Robert Frans

Dat bepaal ik zelf. Ik bepaal zelf wat ik interessant en geloofwaardig vind. En het interesseert me hoegenaamd weinig wat jij ervan vindt. Ik hecht enkel aan de mening en visie van users die ik inspirerend en wijs vind en daarom hoog acht.
En hier op het forum is het de crew die bepaalt wat zij toe wil staan op het forum en wat niet, óók op inhoudelijk gebied. Wie het vervolgens niet eens is met het beleid van de crew en na vragen of eventueel discussie erover geen of onvoldoende gehoor krijgt, is altijd vrij om te vertrekken en ergens anders zijn of haar ideeën te ventileren. Ruimte en mogelijkheden genoeg op het grote, wijde internet. Niemand verplicht jou om hier te zijn en niemand verplicht ons om jou te willen horen.
Wist je dat ik lang geleden hier een paar jaar moderator ben geweest? Toen stopte ik ermee, omdat ik het wel mooi vond geweest en ook nog erg druk was met mijn opleiding. En nu voel ik geen enkele behoefte om dat weer op te pakken. Daarvoor is mijn enthousiasme voor dit forum teveel gedaald.
Daarbij zou ik enkel moderator willen worden onder de voorwaarde dat er dan ook inhoudelijk streng en directief gemodereerd kan worden. Dat is: schrijf voldoende begrijpelijk, niet anti-christelijk buiten Levensbeschouwing en respectvol anti-christelijk daarbinnen, en op basis van feiten en betrouwbare bronnen, anders verwijder of censureer ik zonder pardon je posts en in het ergste geval jijzelf.
En hoewel ik destijds erg gewaardeerd werd als moderator, denk ik niet dat nu de capaciteiten en vooral het enthousiasme heb om zodanig te handelen zonder al teveel als een lompe onbenul over te komen bij goedwillende users. Want op die manier moeten modereren is echt niet leuk om te doen en vreet energie, zo spreek ik uit ervaring. Zeker niet in deze tijd, waar je op internet tegenwoordig al zo'n beetje een doodsbedreiging krijgt als je haar niet goed zit.
Ook vraag ik me daarbij af of de huidige crew echt zit te wachten op zo'n strenge en onvermijdelijk tijdsintensieve moderatie.

Dat bepaal ik zelf. Ik bepaal zelf wat ik interessant en geloofwaardig vind. En het interesseert me hoegenaamd weinig wat jij ervan vindt. Ik hecht enkel aan de mening en visie van users die ik inspirerend en wijs vind en daarom hoog acht.
En hier op het forum is het de crew die bepaalt wat zij toe wil staan op het forum en wat niet, óók op inhoudelijk gebied. Wie het vervolgens niet eens is met het beleid van de crew en na vragen of eventueel discussie erover geen of onvoldoende gehoor krijgt, is altijd vrij om te vertrekken en ergens anders zijn of haar ideeën te ventileren. Ruimte en mogelijkheden genoeg op het grote, wijde internet. Niemand verplicht jou om hier te zijn en niemand verplicht ons om jou te willen horen.
Wist je dat ik lang geleden hier een paar jaar moderator ben geweest? Toen stopte ik ermee, omdat ik het wel mooi vond geweest en ook nog erg druk was met mijn opleiding. En nu voel ik geen enkele behoefte om dat weer op te pakken. Daarvoor is mijn enthousiasme voor dit forum teveel gedaald.
Daarbij zou ik enkel moderator willen worden onder de voorwaarde dat er dan ook inhoudelijk streng en directief gemodereerd kan worden. Dat is: schrijf voldoende begrijpelijk, niet anti-christelijk buiten Levensbeschouwing en respectvol anti-christelijk daarbinnen, en op basis van feiten en betrouwbare bronnen, anders verwijder of censureer ik zonder pardon je posts en in het ergste geval jijzelf.
En hoewel ik destijds erg gewaardeerd werd als moderator, denk ik niet dat nu de capaciteiten en vooral het enthousiasme heb om zodanig te handelen zonder al teveel als een lompe onbenul over te komen bij goedwillende users. Want op die manier moeten modereren is echt niet leuk om te doen en vreet energie, zo spreek ik uit ervaring. Zeker niet in deze tijd, waar je op internet tegenwoordig al zo'n beetje een doodsbedreiging krijgt als je haar niet goed zit.
Ook vraag ik me daarbij af of de huidige crew echt zit te wachten op zo'n strenge en onvermijdelijk tijdsintensieve moderatie.

Inderdaad. Ik begin al die vergezochte tot kwaadaardige complottheorieën en de meest vage, onbegrijpelijke, pseudo-gnostische posts van bepaalde users hier eigenlijk wel zat te worden. Het forum wordt er bepaald niet interessanter door, behalve dan voor die complotdenkers en vagepostschrijvers.
En ik heb ook niet het idee dat het nog beter gaat worden. De moderators hebben begrijpelijkerwijs te weinig mensen en te weinig tijd om hier structureel grote schoonmaak te houden, zeker nu een van hen van de één op de andere dag vertrokken blijkt te zijn, en áls ze dan iets doen, krijgen ze alleen maar meer gedonder over zich heen.
Users die de boel interessant hielden (en daar reken ik jou ook toe) zijn ofwel nauwelijks tot niet actief, ofwel allang weg. Om waarschijnlijk dezelfde redenen als waarom ik hier nog maar weinig post: omdat ook potentiëel interessante topics weer verpest worden door die complotdenkers en vagepostschrijvers en hier en daar door andere niet-christenen die buiten Levensbeschouwing het geloof betwisten, waardoor alle energie die je erin zou kunnen steken alweer weggezogen wordt.
Ik ben hier al bijna twintig jaar user en heb vele mooie en minder mooie dingen hier meegemaakt. Maar ik heb nu voor het eerst serieus het idee dat de levensvatbaarheid van dit forum tanende is, als het begin van het einde niet allang is ingezet.
Volgens mij heeft de crew nu twee opties: ofwel de boel hier op tijd opdoeken, ofwel laten verworden tot een schimmige uithoek voor rare, vreemde tot pseudo-gnostische en of racistische ideeën en users, met slechts hier en daar een dappere poging van een goedbedoelende christen om nog iets te beginnen hier.
Mijns inziens verdient dit forum dat tweede lot echter niet. Daarvoor heeft zij niet twintig jaar zoveel mooi's en goeds gebracht aan zoveel christenen en hier en daar ook niet-christenen, zelfs nog op relatief vrij grootschalig niveau. Zij verdient een eervoller einde en nu kan dat nog.

Inderdaad. Ik begin al die vergezochte tot kwaadaardige complottheorieën en de meest vage, onbegrijpelijke, pseudo-gnostische posts van bepaalde users hier eigenlijk wel zat te worden. Het forum wordt er bepaald niet interessanter door, behalve dan voor die complotdenkers en vagepostschrijvers.
En ik heb ook niet het idee dat het nog beter gaat worden. De moderators hebben begrijpelijkerwijs te weinig mensen en te weinig tijd om hier structureel grote schoonmaak te houden, zeker nu een van hen van de één op de andere dag vertrokken blijkt te zijn, en áls ze dan iets doen, krijgen ze alleen maar meer gedonder over zich heen.
Users die de boel interessant hielden (en daar reken ik jou ook toe) zijn ofwel nauwelijks tot niet actief, ofwel allang weg. Om waarschijnlijk dezelfde redenen als waarom ik hier nog maar weinig post: omdat ook potentiëel interessante topics weer verpest worden door die complotdenkers en vagepostschrijvers en hier en daar door andere niet-christenen die buiten Levensbeschouwing het geloof betwisten, waardoor alle energie die je erin zou kunnen steken alweer weggezogen wordt.
Ik ben hier al bijna twintig jaar user en heb vele mooie en minder mooie dingen hier meegemaakt. Maar ik heb nu voor het eerst serieus het idee dat de levensvatbaarheid van dit forum tanende is, als het begin van het einde niet allang is ingezet.
Volgens mij heeft de crew nu twee opties: ofwel de boel hier op tijd opdoeken, ofwel laten verworden tot een schimmige uithoek voor rare, vreemde tot pseudo-gnostische en of racistische ideeën en users, met slechts hier en daar een dappere poging van een goedbedoelende christen om nog iets te beginnen hier.
Mijns inziens verdient dit forum dat tweede lot echter niet. Daarvoor heeft zij niet twintig jaar zoveel mooi's en goeds gebracht aan zoveel christenen en hier en daar ook niet-christenen, zelfs nog op relatief vrij grootschalig niveau. Zij verdient een eervoller einde en nu kan dat nog.

Inderdaad. Ik begin al die vergezochte tot kwaadaardige complottheorieën en de meest vage, onbegrijpelijke, pseudo-gnostische posts van bepaalde users hier eigenlijk wel zat te worden. Het forum wordt er bepaald niet interessanter door, behalve dan voor die complotdenkers en vagepostschrijvers.
En ik heb ook niet het idee dat het nog beter gaat worden. De moderators hebben begrijpelijkerwijs te weinig mensen en te weinig tijd om hier structureel grote schoonmaak te houden, zeker nu een van hen van de één op de andere dag vertrokken blijkt te zijn, en áls ze dan iets doen, krijgen ze alleen maar meer gedonder over zich heen.
Users die de boel interessant hielden (en daar reken ik jou ook toe) zijn ofwel nauwelijks tot niet actief, ofwel allang weg. Om waarschijnlijk dezelfde redenen als waarom ik hier nog maar weinig post: omdat ook potentiëel interessante topics weer verpest worden door die complotdenkers en vagepostschrijvers en hier en daar door andere niet-christenen die buiten Levensbeschouwing het geloof betwisten, waardoor alle energie die je erin zou kunnen steken alweer weggezogen wordt.
Ik ben hier al bijna twintig jaar user en heb vele mooie en minder mooie dingen hier meegemaakt. Maar ik heb nu voor het eerst serieus het idee dat de levensvatbaarheid van dit forum tanende is, als het begin van het einde niet allang is ingezet.
Volgens mij heeft de crew nu twee opties: ofwel de boel hier op tijd opdoeken, ofwel laten verworden tot een schimmige uithoek voor rare, vreemde tot pseudo-gnostische en of racistische ideeën en users, met slechts hier en daar een dappere poging van een goedbedoelende christen om nog iets te beginnen hier.
Mijns inziens verdient dit forum dat tweede lot echter niet. Daarvoor heeft zij niet twintig jaar zoveel mooi's en goeds gebracht aan zoveel christenen en hier en daar ook niet-christenen, zelfs nog op relatief vrij grootschalig niveau. Zij verdient een eervoller einde en nu kan dat nog.

God heeft zeker nog een bijzonder plan met Israël, maar wel door Christus. De redding van Israël zal de definitieve openbaring van de Messias aan haar behelsen en zo haar bekering tot Hem. Een ieder van goede wil, die dus daadwerkelijk God wil beminnen en het goede wil doen binnen de eigen godsdienst of leefwijze, zal Hem dan alsnog kennen en beminnen. Een ieder van kwade wil zal Hem echter blijven afwijzen.
Het uiteindelijke doel is één Kerk, één volk in Christus, zowel in de hemel als ook op de aarde. Voor minder doet God het niet.

Ik zelf heb enkele jaren op judo gezeten als jongetje en het tot en met de bruine band gedaan.
Het viel me op dat ik er de eerste les leerde... mezelf te beheersen. Wie denkt dat je onbeperkt die sport mag gebruiken, heeft het goed mis. In elk geval bij judo gold de erecode: judoen doe je op de mat, niet op straat. Ook niet voor de gein.
Alleen puur voor zelfverdediging mag je het gebruiken dus. Maar... hoe zit het dan met de geweldloosheid die iedere christen wil aanhangen?
We leven niet in de ideale wereld. Er is overal geweld en misdaad. Vechten is dus iets wat je zoveel mogelijk moet vermijden. Hard weglopen dus als je bedreigd wordt. Voor God ben je dan de winnaar en wie is belangrijker: God of die kleerkast?
Een dominee zei het eens heel simpel tegen mij: kom niet voor jezelf op, slechts voor de ander. Als een ander iemand geslagen wordt, en ik kan die mepzak makkelijk aan, dan is dat voor mij een kans iemand te redden. En anders kan ik er altijd nog meerdere personen bijhalen.
De spanning tussen jouw geweldloosheid en het geweld in deze samenleving is een voortdurende. Een vechtsport kan een goede manier zijn om jezelf te leren beheersen en jezelf of een ander te verdedigen. Ga geen gevecht aan, tenzij je daarmee iemand kunt redden, en ren hard weg als iemand jou wil aanvallen, zodra de mogelijkheid daartoe is.
Ik denk dat dat de beste manier is om met geweld om te gaan. Wel blijf ik bij mijn "waarschuwing": kijk uit dat een vechtschool, als je een vechtsport nodig hebt om te oefenen, niet te spiritueel bezig is.

Veel te laat heb ik U lief gekregen,
o schoonheid zo oud en toch zo nieuw.
Veel te laat heb ik U lief gekregen.
-Augustinus
Soms kan een gebeurtenis een volstrekt nieuw licht werpen op oude verhalen. In dit schrijven gebruikte ik al Godzilla als voorbeeld, hoe dat voor veel Amerikanen ineens 11 september verbeeldde. Godzilla ging daar natuurlijk helemaal niet over, maar toch gaf die verschrikkelijke aanslag het verhaal een nieuwe betekenis.
Zo zien wij de verhalen van het OT en niet zelden ook verhalen of archetypen uit andere levensbeschouwingen ook in het licht van Christus' dood en verrijzenis. Daardoor kan iets volstrekt nieuws toch voorafschaduwd worden, zonder dat we nog weten dat dat gebeurt.
Christus bracht iets nieuws, doch iets wat eigenlijk al heel oud was, maar door de zondeval grotendeels vergeten, namelijk de lijdende, stervende en daardoor juist overwinnende God. Een overwinning waarin de mens ten volle kan delen als beeld van God.
We hebben bijna allemaal een beeld van God als een almachtige, sterke Koning die alle problemen wel oplost of zou moeten oplossen, maar al in het OT zie je al dat het zo niet werkt. En Christus laat ons ten volle zien dat Gods almacht en koningschap van een volstrekt andere orde zijn dan wat wij van nature denken.
Het is oud, omdat wij het verhaal van dood en verrijzenis al vele malen vertelden én vertellen in uiteenlopende mythen, cultussen en verhalen voordat Christus kwam. En dan heb ik het niet enkel over de verhalen uit het OT, want zelfs in onze moderne films en literatuur kom je deze archetypes volop tegen.
Maar het is ook nieuw, omdat we niet hadden kunnen indenken dat die verhalen niet door zomaar een god, geest of mens vervuld werden, maar door God zélf. Dat God zélf zo nabij komt in heel ons zijn, dat Hij kwetsbaar en sterfelijk als een mens wordt en daardoor de mens kan optrekken naar het goddelijke. En dat de ware macht ligt in het klein en kwetsbaar durven zijn, dat je jezelf hervindt door jezelf te verloochenen.
Wij verkondigen Gods wijsheid, die verborgen was, het geheime plan, door God van alle eeuwigheid ontworpen en bestemd voor onze verheerlijking.
Geen van de machthebbers van deze wereld heeft ervan geweten. Als zij ervan geweten hadden, zouden zij de Heer der heerlijkheid niet gekruisigd hebben.
Dit zijn de dingen waarvan de Schrift zegt: Geen oog heeft ze gezien, geen oor heeft ze gehoord, geen mens kan het zich voorstellen, al wat God bereid heeft voor die Hem liefhebben.
Maar aan ons heeft God het geopenbaard door de Geest. Want de Geest van God doorgrondt alles, zelfs de diepste geheimen van God.
-1 Korintiërs 2,7-10; WV75

Gaf hij het toe, of verkondigde hij dat gewoon, als leraar van de Kerk? Het is denk ik niet zo dat iemand van het WTG bij hem aan de deur kwam en hem zei: 'Zeg op! Dat verhaal is niet letterlijk, begrepen?' En dat de paus toen bibberend zei: 'Goed, ik geef toe, het is niet letterlijk, dus jullie zullen vast wel gelijk hebben...'
Laten we het woord 'toegeven' daarom niet zo snel in die context gebruiken. Zonden zijn er om toe te geven, leerstellingen zijn er om te verkondigen, ideeën en visies zijn er om te verdedigen of te weerleggen.
En natuurlijk is het een verhaal, een gelijkenis, om aan te geven dat nalatigheid net zo erg is als iets kwalijks doen.
Sowieso kan het niet letterlijk over hemel en hel gaan, omdat communicatie tussen die twee plaatsen uitgesloten is. En helbewoners hebben ook geen liefde en sympathie meer voor hun naasten; zij zitten er enkel opgesloten in hun eigen zonde.
Als het dus raakvlakken heeft met het hiernamaals, dan kan het enkel over het voorgeborchte gaan, ofwel het dodenrijk, waar alle doden toen terechtkwamen en waar de rechtvaardigen wachtten tot Christus ze de hemel binnenliet. Hoewel sommigen menen dat het alreeds over het vagevuur gaat, vanwege bovenstaande eigenschappen, en de rijke man er dan dus niet eeuwig gestrafd zou worden.
Maar net zoals andere gelijkenissen van Jezus over werkelijke zaken gaan, met name het agrarische bestaan, is dat hier wel degelijk ook het geval.
Het dodenrijk was dus een werkelijk bestaande geestestoestand, waar de doden de opstanding verwachtten, al dan niet verenigd met hun voorvaderen. In hoeverre er alreeds sprake was van straf of beloning, weet ik niet precies, maar de gelijkenis lijkt daar wel op te hinten en een dergelijk geloof vond al wel ingang bij de joden destijds.
Nu is het voorgeborchte er niet meer, hoewel sommigen nog altijd geloven dat ongedoopte kinderen er een paradijs vinden, hoewel zonder God te zien. Maar verreweg de meesten, de paus incluis, gaan er vanuit dat er enkel nog hemel(, vagevuur) en hel overgebleven is.

Vulkanen blijven cool natuurlijk. Tenzij ze uitbarsten. Dan zijn ze hot.

Nu zei ik dit als luchtige opmerking, maar de monniken op Mount Athos blijken dit dus écht te doen. Die beginnen letterlijk om 3 of 4 uur 's nachts en eindigen pas om 11 uur 's morgens, als het voor hen lunchtijd is (ontbijt kennen ze uiteraard niet). Elke. dag. weer. Serieus, nobody messes with those monks...
Maar het ziet er dan ook wel feëriek mooi uit, getuige dit filmpje met fragmenten uit vieringen van de Goede Week en Pasen:
En volgens mij wordt de Jordaan speciaal ijskoud als de oosters-orthodoxen eraan komen, omdat het nu eenmaal oosters-orthodoxen zijn. Dus. ?

Het zijn vijf wonden inderdaad: twee in de handen, twee in de voeten en één in de zij. De eerste vier ontstonden door de kruisiging, de laatste doordat een soldaat een lans in zijn zij stak om te controleren of Hij echt dood was.
Aan die wonden wordt ook gerefereerd in Johannes 20,25, als de apostel Tomas na de verrijzenis van Christus dit zegt:
“Als ik niet in zijn handen het teken van de nagelen zie en mijn vinger in de plaats van de nagelen kan steken en mijn hand in zijn zijde leggen, zal ik het niet geloven.”
Hier worden dus al drie wonden genoemd. Dat ook de voeten doorboord waren, weten we uit de geschiedenis omtrent de kruisigingen. De voeten werden altijd tezamen met de handen vastgemaakt aan het kruis, met touw of met nagels.
Daar Jezus volgens de evangelieën aan het kruis vastgenageld werd en dus niet gebonden, kunnen we daaruit afleiden dat ook zijn voeten dus doorboord waren.
Een erg vergaande uitleg. Allereerst waren de horens daar níét voor bedoeld. Het dier was namelijk al door de levieten geslacht op de daarvoor bestemde slachttafels in de tempel of het tabernakel, voordat het te offeren vlees door de priesters op het vuur van het altaar werd gelegd.
Het dier werd nooit zo dicht bij het vuur geslacht, omdat dat wel erg onveilig werken zou zijn. Het dier zou volslagen in paniek kunnen raken en mogelijk de offeraar of zichzelf in het vuur duwen. Het altaar was dan ook vrij hoog en werd via een schuine helling (geen trap; dat was verboden) bestegen.
Ten tweede worden er traditioneel dus vijf wonden van Christus herkend en worden de horens meestal als symbool van de vier evangelieën gezien.

Dat is al een wat intensievere wijze van biddend lezen, die voornamelijk in kloosters wordt beoefend. Je leest dan heel langzaam, regel voor regel, een korte bijbeltekst en zodra een zin of woord je raakt, blijf je daar 'hangen', om erover te bidden en na te denken.
Zowel de verbeelding als de rede als je ervaringen werken dus mee aan het diep doordringen in wat de tekst jou wil zeggen.
Het vergt enige geestelijke oefening en goddelijke bijstand (zonder Hem kun je immers niets!) om deze wijze van mediteren je eigen te maken, zeker als je het dagelijks zou willen doen, maar het kan het innerlijk gebed en zo de relatie tussen jou en God erg verdiepen.
Niet weinig christenen hebben echter überhaupt moeite om de bijbel regelmatig of dagelijks te lezen. En ik denk dat dat ook komt, omdat ze menen dat je er dan een hele gebeurtenis van zou moeten maken, dat je ook meteen van alles van de te lezen teksten moet vinden, bidden of bestuderen. Waardoor ze erg tegen het bijbellezen op kunnen zien, omdat niet iedereen de energie en tijd heeft om dat zo aan te pakken.
Niets staat echter verder weg van de waarheid. Veel belangrijker is namelijk dat je de bijbelse teksten gewoon leest, zoals je een normaal boek ook leest. Als je elke dag een hoofdstuk leest, of een deel van een hoofdstuk bij erg lange hoofstukken, kun je in ongeveer anderhalf jaar de hele bijbel doorgelezen hebben. En dan begin je gewoon weer opnieuw bij Genesis.
Saaie teksten kun je dan gewoon snel 'doorscannen,' en meer aansprekende teksten kun je al wat langzamer lezen, maar zelfs dat hoeft niet. Je hoeft echter zelfs helemaal niets te vinden van de teksten, je hoeft er geen enkele gedachte aan te wijden. Stil luisteren is vaak nog belangrijker dan antwoorden willen geven.
Zo kan het best zijn dat het dagelijks bijbellezen misschien maar een paar minuutjes duurt en je niet het idee hebt echt heel vroom bezig te zijn, maar je ongemerkt daardoor wel steeds beter komt te weten wat er nou eigenlijk in die bijbel staat en ook wat er níét in staat.
Daarnaast kun je natuurlijk altijd meer biddend, mediterend en of studerend lezen ter verrijking van het geestelijk leven, maar je hebt dan al wel een basisgewoonte waarop je altijd kan terugvallen als dat 'zwaardere werk' je bij tijd en wijle weer even tegenstaat.

Sta me toe jouw schrijven daarom als uitstekende aanvulling te zien. Het is absoluut waar dat niet elk Schriftgedeelte je evenveel zal zeggen; sommigen zullen ronduit saai, ergerlijk of bevreemdend zijn, of weet je er met de beste wil van de wereld geen mooie boodschap uit te halen. Maar dat mag ook.
En soms kan een Schriftgedeelte dat je nu heel saai vindt, bij een volgende keer lezen ineens je toch diep raken. Of andersom. Ik geloof dat de Geest je daarin kan leiden en soms ook je oog 'toevallig' op teksten kan laten vallen die je net op dat moment nodig had.
Het is mijns inziens daarom wel belangrijk dat je regelmatig de bijbel leest. Zonder er (altijd) meteen een hele studie of meditatie van te hoeven maken, maar gewoon rustig de teksten lezen en je laten raken door wat je raakt. En als je nergens door geraakt wordt, dan lees je gewoon verder.

Sta me toe jouw schrijven daarom als uitstekende aanvulling te zien. Het is absoluut waar dat niet elk Schriftgedeelte je evenveel zal zeggen; sommigen zullen ronduit saai, ergerlijk of bevreemdend zijn, of weet je er met de beste wil van de wereld geen mooie boodschap uit te halen. Maar dat mag ook.
En soms kan een Schriftgedeelte dat je nu heel saai vindt, bij een volgende keer lezen ineens je toch diep raken. Of andersom. Ik geloof dat de Geest je daarin kan leiden en soms ook je oog 'toevallig' op teksten kan laten vallen die je net op dat moment nodig had.
Het is mijns inziens daarom wel belangrijk dat je regelmatig de bijbel leest. Zonder er (altijd) meteen een hele studie of meditatie van te hoeven maken, maar gewoon rustig de teksten lezen en je laten raken door wat je raakt. En als je nergens door geraakt wordt, dan lees je gewoon verder.

Sta me toe jouw schrijven daarom als uitstekende aanvulling te zien. Het is absoluut waar dat niet elk Schriftgedeelte je evenveel zal zeggen; sommigen zullen ronduit saai, ergerlijk of bevreemdend zijn, of weet je er met de beste wil van de wereld geen mooie boodschap uit te halen. Maar dat mag ook.
En soms kan een Schriftgedeelte dat je nu heel saai vindt, bij een volgende keer lezen ineens je toch diep raken. Of andersom. Ik geloof dat de Geest je daarin kan leiden en soms ook je oog 'toevallig' op teksten kan laten vallen die je net op dat moment nodig had.
Het is mijns inziens daarom wel belangrijk dat je regelmatig de bijbel leest. Zonder er (altijd) meteen een hele studie of meditatie van te hoeven maken, maar gewoon rustig de teksten lezen en je laten raken door wat je raakt. En als je nergens door geraakt wordt, dan lees je gewoon verder.

Goh, daar komt ie nu mee, na tweeduizend jaar christendom... ?
Natuurlijk is dit onzin. Christenen bidden niet wereldwijd het Onze Vader, in vrijwel alle kerkelijke stromingen, om vervolgens van een willekeurige bijbeltijger op een willekeurige, Nederlandse website te horen moeten krijgen dat zij volgens de nieuwste bijbeluitleg zich daar ernstig in zouden vergissen.
Ongetwijfeld zal de beste auteur heel tevreden zijn met zijn uitleg, blij dat hij het wiel opnieuw heeft kunnen uitvinden, maar met het algemene christendom heeft het natuurlijk weinig meer te maken. Die is immers niet gebouwd op individuele, elkaar volstrekt tegensprekende bijbeluitleggingen, maar op een apostolisch geloof waarvan de fundamenten tweeduizend jaar geleden door de apostelen zelf zijn gelegd en waarop tot op de dag van vandaag met Gods hulp en genade wordt voortgebouwd.
De Schrift is niet bedoeld om daar als individuele gelovige je eigen uitleg aan te geven en zo je eigen christendom te willen stichten. De Schrift is onderdeel van een al bestaande geloofstraditie en dient ook uitsluitend bínnen die geloofstraditie gelezen en begrepen te worden.
Als deze auteur dus meent dat we het Onze Vader niet zouden moeten bidden, dan vergist hij zich ernstig. Ook al zou hij het perfect en consistent kunnen beredeneren vanuit verschillende bijbelgedeelten, hij zit er gewoon falikant naast en zal er naast blijven zitten tot hij zich weer voegt in het gemeenschappelijke geloof en Evangelie van alle tijden en eeuwen.

Dit is een belangrijke zin. 
Wat bedoel je precies met 'afgezien van zijn verleden'.
Jullie kenden elkaar toen nog niet, dus kon je ook geen rekening met elkaar houden.
Waarom knaagt dit dan?
Kijk, elke vrouw wil een man voor haarzelf, en andersom ook trouwens. 
Hij heeft een verleden, maar dat heb jij toch ook...
Nu heb je elkaar, kijk naar het heden en naar de toekomst, niet naar het verleden.
 maar dit is dodelijk. Het voordeel van de twijfel is geen goede basis voor een relatie.
Ik ben ooit eens bij een meisje weg gegaan omdat ze tegen me zei: ik geef je het voordeel van de twijfel.
Dat vond ik zó erg. Ik ben weg gegaan en gezegd dat ik niet aan haar twijfelde, maar dat ik weg ging omdat zijn aan mij twijfelde.

Volgens veel christenen is 'zonde' een breder begrip dan louter moreel. Als christenen het over 'zonde' hebben, dan gaat daar pas in tweede of derde instantie over (tenzij je een vervelende versie van christendom tegenkomt). Op de eerste plaats is zonde een existentieel begrip dat heeft te maken met tragiek en vervreemding. En daarover spreken wordt pas zinvol als je het Licht hebt gezien.
 

Nee dus, dat doe ik niet, tenzij iemand mij daadwerkelijk aangeeft dat hij/zij het een belediging vindt dat ik zeg dat alle mensen zondaars zijn. Dan zal ik met diegene daarover in gesprek kunnen gaan, uitleggen wat ik daarmee bedoel en over het algemeen de onrust wel weer wegnemen.
Daarbij is het sowieso goed om luchtige opmerkingen niet te serieus te nemen, om wel de lucht een beetje erin te houden. Anders wordt het allemaal zo zwaarmoedig en humorloos.
Ik weet dat het tegenwoordig een beetje bon ton is om elke niet te positief klinkende opmerking meteen als belediging op te vatten, maar ik doe daar niet aan mee.
Algemene generalisaties over de mensheid hoeven niet beledigend of ophemelend te zijn, maar kunnen ook gewoon constateringen zijn vanuit een bepaalde visie op de mensheid, waarmee je wel of niet aan de slag kan.
En als je het daar niet mee eens bent, dan is dat ook prima. Maar dan hoeft het geen belediging te zijn, maar gewoon iets wat jij (heel) anders ziet.
Het lijkt mij gewoon niet juist om andere visies op de mensheid meteen als beledigend of als ophemelend te zien. Ze kunnen juist of onjuist zijn, dat zeker, en daar kun je dan over discussieren aan de hand van argumenten, maar meer ook niet.
Mijns inziens is het het beste om enkel hetgeen als belediging te zien, wat iemand tegen of over jou persoonlijk zegt met de expliciete bedoeling jou pijn te doen of te grieven.

Omdat Hij en de Vader volmaakt één zijn, samen met de heilige Geest.
Ligt eraan in hoeverre die ervaring klopt met de feiten. Soms kan iemands ervaring wel degelijk het meest waar zijn en soms ook niet. Het is niet zo dat een ervaring per se nietszeggend is als het gaat om waarheid.
De Waarheid laat zich enkel in het totaal kennen, in het gehele verhaal. Ervaringen, argumenten, verhalen, noem maar op, dragen allen bij tot het steeds meer verstaan van Gods liefde en barmhartigheid en tot de essentie van het kwaad.
Of het een belediging is of niet, laat ik aan de ander over. Maar dat alle mensen zondaars zijn en Christus' redding nodig hebben, is wel een christelijke leerstelling die gewoon verkondigd kan en mijns inziens ook moet worden. Of je het daar nu mee eens bent of niet.
Er is nu eenmaal veel kwaad in de wereld en dat moet wel benoemd kunnen worden, los van of je daarvoor christelijke woorden gebruikt of niet. Het kwaad in de mens ontkennen is mijns inziens kwalijker dan zeggen dat mensen zondaars zijn.
Het laatste kan misschien beledigend overkomen voor hen die dat (bij zichzelf) niet zo ervaren, maar het eerste kan nog veel meer ellende opleveren.
Laat het nu maar aan mijzelf over om te bepalen of ik wel of niet met iemand kan optrekken.
Als ik enkel met zondeloze mensen zou kunnen omgaan, dan zou ik wel érg beperkt zijn in mijn contacten. Maar tot nu toe heb ik nooit problemen gehad met dat gegeven en zijn verreweg de meeste mensen wel degelijk van goede wil. En probeer ik dat natuurlijk ook te zijn.
Niemand is volmaakt, ikzelf ook niet, dus dat zet ons allen in hetzelfde schuitje en zou ons allen nederig en vergevingsgezind jegens elkaar moeten maken. Jouw en andermans zondigheid beseffen kan dus ook juist opening geven tot hulpvaardigheid en begrip en tot het niet willen oordelen over elkaar.
Het is dus maar net hoe je het bekijkt of wil bekijken en de ene mens zal daar anders in staan dan de andere.
Zondig zijn betekent dan ook niet dat je enkel kwaad doet of wil doen, maar het betekent allereerst dat het contact met God door onze zelfgerichtheid niet meer vanzelfsprekend is. Dat ieder mens goed geschapen is en meestal ook van goede wil is, maar wel kwade, egocentrische neigingen heeft.
En de ene mens zal daar meer aan toegeven aan de andere.
Het woord zonde of zondaar is niet bedoeld om te beledigen, maar om enerzijds de realiteit van het kwaad te omschrijven dat in ieder mens huist en anderzijds op te roepen je niet langer door dat kwaad te laten leiden, maar je steeds meer te richten op liefde en mededogen.
Om zo uiteindelijk je echte bestemming als mens te bereiken: de vereniging met God, met elkaar en met de schepping.

Dat zal nog moeten blijken in zijn verdere ontwikkeling. Niet zelden zijn het meest dogmatisch zij die beweren niet dogmatisch te zijn.
Op mij komt dat altijd over als iemand die principiëel wil hongeren naar voedsel en daartoe de honger zelf verheerlijkt. Maar de mens is niet enkel op aarde om vragen te stellen, maar ook om antwoorden te vinden, om gevoed te worden met de Waarheid. Net zoals de mens niet op aarde is om honger te lijden.
Twijfel is geen deugd op zichzelf, maar enkel een middel om je gedachten te rijpen en te richten op het goede, op de Bron van wijsheid en inzicht. Om jezelf, je ideeën en je omgeving kritisch te beschouwen en die beschouwing te laten uitmonden in goede, vruchtbare voornemens en verhelderende inzichten. Zonder dat uitgangspunt is twijfel een lusteloze, zinloze bezigheid die afhoudt van God zelf en van het volle, rijke leven in Hem.
Ongebondenheid is daarbij een illusie. Zoals Gerard Reve al heel mooi gezegd heeft:
Ik moet u zeggen dat ik eigenlijk niet voor of tegen de vrije liefde kan zijn, omdat de vrije liefde niet bestaat.
Het wezen van de liefde is, dat zij niet vrij is, en dat zij zich gevangen en gebonden geeft, en dat zij offer is, en dat zij dient.
Geen mens is een eiland op zichzelf, we zijn allemaal diepgaand met elkaar én met de schepping verbonden. Alleen de zonde, het kwaad brengt verdeeldheid, maar de liefde bindt samen en maakt één. Daarom wordt vrijwel elke levensbeschouwing ook in gemeenschap beleden en bloeien samenlevingen op daar waar ze door hechte, gezonde gemeenschappen bijeengehouden wordt.
Zelfs de meest ascetische kluizenaar is nog altijd verbonden met de Kerk en met de mensheid in het algemeen, door het gebed, de sacramenten en niet zelden ook door de naastenliefde, als hij of zij mensen helpt die met hun vragen en noden bij hem of haar aankloppen.
Die vaak in de aard nog zeer dogmatisch is ook, alleen vaak wel veel subtieler en individueler dan de klassieke, dogmatische levensbeschouwingen, zodanig dat de belijders ervan het niet willen of kunnen erkennen. Maar uiteindelijk heb je voedsel nodig, kun je niet eeuwig blijven hongeren.
Uiteindelijk zijn je verlangens er om vervuld te worden en dat kan alleen door God zelf. Alleen hetgeen je aan God geeft of overgeeft, kan vervuld, vervolmaakt en zo weer door jou ontvangen worden.
En als Hij mensen iets onthoudt, dan is dat nooit omwille van de onthouding, maar enkel om ze uit te nodigen zich weer als eerste op Hem te richten. Niet de onthouding is dan het doel, maar de liefde tot God en zo ook tot je naasten.

Huwelijksdag (in de zin van de voleinding der tijden en de definitive triomf van degenen die gered zijn) is voor ons natuurlijk nog niet aangebroken. Maar voor God is er geen tijd. Wat voor ons de toekomst is, is voor Hem het nu. 
De apostelen. Maar dit begrip kan ook naar de rest van de gelovigen worden uitgebreid. Want we hebben het hier over de symbolische beeldspraak. En de denkwijze van de joden ten tijde van Jezus was dan ook beeldrijk. Vandaar dat Jezus veel beeldspraken gebruikt. Elders zegt Hij dat degene die de wil van Zijn Vader doet is voor Hem broeder, zuster en moeder. Je kan natuurlijk niet alle drie zijn tegelijkertijd. Jezus wil dus zeggen hoe dicht we bij hem zullen zijn in termen van relatie als we de wil van God doen. Dat geldt ook voor het begrip bruid. Bruid van Christus is zowel de hele Kerk als elke gelovige afzonderlijk, zowel man als vrouw. Daar is niks schandelijks aan. Ik weet uit mijn liefdeservaring met een meisje dat als je echt liefhebt, dan vervagen de verschillen tussen jou en haar - van binnen voel je alsof je zelf een bruid bent, terwijl je een man bent, want je doet je best om haar waardig te zijn, ten volle oprecht met haar te zijn, zodat je met je hele wezen aan haar toebehoort, geen geheimen van haar hebt en ze zich goed bij jou voelt, want haar enigszins bedroeven wil je absoluut niet. Dat is wat je een perfecte ontlediging in liefde kunt noemen. Zo is ook onze relatie met God, maar dan op een meer geestelijke niveau. In je relatie tot God kun je in die zin jezelf ook vergelijken met een kleine schaapje, maar ook met een mannelijke strijder (van Christus). 

Traditioneel onderscheiden wij de strijdende Kerk op aarde, de lijdende Kerk in het vagevuur en de zegevierende Kerk in de hemel. Zij die niet in het vagevuur geloven, houden dus nog altijd de twee andere kerken over.
Hoewel de Kerk natuurlijk in Christus volmaakt één is, daar zowel de gelovigen op aarde als in de hemel in Hem met elkaar verbonden zijn, zal die eenheid uiteindelijk ook volop zichtbaar en onweerstaanbaar worden bij de wederkomst, als heel de hemel en heel de aarde één worden en ook onze lichamen definitief verlost worden van de vergankelijkheid en de gevolgen van de erfzonde.
Nu alreeds in de eucharistie mogen wij het onderpand daarvan ontvangen, als wij Christus met heel zijn Lichaam en Geest, heel zijn Wezen mogen ontvangen en zo tijdens de mis hemel en aarde al even één zijn, hoewel dan nog grotendeels in het verborgene, onder de gedaanten van brood en wijn.
In Openbaringen wordt op apocalyptische, mystieke wijze zowel de lijdende, de strijdende als de zegevierende Kerk afgebeeld, gebruikmakend van vooral zeer complexe, oudtestamentische symboliek.
Zij gaat over zowel het heden als over de toekomst, daar de visioenen niet altijd chronologisch opgetekend zijn, maar vooral thematisch, en ze ook bepaalde gebeurtenissen steeds herhalen. Er zit een vrij consistente, doch complexe structuur in van steeds drie keer drie herhalingen, waarin zo de strijd tegen het kwaad, beginnende bij het Offer van het Lam, daarna de zich langzaam ontvouwende openbaring van God zelf en uiteindelijk de definitieve overwinning van de zegevierende gelovigen worden afgeschilderd.
Ook Christus zelf, zoals je zelf al refereert, gebruikt graag het beeld van de bruiloft als Hij over het Rijk Gods spreekt, met Hemzelf als Bruidegom, de Kerk als zijn Bruid en de kinderen die delen in haar geheimen en zo deel van de Kerk worden.
In Openbaringen 12 wordt de Kerk zelfs vereenzelvigd met de heilige Maagd Maria, de verborgen Vrouwe, die het Kind voortbrengt en beschermt tegen alle onheil, terwijl haar kinderen strijden tegen de oude draak. En dat gevecht duurt door tot op de dag van vandaag.

De Bruid van Christus en het Lichaam van Christus zijn twee mystieke beelden die inderdaad betrekking hebben op de Kerk, die alle rassen, stammen, talen en grenzen overstijgt. Of je nu jood bent of heiden, iedereen kan door bekering en doopsel toetreden tot de Kerk en zo tot de volmaakte gemeenschap met Christus.
Als Bruid is zij Christus' grote geliefde, die Hij door het kruisoffer ten huwelijk gevraagd heeft en waarop zij door zichzelf aan Hem toe te wijden 'ja' heeft gezegd. Als gelovigen delen wij zo heel direct in die huwelijksband en mogen wij zo gemeenschap hebben met Christus, onze Bruidegom.
Als Lichaam van Christus is zij het instrument waarmee Christus ons onderwijst, vergeeft, reinigt, zalft, geneest, aan Hem wijdt, zegent en met ons strijdt tegen het kwaad. Hiermee wordt de diepe verbondenheid tussen Christus en zijn Kerk nogmaals benadrukt, waarbij ieder van ons een 'cel' van het Lichaam is.
In de eucharistie komen deze twee beelden dan ook op bijzondere wijze samen: als Bruid heeft zij gemeenschap met haar Bruidegom, als Lichaam stelt zij het Offer van Christus tegenwoordig.
Sommigen vragen zich misschien af hoe de Kerk dan zowel Christus' Bruid als zijn Lichaam kan zijn.
Het eerste antwoord is dat het allereerst twee verschillende beelden zijn, die ieder vanuit een eigen invalshoek de unieke, mystieke relatie tussen Christus en zijn Kerk en zo de gemeenschap der gelovigen duiden. En beelden moet je niet al te licht door elkaar willen halen.
Maar in Genesis staat echter geschreven dat een man zich zal hechten aan zijn vrouw en dat die twee één vlees zullen zijn. Twee worden dus één. En dit heeft des te volmaakter betrekking op de liefde tussen Christus en zijn Kerk, daar het huwelijk 'slechts' een voorafbeelding daarvan is.
De Kerk en Christus zijn dus één, behoren elkaar geheel toe, bezitten elkaar als het ware en vormen zo één Lichaam, waarvan Christus het Hoofd is. En ja, zij brengen ook nieuw leven voort, ook zij zijn vruchtbaar en talrijk, wat dagelijks worden vele kinderen van Hem uit haar wedergeboren.