Barnabas

Het agree to disagree is wel een sleutel tot het voeren van goede gesprekken. Om dat op te kunnen brengen heeft de mens toch wel bevestiging nodig van zijn eigen standpunten. Een gezond ego en de wetenschap dat het forum niet het enige aspect is in het leven helpen daarbij. Bevestiging vinden we bij volwassen mensen die in staat zijn hun energie om dat te geven buiten het forum kunnen halen. Een ander probleem is het niet mededelen van redenen achter onenigheid en discrepantie. Het kan zeer verhelderend zijn wanneer men aan kan geven wat men stoort in de discussievoering. Dat neemt ook onzekerheid weg. Daarna kan de discussie onderbroken worden totdat het probleem opgelost is. Tot die tijd kan men zich richten tot hen die op gewenste toon de discussie kunnen voeren.

Ik ben het op veel punten wel met je eens.
Verschil van mening zou moeten dienen om Jezus beter te leren kennen. Luisteren naar elkaar en erkennnen dat een ander iets zegt dat je zelf nog niet kende of erkende. Dan geen ruzie maken maar jezelf verwonderen over de grootheid van God en een ander kunnen bevestigen in wat hij zegt. eerlijk zijn en weten dat God groter is dan jezelf en erkennen dat anderen ook beelddragers van God zijn en ieder zijn eigen talent heeft en vandaaruit andere dingen van God kent die je zelf niet kent en moet erkennen om samen te kunnen werken.
De mens heeft een natuurlijke behoefte aan bevestiging. Wanneer kinderen opgroeien is het normaal (of zou het normaal moeten zijn) dat ouders hun kinderen bevestigen in hetgeen zij kunnen. Op het forum zijn veel mensen die graag meningen uitwisselen Met elkaar spreken over topics. In gezinnen met mensen met dat talent zou het zo moeten zijn dat kinderen door hun ouders begeleidt worden en de kans krijgen om hun gedachten uit te spreken. Ouders zouden dan de kinderen kunnen begeleiden in het voeren van het gesprek en ook bevestigen in de punten waar zij het mee eens kunnen zijn. Een ander aspect is het optreden wanneer kinderen onderling ruzie gaan maken. Wanneer de kinderen opgroeien met bevestiging, krijgen zij een basis voor het erkennen van de mening van anderen. Een basis van gezond ego en zelfvertrouwen vanwaaruit zij het eigen leven kunnen opbouwen.
Mijns inziens is het bij de gespreksvoering dat in het belang staat van het vinden van de waarheid dus belangrijk om te luisteren naar anderen. Wanneer de instelling ook is om de waarheid te achterhalen dan zal men ook de instelling hebben om naar een ander te luisteren. Natuurlijk kan men zelf ook het deel van de waarheid dat men zelf kent bekend willen maken. Daarbij geld dat een rol speelt of een ander dat wil weten.
 

Ik denk niet dat je begrijpt waar het omgaat. Het werk van de Geest is persoonlijk. Ik schreef: "pas als de Geest dat woord neemt en opnieuw spreekt tot jou persoonlijk, komt het weer tot leven. Een ander heeft daar echter helemaal niets aan; voor hem is er niets verandert."
De vraag was hoe je weet dat het woord (uit de Bijbel) dat je leest ook Gods woord voor jou is? Naar een ander toe kun je daar absoluut niets mee. Dat heet in feite geloof en dan specifiek, een levend geloof. Je zult het dus nooit als een breekijzer kunnen gebruiken om jouw mening door te drijven. Dat laatste geldt overigens ook voor profetie.
Als christenen de HG gebruiken om zichzelf autoriteit te geven, doen ze dat dus niet goed. Daarnaast, zou jij daarvan onder de indruk zijn?
Paulus zegt overigens iets anders dan jij doet voorkomen: "De God en Vader van onze Here Jezus, geprezen zij Hij in eeuwigheid, weet, dat ik niet lieg." 2 Cor. 11:31 (NBG1951). Hij roept ten opzichte van een door hem gestichte gemeente, God aan als getuige. Wij kennen iets vergelijkbaars als we zeggen: "God weet dat ik de waarheid spreek". 
Ja, dank je de koekoek. Maar wacht maar, als je de Bijbel gaat benaderen op de manier die @Barnabas voorstelt: "wie de Schrift erkent (als woord van God) en die als leidraad neemt voor onderzoek naar de ware Christus, zal ook de ware Christus vinden". Dat komt omdat dan de HG het woord, dat je leest, levend gaat maken. 
Daarom schreef ik ook: 'voor jou lijkt'. 

1 Petrus 3:8-22
En eindelijk, zijt allen eensgezind, medelijdend, de broeders liefhebbende, met innerlijke barmhartigheid bewogen, vriendelijk;
Vergeldt niet kwaad voor kwaad, of schelden voor schelden, maar zegent daarentegen; wetende, dat gij daartoe geroepen zijt, opdat gij zegening zoudt beerven.
Want wie het leven wil liefhebben, en goede dagen zien, die stille zijn tong van het kwaad, en zijn lippen, dat zij geen bedrog spreken;
Die wijke af van het kwade, en doe het goede; die zoeke vrede en jage denzelven na.
Want de ogen des Heeren zijn over de rechtvaardigen, en Zijn oren tot hun gebed; maar het aangezicht des Heeren is tegen degenen, die kwaad doen.
En wie is het, die u kwaad doen zal, indien gij navolgers zijt van het goede?
Maar indien gij ook lijdt om der gerechtigheid wil, zo zijt gij zalig; en vreest niet uit vreze van hen, en wordt niet ontroerd;
Maar heiligt God, den Heere, in uw harten; en zijt altijd bereid tot verantwoording aan een iegelijk, die u rekenschap afeist van de hoop, die in u is, met zachtmoedigheid en vreze.
En hebt een goed geweten, opdat in hetgeen zij kwalijk van u spreken, als van kwaaddoeners, zij beschaamd mogen worden, die uw goeden wandel in Christus lasteren.
Want het is beter, dat gij, weldoende, (indien het de wil van God wil) lijdt, dan kwaad doende.
Want Christus heeft ook eens voor de zonden geleden, Hij rechtvaardig voor de onrechtvaardigen, opdat Hij ons tot God zou brengen; Die wel is gedood in het vlees, maar levend gemaakt door den Geest;
In Denwelken Hij ook, henengegaan zijnde, den geesten, die in de gevangenis zijn, gepredikt heeft,
Die eertijds ongehoorzaam waren, wanneer de lankmoedigheid Gods eenmaal verwachtte, in de dagen van Noach, als de ark toebereid werd; waarin weinige (dat is acht) zielen behouden werden door het water.
Waarvan het tegenbeeld, de doop, ons nu ook behoudt, niet die een aflegging is der vuiligheid des lichaams, maar die een vraag is van een goed geweten tot God, door de opstanding van Jezus Christus;
Welke is aan de rechter hand Gods, opgevaren ten hemel, de engelen, en machten, en krachten Hem onderdanig gemaakt zijnde.
 

Alle mensen stammen van Adam en Eva af. Alle volken maken deel uit van dezelfde familie. Daarbij is niet het criterium of iemand zwart of blank is maar in hoeverre men in Christus is. Een mens hoort niet naar zijn huidskleur maar naar zijn gedrag beoordeelt te worden. De wet die door Mozes gegeven werd behandelt dan ook consequent het gedrag van mensen en niet hun afkomst. Er staat zelfs dat men de vreemdeling die bij hen is moet behandelen als één van hen. Romeinen 10;12: "Er is immers geen enkel onderscheid tussen Jood en Griek. Want Een en dezelfde is Heere van allen en Hij is rijk voor allen die Hem aanroepen." Met Jood en Griek wordt bedoelt Jood: Hen aan wie de wet gegeven is en Griek: De overige volkeren. Tussen hen is geen enkel onderscheidt maar waar het op aankomt is de Heere aan te roepen en Hij zal recht verschaffen.

Alles gebeurt toevallig en komt ons toevallen uit Gods hand. Alle dingen zijn daar immers. Alles heeft een oorzaak. Het niet willen zoeken naar die oorzaak is ook de oplossing afwijzen van het probleem.

De priesters droegen de Urim en Thummim in hun borstkleed. Zij konden het lot werpen als ze God om raad vroegen. 

Nochthans zijn wij één in Christus. De gelovige kent God en God functioneert in hem zoals Paulus zegt: "Niet langer ik leef maar Christus leeft in mij." Dat is waar voor iedere christen en ook al zijn er verschillen in theologie en onenigheden: Christus leeft in ons en daarin zijn wij één. In Christus zijn wij volmaakt en is er volledige harmonie en eenheid. Christus is het hoofd en doet alle leden van Zijn lichaam samenwerken in een eenheid zoals ook de Vader de Zoon en de Heilige Geest één zijn. Wij delen mee in die eenheid met God voor zover wij in Christus blijven. De zonde gooit roet in het eten maar wij leven door de genade en de zonde doet niets af aan de eenheid die er in Christus is.
Gemene vraag. Als je de discussie niet kunt winnen geef het dan op.
Mee eens. In de kerk is meer eenheid dan erbuiten. Het is heel makkelijk om kritiek te hebben op de kerk maar ten laatste blijkt altijd dat het in de wereld nog veel erger is.
Wat ik ervaar is dat wanneer je relaties aangaat op vriendschappelijke basis de verschillen helemaal niet zo belangrijk zijn.
Stel dan de goede vragen. Eervolle vragen. Je eist een antwoord terwijl je daar het recht niet toe hebt. Je zou eigenlijk zelf met je billen bloot moeten. Wat wil je nou eigenlijk bereiken op dit forum?

Als ik het woord waarschijnlijk zou gebruiken in een reactie naar jou, dan schiet je er meteen op. 

Het probleem is dat wij een theologische benadering hebben en geconfronteerd worden met een persoonlijke vraag. Die vraag is vaag omdat het probleem allerlei persoonlijke aspecten kent en @Wijngaard1990 slechts het tipje van de sluier oplicht. Hij geeft zijn mening over zijn situatie en daarmee heeft hij zijn beslissing genomen en de zaak is klaar.
Vervolgens kunnen theologen verder stoeien met het theologische onderwerp. Maar een pastorale benadering lijkt mij niet mogelijk op het forum vanwege de noodzaak om bij pastorale gesprekken diepgaande persoonlijke vragen te stellen en dat zou het privé niet ten goede komen. Theologisch kan een vraag wel beantwoord worden, de betreffende persoon kan zich dan ten goede doen aan de overwegingen en zijn voordeel daarmee doen.

Je hebt wel degelijk een zorg. En de vraag die zich bij mij opdringt, is hoe het zover heeft kunnen komen. Maar ik wil de vraag niet stellen, omdat die je niet verder helpt. Je situatie is een voldongen feit (je bent getrouwd) en dus is de enige legitieme vraag: hoe nu verder? Bijkomend probleem is wel, dat je blijkbaar aan je ouders óók niets hebt. En hoe zit het met jouw kerk?
Je bent getrouwd met een vrouw waar je ongetwijfeld van houdt, maar die toch wel wat belast meegenomen heeft, waar je niets van wist of wat je in eerste instantie hebt gebagatelliseerd. Liefde maakt blind en zo. Het enige wat je in mijn optiek kunt doen, is je hart uitstorten in een openhartig, maar vooral eerlijk gesprek met onze Heer en Heiland Jezus Christus. Als je fouten hebt gemaakt in relatie tot jouw vrouw (dus teveel naar je eigen hart hebt geluisterd) dan zul je dat in elk geval voor Hem moeten belijden. Ik denk zelfs dat je dat in de eerste instantie alleen moet doen. Dus niet samen met je vrouw. Het kan namelijk heel goed zijn, dat de vrede van God je hart vervult, ná dat eerlijke en openhartige gebed en je precies weet wat je vervolgens moet doen. Misschien niet direct (dat weten, bedoel ik). Maar als de rust van God er (weer) is, kan Hij tot je hart gaan spreken. Punt is, dat je dan ook bereid bent alles te doen wat Hij je adviseert. 
Ik zeg dus niet, dat Hij wel tegen je zal zeggen, dat je weer moet scheiden (daar ben je diep in je hart misschien wel bang voor). Het gaat echter om de overgave en toewijding naar God toe. Maar voor het verstaan van Gods stem is vooral rust nodig en dat 'andere stemmen in je' tot zwijgen worden gebracht. En houd vast, voor Hem is geen ding onmogelijk. Het ontbreekt ons echter soms aan vertrouwen, zodat we moeite hebben, dat laatste vast te houden.  
PS: Als je op dit bericht in wil gaan, schrijf me dan maar een privé-bericht. Ik denk niet dat je dit soort zaken zo openlijk moet bespreken. Het beste is overigens dat je iemand hebt, die je vertrouwt en met wie je gewoon een eind kunt gaan wandelen (of een kop koffie drinkt). In iedere geval face to face.

Spreuken 28:26 26 Wie op zijn eigen hart vertrouwt is dwaas, maar wie in wijsheid wandelt zal ontkomen.
Mensen zeggen vaak dat je je eigen hart moet volgen, maar vaak geeft dat de verkeerde richting aan. Je kan beter de aanwijzingen van God volgen.

1 Korintiërs 1:18 Want het woord des kruises is wel dengenen, die verloren gaan, dwaasheid; maar ons, die behouden worden, is het een kracht Gods; 19 Want er is geschreven: Ik zal de wijsheid der wijzen doen vergaan, en het verstand der verstandigen zal Ik te niet maken. 20 Waar is de wijze? Waar is de schriftgeleerde? Waar is de onderzoeker dezer eeuw? Heeft God de wijsheid dezer wereld niet dwaas gemaakt?

In God zal ik Zijn woord prijzen; ik vertrouw op God, ik zal niet vrezen; wat zoude mij vlees doen? Den gansen dag verdraaien zij mijn woorden; al hun gedachten zijn tegen mij ten kwade. Zij rotten samen, zij versteken zich, zij passen op mijn hielen; als die op mijn ziel wachten. Zouden zij om hun ongerechtigheid vrijgaan? Stort de volken neder in toorn, o God! Gij hebt mijn omzwerven geteld; leg mijn tranen in uw fles; zijn zij niet in Uw register? Dan zullen mijn vijanden achterwaarts keren, ten dage als ik roepen zal; dit weet ik, dat God met mij is. In God zal ik het woord prijzen; in den HEERE zal ik het woord prijzen. Ik vertrouw op God, ik zal niet vrezen; wat zou mij de mens doen? (Psalm 56:5-12, SV)

Proverbs 1:1 The proverbs of Solomon the son of David, king of Israel; 2 To know wisdom and instruction; to perceive the words of understanding; 3 To receive the instruction of wisdom, justice, and judgment, and equity; 4 To give subtilty to the simple, to the young man knowledge and discretion. 5 A wise man will hear, and will increase learning; and a man of understanding shall attain unto wise counsels: 6 To understand a proverb, and the interpretation; the words of the wise, and their dark sayings. 7 The fear of the Lord is the beginning of knowledge: but fools despise wisdom and instruction.
De spreuken van Salomo, den zoon van David, den koning van Israel, Om wijsheid en tucht te weten; om te verstaan redenen des verstands; Om aan te nemen onderwijs van goed verstand, gerechtigheid, en recht, en billijkheden; Om den slechten kloekzinnigheid te geven, den jongeling wetenschap en bedachtzaamheid. Die wijs is, zal horen, en zal in lere toenemen; en die verstandig is, zal wijzen raad bekomen; Om te verstaan een spreuk en de uitlegging, de woorden der wijzen en hun raadselen. De vrees des Heeren is het beginsel der wetenschap; de dwazen verachten wijsheid en tucht.

Dit is echter een bijbelstudie op een christelijk forum. Hier worden dus vanuit een bewust beleden christelijk geloof de bijbelse verhalen verder uitgediept. En in dit topic nog niet eens over of ze letterlijk historisch gebeurd zouden zijn of niet, maar puur de theologische, allegorische betekenis ervan. Waarom je dat dus aanhaalt, is mij daarom een raadsel.
Als je die verhalen en of het christelijk geloof echter sowieso onzin vindt, dan is het beter om hier gewoon niet te reageren en de christelijke deelnemers hier met rust te laten. Want het is vrij irritant als je je geloof met anderen wil verdiepen, terwijl een andersgelovige constant er doorheen zit te drammen dat het allemaal onzinnig en totaal niet waar zou zijn.

Daar moet ik eens over nadenken. Bedankt voor de moeite.

Terecht citeer je 1 Petrus 2:9, daar spreekt de schrift over uitverkorenen. Wie zijn die uitverkorenen? Wie spreekt Petrus aan? 1 Petrus 1-2: "Petrus, een apostel van Jezus Christus, aan de vreemdelingen in de verstrooiing in Pontus, Galatië, Kappadocië, Asia en Bithynië, uitverkoren overeenkomstig de voorkennis van God de Vader, door de heiliging van de Geest, tot gehoorzaamheid en besprenkeling met het bloed van Jezus Christus: moge genade en vrede voor u vermeerderd worden."
Hij spreekt dus tegen de vreemdelingen in bepaalde streken en noemt hen uitverkorenen. Wat is nu het criterium dat hen tot uitverkorenen maakt? Kunnen we dat uit het verband opmaken vraag ik mij af. In vers 2 zegt hij dat zij uitverkoren zijn door de heiliging van Geest. Dat is dus het criterium dat hen tot uitverkorenen maakt. De heiliging die is het aannemen van Christus en de reiniging van zonden die daar op volgt.
 

Hoi Peter. Wat ik er nog aan toe kan voegen is dat ik door je bijdragen bemoedigt ben en vermaand ben om andere aspecten van onze Heer in acht te nemen. Ten slotte zijn we hand en voet en ëën in Christus.

Hoi Peter. Jij bent wel serieus en ik heb genoten van bijdragen van jou. Laten we niet zijn gedrag overnemen maar het bij onszelf houden.

Hoi Peter. Jij bent wel serieus en ik heb genoten van bijdragen van jou. Laten we niet zijn gedrag overnemen maar het bij onszelf houden.

Het gaat alleen maar over afgeven en jezelf verantwoorden. Je blijft mij noemen in verband met een kind van zes jaar en met dergelijke uitspraken bevuil je de discussie. Wanneer kunnen we ter zake komen?
 

Ik kan mij herinneren dat je heel veel vragen hebt gesteld over tegenstrijdigheden in de bijbel en dat ik uitermate mijn best heb gedaan daar enig zicht op te geven. Toen heb ik geconstateerd dat je enige antwoord was een volgende tegenstrijdigheid zonder het vermogen mij gelijk te geven. Daarna ben ik gestopt met je te spreken.
Een goede discussie wordt niet gevoerd door een ander je mening op te dringen of antwoorden te eisen. Geef gewoon je eigen mening en wanneer de discussie je niet meer aanstaat kun je ook kiezen met een ander in discussie te gaan.

Inhoudelijk graag? Ik heb jou een tekst zien schrijven waarin je de koran aanhaalt en zegt dat er staat dat men de mensen van het boek moet liefhebben. Aan de ene kant kom je met zulke verhalen en aan de andere kant beschuldig je mij er van mij als een kind van zes te gedragen. Waar gaat het nou om? Als je dit soort dingen nalaat gaan mensen met je praten.
Over het onderwerp: Het gaat over het gedrag van een oosterse leraar in vergelijking met een priester . Dat is de vergelijking. Jij haalt het uit zijn verband door de priester te vervangen door iets anders en wanneer we uitleg geven over hoe dat zit met Jezus en dreigen dan kom je  met een andere redenatie die weer een ander aspect aanroert. Zo draai je er constant omheen en is een redelijke discussie niet mogelijk omdat je niet luistert.

Wie de bijbel leest kan lezen dat Christus is gekomen om het oordeel weg te nemen. Zeggen dat het christendom is verworden tot het brengen van slecht nieuws is slecht geïnformeerd.
De hel is overigens een realiteit en Christus waarschuwde sommigen dat zij dachten tot in de hemel opgenomen te worden maar dat zij in de diepte van de hel zouden neerdalen. Degenen tot wie Hij dat zei aanschouwden Christus zelf en Hij sprak dit opdat zij zouden nadenken over Zijn woorden en zich zouden bekeren. Daar gaat het om.
In de ene post spreek je over Christus vinden in jezelf en tegelijk spreek je over afgedaan hebben van kerk en christendom waarin van Christus gesproken wordt. Is Christus dan een doelmisser? Dat komt nogal tegenstrijdig over. Ben jij Christen? Geloof jij dat Jezus de Zoon van God is en gestorven om redding te brengen voor iedereen?