Robert Frans

Dit is wat ik in het kort geloof: Mijn Heer en mijn God, ik geloof: dat Gij zijt één God in drie Personen: de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Dat de Zoon voor ons is mens geworden en aan het kruis gestorven. Dat Gij het goede loont en het kwade straft. Ik geloof alles, wat Gij hebt geopenbaard, en door de Heilige Kerk ons leert. Dat geloof ik vast, omdat Gij het hebt gezegd, die alles weet en altijd waarheid spreekt. Heer, vermeerder mijn geloof. (katholieke oefening van geloof)

Overigens houd ik zelf niet erg van dat goedbedoelde gehannes met woorden. "Je bent geen zus en zo, maar hebt toevallig dat en dat." Of: "Je hebt geen zus en zo, maar je doet gewoon anders." Dat is vooral leuk in een andere context: "Nee, je hebt geen verbrijzeld been, je loopt gewoon anders." Of: "Je bent niet dood, maar je hebt toevallig last van zeer ernstige inactiviteit." Heel mooi bedacht allemaal dus, maar noem het beestje maar liever gewoon bij zijn naam. En durf gewoon te zeggen dat ik een zus en zo ben. Net zoals ik een katholiek ben. Of een huisgenoot. Of een user op Credible. Of de

Mensen hebben nu eenmaal liever een gemakkelijke zondebok die je schijnbaar eenvoudig kunt aanpakken, dan zoiets complex en genuanceerd als de werkelijkheid. En vanzelfsprekend moet de zondebok dan wel iets zijn waar ze zelf niets mee te maken (willen) hebben. Anders is de lol er natuurlijk snel vanaf.

Feit is dat mensen elkaar nu eenmaal inderdaad karakteriseren en generaliseren. Niet enkel op geestelijke aandoeningen, maar ook op godsdienst, mate van welvaart, scholing, sociale klasse, beroepen, hobby's, et cetera. Dat is soms kwalijk en daar moet je dan ook niet al teveel in meegaan. Maar het is volgens mij niet zo dat je er extra op neergekeken zou worden als je een geestelijke aandoening zou hebben. Als je er zelf op normale, volwassen wijze mee omgaat en er zelf ook met de nodige zelfspot en luchtigheid mee omgaat ("ja hallo, ik word nu eenmaal van overheidswege betaald om irritant te

Ik bedoelde ook niet dat jij dat zou doen, maar meer in het algemeen, BookerT.

Natuurlijk zal een diagnose niet altijd kloppen; vooral de hersenen zijn nogal gecompliceerd en kunnen dus heel anders reageren dan men verwacht. Maar moet je diagnoses dan meteen maar etiketjes noemen of dan maar standaard wantrouwen? Ook vind ik het een nogal vreemde gedachte dat je als persoon geen recht wordt gedaan bij een verkeerde diagnose. Ja, dat is vervelend, omdat je dan mogelijk niet de juiste hulp krijgt, maar dat doet dan nog geen afbreuk aan jou als persoon. Volgens mij is dat dan ook niet iets wat in de hulpverlening zal worden gezegd, maar is dat iets wat mensen zelf erbij bed

Als je een stoornis hebt, dan heb je een stoornis. En dan is het wel zo eerlijk naar jezelf toe om dat ook te benoemen. En als je niet weet dat je een stoornis hebt, maar dingen als studie, werk en of sociaal contact lopen steeds op niets uit of mislukken steeds faliekant, dan is het niet meer dan redelijk dat je laat onderzoeken of er soms iets mis is of niet. Ik bedoel, als je merkt dat je steeds mank loopt en daar last van hebt, terwijl iedereen dat slechts af en toe of helemaal niet doet, dan is het toch ook niet meer dan normaal dat je naar de huisarts gaat om je been te laten onderzoeken

Sacerdos was volgens mij lid van de Oud-Katholieke Kerk. Met apostolisch bedoelde hij dan dat zijn kerk in de apostolische successie staat, dus de wijdingsgeschiedenis der bisschoppen teruggaat tot op de apostelen, en dat de apostolische Leer in zijn kerk bewaard zou zijn gebleven.

Ach, ik vond en vind ook lang niet al mijn posts geweldig. Maar ik vind het wel erg geinig om zo mijn hele postgeschiedenis eenvoudig te kunnen teruglezen. En die van andere gebruikers natuurlijk.

Mijn allereerste post ooit hier teruggevonden. Door de optie "Toon je berichten" in het gebruikerspaneel, die ál je posts op chronologische volgorde onder elkaar zet met de nieuwste bovenaan. Geweldig dit!

Ook dat inderdaad. Als God je een mystieke ervaring geeft, dan is dat niet God zelf, maar een vertroosting die Hij je geeft. Zo begreep ik eens.

Je kunt je het beste niet al teveel thuis willen voelen binnen je kerkgemeenschap. Dan weet je tenminste al wat meer zeker dat spirituele ervaringen die je krijgt meer van God komen en niet zozeer van de fijne sfeer aldaar. Want in een fijne, gezellige gemeente kun je al heel snel die prettige emoties vergeestelijken en misschien zelfs verabsoluteren, zodat je denkt dat alleen in zo'n fijne gemeenschap God actief aan het werk is. Terwijl die prettige emoties ook al ervaren worden bij de plaatselijke voetbalclub of muziekvereniging. Ook kunnen tegenslagen binnen zo'n gemeente des te harder aank

Mijns inziens moeten joden en moslims gewoon kunnen slachten zoals zij gewend zijn. Natuurlijk is het naar als een dier het nodige lijden moet doorstaan tijdens de slacht, maar het dier is daarna wel gewoon dood en heeft er dus geen enkele herinnering meer aan. Het is voor hem dan simpelweg nooit gebeurd. Dat je bijvoorbeeld zoiets als stierenvechten verbiedt, daar kan ik nog wel inkomen, want dat is gewoon stieren langdurig treiteren en martelen tot aan de dood (hoewel zij daarvóór vaak wel een beter leven hebben gehad dan onze koeien). Maar hier gaat het om een slachtmethode dat na enkele

Voorhuid en eikel zijn het gevoeligste plekje van de penis, Chealder. Reken dus maar dat een besnijdenis stevig pijn kan doen en dat een man daar enkele dagen best last van kan hebben. Bij joodse baby's is het echter een iets ander verhaal; zij worden besneden op het moment dat het nog niet zo'n pijn doet.

Je kunt je, zo had ik eens begrepen, bij de Getuigen op een lijst laten zetten dat je geen bezoek meer wenst. Ze blijven dan in elk geval een jaar weg (want je kunt natuurlijk verhuisd zijn in dat jaar). Duidelijk zijn is verder natuurlijk prima als ze blijven aanhouden, maar het is beter om daarbij toch wel beleefd, geduldig en vriendelijk te blijven. Die paar tellen aan de deur zijn de onrust in je geest niet waard, denk ik dan. Besef je dat het ook maar gewoon mensen zijn en dat ze nu eenmaal hun uren vol moeten maken en rapporteren bij het Wachttoren Genootschap.

Als de koningin officieel moet spreken, dan wordt dat zowel taalkundig als inhoudelijk zorgvuldig voorbereid. Vooral ook omdat de minister-president verantwoordelijk is voor wat zij zegt. Dus ze zal zeker wel foutloos Nederlands spreken. Van een koningin mag je mijns inziens eigenlijk ook niet anders verwachten.

De moeder kan volgens de Kerk dan een levensreddende behandeling ondergaan, waarbij het kind nu eenmaal uit de baarmoeder moet worden gehaald. Het is dan geen abortus, omdat je het kind niet actief dood, maar een onvermijdelijk onderdeel van de behandeling. De dood van het kind is dan enkel het gevólg van de behandeling en niet de behandeling zelf. Maar ik weet niet echt het fijne ervan, wellicht dat een katholiek met meer verstand van de katholieke moraaltheorie hier dit verder kan toelichten en waar nodig corrigeren. Het blijft nu eenmaal complexe materie, als het om de fijne nuances gaat.

De vroege Kerk had echter een heel andere reden om toneel en spelen af te wijzen, zelfs zodanig dat acteurs eerst maar eens een ander beroep moesten kiezen voordat ze gedoopt konden worden. Volgens haar waren het wereldse verstrooiingen, die je alleen maar afleidden van Christus. En de Kerk was zeker toen nogal streng in het afwijzen van alles wat werelds zou zijn. Het toneelspel zou vooral normen en waarden uitbeelden die strijdig waren met de christelijke Leer. Niet zo vreemd bedacht ook, omdat in die tijd de christelijke Leer inderdaad nog weleens botste met die van de samenleving waarin de

Gods genade is niet afhankelijk van welke kennis ook. Als je je onvoorwaardelijk aan Hem over wilt geven en dus ook het kruis op wilt nemen om Christus te volgen en te herkennen in je naasten, dan schenkt Hij jou al onmetelijk veel genade en zal Hij jouw ziel genezen van alle onrust. Natuurlijk moet je het goede doen en Hem steeds meer leren kennen door gebed, sacrament, Schrift en naastenliefde, maar Gods genade is daar absoluut niet afhankelijk van. Je in alle vertrouwen en rust aan Hem overgeven en Hem beminnen is al voldoende.

Het is een aloud dilemma: je wilt iets verbieden omdat je het als kwaad ziet, maar mensen gaan het dan toch wel illegaal doen. Moet je dan nog verbieden? Hier werd de vergelijking getrokken tussen drugs en abortus, maar ik zie toch wel verschil tussen deze twee onderwerpen. Met drugs beschadig je alleen jezelf, maar bij abortus beschadig je naast jezelf ook het ongeboren kind. Bij drugs is het je eigen keuze of je eraan begint of niet (en mijns inziens moeten mensen dat zelf weten en zou de overheid mensen daarin net zo vrij moeten laten als bij alcohol en tabak), maar bij abortus is er nog ee

Emoties zouden geen plaats moeten hebben in discussies over leven en dood. Dat we een embryo niet als mens ervaren, betekent nog niet dat het dan ook maar geen mens is. Niet onze gevoelens zouden mogen bepalen wanneer een mens mens is, maar objectieve maatstaven, juist omdat het om leven en dood gaat. Als we een embryo niet als mens ervaren, dan kan dat ook gewoonweg betekenen dat onze gevoelens (nog) niet fijnzinnig genoeg zijn. Onze gevoelens zijn nu eenmaal lang niet altijd een goede graadmeter, maar moeten worden geleid door een goed gevormd geweten. Anders zou iemand nog kunnen zeggen en

Amandelen Amandelvormige ogen

Het is goed dat in Nederland er nog wel op vrij zorgvuldige, nette wijze wordt geaborteerd. Maar dat maakt de abortus natuurlijk niet meteen iets goeds. In Amerika wordt de doodstraf bijvoorbeeld ook vrij netjes uitgevoerd, maar toch betekent dat niet meteen dat de doodstraf meteen goed is. Ik kan ook in iemands huis inbreken zonder er een rommel van te maken en zelfs zonder iets mee te nemen, maar toch doe ik kwaad door iemands eigendom zomaar te betreden. Ja, het is goed dat er in Nederland redelijk zorgvuldig met abortus wordt omgegaan. Maar elke geaborteerde baby is er één teveel en elke

Mensen worden ziek en gaan dood. Blijkbaar kan dat dus ook al in zo'n pril stadium. De natuur is goed noch kwaad, maakt geen onderscheid in wie welke ziekte zou moeten krijgen. Een ongeboren baby dat al in de moederschoot sterft is dus zeer te betreuren, maar dat maakt hem niet meer of minder menselijk toen hij stierf.

Precies, dat wilde ik nu net zeggen. Ik geloof zelf, en met mij de katholieke en oosters-orthodoxe Kerk, en gelukkig ook een flink deel der protestanten, dat een mens vanaf de conceptie al mens is. Geen seconde eerder en geen seconde later.