Robert Frans

Een discussie over of met God zie ik zelf persoonlijk ook als gebed.

Het uiten van respect en liefde voor iemand is geen afgoderij. Als jij je geliefde kust en omhelst, dan staat dat toch ook je aanbidding van God niet in de weg? En als jij je geliefde in de armen draagt, dan staat dat toch ook je aanbidding van God niet in de weg? Integendeel; zulk een liefde komt van God zelf. Die gelovigen geven hun genegenheid dus niet aan die beelden, maar aan de heiligen die door die beelden worden gerepresenteerd. En liefde voor je broeders en zusters in de hemel, net als voor je broeders en zusters op aarde, wordt alleen maar van harte aanbevolen.

Nee, dat klopt, maar het is wel goed om fouten daarom dus niet enkel als fouten te zien en rudimentaire of schijnbaar onzinnige dingen niet meteen als verkeerd of als slecht ontwerp. Zij blijken ook gewoon hun plaats te hebben in het geheel en ons beoordelingsvermogen daarin is niet zelden nogal beperkt.

Er wordt dan ook niet naar beelden gebeden, die staan er enkel voor de sier en hebben geen andere betekenis dan mooi zijn en de betreffende heilige op zingevende wijze uit te beelden. Een foto van je geliefde in je portemonnee is immers ook niet de geliefde zelf. Het enige wat wij doen, is het vragen om gebed aan onze broeders en zusters in de hemel. Net zoals ik ook jou kan vragen om voor mij te bidden en vice versa. Want het gebed van een rechtvaardige vermag veel, aldus Jakobus, dus hoeveel termeer dan het gebed van hen die volmaakt voor het aanschijn van God staan? In het bijzonder van d

Heel de schepping is ontstaan door fouten, inefficiënte processen en rudimentaire ongein. Ook in de menselijke geschiedenis zie je hoe de meest belangrijke uitvindingen juist ontstaan waar iemand een vergissing maakte en ook waar mensen soms met de meest onzinnige dingen bezig zijn. En hoe de meest succesvolle, creatieve en inspirerende mensen niet zelden juist lage cijfers haalden op de basisschool en middelbare school. Misschien moeten we eens anders gaan denken over zogenoemde fouten of inefficënties.

Het is goed om inderdaad tijdens het gebed een respectvolle houding aan te nemen, zowel in woord als in daad. Alleen kan het ook een akte van vertrouwelijkheid zijn om ook tot Hem te bidden tijdens je dagelijkse bezigheden. Daar komt ook het ora te labora vandaan: daarin neem je regelmatig de tijd om je terug te trekken voor het gebed, maar houdt het gebed niet op als je weer aan het werk gaat. Ik geloof dat de psalmen prima leidraad zijn in wat je tot Hem kunt zeggen. Daarin wordt God onder meer opgeroepen om eens wakker te worden, om nu eens zijn beloften na te komen, om het kwade te verg

Dat zijn dan ook geen afgoden hè?

Overigens, als je graag uit de Schrift bidt, dan zijn de psalmen ook uitermate geschikt. Dagelijks de psalmen bidden, in het besef dat ze ook door Jezus gebeden zijn en dat elke psalm dus zijn woorden bevat, kan veel diepgang geven in je gebedsleven en je ideeën en beelden over God erg verrijken.

Niet als zombie, maar in de orante-houding: Een oeroude, christelijke manier van bidden, die nu nog steeds gebruikt wordt. In de Schrift lees je dan ook over verschillende gebedshoudingen. In het OT wordt er staande gebeden, geknield en neergebogen, niet zelden ook met het gezicht ter aarde. In het NT werpt Jezus zich in Getsename op de grond en zal Hij gedurende zijn leven ook de gewone gebedshoudingen uit die tijd aangehouden hebben. Vlak voor zijn hemelvaart knielen de apostelen ook voor Hem neer. Verder staan er nauwelijks specifieke aanwijzingen over het bidden. Alleen in de eerste b

Er staat "alle Schriftwoord." Niet "Alleen het Schriftwoord." Dat de Schrift deze dingen heeft, daar zijn we het prima over eens. Maar dat alléén de Schrift deze dingen heeft, dat staat daar niet. Ook geeft het niet aan wat "alle Schriftwoord" dan precies zou moeten zijn.

Eh, nee. Als vanaf het begin Schrift, Traditio en kerkelijk leergezag essentieel zijn geweest binnen de kerk, maar een groep protestanten besluit om Traditio en kerkelijk leergezag (deels) te verwerpen, dan betekent dat niet dat de katholieke kerk dat daarom ook maar moet doen. Je kunt niet zomaar iets verwerpen en vervolgens van de ander eisen dat die zich enkel nog maar conformeert naar wat jij nog wél van haar aanvaardt. Als jij iets verwerpt wat eeuwenlang christelijke leer is geweest, dan zul jij moeten aantonen waarom jij dat doet. Ik bedoel, stel dat ik het OT zou verwerpen, en van j

Prima, we zijn er dus uit dat de Schrift inderdaad gezag heeft en over Christus getuigt. We zijn er dus uit dat ook het OT van essentieel belang is, ook voor ons vandaag. Maar daarvoor vroeg ik geen bewijs, want dat kan elke christen je wel vertellen, katholiek of protestant. Ik vroeg bewijs voor de these dat alléén de Schrift dat gezag heeft.

Zij gelooft dat het Lichaam van Christus dus binnen haar te vinden is, dat zij de meest authentieke en ongerepte leer overleverd vanaf het begin tot nu, en dat verschillende andere kerkgemeenschap op meer of mindere wijze met haar zijn verbonden, door het doopsel en of de gemeenschappelijke liefde voor Christus en de Schrift. De katholieke kerk gelooft dus niet in een "ware kerk," omdat er immers maar één kerk is, maar wel dat de ene gemeenschap meer verbonden is met haar dan de andere, door sacrament, leer en de navolging van Christus.

De huidige katholieke kerk en alle kerken die met haar zijn geüniëerd. Dat zijn dus kerken die in gemeenschap met Rome leven zoals de katholieke kerk, maar een eigen ritus kennen.

Kleine nuance, Henkjan: volgens de Kerk bevindt het Lichaam van Christus zich bínnen de katholieke Kerk. Lijkt wat triviaal, maar het geeft denk ik wel aan dat je de katholieke kerk niet vollédig één op één kunt vereenzelvigen met het Lichaam en dat Christus nog altijd niet gebonden is aan de kerk.

Zelf ga ik enkel uit van wat iemand geschreven heeft. En als iemand stellige uitspraken doet waarover ik mijn vragen heb, dan zal ik die vragen ook stellen. Mocht hij echter gewoon vragen hebben, dan wil ik die best antwoorden als ik daarvoor tijd, kennis en zin genoeg heb.

Ten eerste: "mijn" bijbel heeft 73 boeken en aanvullingen op Ester en Daniël. In "mijn" bijbel zijn de deuterocanonieke boeken er namelijk niet uitgehaald. Ten tweede: geen van die verzen spreekt expliciet over de hele bijbel, maar enkel over het boek Openbaringen zelf en over een engel.

Ik vind de bijdragen van Hendrik-NG hier wel waardevol. Toch een mooi inkijkje in de praktijk. Op de spoedeisende hulp moet alles nu eenmaal snel-snel-snel en als je met de ene noodsituatie klaar bent, dan kan de andere alweer aandienen, zeker in een groot ziekenhuis. Een arts op die afdeling hoeft denk ik dan niet per se alle empathie van de wereld te hebben; hij (of zij natuurlijk) moet gewoon snel en vaardig zijn werk doen en de patient de eerste noodzakelijke hulp bieden. Als de patient dan in rustiger vaarwater komt, dan kan er naar verdere behandeling worden gekeken en is er meer tijd v

Toon eerst maar aan dat Christus daarmee uitsluitend en alleen de Schrift bedoelt en dan nog enkel de canon die jijzelf gebruikt. Ik mag aannemen dat jouw bijbel maar 66 boeken heeft? Leg dan maar uit, op basis van de bijbel zélf, waarom nu juist die boeken erin moesten. Jij lijkt te suggereren dat Gods Woord = Schrift. Maar dat kom je nergens in de bijbel tegen. Ergo: in Johannes staat dat Jezus Gods Woord is. Leg dat dan maar eens uit.

Het valt me op dat het altijd de "anti-kerkelijken" zijn die over kerkgebouwen beginnen en menen dat kerkelijken die gebouwen als kerkgemeenschap zelf zien. Terwijl vrijwel geen enkele kerkganger werkelijk meent dat de kerk enkel uit een gebouw bestaat. Ook binnen het katholicisme niet: het gebouw is weliswaar een gewijde plaats waar men kan bidden en de sacramenten kan bedienen, en waar men zich thuis kan voelen, maar de Kerk bestaat nog altijd uit gelovigen, in gemeenschap met elkaar en met Christus. Eigenlijk is dit binnen elke kerk, katholiek of protestants, een zo vanzelfsprekend princi

Het is een hypothese die echter wel hout kan snijden. Als Gods geboden echt goed zijn, dan moeten ze ook beredeneerbaar zijn zonder autoriteits-argument. We moeten ze in elk geval kunnen begrijpen, ook als we het er vervolgens alsnog niet mee eens zouden zijn.

Of een openbaring algemeen als waar wordt erkend of niet, hangt van nogal wat factoren af. Ook al zijn ze wetenschappelijk niet bewijsbaar, toch is de ene openbaring de andere niet en kun je van sommigen wel degelijk zeggen dat het veel waarschijnlijker is dat zij niet waar zijn. Mensen houden over het algemeen de volgende criteria aan: De openbaring moet consistent in zichzelf en met de meetbare werkelijkheid zijn. Doctrines mogen dus niet elkaar tegenspreken. Een overtuiging kan daar op twee manieren mee omgaan. Ze kan hevig proberen aan te tonen hoe consistent en wetenschappelijk verantw

Stellen dat theïsme een evolutionair overblijfsel zou zijn, impliceert natuurlijk wel dat atheïsme dus aan de top van de menselijke evolutie zou staan en dat theïsten dus nog niet zo verlicht en ten volle ontwikkeld zouden zijn. Dat lijkt mij nogal een stelling die héél wat bewijs nodig zal hebben, inclusief antwoord op de vragen wat ontwikkeling van de mens is, of de mens wel ergens naartoe ontwikkelt en of atheïsme dan wel de volgende stap zou zijn. Het is dus een klassiek voorbeeld hoe atheïsten die dat menen, dus heel duidelijk ook hun eigen onbewezen interpretatie geven aan de we

Dat is het ook. Enigszijds kun je God als heel persoonlijk en liefdevol ervaren, anderzijds juist als onverschillig en kil. Het persoonlijk ervaren is dan meer dat je het idee hebt dat er iemand anders naast je staat of je zelfs aanraakt, terwijl je alleen bent. In mystieke tradities wordt ook gesproken over het geheel opgaan in God, als de persoonlijke vereniging met de bron van volmaakte liefde. Maar ik denk dat de term "persoonlijke God" vooral geloofstaal is voor een vanzelfsprekende, vertrouwde omgsang met kerk, bijbel, gebed en naastenliefde. En dat Gods persoonlijk handelen zich dan v

Als ik een boek schrijf, daarin een wereld creëer, ben ik voor mijn personages dan ook buitenaards? Of misschien wel meer dan dat, misschien iemand die op bijzondere wijze, in elke letter, heel de wereld doordrengt, zonder dat zij het direct kunnen zien of meten? Maar het moet gezegd worden, de schepping is ogenschijnlijk erg willekeurig. Tegenover elk bijzonder waargebeurd verhaal over God, dood en leven, staan vele gewone levens die enkel uit een schijnbaar monotone rij tegenslagen en voorspoedigheden bestaan. Zonder een echt doel, zonder een echt duidelijk af te bakenen beleid van een God