Robert Frans

Wat ik had begrepen van iemand die ook eens een bul kreeg, is de uitreiking van een bul op de universiteit een nogal plechtige ceremonie.

Super! Proficiat, Meester in de Kunsten! Op naar de volgende stap: Master of the Universe.

En Nederland verliest met 0-1 van Denemerken. Balen. Spannende wedstrijd, vele kansen, maar ook van die vervelende foutjes. Volgende keer beter.

Ik zeg nergens dat wij er niets van moeten denken, maar alleen dat we niet zomaar kunnen oordelen en voor deze geestelijken moeten bidden. We hebben immers geen volledig zicht op de zaak, horen alleen van geruchten, dus blijven daarin toch wel onwetend. Zij die wél toegang tot de waarheid hebben en er dus wél van moeten weten, die hebben de verantwoordelijkheid iets aan het vermeende gerommel te doen. Zo kom ik op de vraag van Michiel, waar ik zelf echter geen afdoende antwoord op kan geven. Alleen maar goed van vertrouwen zijn is helaas niet mogelijk, maar enkel wantrouwen is ook niet goed

Als alle christenen zich altijd keurig zouden gedragen, dan hoefden de kerken ze natuurlijk niet op te roepen tot een deugdzaam en smetvrij leven, denk je niet?

De meest galante oplossing is natuurlijk om ambtenaren die vóór de invoering van het homohuwelijk werden aangesteld gewoon geen homohuwelijken te laten voltrekken als ze gewetensbezwaard zijn en vervolgens na invoering van het homohuwelijk geen ambtenaren voor dat werk meer aan te nemen die gewetensbezwaard zijn. Maar ja, waarom zo'n rustige overgangsregeling, na eeuwenlang alleen man en vrouw te hebben getrouwd, als het ook opdringerig, lomp en gehaast kan? Zo zijn mensen dan ook wel weer natuurlijk.

Volgens mij staat ook hier het geloof helemaal niet ter discussie. Wegwezen naar Levensbeschouwing dus, want hier is het behoorlijk off-topic.

God geeft enkel geboden omdat ze goed voor ons zijn. Als het goed is, moet je dus ook vanuit de menselijke wijsheid kunnen onderbouwen waarom je bepaalde geboden aanhoudt, zonder Christus, de Schrift of de Kerk erbij te hoeven halen. Daarbij mag zeker ook naar de lange termijn gekeken worden, niet enkel de korte termijn. Kun je dat niet, dan zul je of je kennis moeten vermeerderen, of de geboden moeten afschaffen, of in elk geval andere mensen er niet mee lastig moeten vallen.

Johannes de Doper was helemaal geen lompe boer. Hij zei de waarheid tegen Herodes, maar daar vroeg Herodes zelf om. De waarheid moet natuurlijk altijd gesproken worden, ook als mensen zich daaraan kunnen stoten. Maar mensen het Evangelie opdringen of met grove opmerkingen mensen kwetsen, dat is nergens voor nodig. Je moet altijd vanuit zachtmoedigheid, nederigheid en geduld op vriendelijke doch duidelijke wijze getuigen van het geloof. Natuurlijk kun je evangeliseren of de zending ingaan, maar ook dan zul je niet zomaar over de mensen heenwalsen, maar je voor zover mogelijk aanpassen aan hun

Homo's die celibatair leven doen dat dus niet? Lijkt mij een vrij gewaagde uitspraak. Al eeuwenlang leert de Kerk dat het huwelijk voor man en vrouw bestemd is en baseert zich daarbij op zowel de gehele Schrift als de christelijke Overlevering. Misschien is dat een context die je niet bevalt, maar het is in zeker weten elk geval een context met veel oudere papieren dan de context waarop jij doelt.

Je hebt echter soms ook christenen die constant lopen te evangeliseren en elke ergernis van mensen daaraan als vervolging zien en als bevestiging dat ze het goed doen. Ook zijn er christenen die grossieren in boude, grove, "radicale" opmerkingen en tegensputtering afdoen als lauwheid of niet willen luisteren. Zij legitimeren dus hun onaangename, irritante tot zeer ergerlijke gedrag met de Schrift in de hand. Sommigen gaan zich zelfs nóg onbeschofder gedragen naarmate ze meer negatieve reacties krijgen. Ik zelf geloof dat het nergens voor nodig is om mensen zomaar voor het hoofd te stoten met

De Griekse filosoof Plato stelde, láng voordat Christus op aarde kwam, al de vraag wat er zou gebeuren als een echt volkomen rechtvaardig persoon zich in de samenleving zou manifesteren. Zijn antwoord luidde: die mens zou uiteindelijk ter dood gebracht worden. En tot op de dag van vandaag is het zo dat de echt rechtvaardige, lieve, behulpzame en goede mensen worden geminacht tot getreiterd tot zelfs mishandeld of gedood, omwille van de onrechtvaardige vechter met de grote mond, die tot voorbeeld gesteld wordt... Laten wij de rechtschapen arme tiranniseren en de weduwe niet ontzien en ons

Ik zie de Apocalyps van Johannes dus ook als een apocalyptisch (duh) geschreven uitwerking van de geschiedenis en toekomst van Christus en zijn Kerk, opgetekend ten tijde van vervolgingen en tegenslagen. Er worden in beginsel geen nieuwe openbaringen toegevoegd, want Christus heeft ons in het Evangelie alles al geopenbaard (vgl. Mt 24-25) wat de Apocalyps dus op geheel eigen wijze duidt, met beelden uit het Oude Testament.

Wij geloven dat Christus ons alles heeft geopenbaard. De grens ligt dus bij wat Christus ons geleerd heeft. En wat Hij ons geleerd heeft lezen wij in het Evangelie. De apostelen en daarna vele anderen binnen de Kerk hebben door de eeuwen heen die openbaring verder uitgediept, uitgekristalliseerd.

Dat valt wel mee hoor. Wat Johannes schrijft is apocalyptische literatuur, een genre dat wij hier niet meer zo kennen. Hij gebruikt veel visionaire beelden uit het Oude Testament en "componeert" daarmee als het ware op grootse wijze het verhaal van de geschiedenis van Christus met zijn Kerk tot nu, met een venster op de toekomst. Om de Apokalyps te begrijpen heb je dus geen paddo's nodig, maar wel een gedegen kennis van de Schrift.

Ter aanvulling: het gaat dan vooral om mensen die bij leven al populair en beroemd waren en waarvoor daarom een aanvraag tot heiligverklaring wordt ingediend bij de plaatselijke bisschop. Elke heilige heeft een bijzonder leven geleidt tot voorbeeld voor anderen, maar niet elke heilige is even bekend bij iedereen.

Je kunt in liturgie en gebed zowel vaste formuleringen als vrijere bewoordingen gebruiken. Vooral modernere christenen willen daarin een tegenstelling maken: of je bidt vrij en spontaan, of in vaste woorden. Terwijl beide vormen van bidden elkaar juist kunnen versterken en aanvullen. Ook in de liturgie kun je zowel herhalende als afwisselende teksten hebben; de seizoenen zijn toch ook elk jaar hetzelfde, maar ook elk jaar weer nieuw. Mensen hebben vaak toch beiden nodig: herhaling en spontaniteit. Je kunt én Genesis niet als natuurkundig verslag lezen, én de opstanding van Christus voluit b

Je bent ermee bekend dat het boeddhisme ook hellen kent? Weliswaar tijdelijke, maar sommige hellen zijn toch bijzonder langdurig en ze zijn er toch maar.

Gods liefde is niet zomaar een statisch iets, maar een dynamische kracht dat altijd nieuw leven schept. Het wil zich uitbreiden tot alles er vol van is en God in alles is. Zo komt de heilige Geest voort uit de Vader en de Zoon, maar zo komt ook de mens voort, hoewel geschapen en niet eeuwig. Met de mens wil God vriendschap sluiten en Hij wil zo veel mensen zijn liefde zien uitbreiden en verdiepen, zodat Hij ze uiteindelijk kan verenigingen in Hem. Dat is het geheim van leven en dood: God wil alles in allen zijn. Die levengevende kracht van de liefde heeft Hij ook in de schepping gelegd en zo

Dat is niet waar wat je zegt, Miesje. De Kerk was er aantoonbaar al vóór Constantijn. Constantijn heeft geen Kerk gesticht, maar enkel een concilie bijeengeroepen om de eenheid binnen het christelijk geloof te bevorderen.

Jalikaatje, de sfeer op de werkvloer is toch geheel anders dan op school. Met collega's samenwerken is mijns inziens niet te vergelijken met samenwerken met klasgenoten. Over het algemeen is er op het werk meer motivatie, is er een concreter doel en wordt je er ook voor betaald om dat doel te bereiken. Ook werk je op het werk alleen samen als het nodig is en niet om het samenwerken alleen, zoals vaak toch wel op school.

Groepswerken zijn vrij vervelend inderdaad en vaak ook niet nodig. Opleidingen hebben vaak de mond vol over de persoonlijke ontwikkeling die je er kunt volgen, maar van die persoonlijke ontwikkeling komt echter weinig terecht als je bij veel vakken voortdurend afhankelijk bent van groepsgenoten en hun problemen. In je eentje kun je vaak toch dieper op de stof ingaan en écht je eigen persoonlijke accenten leggen tijdens het studeren.

Het is inderdaad wel vreemd, Martin, dat je eerst God veroordeelt op basis van wat jij kennelijk een morele maatstaf vindt, en vervolgens zegt dat er geen echte morele maatstaf te vinden is. Hoe kun jij dan verschillende morele systemen in verschillende samenlevingen en culturen met elkaar vergelijken, als er volgens jou geen objectieve maatstaf is? Hoe kun jij dan God ter verantwoording roepen? Ik heb het al eens eerder hier geschreven: God kan het qua moraal nooit goed doen. Komt Hij met iets wat wij ook aannemelijk vinden, dan hoeft het niet van God te zijn, want dat hadden we zelf ook al

Ook wat betreft televisie ben je zelf verantwoordelijk voor wat je kijkt en niet kijkt. En als je daar minder invloed op kunt uitoefenen, omdat het bijvoorbeeld een gezamenlijk toestel is, dan kun je altijd nog iets anders gaan doen. En aan dat zwartwit-denken heb ik ook een broertje dood.