Thorgrem

In dit gesprek is het toepassen van gezamenlijk geaccepteerde betekenissen van woorden essentieel.
Objectief gezien kunnen vaststellen dat Jezus hier een agressieve daad beging. Ik heb daar verder geen waardeoordeel aan gehangen, slechts de observatie gedaan.
Buiten de bijbel is ook Waarheid te vinden. Je uitspraak klinkt mij blasfemisch in de oren aangezien je zo God wil opsluiten in een verzameling boeken.

Wiki: We spreken van agressie wanneer iemand andermans grenzen overschrijdt, bewust schade berokkent of met woede probeert iets te bereiken.
Ik denk wel dat we hier kunnen spreken van agressie.

Uit Wikipedia, lemma Ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, de lijst van subtypes kopiëren zonder de namen van die subtypes en dat dan presenteren als iets wat de indruk geeft dat het een opsomming is van een voortschrijdend psychologisch probleem bij Jezus waarbij het aanvang- en eindprobleem door jou vet wordt weergegeven, vind ik merkwaardig bezig zijn.
Sorry hoor!

Bij deze breng ik dit nu nogmaals onder de aandacht.
Ik zie momenteel als ik op 'alle activiteit' druk slechts 1 topic lansg komen (Agressieve Jezus?), Dat is momenteel schijnbaar populair, maar daardoor worden andere actieve topics uit deze tijdlijn gedrukt. Zodoende is er minder overzicht en worden topics vrij snel inactief.

Bij deze breng ik dit nu nogmaals onder de aandacht.
Ik zie momenteel als ik op 'alle activiteit' druk slechts 1 topic lansg komen (Agressieve Jezus?), Dat is momenteel schijnbaar populair, maar daardoor worden andere actieve topics uit deze tijdlijn gedrukt. Zodoende is er minder overzicht en worden topics vrij snel inactief.

Bij deze breng ik dit nu nogmaals onder de aandacht.
Ik zie momenteel als ik op 'alle activiteit' druk slechts 1 topic lansg komen (Agressieve Jezus?), Dat is momenteel schijnbaar populair, maar daardoor worden andere actieve topics uit deze tijdlijn gedrukt. Zodoende is er minder overzicht en worden topics vrij snel inactief.

Ik heb me officieel opgegeven als moderator van dit mooie forum. Ik hoop dat ik het naar ieder tevredenheid zal uitvoeren, al besef ik dat dit soms niet gaat. Maar ik ga m'n best doen er wat van te maken!

Sorry Lobke, maar dit is een onjuiste voorstelling van zaken. Niemand van ons is tegen het vrijwillig afstaan van organen. De mensen die van harte ja zeggen worden door niemand tegengehouden. Het gaat over juridische consequenties.

Is het überhaupt per post te regelen? Volgens mij enkel digitaal via je DigID. Dat identificatiemiddel wat vele miljoenen Nederlanders nog niet hebben en/of niet mee om kunnen gaan en/of geen toegang toe hebben en waarvan het weken duurt om je wachtwoord opnieuw op te vragen.
Volgende stap is dat ouderen dusdanig geconditioneerd worden dat ze hun leven voltooid achten en onder staatstoezicht zelfmoord plegen. De stap daarna is dat ook geestelijk gehandicapten dusdanig geconditioneerd worden dat ze hun leven voltooid achten, die organen zijn immers jonger. Daarna komen de depressieve mensen, werklozen en naar goed voorbeeld wellicht ook zigeuners of andere minderheidsgroeperingen die minder gewenst zijn.

Dank voor de reminder. Ik ben bezig met opzeggen na een jaar of 19 donor te zijn geweest (lang voor mijn 18 een intentieverklaring, daarna officieel). De site ligt echter helemaal plat, waarschijnlijk door de drukte van zich uitschrijvende mensen. D66 heeft dit land weer een beetje verder naar de vernieling geholpen.
Edit; inmiddels ben ik er door gekomen en heb opgezegd.
 
Ik acht het overigens schokkend dat de eerste kamer akkoord gaat met een nieuwe wet die nog grote onduidelijkheden heeft en die in beginsel ongrondwettelijk is. Ik dacht dat de eerste kamer er was om ons hiervoor te beschermen maar schijnbaar stemmen vele senatoren met emotie en niet op basis van toepasbaarheid en grondwettelijke basis.

En verander
nu eens in:
En poef weg is je stelling dat religies andere religies bestrijden en genocide en oorlogen veroorzaken. Want dat is wat je constant suggereert in je reacties, dus ik snap de reactie van Kaasjeskruid wel.

Even een stukje uitleg van mijn kant vanwege mijn afwezigheid van de afgelopen maanden:
Eind 2016 wijzigden mijn werkzaamheden op mijn toenmalige werk. Gevolg was dat ik, terwijl ik dat niet echt verwacht had, daarna veel lange dagen maakte en veel op de weg zat (soms van 5:00 tot 21:00) waardoor Credible er volledig bij inschoot, zowel qua tijd als qua mindset (en eerlijk is eerlijk; ik kon niet echt wennen aan de vorige forumsoftware dus dan is de lol er ook wel af).
In september ben ik van baan gewisseld waardoor ik nu op kantoor zit. Hier moest ik nog inwerken maar inmiddels kan ik ook aandacht geven aan het forum, hetgeen ik inmiddels ook weer ben gaan doen. 
Dus het spijt me dat ik 'opeens' weg was en iedereen het gevoel heb gegeven het forum de rug toe te hebben gekeerd, vind het jammer dat Thorgrem de kar nagenoeg alleen heeft moeten trekken en ik hoop dat Credible nog gewoon door kan gaan met een (deels) frisse lading crewleden (waarvan ik er eentje ken als een enorm goede mod/admin en leuke collega) want ondanks dat de komst van Facebook het fora behoorlijk moeilijk heeft gemaakt blijft het toch een bijzondere plek.

Ook als je jezelf citeert, moet je de bron vermelden. En me dunkt dat moderators altijd het recht hebben om je ergens op aan te spreken...

Als je het wilt hebben over de vervolging van de Katharen moet je je daartoe beperken en er geen andere zaken bijhalen. Wat je echter doet is een zwarte gebeurtenis uit het verleden gebruiken om jouw opvatting te bevestigen dat religie gevaarlijk is en tot geweld leidt. Aan de ene kant geef je aan intolerantie niet exclusief aan religie toe te schrijven en tegelijkertijd geef je aan van christenen minder tolerantie te verwachten dan van niet-christenen. En dat laatste op grond van de vervolging van de Katharen. Daarnaast bagatelliseer je politieke misdaden. Het is gewoon geen consistente wijze van denken. 

Aantal posts verwijderd. Deze waren ten eerste offtopic aangezien de TS geen vraag heeft gesteld over het wel of niet hebben van seks voor het huwelijk. Ten tweede kan het niet de bedoeling zijn dat kerkleer danwel Bijbelse stellingen hier aan de verkeerde entiteit worden toegeschreven en daarmee de TS een kant op te sturen die niet allen irrelevant is, maar ook immoreel.
Vriendelijk doch dringend verzoek aan Dolce Vita om dat dus niet te doen en de forumregels en doeleinden te respecteren.

In Nederland en vele westerse landen is er van enige vervolging geen sprake. Allemaal christenen die schijnbaar niet goddelijk willen leven in Jezus Christus.

Toen ik een bijbaantje bij de post had als zaterdagpostbode was er ook zo'n figuur die er een genoegen in schepte om vanuit het niets het christelijke geloof de gek aan te steken. Vervelend, maar beslist geen vervolging.
Overigens indien de situatie bedreigend is kan je dat gewoon aangeven bij je leidinggevende.

In navolging op bernard 3 en Flash Gordon wil ik ook wel iets delen van mijn geloofs-verhaal. Ik heb er een tijdje over zitten dubben omdat ik niet zo goed weet wat ik kan schrijven, maar heb besloten maar gewoon te beginnen.
Ik ben 32 jaar geleden geboren in een nest van twee heel lieve, gelovige ouders. Moeder musicus, van het stille type en met een grote belangstelling voor geloof en met name jodendom. Vader de vleesgeworden uitspraak 'we zijn op de wereld om elkaar te helpen'. Ik ben het tweede kind van vijf. Ik kan me niet anders herinneren dan dat ik vrij serieus in het leven stond. Vrolijk, dat wel, maar erg bewust van mezelf, anderen en de grote vragen van het leven. Denkend en dromend. Ons gezin was lid van één van de vele takken van de protestantse boom (God, vergeef ons). Ik kan me niet herinneren dat ik als kind bijzonder aangetrokken werd door de kerk en het geloof. Ik ging naar de kerk, want dat moest. God speelde wel een rol, maar geen heel expliciete. Heel gezond voor een kind, volgens mij. Dat veranderde op den duur. Ik kan me nog precies het moment herinneren, oudjaarsavond 1996, dat ik me bewust werd van mijn sterfelijkheid. Dat ik bang werd. Een existentiële angst die ik heel lang met me mee heb gedragen, tot een moment waar ik later op kom. Ik heb trouwens altijd veel muziek gemaakt, dat is nog van betekenis.
Het volgende dat ik me herinner is dat alles vrij makkelijk ging (school, vriendinnen, muziek), maar dat ik me raar voelde. Anders. Ook in de kerk. Ik had inmiddels wel door dat er iets "voor mij was" in de kerk, maar ik kon de verbinding tussen "het geloof" en mijzelf nog niet zo maken. In sociaal opzicht was het door mijn zelf ervaren raar-zijn ook niet zo boeiend. Rond mijn 14e/15e kwam daar een omslag in. Ik kreeg catechisatie van een dominee waar ik érg veel van geleerd heb en die me in mijn geloof zeker mee-gevormd heeft. Hij voedde mijn behoefte aan leren, snappen en verbanden zien. Ik denk dat zijn grootste verdienste was dat het geloof interessant voor me werd. Toen ik 17 was, kwam het belijdenis-doen ter sprake. Ik heb daar wel wat over getwijfeld, maar kan me nog goed herinneren dat ik op één of andere gemeenteavond was en dacht: ja, ik doe het. Ik wil hierbij horen. Zo gezegd, zo gedaan: op mijn 18e deed ik belijdenis in de kerk waar ik opgegroeid was. Van mijn godsbeeld in die tijd kan ik me niet zoveel meer herinneren. Het zal wel - mezelf kennende - eenvoudig, bloedserieus en een tikkeltje naïef zijn geweest. De angst bleef met vlagen de kop op steken.
Nu wordt het leuker. Toen ik een jaar of 20 was, belandde ik namelijk *tadaaaa* op Credible. Het klinkt misschien een beetje sneu omdat het immers over een internetforum gaat, maar het heeft  een significante rol gespeeld in mijn persoonlijke ontwikkeling en geloof. Ten eerste omdat ik hier dingen kon delen die in real life een beetje gek of veelteserieus overkwamen. Ten tweede omdat het een leuke community was waar ik actief in kon zijn. Ten derde omdat ik mensen leerde kennen die... ja, hoe zeg je dat? Veel voor mij betekend hebben? Dat klinkt wat profiteerderig. Ik weet het niet. Waar ik mee kon optrekken. En die me hebben helpen ontdekken wie ik ben, wat ik geloof. Door heel persoonlijke gesprekken, dingen om over na te denken, confrontatie met mezelf. Ik kan niet goed omschrijven wat dat voor invloed heeft gehad, maar in elk geval: heel veel. Ik heb dat als een zegen ervaren.
Toen ik 22 was, ben ik voor het eerst naar een klooster geweest. En dát is uiteindelijk een centraal punt geweest. Ik stapte binnen en dacht: dit is het. Er zijn er meer zoals ik, dit is mijn taal. Daar, en in het jaar daaropvolgend, ben ik keihard geconfronteerd met de existentiële angst waar ik het eerder over had. Het in de ogen zien daarvan was vreselijk, echt vréselijk. De hel. Maar tegelijkertijd, in die periode, heb ik iets gevonden wat ik zocht. God. Liefde. Leven. Eindelijk de dood kunnen accepteren en zelfs (bijna) omarmen. Het is gek, soms denk ik: eigenlijk geloof ik niets en twijfel ik aan alles, zoals iemand anders al eens geschreven heeft. Maar tegelijkertijd geloof ik ook zomaar alles, het hele arsenaal aan geloofswaarheden. Het is een taal. Door die taal kan ik met anderen communiceren over wat ertoe doet. Geloof is voor mij zoals muziek. Muziek is gewoon een verzameling klanken en is an sich betekenisloos. Het krijgt echter een betekenis voor mensen die het horen en begrijpen in muzikale zin. Andersom is geloof net als muziek een taal om vanuit míj gestalte te geven aan iets wat ik anders niet kan zeggen. Ik besef me dat dit een beetje raar klinkt voor veel mensen, want zeg ik dan dat ik het geloof "gebruik" en eigenlijk niet geloof? Ik denk het zelf niet, maar zou me die vraag wel kunnen voorstellen.
Dus, wat geloof ik nu eigenlijk? Niks. Maar tegelijk: Ik geloof in God, Schepper en Vader. In Jezus, God zelf en tegelijk mens. Die in dezelfde kwetsbaarheid en eenzaamheid als ik geleefd heeft, gebroken is, gedood is en begraven is. En overwonnen heeft, opgewekt is en verheerlijkt is. En in de Heilige Geest, over wie ik eerlijk gezegd niks zinnigs kan zeggen. En in Maria, moeder, leven en liefde. En in de kerk, een sneue club van halfgare gelovigen die tegelijkertijd Heilig is en in gemeenschap met Hem leeft. En in de rest. Dat er in deze hele troosteloze boel toch niet één haar van mijn hoofd kan vallen zonder dat Hij het weet. En dat er schoonheid zit in de gebrokenheid. En dat we inderdaad op de wereld zijn om elkaar te helpen, zoals mijn vader zei. En dat het inderdaad helemaal niet zoveel zin heeft om erover te praten, zoals mijn moeder voordeed. En zo is de cirkel weer rond.
(Ik vertel het nu enigszins chronologisch. In werkelijkheid verliep het natuurlijk veel chaotischer. Teruglezend staat er vooral ook heel veel níet. Maar het geeft een idee.)
Vragen zijn €2,- per stuk. 

Nu begrijp ik je al beter. Met "gunst" bedoel ik dan ook enkel dat het een vrijwillige gift van de donor is en moet zijn. Het is geen recht, iemand kan je een nier weigeren zonder zich daarvoor te hoeven verantwoorden. Zo zal ik bijvoorbeeld enkel doneren als ik dood ben. Bij leven wil ik mijn organen gewoon houden (hoewel ik mijn appendix al kwijtgeraakt ben, maar ach).
Daarbij heb ik in mijn argumentatie hier ook geen religieuze argumenten gegeven en was dat ook eigenlijk niet van plan.
 
Dat zou je dan moeten navragen bij de gelovigen in kwestie. Mijn argumentatie is het niet, zoals ik al aangaf, want die is voornamelijk staatsrechtelijk van aard.
Mijn tegenstand jegens dit wetsvoorstel is dan ook niet dat ik mensen geen donororganen zou gunnen of dat ik tegen doneren zou zijn, maar is dat de staat de facto actief jouw lichaam daartoe kan opeisen als je geen besluit hieromtrent neemt. De staat gaat er dus vanuit dat ze jouw lichaam mag faciliteren als je zwijgt.
Hierop doel ik ook als ik schrijf over lichamelijke integriteit. Los van hoe je naar het of jouw lichaam kijkt, het is wel iets waar jijzelf verantwoordelijk voor bent en waar zonder jouw toestemming daarom niemand zomaar mag aanzitten. Ook niet als je dood bent, want de wet op de lijkbezorging is er niet voor niets.
Je kunt het misschien vergelijken met je huis. Stel dat de staat zou bepalen dat iedereen gewoon bij jou mag inbreken en alle luxe spullen mag wegnemen. Maar gelukkig kun je daartegen bezwaar maken en hopelijk blijft de procedure daarvoor heel eenvoudig.
Dat zou mijns inziens toch echt de omgekeerde wereld zijn. Het hoort andersom: mensen moeten van jouw huis afblijven, tenzij jij toestemming geeft. Ook als iemand hongerig is en jouw brood nodig heeft, kan hij die niet zomaar stelen, maar moet hij je erom vragen. Ook als je niks om je huis zou geven of er nauwelijks woont, blijf jij wel degene die erover beslist.

Hallo allemaal
Even een berichtje vanuit mij. Tijd voor een kijkje achter de schermen.
Sinds Thorgrem heeft aangegeven te willen helpen als crewlid heb ik Credible even helemaal los gelaten, grotendeels vanwege privé omstandigheden. Via Telegram heb ik af en toe wel contact met hem gehad maar credible.nl bleef afgesloten. Daarnaast wel meer als eens geprobeerd om contact te leggen met onze admin.
Sinds Thorgrem heeft aangegeven te gaan stoppen als crewlid heb ik die pogingen wat verbreed, zonder resultaat.  Deze radiostilte is, na controle, inmiddels vanaf de zomer ’17. Zonder communicatie met de admin valt er niks te regelen voor de moderatie. Het neerleggen van taken of ze juist willen invullen gaat dus (momenteel) niet. Via app, contactformulier en werkmail krijg ik geen contact met admin. Via facebook geen contact met admin (ook niet via zijn vrouw). Vandaag heb ik Tucker en Joost gesproken, die hebben ook vanaf de zomer niks meer vernomen.
 
Dit bericht heeft 2 functies. Als eerste een beetje inzicht geven hoe het er voor staat.
Ten tweede: is er iemand hier die persoonlijk contact heeft met admin? Via facebook, mail, andere fora, app?
 
Vriendelijke groetjes
Dwarrel

Pia weet zelf ook niet goed wat haar voorstel behelst, of heb je het debat niet gekeken? Ik wel grote delen en het was beschamend. Deze wet is een opmaat naar erger.

D66 vind ik ook een vrij enge partij inderdaad, met haar geflirt met de dood. Gelukkig heeft met name de CU daar binnen de coalitie enigszins een rem op kunnen zetten. Ik doel dan meer op de politici die niet zo eng zijn, maar echt uit oprechte bedoelingen het wetsvoorstel steunen.
En wat je verder zegt onderschrijf ik ook: orgaandonatie is iets heel bijzonders, een gunst dat je iemand wel of niet verleent. Het zou niet terecht zijn om er een "dagelijkse" handeling van te maken, iets wat erbij zou moeten horen als je dood gaat, of soms zelfs bij leven. Je kunt je dan afvragen of zo'n wetsvoorstel dat bijzondere nog wel in ere houdt.

Impliciet lul je nu uit je nek. Dat stel ik namelijk helemaal niet. 
Als jij je kind overigens wel inent zal het ook geen gevaar lopen bij een besmettingshaard. 
Jij begrijpt niet wat het probleem is maar het is hier door meerdere mensen toch wel in verschillende bewoording, met verschillende argumenten behoorlijk laagdrempelig uitgelegd. Heel vervelend voor je dat je het dan nog niet snapt, maar helaas niets aan te doen. 

Ik ben ooit donor geworden om met mijn organen na mijn overlijden andere mensen te kunnen helpen indien die dat wensen. Uit vrije wil en zonder overheidsbemoeienis.
Het standpunt en wetsvoorstel van mevrouw Dijkstra acht ik verwerpelijk omdat de staat zich geen lichamen kan en mag toe-eigenen. Ook niet via een systeem waarbij je nog bezwaar kan aantekenen. Niet in de laatste plaats omdat sommige mensen niet kunnen of willen beslissen op dit punt. Er is ook nog veel te veel onduidelijk over de praktische uitvoering, mevrouw Dijkstra weet het zelf ook niet zo goed, of houdt een leuk toneelstukje om de senatoren te misleiden en weet donders goed waar ze heen wil maar wil dat nog niet openbaren.
@Robert Frans, ik ga er niet vanuit dat de indieners dit niet zo bedoelen. Het is hetzelfde clubje wat meehelpt met het uithollen van de ouderenzorg en vervolgens met euthanasie om de hoek komt om de oudjes te verlossen van de slechte ouderenzorg. D66 heeft zich ontpopt tot moreel verwerpelijke partij die bovendien haar eigen grondbeginselen bij het grof vuil heeft gezet.

Omdat ik de nieuwe wet moreel verwerpelijk vind. Een aantasting de burgerrechten/zelfbeschikking en verstoring van de verhouding tussen staat en burger.