Robert Frans

Het scheelt jou nu in elk geval kilo's en kilo's aan snoepgoed en speelgoed. Ik had laatst gelezen dat zo'n zeventig procent van de Down-kinderen wordt geaborteerd. Zeventig procent. Nu wil ik niet afdoen aan hoe zwaar de zorg voor iemand met Down kan zijn, maar toch. In de media worden ze graag positief afgeschilderd, maar uiteindelijk willen maar weinig mensen voor hen zorgen als het hun eigen kinderen zijn. Maar ik blijf erbij, en dat zeg ik ook nu tegen @Hopper, dat deze mensen géén last zijn. De zorg voor hen kan zeker een last zijn, maar zijzelf zijn dat absoluut niet. Bede

Nu wil ik niet sandingisakill beamen in de door jou geciteerde uitspraken, maar ik vraag me wel af waarop je de stelling dat niet geloven de 'default' zou zijn precies baseert. Verreweg de meeste mensen zijn immers religieus, vanaf de dageraad der mensheid tot nu hebben mensen uiteenlopende religies aangehangen, veel elementen uit ook seculiere culturen zijn uit religie ontsprongen, in tijden van nood vallen niet weinig niet-religieuzen vaak weer terug in religieuze gedragingen en volgens niet weinig atheïsten is het geloof zelfs iets wat je automatisch meekrijgt van je ouders en omgeving, i

Er kunnen uiteenlopende redenen zijn waarom iemand geen kinderen wil. Zelf wil ik ze niet, onder meer omdat ik de offers bij het zorgen voor een kind de vreugden niet waard vind (waarbij die vreugden ook niet vanzelfsprekend erbij komen!), ik zelf ook niet voor een kind zal kunnen zorgen en een mogelijk erfelijke aandoening heb waar ik mijn kind of kleinkind niet mee wil belasten. Misschien zijn dat voor jou geen legitieme redenen, dat kan en dat mag ook, maar dat is wel hoe ik het in mijn geweten afgewogen heb. Maar ook zonder kinderen is een huwelijk voor mij een te zware belasting, zeker

Waarbij ik overigens nog wil zeggen dat mijn ouders qua kleinkinderen niets te klagen hebben.

Even een vraagje: hoe sta jij tegenover bewust ongehuwd leven? Daar ik bijvoorbeeld niet wil trouwen, onder meer omdat ik geen kinderen wil krijgen en volgens mij (ongeveer) dezelfde huwelijksvisie aanhou als jij, gaat hetgeen jij hier schrijft ook voor mij op, minus dan de homoseksuele relatie en seksuele relaties in het algemeen. Ben ik dan straks ook een 'last voor de samenleving'? Bedenk je namelijk wel dat voor de gemiddelde homo het alternatief geen heterohuwelijk is, maar überhaupt geen huwelijk. Ook als een homo ervoor kiest niet met een medehomo te trouwen, zal hij (of zij) dus g

Als jij het per se zo wil lezen, ga je gang. Ik steek daar geen energie in. Wat je geeft is wat je krijgt.

Veel plezier met je karikaturen en stropoppen. Houd het inderdaad vooral eenvoudig voor jezelf.

Als je graag enkel in stropoppen en karikaturen wil praten over de Schrift, dan is ze inderdaad niet complex nee. Als je haar wat serieuzer wil bestuderen, dan wordt het toch anders. Je klinkt hier erg als zo'n creationist die meent dat de evolutietheorie helemaal niet complex is, daar het allemaal onzin is, en daarom heel eenvoudig te weerleggen zou zijn. Op het niveau van 'ooit een aap een mens zien worden'? Een beetje wetenschapper gaat daar al niet eens meer op in en raadt hem een paar jaar biologielessen aan. Zo is jouw wereldbeeld ook blijkbaar heel eenvoudig: als gelovigen

En blijkt ook hoe pijnlijk slecht de huidige samenleving is ingericht op echte diepgaande, filosofische en theologische discussies, met wederzijds respect en begrip. Op kleine schaal vinden ze wel plaats, maar zij trekken vaker niet dan wel het grote publiek. Die laat zich voornamelijk door social media en door populaire talkshows leiden, waar lekker bekkende, ongenuanceerde quotes belangrijker zijn dan tijdrovende, genuanceerde verhandelingen. Zie in dat verband ook de tegenwoordige verkiezingsdebatten maar; dat is niet zelden meer vliegen afvangen dan echt elkaar aan het denken willen ze

Je kunt het eigenlijk wel vergelijken met voetbal. Ook daar zijn er spelregels die het spel definiëren, zoals het niet mogen bespelen van de bal met de hand, en spelregels die niet essentiëel zijn, zoals de buitenspelregel. Het verschil tussen essentiële en niet-essentiële kwesties kom je dan ook in elke gemeenschap en elke organisatie tegen. Ook jij als persoon zult wel waarden aanhangen die voor jou onbetwistbaar zijn. Ik weet niet wat God nu precies wil met de kerk in Nederland, maar ik weet wel dat in mijn woonplaats van de acht parochies er een halve over is, daar we de parochie n

Wellicht als kleine, interessante terzijde: binnen de katholieke kerk is de evolutietheorie de gangbaar geaccepteerde en wetenschappelijk bewezen zienswijze en Genesis een mythologische, mystieke vertelling die voornamelijk als reactie bedoeld was tegen andere godsdiensten en ook in zichzelf vele diepe betekenissen herbergt. Ze baseert haar lezing van de Schrift op zowel academische theologische opvattingen als op wetenschappelijke feiten. Uiteraard zal ze de feiten op haar eigen, christocentrische wijze interpreteren, maar ja, daar is ze dan ook kerk voor natuurlijk.

Ik heb het artikel ook gelezen. En ik denk dat het aan iets vrij belangrijks voorbij gaat, namelijk de vraag in hoeverre het katholieke basisgeloof nog wordt beleden. Veel zogenoemde progressievelingen geloven niet (meer) in de opstanding van Christus, in de noodzaak van het Offer ter vergeving van zonden, in de werkelijke tegenwoordigheid van Christus in de eucharistie en de andere sacramenten, in de Kerk als het Lichaam van Christus en in God als drie echte Personen die een echte relatie met je aangaat en echt geeft om wat jij wel of niet doet. Dat zijn echter wezenlijke kenmerken van het

Fair enough. Maar voor de rest blijf ik wel bij wat ik geschreven heb. Om weer protestants te worden, zou ik alsnog overtuigd moeten worden van haar 'bronnenleer'. En dan ook nog zeker moeten weten naar wélke protestantse kerk ik dan zou moeten gaan. Daar 'kerkhoppen' echter bepaald niet mijn bedoeling is, blijf ik nu gewoon trouw katholiek

Ik blijf de kerk trouw, hoe dan ook. Ergo: als ik bemerk dat God het wel opvallend veel met mij eens lijkt te zijn, dan ga ik er vanuit dat ik een eigen godsbeeld aanbid en niet God zelf. Ik ga er dus vanuit dat in een gezonde relatie met God er altijd iets zal zijn waar ik het niet mee eens kan zijn, of waar ik het (heel) moeilijk mee zal blijven hebben. En dat zijn de dingen waar ik God dan maar op moet vertrouwen, dat Hij zijn Kerk niet zal laten dwalen en uiteindelijk alles zelf in de hand heeft. Ik ben dan ook als protestant niet toegetreden tot de katholieke Kerk om beleidsredenen

Laten we niet voor elkaar invullen wat we werkelijk zouden zien of bedoelen; dat geeft alleen maar onnodig gedoe. Als ik aangeef dat ik de discussie te moeilijk te volgen vind, dan ís dat ook zo. En als ik jouw redeneringen niet begrijp, dan ís dat ook zo. Wat in jouw gedachtengang heel logisch en vanzelfsprekend op elkaar volgt, hoeft voor je gesprekspartner echt niet zo te zijn. Bij orgaandonatie gaat het om het vrijwillig afstaan van je eigen organen (na je dood) aan iemand die ze heel erg nodig heeft. Bij abortus gaat het om het vrijwillig doden van een kind, omdat dat heel erg n

Dat schrijf ik dan ook niet. Ik schrijf enkel dat buitensporig veel aandacht voor een bepaalde bevolkingsgroep wel enigszins die indruk kan wekken.

De kerk zou zélf een ark moeten willen zijn, waar mensen niet buiten willen vallen. De wereld moet niet haar veranderen, maar zij de wereld. Begrijp me niet verkeerd: af en toe aandacht schenken aan een bevolkingsgroep is goed en ook berouw tonen voor misstanden toen en nu is zelfs noodzakelijk. Dat hebben verschillende kerken zowel nationaal als wereldwijd ook gedaan. En ook mogen en bij tijd en wijle moeten we zeker de goede vruchten plukken van ontwikkelingen in de wereld. Maar geen enkele bevolkingsgroep en geen enkel persoon staat boven de ander, maar allen zijn gelijkwaardig in Chris

Maar het dogma werd dus wél aangenomen. Hier, of alreeds in het eerste Concilie van Nicea, had God zijn Kerk kunnen corrigeren, als Hij geen Drievuldigheid zou zijn geweest en Christus niet God en mens. Maar dat deed Hij niet. De mens kan weliswaar geloven wat zij wil, maar de Kerk kan níét verkondigen wat zij wil. De mens moet erop vertrouwen dat er in de geschiedenis altijd een grondslag en pijler van de Waarheid is (vgl. 1 Tim. 3, 15), die de poorten van de hel niet zullen overweldigen (vgl. Matteüs 16,18), waarin hij God altijd kan leren kennen zoals God gekend wil worden. Ook al

Maar daar zijn homoseksuelen toch niet uniek in? Er zijn wel meer bevolkingsgroepen die door liefdeloosheid het moeilijk hadden en hebben binnen de kerk. Alleen die hebben dus geen vlaggen, symbolen en leuke quotes. Die vallen buiten ons zicht. En dat wringt dan soms toch wel, alsof ook kerken zich blijkbaar zo door de media moeten willen laten leiden.

Jezus' Godheid ontkennen is een wezenlijk bestanddeel van zijn Offer ontkennen. En een wezenlijk deel van zijn Offer ontkennen kan inderdaad redelijk problematisch zijn ja. Het Evangelie is immers ook voor christenen zélf niet vrijblijvend. Hij zal misschien eerder zeggen: 'Sorry, je bent zo'n tweeduizend jaar te laat met je 'correcties' op mijn leer, daar Ikzelf het ene uitgelezen moment om mijn Kerk hierin te corrigeren na het andere gewoon voorbij heb laten gaan in al die tijd. Had je er misschien niet op kunnen vertrouwen dat als Ik mijn kinderen tweeduizend jaar lang de Drievuldigh

Wíj hebben Hem dan ook niet tot Mens gemaakt. Dat heeft Hij in Christus zélf gedaan. Daarvoor kwam Hij inderdaad naar de aarde. Hij is echter tegelijkertijd ook God. Geen rare twisten voor nodig. Gewoon drie Personen: de Vader, de Zoon en de heilige Geest. En drie personen kunnen prima met elkaar communiceren en elkaar aanvullen. Of ze nu God zijn of niet. Die worsteling met de Drievuldigheid ontstaat eigenlijk alleen als je er vanuit blijft gaan dat elk wezen maar één persoon kan zijn. In feite vermenselijk je God juist veel meer door Hem zo met ons te vergelijken, alsof Hij als god

Misschien moet je juist God zijn om dat wél volmaakt te kunnen verdragen.

De 'holbewoners' waren mensen zoals jij en ik, met dezelfde intelligentie, zelfbewustzijn en capaciteiten als jij en ik en die zelfs nog veel meer dan jij en ik experimenteerden met allerlei samenlevingsvormen op zowel kleine als grote schaal. Met al veel kennis en inzicht over onder meer de omgeving waarin ze leefden, hoe macht en politiek (niet) werkt of kan werken, het onderscheid tussen mythen en geschiedenis en over de menselijke geest. Het is feitelijk net zo lastig over hen te generaliseren als over ons.

Een dergelijke gemoedelijke omgang is echter niet vanzelfsprekend in veel families. En stel je een omgeving voor waar men ronduit vijandig tegenover veganisme staat en je kunt je voorstellen dat je dochter het flink moeilijk zou hebben daardoor en als reactie mogelijk (alsnog) zou radicaliseren. Maar dergelijke moeilijkheden mogen een christen niet in de weg staan om toch Christus te blijven volgen. Ze zal natuurlijk zo min mogelijk bijdragen aan de conflicten, maar ze zal daartoe nooit water bij de wijn doen. Als men niet van Christus wil horen, dan hoeft dat geen probleem te zijn. Maar a

Dat gebeurt inderdaad volop. Het christendom is een vreugdevolle godsdienst, dat wereldwijd uitbundig gevierd wordt. De meer calvinistische soberheid en soms ook somberheid is een redelijke uitzondering daarop, doch in Nederland meer gemeengoed geworden. 'Wie mijn volgeling wil zijn, moet Mij volgen door zichzelf te verloochenen en elke dag opnieuw zijn kruis op te nemen.' -Lucas 9,23; WV75 De weg met Christus is een smal pad, waardoor we vaak struikelen en weer opgericht moeten worden. En hoe heiliger we leven, hoe feller de aanvallen het kwaad en hoe zwaarder de beproevingen.