Figulus

Alsof ik nog een serieuze discussie verwacht met alle clowns aanwezig hier.

Dus na al die tijd heb ik nog steeds gelijk, maar geen excuses... Dat gaat je zoveel kosten als dat het mij gekost heeft.

Alles, van de kleinste deeltjes tot de grootste structuren, is onderhevig aan verwering en afbraak, wat een fundamentele wetmatigheid is. Deze onvermijdelijkheid roept een besef op van vergankelijkheid en continuïteit: alles verandert, vervalt en maakt plaats voor iets anders. Als vernieuwing en afbraak ook uiteindelijk onderhevig zijn aan dezelfde wetmatigheid, dan lijkt dat te wijzen op een inherent gebrek aan perfectie in de wereld. Dit maakt elke poging tot verbetering of vernieuwing tijdelijk en futiel. Het is een valkuil als de mens denkt zelf deze perfectie te kunnen bereiken of vormgev

Alles wat bestaat, heeft een oorsprong. Dus moet er een eerste, ongeschapen oorzaak zijn: een wezen dat noodzakelijk eeuwig bestaat en de bron is van alle andere bestaansvormen. Zowel materiële als immateriële zaken, zoals wetmatigheden en de menselijke geest, zijn ontstaan door een hogere, intelligente bron. De orde, complexiteit en doelgerichtheid in de wereld wijzen op een intelligent bewustzijn dat alles heeft ontworpen. Een eeuwige Schepper ligt aan de basis van alles wat bestaat. Dit is een geloofsuitspraak en kan niet empirisch bewezen worden. Echter, hetzelfde geldt voor de w

Wederom een voorbeeld van vage en complexe formuleringen die niet veel duidelijkheid bieden. Het lijkt wel een omweg om geen direct punt te maken. Het enige dat je gebrabbel over chaos en overlap doet, is mij doen denken aan mijn bureau na een lange werkdag en de onvermijdelijke noodzaak om het op te ruimen.

Woorden kunnen zijn als wolken; soms drijven ze weg zonder betekenis. Tijd voor koffie met een wolk melk en een bui suiker.

Simpele waarheid verpakken in zweverig gemummel... De paradox lost zich op als we accepteren dat de wereld niet alleen objectief bestaat (stimuli), maar ook subjectief wordt ervaren (reacties). Wat lijkt op een intrinsieke dualiteit (onveranderlijk/veranderlijk) is eigenlijk een relatie tussen constans (stimulus) en mutatio (subject). Mensen hebben de neiging om complexe taal te associëren met intellect en wijsheid. Het gebruik van vaag of metaforisch taalgebruik kan een idee gewichtiger doen lijken dan het in wezen is. Je bent wel door de mand aan het vallen TTC.

Volgens mij kan de mens niet alles doen wat hij wil, omdat God grenzen stelt aan wat mogelijk is, zowel fysiek als moreel. De mens is door God geschapen met een vrije wil, wat inhoudt dat hij keuzes kan maken, goed of slecht. Tegelijkertijd is die vrijheid niet absoluut, maar functioneert deze binnen de kaders die God heeft gesteld. Dit roept een paradox op: Als de mens alleen kan doen wat binnen Gods grenzen ligt, is dat dan echte vrijheid? Tegelijk: als de mens volledig vrij zou zijn zonder beperkingen, zou dat Gods soevereiniteit aantasten. Echte vrijheid ligt niet

Haha, ik wist niet dat je daar het klantenpanel voorzat. Hoe is het daar tegenwoordig?

Helemaal niet precies. Jij maakt er je eigen dingetje van.

Crimineel kent zo zijn variërende definities. Inbreken is niet mijn modus operandi, uitbreken daarentegen gaat mij prima af.

Je uitspraak "God heeft geen offer nodig om te vergeven" is niet in overeenstemming met de oorspronkelijk katholieke leer, omdat deze de intrinsieke noodzaak van Christus' offer vanuit Gods rechtvaardigheid onvoldoende erkent. Oorspronkelijk katholieke formulering: Het offer van Christus is noodzakelijk, niet omdat God beperkt zou zijn in Zijn vermogen om te vergeven, maar omdat het een uitdrukking is van zowel Zijn rechtvaardigheid als Zijn oneindige liefde. Het vervult de gerechtigheid die door de zonde is geschonden en maakt verzoening mogelijk. Het probleem van de zonde ligt

Vanuit een conservatief-christelijk perspectief is het onjuist te zeggen dat God "geen offer nodig heeft" om te vergeven, omdat dit de kern van het evangelie – de verzoening door Christus' offer – ontkent. Het offer van Christus wordt niet gezien als een beperking van Gods vermogen tot vergeving, maar als een noodzakelijke manier waarop Zijn liefde en rechtvaardigheid worden vervuld. Voor iemand die zich presenteert als conservatief ben je dat eigenlijk helemaal niet. Hooguit heb ik te maken met een conservatieve mysticus.

Nee, maar jij hebt vast wel wat interessante tips voor me, hè? Waar het hart van vol is stroomt de mond van over...

"Niets wordt uitgesloten" lijkt een paradox. "Alles is mogelijk" lost deze op.

Oh, natuurlijk, het is absoluut niet mogelijk... behalve dan dat het al eens gedaan is, maar wie houdt er nu van feiten?

Mijn voorkeur gaat uit naar sarcasme: Justin Bibber is echt het toonbeeld van een hersenkraker van een probleem. Zonder hem zou het leven gewoon te makkelijk zijn.

Ironie.

Ik heb me vergist, de tekst: From the river to the sea, Palestine is a fantastic fantasy. A fantasy doomed to be a fallacy. Bevat niet alle voorgaande stijlfiguren. Het volgende daarentegen wel degelijk: From the river to the sea, Palestine, Palestine is a fantastic fantasy. A fantasy doomed to be a fallacy. Vergissen is menselijk. Synecdoche.

Mijn cognitie is vreselijk flexibel en past zich voortdurend aan de omstandigheden aan. Metafora.

Dat heeft te maken met die fuik. Maar daar zwemmen we gewoon uit door gebruik te maken van de mazen in het net. From the river to the sea, Palestine is a fantastic fantasy. A fantasy doomed to be a fallacy! Het bevat alle voorgaande stijlfiguren, en voeg daar maar de door mij geliefde antithese aan toe.

En dan nu de finale! From the river to the sea, Palestine is a fantastic fantasy. A fantasy doomed to be a fallacy!

Nee, de zin is geen voorbeeld van een anadiplosis, omdat er geen herhaling is van het laatste woord of zinsdeel van de ene zin aan het begin van de volgende. Wat het wel is? From the river to the sea, Palestine is a fantastic fantasy! is een Epitheton ornans! Het volgende is wel een anadiplosis: From the river to the sea, Palestine is a fantasy. A fantasy that remains unrealized!

Oké, de volgende is een lastige: From the river to the sea, Palestine is a fantastic fantasy!