt, ze zijn kleurenblind. Wanneer je met een rode doek wappert, reageren ze op het gewapper en niet op de kleur. Wapper met een blauwe doek bij een agressieve stier en je hebt net zo goed een probleem.
Maar misschien kunnen we wel de liturgische kleuren hier gebruiken?
Goud: een feestelijke aankondiging, bijvoorbeeld dat een user mod is geworden;
Groen: een hoopvolle aankondiging, bijvoorbeeld een verandering van beleid;
Rood: een vermanende aankondiging, bijvoorbeeld dat we weer on-topic moeten gaan;
Paars: een droeve aankondiging, bijvoorbeeld dat een user gebanned is.

Klopt. Dat spreekt mijn schrijven dan ook helemaal niet tegen. Je kunt hier namelijk uit opmaken dat Jezus' naam blijkbaar wordt gelijkgesteld met die van Jehovah. Net zoals in de evangelieën Jezus zichzelf de goede Herder noemt, terwijl in de Psalmen die titel Jehovah toekomt.
Daarom worden de eerste dopelingen in Handelingen ook gedoopt in Jezus' naam. In heel het NT wordt dan ook veel belang gehecht aan Jezus en aan zijn naam, die redding brengt voor een ieder die Hem aanroept en Hem navolgt.
In de context van het hele geciteerde bijbelgedeelte, waarin vrij uitdrukkelijk Jezus als Heer wordt neergezet en als bron van redding, is het vrij logisch om ook in de laatste zin de Heer te identificeren met Jezus. Wie Jezus aanroept, zal gered worden, want zijn naam is verheven boven alle namen.