Hopper

In de leegte van de ziel is er ook geen sprake van 'behalve'. Het is volledig ontdaan van eigenwillendheid: alleen middels een leeg gemoed kan een ziel haar ledigheid bereiken.

Zo eenvoudig is dat niet. Een mysticus of mystica is iemand die buitenzintuigelijke ervaringen met God heeft of heeft gehad. God kan niet binnen treden zolang de mens nog gevuld is met hetzelve. (Zie Matt 16:25) Ja, God spreekt alleen in stilte, maar niet met aan maat gebonden woorden. Dit is in tegenspraak met de woorden van Jezus: ik en de Vader zijn één. Waar één is ontbreekt de verhouding. Matt 19:29. Verlaat uw huis, vrouw, vader, moeder enz. Alleen in afgescheidenheid van de wereld worden geheimen geopenbaard. Dat is 'de weg' gaan.

https://thijmgenootschap.nl/sites/thijmgenootschap.nl/files/artikelen/t100-4-6-bert-blans-augustinus-over-de-tijd_0.pdf Bladzijde 82: Interessante verschillen tussen Plotinus en Augustinus. Beide zijn het er over eens dat de eeuwigheid niet in de tijd kan plaats hebben, maar Augustinus is de opinie toegedaan dat 'de weg' middels de tijd naar de eeuwigheid verloopt. Dat impliceert een levende Jezus, die is immers 'de weg'. Op bladzijde 79 zien we hoe Augustinus 'de schepping' in de tijd plaatst: Hier valt m.i. wel wat op af te dingen. Augustinus heeft

In Matt 5:38-39 lees ik: "Jullie hebben gehoord dat er werd gezegd: “Oog om oog en tand om tand.” 39 Maar ik zeg jullie: Verzet je niet tegen iemand die slecht is. Als iemand je op je rechterwang slaat, draai dan ook je andere wang naar hem toe." Jezus verwijst zelfs naar de wet van Mozes die niet langer geldig is. Romeinen 10:4 zegt ook dat Christus het einde van de wet is. Dat is tevens het 'nieuwe' aan het nieuwe verbond. Romeinen 10:3 zegt tevens dat God een eigen gerechtigheid kent. De mens die zelf wereldse gerechtigheid nastreeft is onwetend van Gods gerechtigheid en toont

Het woord 'testament' is afkomstig van 'testamentum' en betekent 'verbond'. Een nieuwe relatie tussen God en zij die in Christus leven. Hiervoor heeft Jezus als leermeester allerlei uitspraken gedaan en vraagt om hem te volgen (in het licht). Wat de bovenstaande discussie met de leer van Jezus van doen heeft ontgaat mij. Het woord 'nieuw' betekent dat het oude niet meer van toepassing is. Sommige uitspraken van God zelf in het oude verbond (oog om oog) staan dan ook diametraal op die van Jezus (de andere wang). Is het oude verbond daarmee ongeldig? Nee. Wie Jezus niet volgt, voor he

Ik heb alle hoop op een toekomst verloren.

Naarmate we opklimmen naar niets wordt het iets minder. Dus ja. Licht noch projectie van het licht is een metafoor.

Parousia c.q. aanwezigheid is alleen in tegenwoordigheid aanwezig. Je kunt nooit spreken van voor of na parousia. Parousia kan dan ook nooit een bestemming zijn. Lexicografen beweren soms dat parousia zowel (aan)komst als aanwezigheid betekent, maar deze 2 Nederlandse woorden zijn met elkaar in tegenspraak. In christelijke optiek wordt er de wederkomst van Christus mee bedoeld op het einde der tijden. Doch 'parousia' (aanwezigheid/tegenwoordigheid) is zélf het einde der tijd(en). Waarmee ik bedoel te zeggen dat het zich niet in de tijd bevindt, maar in eeuwig nu. 1.

God zijn, dat gaat niemand lukken. De enige andere optie is om 'de weg' te gaan die naar Waarheid leidt. In die weg worden er zaken begrepen zodat het Mysterie deels geopenbaard wordt. Maar luister niet naar mij, wat mij geopenbaard is daar heeft geen enkele lezer wat aan. Zoek 'dat' wat in staat is om het geopenbaarde te ontvangen. Het is in uzelve.

Mijn aard is dusdanig dat ik nooit kan lachen op commando. De humor ligt op straat, maar men stapt er over heen. Ik schijn mijn licht er op en dan is humor een gave.

Dat is dan ook in het geheel niet van belang. Zolang men maar begrijpt dat ieder gevolg een oorzaak had en dat ieder gevolg daarmee weer een nieuwe oorzaak is geworden. Indien men dat begrijpt begrijpt men 1 Korinthe 13:9-13 ook. Volledig kennen en profeteren.

Ook bij Jezus zien we dialogen met tegenstellingen. De Farizeeën (de letterknechten) versus de naastenliefde. Ook heden ten dage zien we nog veel letterknechten in de tempels, nu kerken geheten. Daarnaast maakte Jezus gebruik van vergelijkingen, metaforen en allegorieën. Men kan geloven dat Jezus daadwerkelijk de geldwisselaars de tempel uit joeg. Of men kan de eigenwillenheid opgeven, zodat het 'voelen' zich openbaart en de diepere betekenis van de tempelreiniging begrijpen: dat wat niet met woorden gezegd kan. Maar doorgaans is de eigenwillenheid opgeven te veel gevraagd: men w

Matteüs 16:25 Jezus' woorden zijn lachwekkend? Wie oren heeft om te horen, die hore. Het is maar net hoe je het allemaal wilt verstaan. Verder ga ik er geen twistgesprek over houden, de smalle weg is soms erg smal.

Als de lat dan maar op de bergtop gelegd wordt, anders kunnen we ons 'thuis' niet zien noch de weg er heen.

Galaten 2:20: "Daarom leef ik zelf niet meer, maar Christus leeft in mij." Christus moet in jou wederopstaan, Piebe. De wederopstanding was geen eenmalige gebeurtenis, deze gebeurt telkens weer. 1 Korintiërs 15:22: "Zoals allen sterven in Adam, zo zullen allen ook tot leven komen in Christus." Ik ga niet de hele bijbel voor je uitspellen, maar er staat toch duidelijk dat 'Adam' dient te sterven in allen . Zolang Adam in jou nog leeft kan 'Christus' zijn wederopstanding in jou niet voltrekken.

Ik kan daar allerlei uitspraken over doen, maar dan kom je op een gebied waarin je intellectueel gezien aan tegenspraak doet. Hoe kan ik uitleggen dat de mens individualiteit behoudt en toch één is op ziels-niveau? Wat het lijden betreft: dat is een noodzakelijkheid om 'enig' te zijn. Of we hetzelfde verstaan onder 'lijden' laat zich moeilijk vergelijken. We begeven ons daarmee op emotioneel gebied.

Dat is meer de oosterse weg , waar Yin en Yang in evenwicht zijn. De weg door het midden. Doch nooit is iets volledig Yin of Yang. Beiden dragen altijd iets van elkander in zichzelf. Yin en Yang kent bijna iedereen, Yong is dan weer minder bekend. Dat is het 'stille midden' waar alles om draait. Zoals een wiel draait om zijn naaf.

De vereniging van man en vrouw is ons geschonken zodat we lichamelijk en geestelijk één kunnen worden als man en vrouw. Maar dat is niet God zelve. Door 'de weg' te gaan (Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven) worden er wel wat sluiers opgelicht. Mystici streven naar een persoonlijke vereniging van de ziel met God, zodat God geboren wordt in de ziel. Doch dat brengt ook lijden met zich mee, zodat velen er bij nader inzien maar van afzien. Maar ook dan kennen we God niet ten volle. God woont in een ontoegankelijk licht staat er geschreven. Het licht moet ons voldoende zijn. Het

Dat valt alleen achteraf te weten. Het leven kan alleen achterwaarts begrepen worden, maar het moet voorwaarts worden geleefd. (Kierkegaard). Daarom dienen we de woorden van Jezus ernstig te nemen. Ieder mens is 'op weg' of hij het er mee eens is of niet. Niemand komt tot de Vader dan door Mij staat er geschreven. Mij is reeds aanwezig, het is de aanwezigheid zelve. Maar de mens is bevangen door zelfzucht welke in de wereld te halen valt, dan valt aanwezigheid niet zo op.

Daar valt wat op af te dingen. "Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven" is er gezegd. De Weg kunnen we een beginsel noemen. Maar iedere weg heeft een doel. Doch dat doel (het tijdloze) is reeds aanwezig in de mens. Achteraf is gebleken dat weg en doel hetzelfde waren. Dat is een absurde trans-verwarring. Het doel kan niet bereikt worden zonder de weg , maar zijn hetzelfde: Mij. Het is net zo absurd als de verloren zoon die thuiskomt van weggeweest, de vader geeft een groot feest. Maar de zoon is nooit weggeweest. Wie kan zoiets begrijpen? Hoe kunnen we als mens komen waar we

Ik zit elders nog even te lezen over 'het einde van al het kwaad'. Dat tekent de hebzuchtige mens, hij wil een einde aan het kwaad, maar niet een einde aan het goed. Jezus leerde andere zaken. God spreekt alleen in de stilte met woordloze woorden. Hoe kan het ook anders met het Éne? Die kan niet tegen een ander spreken. Dat zouden er twee zijn.

Het veld buiten goed en kwaad, het Koninkrijk Gods. Men leze de bergrede nog maar eens.

Over 'iets' natuurlijk. Waar men niet over spreken kan dient men over te zwijgen (Wittgenstein). Van God wil ik zwijgen (Eckhart). Maar ik spreek graag in negatie. Zodat ik het er dan toch weer over heb, waar ik over moet zwijgen. Waar het hart vol van is, daar is de geest er leeg van.....

Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet begrepen. Zo'n beetje de belangrijkste uitspraak welke in de bijbel staat. En waaruit ook blijkt dat duisternis en licht niet los van elkaar staan. Het schijnt immers in de duisternis. En de duisternis heeft kennelijk het vermogen om zaken ja/nee te begrijpen. Jesaja 45:7. " Ik formeer het licht, en schep de duisternis; Ik maak den vrede en schep het kwaad, Ik, de HEERE, doe al deze dingen." Het geformeerde licht schijnt in de geschapen duisternis.

Daar ben ik dan weer wel slim genoeg voor. Die zogeheten qualia lijkt me duidelijk wel-iets, anders zou het geen naam dragen. Niet-iets kan geen naam dragen.