Robert Frans

Katten, die zijn pas goddelijk geïnspireerd.

Dave, als jij met iemand ruzie hebt, dan kun jij toch ook zelf bepalen hoe je wilt dat die ander het goed maakt? Dan kun je toch ook zelf beslissen of een enkele welgemeende "sorry" voldoende is, of dat de ander vanuit zijn huis op de knieën naar je toe moet lopen en in tranen een uitgebreid excuusverhaal moet vertellen? De ruimhartigheid van jouw geest zal dan doorslaggevend zijn in hoe bekrompen je daarin bent of niet. Alleen als je met diegene al hebt afgesproken dat bij een ruzie het zo en zo moet worden goedgemaakt, dan moet je je daaraan houden als diegene het dan ook zo en zo goedmaakt

Ik snap dat er verschillende apostolische bewegingen zijn, maar het verbaasde me alleen dat binnen hetzelfde Apostolische Genootschap er blijkbaar ook grote verschillen in liturgie zijn. Wijziging: Bedenk me nu dat ik enkele bewegingen door elkaar haal. Het was níét een apostolisch genootschap waar ik ooit geweest was. Het plaatje klopt dus weer. (altijd leuk, die verstrooidheid hier...)

Hmmm, laat maar, het liep een beetje raar hier...

Waar zijn nu al die andere posts gebleven dan...?

Ja, maar om het even crux te zeggen: de apostolische kerk is christelijk, het apostolisch genootschap is dat niet. Het genootschap is namelijk een esoterische gemeenschap. In het schema zie je ook dat ze zich buiten het kerkelijke gezelschap hebben geplaatst.

Ik zie dat de "e-mailplaatjes" niet meer werken. Voorheen kon je je e-mailadres intypen en dan werd het een plaatje, om spambots bij de neus te nemen. Maar nu zie ik in een aantal sub-FAQ's dat het plaatje er niet meer staat. Dus ook geen e-mailadres voor het subforum. Ik zou dat nog maar even aanpassen. De vraag is dan meteen ook of dat anti-spamplaatje nog terugkomt, of er nog steeds is maar dan onder een andere code.

Ehm Credible, het apostolisch genootschap is toch echt iets heel anders dan de apostolische kerk hoor...

Aparte manier van de hostie communiceren (aangenomen dat het een hostie was) hebben ze in de dienst op het filmpje. Dat heb ik nog nooit eerder gezien zo. Communiceren op de hand en op de tong, dat ken ik wel, maar op de vuist? Heb zelf weleens een eredienst bijgewoond van een apostolisch genootschap dat nu al enige jaren ter ziele is. De eredienst leek sprekend op een traditionele katholieke Mis van vóór Vaticanum II, inclusief communiceren op de tong, maar dan in de volkstaal en her en der wat aangepaste teksten. In elk geval heel anders dan op het filmpje, want de (gehuwde) priester droe

Sorry, maar Dave begon!

Natuurlijk weten wij "Gods mening" hierover. Hij stelt natuurlijk geen ritueel in, om vervolgens te zeggen: "Alsjeblieft, een leuk ritueel met water, en zoek zelf maar uit wat het mag betekenen en ga daar maar lekker over twisten, want Ik zeg de komende tweeduizend jaar er helemaal niets over."

Nu moet wel gezegd worden dat concentratiekampen wel degelijk nog steeds bestaan. Noord-Korea heeft er bijvoorbeeld een paar liggen, waar ze dissidenten tewerkstelt. Overbodig te zeggen dat dat geen gezellige schoolkampjes zijn, maar beslist wel van nazi-kwaliteit zijn. Maar of Amerikanen ook concentratiekampen zouden onderhouden, dat kun je nog wel betwijfelen. Geheime gevangenissen met uitgekiende martelprogramma's zijn naar mijn idee nog geen concentratiekampen.

Wat versta jij dan onder een concentratiekamp, RaXz?

Uiteindelijk gaat het er natuurlijk niet om hoe wij het zien, maar hoe God het ziet. Wij kunnen het dopen van kinderen nog zo als een zinloos ritueel zien (wat ik dus beslist niet doe, moge dat duidelijk zijn), maar als God het niet met ons eens is, dan kun je van één ding op aan, en dat is dat God zijn mening níét gaat bijstellen.

Uiterlijk: door het "Halleluja" van Händel als ringtone te nemen. Innerlijk: door een bescheiden, kort alarmtoon als ringtone te nemen.

Met het Doopsel behaal je niet een volgend level, maar dan ga je "game over" in het vorige spel en log je in in het nieuwe Spel. En je begrijpt dat je dat dus maar één keer kunt doen.

Als het huwelijk de mens in de weg zou staan om Jezus te volgen, dan zou trouwen dus een zonde zijn. Dat lijkt mij een originele, doch niet erg christelijke stelling. En Jezus "de derde Persoon" noemen is natuurlijk vooral een stijlmiddel om aan te geven dat de echtgenoten samen ook een relatie met Hem delen. Dat lijkt mij in een christelijk huwelijk niet meer dan normaal.

Dave heeft echter niet helemáál ongelijk. Feit is dat God ooit besloot de mens een bepaalde Wet te geven, waar Hij zichzelf ook aan bond. En we weten allemaal dat belofte schuld maakt. Dat geldt ook voor God. Dat klinkt misschien wat arrogant, maar als we er vanuit mogen gaan dat God echt rechtvaardig handelt, en dat mogen wij, dan betekent dat dus ook dat we er vanuit mogen gaan dat Hij zijn beloften houdt. Natuurlijk hoeft Hij dat niet, maar dan hebben we dus te maken met een onbetrouwbare God en kunnen we dus ook niets verwachten van de beloften die Hij zijn Kerk gedaan heeft. Alles staat

Ik vind die rustige feestdagen nu juist een groot voordeel. Dat gesjouw naar schoonfamilie die je niet kent, waar je geen band mee hebt zoals met je echte familie, maar die je wel als familie moet behandelen, die drukte omdat je ook nog naar je eigen familie moet gaan, daar zit ik dus echt niet op te wachten. Als ik mensen die getrouwd zijn daarover hoor, die vreselijke en vaak sociaal verplichte drukte die ze bij elke feestdag weer hebben... Als bewust alleengaande heb je de vrijheid om de feestdagen te vieren met degenen met wie je ook echt een diepere band hebt en heb je ook de tijd om tuss

Dat zijn geen eufemismen, Hoppipolla. Het is misschien wat ouder taalgebruik, zodat het bij ons wat minder direct overkomt, maar het zijn geen eufemismen.

Proficiat met je aanstelling Thorgrem, en maak er wat moois van.

Neen, dat zeg ik niet, Quest. Ik zeg dat het huwelijk de onverbrekelijke eenheid tussen man en vrouw zou moeten zijn, waarbij men God niet mag hinderen hen nieuw leven te schenken als Hij dat wil. Kinderen zijn dus geen vaststaand doel, want dat is aan God, maar mijns inziens moet je ze wel graag willen en daar binnen de gegeven natuurlijke mogelijkheden het nodige voor doen, zeg maar.

Dan hebben je man en ook jijzelf veel hulp nodig om daar weer bovenop te komen en dan kan het ook erg verstandig zijn om enige tijd daartoe uit elkaar te gaan. Maar ja, makkelijk is dat niet natuurlijk en ik kan me best voorstellen dat je dan liever zou willen scheiden. Want beloften zijn leuk, maar als ze zó bruut geschonden worden... Scheiden zal echter denk ik uiteindelijk geen oplossing zijn, want een vrouw (of een man natuurlijk) die zo getraumatiseerd en gebroken is door de mishandeling, zal niet zelden nauwelijks echt in staat zijn om binnen een eventueel nieuw huwelijk of een nieuwe r

De honderdste naam van Allah is God de Vader. Dat weet toch iedereen?