Kaasjeskruid

Eerst met God in het reine komen, dan pas komt de wereldproblematiek aan de orde.

Nee, dat ziet u verkeerd. Het is onze eigen zondige natuur die de duivel in staat stelt om over ons te heersen.

Het ontbreekt u niet aan perceptie. Stel dat dit zou lukken, dan nog blijven we zitten met onze eigen verdorven natuur.

We kunnen ons dus niet beroepen op "er was niet genoeg" aangaande de vele armoede op deze wereld.

Helemaal mee eens, dus geen excuus.

God geeft ons op deze aarde alles wat nodig is om Hem te leren kennen om uiteindelijk een perfect leven in de hemel, zonder de beperkingen of de grenzen van deze materialistische en verdorven wereld, te kunnen leven.

Van perfectie weet ik net zo veel als u. God zal voorzien in al onze behoeftes. Geld speelt daar geen rol in.

Dat gaat u niet lukken. In ieder geval niet om de kost te verdienen.

Zonder enig gebrek. Correct.

Wellicht dat we een volgende experiment op poten kunnen zetten.

Dat is een kwestie van perspectief. En de uwe staart zich blind op de dood.

Mooi zo, vergeven is vergeten.

Wel dan, ik ben u een excuus verschuldigd. Mijn taalgebruik van gisteren was niet gepast. Het is geenszins mijn bedoeling om mensen weg te jagen. In ieder geval fijn om te ervaren dat u zich niet laat weerhouden om het gesprek, ondanks mijn uitlating, voort te zetten.

Ik ook.

U bent een beetje selectief in het quoten. U verzaakt om het volgende te citeren:

Sterven met of zonder God maakt een wereld van verschil. Er is leven na de dood. De dood is niet iets wat God verlangd, maar een over onszelf afgeroepen consequentie van het willen leven zonder God. Het is de zonde die de dood brengt, maar God is eeuwig leven. Want de bezoldiging der zonde is de dood, maar de genadegift Gods is het eeuwige leven, door Jezus Christus, onzen Heere. (Rom.6:23) Om dit te verkrijgen is het beter om van ratio naar relatie te gaan. Een relatie met de eeuwige God die uitmond in een eeuwig leven bij Hem. Een perfect leven in de hemel zonder de beperkingen of

Sterven zonder God is inderdaad nutteloos. Hoeveel kennis men ook probeert op te doen, als dit niet gebeurd vanuit de wetenschap dat het begin van alle kennis is ontzag voor de HEER, zal het het verloren kennis zijn. Zonder deze kennis vervalt men in ritualisme en formalisme. Prediker eindigt niet voor niets met de conclusie: Van alles, wat gehoord is, is het einde van de zaak: Vrees God, en houd Zijn geboden, want dit betaamt allen mensen. (Pred.12:13)

Dat is leven uit eigen kracht inderdaad.

Wees niet al te rechtvaardig, noch houd uzelven al te wijs; waarom zoudt gij verwoesting over u brengen? (Pred.7:16) Want door de genade, die mij gegeven is, zeg ik een iegelijk, die onder u is, dat hij niet wijs zij boven hetgeen men behoort wijs te zijn; maar dat hij wijs zij tot matigheid, gelijk als God een iegelijk de mate des geloofs gedeeld heeft. (Rom.12:3)

Prediker geloofde dit nochtans.

Op eigen kracht niet.

Fout van de mens.

Hoe komt u daarbij? Christen zijn staat niet gelijk aan passief staan ten opzichte van leed.

Voor wie God ernstig neemt is het leven geen kwelling meer.

Het antwoord kunt u vinden in datzelfde boek: Hij heeft ieder ding schoon gemaakt op zijn tijd; ook heeft Hij de eeuw in hun hart gelegd, zonder dat een mens het werk, dat God gemaakt heeft, kan uitvinden, van het begin tot het einde toe. (Pred.3:11) Op eigen kracht kunnen wij dus geen voordeel halen, vermits wij nooit kunnen komen tot een volkomen kennis. Wij kunnen ons niet meten met God. Het enige wat al deze moeite doet is ons op de knieën brengen voor God, die alles weet.