Robert Frans

Eigenlijk zit daar een eenvoudige theorie achter. Wellicht dat onderstaand leuk experimentje veel verduidelijkt. Succes met het uitvoeren ervan!

Ga helemaal languit gezakt op je schouders zitten, dus echt in de meest luie en ongeïnteresseerde houding die er is. Probeer dan enthousiast een leuke mededeling door te geven. Lukt je niet echt hè?

Oké, ga dan nu rechtop staan, kijk omhoog en doe ook je handen zo in de lucht. Probeer in die houding heel droevig een nare mededeling door te geven. Lukt je ook niet echt hè?

Daarin zit nu dus de kracht van het zingen met de handen in de lucht: het versterkt je vreugde als je voor en tot God zingt door de houding die je aanneemt. Nu houdt lang niet iedereen van zingen met de handen in de lucht, maar het is een houding die meer enthousiasme kweekt als je iets vrolijks zingt.

Het is dus puur een staaltje psychologie. Zodoende ervaren christenen die dat doen vaak ineens veel vreugde en blijdschap, omdat hun houding dus daarnaar is. Die is ook helemaal open, niets is meer bedekt door die handen die in de lucht zijn. Hopelijk geeft dat meer antwoord op je vraag.

De vrucht van de Geest - liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, zelfbeheersing

Deze signature van mij geeft op dit moment precies weer waarin een christen radicaal moet zijn. Niet in evangeliseren, niet in afwijzen en oordelen, niet in heftige debatten middels zwartwit-standpunten, maar in liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing. Dus de vrucht van de Geest.

Als we, inclusief ik dus, deze kenmerken nu eens écht tot ons zouden laten doordringen en volledig zouden toepassen, dan worden we zowaar hele prettige, aangename en warme personen om mee om te gaan, die nog een prachtige, bemoedigende (en niet zeurende) boodschap hebben ook.

Sjaloom essie,

Vrouwe Dwaasheid bazelt maar,

door haar domheid heeft ze nergens weet van.

Ze zit bij de deur van haar huis,

in een zetel, hoog in de stad.

Ze roept naar de voorbijgangers,

naar hen die rechtdoor willen gaan:

"Onozele mensen, kom toch deze kant op."

Wie geen verstand heeft roept ze toe:

"Gestolen water smaakt verrukkelijk,

geroofd brood is een lekkernij."

Maar wie zij naar zich toe lokt,

weet niet dat hij afdaalt naar de

schimmen,

hij daalt af in het dodenrijk."

(Spreuken 9:13-18)

Sjaloom maaike,

In mijn gemeente wordt er ook niet altijd iets mee gedaan en dat is jammer. Als een gemeente verzuimt de gaven van haar leden in te zetten om hun taak te volbrengen, kun je twee dingen doen:

1. Je spoort, samen met andere leden die dat ook willen, de gemeente er toe aan gavengericht aan het werk te gaan. Als zij haar gemeentetaak van Jezus serieus oppakt, dan volgt dat vanzelf.

2. Als blijkt dat na vele keren proberen, praten, discussiëren, etc. de gemeente er écht niet voor openstaat, dan kun je naar een andere gemeente gaan die wél open staat voor een gavengerichte benadering.

Het is ook je eigen verantwoordelijkheid dat je iets met je gaven doet in de gemeente, niet alleen de gemeentelijke verantwoordelijkheid. Het krijgen van gaven is geen teken dat je extra bijzonder bent ten opzichte van "gewone" mensen. Het zijn "slechts" instrumenten waarmee je de gemeente dient, meer is het niet. Een voetballer krijgt bijvoorbeeld ook geen clubtenue als hij zich niet aansluit bij een voetbalclub. En een chirurg krijgt geen operatiekamer toegewezen als hij zich niet beschikbaar stelt in het ziekenhuis.

Sjaloom Dumbass,

Daar gaat dit topic dus niet over. Gelieve dergelijke kritiek voornamelijk in de juiste topics in het Twijfel-forum te uiten.

Sjaloom Wintervlok,

Aramees was een streektaal in die tijd, Jezus sprak het ook. O.a. stukken uit het boek Daniël - als ik me niet vergis - zijn in het Aramees geschreven.

Wat de vertaalbronnen betreft: ik moet iets preciezer zijn in waar vanuit de Naardense vertaald is. Het OT is vertaald vanuit de Biblia Hebraica, voor het NT de Novum Testamentum Greace. Daarbij golden voor de Biblia Hebraica ook tekstvarianten in de Septuaginta. Deze zeer spaarzame ingrepen worden niet verantwoordt in noten, zoals de NBV wél doet.

Het is trouwens Masoretische tekst en niet Masoterische tekst. De Masoretische tekst is de tekst van de Masoreten. Masoreten waren Middeleeuwse joodse geleerden in Palestina en Babylon, die de Hebreeuwse Bijbel, dus het OT, voorzagen van klinkertekens en andere aantekeningen. Het was hun bedoeling om de tekst van uitspraaktekens te voorzien.

De Naardense volgt dus de Masoretische tekst als het gaat om zangtekens en aanwijzingen. Niet dat dezen in de Naardense staan, maar ze houden er rekening mee middels de regelval en benadrukkingen hier en daar.

Edit: Een kleine correctie n.a.v. van onderstaande post van Rafox.

Ik geloof ook in één gemeente, vertegenwoordigt door alle plaatselijke gemeenten die het evangelie belijden. Ik heb nergens beweert dat je je gaven niet buiten de gemeente mag gebruiken, maar zeg alleen dat ze op de eerste plaats bedoelt zijn ter opbouw van de gemeente.

Een gemeente is een vaste groep christenen die zich toelegt op de opdracht die Christus heeft gegeven en daarbij regelmatig Christus' lijden herdenkt middels het Avondmaal. Die opdracht wordt ook gespecificeerd in het bijbelvers dat maaike aanhaalt.

Dat wij christenen er zo'n puinzooi van maken dat sommige gemeenten niet met elkaar willen samenwerken is niet Gods probleem maar de onze. Zijn plan staat vast en zal uitgevoerd worden, hoe dan ook. En wel voornamelijk middels de gemeente (voornamelijk, dus niet alleen). Ook al maken gemeentes er een zooi van.

Sjaloom maaike,

Inderdaad, de som van alle plaatselijke gemeenten vormen samen het grote lichaam van Christus. Maar zonder die plaatselijke gemeenten is er geen lichaam, maar slechts een groep "zwervende" christenen. Als je dus niet bent aangesloten bij een plaatselijke gemeente, maakt niet uit welke, dan heb je dus geen deelname aan het lichaam en kun je je gaven niet echt gebruiken waarvoor ze zijn bedoeld.

De gemeente is ook geen beperking van je geloof, maar kan je juist veel meer sterken in het geloof dan alleen maar het thuiszitten. Misschien zul je dan soms wat denkbeelden aan moeten passen, maar dat is alleen maar goed, als die gemeente tenminste het juiste evangelie verkondigt. De gemeente is een rijke aanvulling op je geloof, mits deze haar taak goed uitvoert en de liefde laat regeren. In hoeverre zou een gemeente anders beperkend moeten zijn?

Sjaloom maaike,

Eigenlijk spreekt alleen het boek Openbaringen een aantal keren over de grote "onzichtbare" Gemeente. Alle andere bijbelgedeelten spreken gewoon over de plaatselijke gemeenten en zo moet dat dan ook worden opgevat. Is het voor een baby voldoende om zonder een gezin op te groeien, aangezien hij is opgenomen in het grote "Gezin der mensheid"?

Maar goed, hier gaat het niet zozeer over het belang van de gemeente, maar over de gaven die aan je lidmaatschap aan de gemeente verbonden zijn. Als je niet als een lichaamsdeel wil functioneren in het lichaam van Jezus, dan zul je dus niet de gaven ontvangen, die puur en alleen daarop gericht zijn. Je bent dan niet meteen nutteloos voor God, maar Hij zal je deelname aan Zijn grote plan met de wereld middels de gemeente wél missen.

Overigens is er tegenwoordig keuze zat uit plaatselijke gemeenten. Daar zit er vast wel een tussen waar je je thuis voelt en waar je God in de gemeente kunt dienen. Trouw aan de plaatselijke gemeente is belangrijk, men moet wel op je kunnen bouwen, maar soms is het verhuizen naar een andere gemeente onvermijdelijk.

Sjaloom maaike,

Kan ik niet helemaal in meegaan. Teneerste, als je gedoopt wordt, dan wordt je meestal al toegevoegd aan de gemeente waarin je je laat dopen. Dus dat is geen probleem. De bijbel brengt de gaven van de Geest vaak direkt in verband met het lichaam van Christus, dus de (plaatselijke) gemeenten. Bijna alle NT-brieven zijn ook op gemeenten gericht.

Aangezien de gaven puur en alleen voor het werk in de gemeente zijn, mag je er vanuit gaan dat je je gaven ontvangt zodra je je laat dopen en zo je verbondenheid met de gemeente én met God krachtig bevestigt. Zonder die gaven kun je ook veel doen, maar niet die specifieke dingen die God jou graag ziet doen in de gemeente. De gemeente, vertegenwoordigt in de plaatselijke gemeente(n).

Als je je aansluit bij de gemeente van Christus, dan krijg je van God een aantal gaven toebedeeld. Denk daarbij aan de gave van profetie, van het spreken in klanktaal, van wijsheid, van genezing, van gebed, onderscheiden van geestem, etc. Je krijgt echter niet zomaar willekeurig een aantal gaven toebedeeld.

Je krijgt de gaven toebedeeld waarmee je op jouw manier een opbouwende bijdrage kan leveren aan het werk in de gemeente. Puur en alleen voor de gemeente zijn je gaven bedoeld. Als je buiten de gemeente er nog iets mee kan, dan is dat mooi meegenomen, maar beslist geen vereiste. Als je je niet aansluit bij een gemeente, dan krijg je ook geen gaven, want dat zou verspilling zijn.

Je moet dus in de gemeente ontdekken wat je gaven zijn en hoe je er de gemeente mee kunt dienen. Iedere christen heeft een speciale bediening in een gemeente en neemt zo deel aan het lichaam van Christus en het plan van God in deze wereld. Daarom is de gemeente ook zo belangrijk.

Als je dus bijvoorbeeld in gemeente A wordt gedoopt en toegevoegd, dan krijg je dus gaven die in die gemeente nodig en bruikbaar zijn. Je moet dan ook je best doen om je gemeente er mee te kunnen dienen. Wellicht dat je met die gaven gemeente B ook wel wilt dienen, en soms kun je ook niets anders dan naar gemeente B gaan, maar in beginsel ben je gezet in gemeente A.

Wat gebedsgenezing betreft: alleen God kan inderdaad genezen, maar we mogen wel om genezing bidden. In Jakobus 5:14 lees je dat het toendertijd heel gebruikelijk was om oudsten voor en bij de zieken te bidden en ze zelfs te zalven in naam van de Heer. Genezing door gebed is dus wel degelijk mogelijk, net zoals door gebed demonen uitdrijven, alleen geneest God en niet de bidder. Maar zo geldt bij ieder wonder: God verricht ze, maar gebruikt ons mensen om Zijn plan te bewerkstelligen.

In het OT is God inderdaad een God van liefde, maar ook van vergelding. De Israëlieten moesten betalen voor hun zonden en de volken om hen heen ook. Zo voedde God ze op in de gerechtigheid. En zoals je leest, was de prijs voor hun zonden zwaar, want de zonden waren ook zwaar in Gods ogen.

Echter, door Zijn offer aan het kruis, is de vergelding teniet gedaan. Dat wil zeggen; we verdienen Zijn vergeldende straf nog steeds, maar we worden daarvan losgekocht door het bloed van Jezus. God straft alleen nog ter corrigering, na je gewaarschuwt te hebben. Dit omdat Hij het beste met je voorheeft, net zoals Hij dat al had met de Israëlieten.

Het OT schetst ons een beeld van hoe gruwelijk zonden in Gods ogen zijn en welke straf wij verdienen. Het NT leert ons hoe wij door Zijn genade vrijgekocht kunnen worden van die ondraagelijke straf. Ik zie trouwens nergens staan dat God de Israëlieten de overlevende vrouwen gaf om ze te kunnen verkrachten. Waar haal jij dat precies vandaan?

Sjaloom Wintervlok,

De Naardense maakt gebruik van de zogenoemde Masoterische Teksten. De NBV doet dat ook, maar maakt hier en daar gebruik van de Septuagint, als de Masoterische Teksten te kort schieten of als de Septuagint een betere vertaling heeft. Als dat het geval is, dan staat er een noot in de NBV met een alternatieve vertaling.

Sjaloom Tom,

Je bent weer heerlijk fel, laat het vuur zo branden. Alleen hoef je natuurlijk niet meteen over de anderen te oordelen op basis van een misverstand. We zijn niet allemaal calvinisten en willen niet allemaal de katholieke kerk ten gronde richten. Maar goed, je argumenten:

Laten we ten eerste voorop stellen dat iedere gemeente menselijke leiders heeft. Alleen de Vergadering der Gelovigen doet daar niet aan. Dus is het inderdaad geen probleem om voorgangers aan te stellen in de gemeente. De katholieke kerk doet dat op een zeer sjieke manier en dat hoeft nog niet eens zo'n groot probleem te zijn.

Je uitleg van de positie van de paus is duidelijk en kende ik ook al van John destijds. Tóch kun je niet zeggen dat er een gemeenschappelijke leidersgroep was destijds in het Nieuwe Testament. Iedere apostel had zo zijn eigen gemeenten gesticht en bijvoorbeeld Paulus' gemeenten werden ook door Paulus onderwezen en niet door Petrus.

De reden dat Petrus drie keer de taak kreeg om Zijn schapen te hoeden, was omdat hij drie keer Jezus verloochende en dus daarom drie keer moest zeggen dat hij van Hem hield. Hij kreeg geen nieuwe opdracht, die had hij al, maar hij kreeg ze "herbevestigd", omdat Hij had gezondigt. Jezus gaf hem zo een tweede kans.

De reden ook dat Petrus door Jezus de rots werd genoemd waarop Hij de gemeente zou bouwen, was ook omdat hij die belijdenis als enige uitsprak. Maar als je bijvoorbeeld het boek Handelingen leest, merk je dat iedere apostel aktief bezig was met leiding geven en later met het stichten van gemeenten. Ze beleden allemaal Jezus als Heer en Heiland. Je leest nergens terug dat Petrus een voornamere positie zou hebben. Sterker nog: het grootste deel van Handelingen gaat over Paulus! Dat geeft wat te denken.

De gemeenten waren in die tijd dus geheel zelfstandig, maar zagen wel naar elkaar om voor hulp en bijstand. Pas later werden ze geschaard onder één machtsorganisatie, dus het Vaticaan. En ook lang niet alle gemeenten. Zodoende hoeft een gemeente niet het gezag van de paus te aanvaarden om bestaansrecht te hebben.

Sjaloom girl,

Als men in het Lagerhuis in plaats van argumenten alleen maar boektitels of websites zou noemen, zou de discussie dan goed zijn? Ook al kon iedereen meteen naar die bronnen toe? Nee, we horen heel graag hun argumenten. Je links mogen een aanvulling daarop zijn, als een soort bronvermelding, maar niet je argumenten zélf. We horen dus graag jouw eigen woorden.

Als je daarover vragen hebt, mail me dan even. hier weer BOT graag.

Sjaloom Maybe,

Op zich heb je een goed punt, alleen is er een maar. Credible.nl is een christelijke site, dus zodoende gaan we er in de eerste plaats vanuit dat een nieuwe user christelijk is. Verreweg de meeste users zijn ook christelijk. Christelijke jongeren zijn ook onze doelgroep. Dat betekent natuurlijk niet dat niet-christenen niet welkom zijn, dat zijn ze zeker, maar in de eerste plaats is Credible.nl er om het geloof van de christelijke users op te bouwen. Niet-christenen dienen daarmee rekening te houden als ze iets posten. Gelukkig wordt dat vaak ook wel gedaan.

Niet-christenen vallen echter ook vrij snel op als ze veel posten. Dit omdat ze bijvoorbeeld de bijbel niet als gezaghebbende bron erkennen, of hele andere dingen leren dan het algemene christendom. De vraag of iemand christen is of niet wordt hier ook bijna nooit gesteld. Vaak kom je er vanzelf wel achter. Zodoende zul je dus snel merken of iemand christen of niet-christen is qua schrijven. Dat is onvermijdelijk en ook helemaal niet erg, als er op een goede manier mee wordt omgegaan.

Sjaloom Angelin,

Wie zegt dat we vloeken? Sorry hoor, maar ik kan me niet herinneren voor het laatst te hebben gevloekt. God helpt me dat niet te doen en daar ben ik hem zeer dankbaar voor. En als iemand met een bepaald woord problemen heeft en ik ben bij diegene, ja, dan zal ik dat woord niet gebruiken. Maar anders hoeft niet elk woord een probleem te zijn.

Door os op indirecte manier te beschuldigen van vloeken overtuig je ons echt niet. Want wij zullen die beschuldiging meteen als ongeldig naast ons neerleggen, want deze is nergens op gebaseerd dan op wetticisme. We zijn wel aan andere dingen schuldig, maar daar kun jij zelfs ook niet oordelen.

Ik ben zo blij dat 'k een kind van de Heer mag zijn

Heb er opeens een Vader bij

Al is mijn jonge leventje nog zonder zorg

Ik weet Hij houdt van mij

En is mijn moeder boos op al het kattekwaad

Dan heb ik soms weleens verdriet

Maar ik weet, Hij maakt blij

En verzekert mij

Dat ik een kind van de Heer mag zijn

Dat ik een kind van de Heer mag zijn

Sjaloom Kate,

Dat doen ze eenvoudigweg omdat ze, net zoals ik, niet geloven dat het verbasteringen zijn van Gods naam en ze dus daarmee Gods naam niet misbruiken.

Sjaloom Kate,

Ik zal de vergelijking duidelijker maken:

Op sabbat mag je niet werken.

Werken is een activiteit om iets gedaan te krijgen.

Nagels knippen is een activiteit om iets gedaan te krijgen.

Nagels knippen is werken.

Op sabbat mag je niet je nagels knippen.

Je mag Gods naam niet ijdel gebruiken

Krachttermen met Jezus of God erin gebruiken is Zijn naam ijdel gebruiken.

Woorden als Jeetje of Gossie lijken daar een beetje op.

Jeetje of Gossie zijn vormen van Gods Naam.

Krachttermen als Jeetje of Gossie erin gebruiken is Zijn naam ijdel gebruiken.

We zijn geen Farizeeen. We hoeven nu dus niet precies vast te gaan stellen welk woordje nu precies een verbastering is en welke niet. Dat is dus wettisch gedrag. Er zijn zoveel woorden die als een verbastering zouden kunnen worden aangemerkt van Jezus of God.

Gebruik Gods naam niet ijdel. Hou Zijn naam in ere en heb er ten alle tijde ontzag voor. Jezus en God zijn hier in Nederland geaccepteerde eigennamen van Hem, hoewel het dus eigenlijk om de naam JHWH gaat. Gossie, Jeetje of Getsie niet. Het is niet Jeetje die me heeft geredt. Ook heb ik de afgelopen tijd zeker niet gebeden tot Getsie. Zodoende zijn dat dus nogmaals niet Gods namen. Jammer dat je die zuivere logica niet ziet.

Nogmaals: die stomme woordjes boeien me dus niet, maar wel het wetticisme die er aan jouw leerstelling ten grondslag ligt. Daar pas ik voor.

Sjaloom Kate,

Je begrijpt mijn punt denk ik wel. Je zegt "ga nog effe door, verbastering op verbastering op verbastering...", maar die neiging zul je heel snel krijgen als je serieus ermee bezig gaat. Zie nogmaals de Joden die zo ook de sabbat verminkten.

Ik hoop dat je nog op dat laatste argument nog in wil gaan, want die laat precies zien waar jij met al je goede bedoelingen mee bezig bent. Anders denk ik niet dat je helemaal snapt wat ik wil zeggen...

Sjaloom Kate,

Nu volg ik je niet meer. Dus wat jou betreft laten we een heel beschaaft woord als jeetje vallen en gebruiken we het grovere k*t (die ik niet eens helemaal wil uitschrijven)? Is dát dan beschaafd spreken? Sorry hoor, maar daar versta ik toch echt iets anders onder.

Bovendien kun je ook beredeneren dat k*t weer een verbastering is van gut, die weer... zucht... je wordt er zó makkelijk ontzettend wettisch door. Ik blijf het gewoon vergelijken met wat de Joden destijds van de sabbat maakten. Jij wil daar niet op ingaan, maar de essentie is precies hetzelfde.

Je nagels knippen is werken, of een afgeleide van werken, dus mag je op sabbat niet je nagels knippen. Jezus had ongelijk, de discipelen zondigden wel degelijk toen ze aren plukten op sabbat. Plukken is ook werken. Welnu, probeer dáár eerst maar eens op in te gaan, dan praten we wel verder over wat vloeken is en wat niet.

Of de ziel letterlijk in het bloed zit, is nog maar de vraag. Anders zou je bij elke bloedtransufie een totaal ander persoon worden. Wel zit in het bloed het leven en "ziel" staat vaak ook voor "leven". Zodoende kunnen we het niet eten, want het is "levenssap".

Sjaloom Cevanme,

Natuurlijk is het niet raar om gebed te vragen voor de nabestaanden. Het komt alleen vreemd over als je vraagt of we voor de reeds al overledenen wil bidden. Dat kennen wij namelijk niet. Dat is alles.