sjako

Je zult het niet vreemd vinden, maar ik vind het verwerpelijk. Als je de oorsprong bekijkt: Keltisch, druïden, heksen, demonen, dood....  Het schminken in de vorm van bijv een demon of doodshoofd heeft te maken met het niet opvallen tussen al die demonen en heksen die nacht. Het heeft dus met het occulte te maken en daar moet je als Christen ver van houden.

Het is in deze maatschappij bijna ondoenlijk om geen gebruik te maken van vervoer. Of je nu de bus, trein, auto of wat dan ook gebruikt vervuil je in meer of mindere mate het milieu. Ik denk dat het wel belangrijk is voor een Christen dit met beleid te doen. Ik heb zelf geen auto. Maar je moet geen gebruik maken van een auto als je het ook makkelijk kan fietsen denk ik. 

Dankjewel, niet iedereen is het Engels machtig he. Zelf gebruik ik nogal eens NCV bijbelstudie. Een mooie computer tool met het Grieks naar woord voor woord vertaling.
Dit heb ik er over gevonden.
Wat werd er in de ark des verbonds bewaard? Volgens 2 Kronieken 5:10 „was [er] niets in de ark dan alleen de twee tafelen die Mozes er in gedaan had op Horeb, waar de HERE met de Israëlieten een verbond had gesloten bij hun uittocht uit Egypte”, en 1 Koningen 8:9 is bijna gelijkluidend. In Hebreeën 9:4(NW) staat daarentegen: „Deze had een gouden reukvat en de ark desverbonds, rondom met goud overtrokken, waarin zich bevonden de gouden kruik met het manna, en de staf van Aäron die gebloeid had, en de tafelen van het verbond.” — T. R., V. S.
De woorden van Paulus in Hebreeën 9:4 (NW) zijn gebaseerd op de volgende schriftuurplaatsen, waaruit blijkt wat er in de ark des verbonds werd gedaan: „Daarom zeide Mozes tot Aäron: Neem een kruik, doe daarin een volle gomer manna en leg dit voor het aangezicht des HEREN, om het voor de toekomende geslachten te bewaren. Zoals de HERE Mozes geboden had, legde Aäron het vóór de getuigenis ter bewaring.” Hoewel Aäron het manna ongetwijfeld verzameld heeft en het in een kruik heeft gedaan, spreekt het vanzelf dat het pas voor de Getuigenis gelegd kan zijn toen de ark des verbonds of de ark der getuigenis gemaakt was en de tafelen der wet ontvangen waren (Ex. 16:33, 34). Later vertelde Mozes zelf: „Toen keerde ik mij om en daalde den berg af, en ik legde de tafelen in de ark, die ik gemaakt had; en zij bleven daar, zoals de HERE mij geboden had” (Deut. 10:5). „De HERE zeide tot Mozes: Breng den staf van Aäron terug vóór de getuigenis, om bewaard te worden tot een teken voor de wederspannigen, zodat gij aan hun gemor een einde maakt en Ik het niet meer hoor, opdat zij niet sterven” (Num. 17:10). Uit deze teksten blijkt duidelijk dat de ark des verbonds eens de voorwerpen heeft bevat die Paulus noemt en hij schrijft dus klaarblijkelijk over de tijd waarin dit het geval was.
In plaats dat er echter sprake is van een tegenstrijdigheid tussen zijn woorden en die welke wij in 2 Kronieken 5:10 aantreffen, wordt juist door het feit dat deze tekst vermeldt dat er ten tijde van de inwijding van Salomo’s tempel „niets in de ark [was] dan alleen de twee tafelen die Mozes er in gedaan had op Horeb”, te kennen gegeven dat de Ark op een bepaalde tijd voordien wel iets anders had bevat, zodat het feit dat dit nu niet het geval was, het vermelden waard was.
De reden waarom Aärons staf die gebloeid had, voor het aangezicht van Jehovah gelegd moest worden, namelijk als een teken voor de wederspannigen, schijnt erop te duiden dat deze staf in ieder geval voor de duur van de reis door de wildernis, of zolang die wederspannigen leefden, in de ark des verbonds is gebleven. Het is daarom redelijk te concluderen dat enige tijd nadat de Israëlieten het land der belofte binnentrokken en vóór de inwijding van Salomo’s tempel, de gouden kruik en Aärons staf werden verwijderd. Het schijnt ons echter niet redelijk toe dat Jehovah toegelaten zou hebben dat deze heilige dingen in handen van de Filistijnen vielen toen dezen de Ark, in de dagen van hogepriester Eli, veroverden, want dan zouden de twee tafelen der wet ook ontbroken hebben. Klaarblijkelijk hadden de gouden kruik met manna en Aärons staf die had gebloeid aan hun doel beantwoord; daarom gaf Jehovah toestemming ze te verwijderen.
Het is interessant dat er in verband met de tafelen over meer dan één ark wordt gesproken. De ark waarover Mozes in Deuteronomium 10:1-5 spreekt en die hij in opdracht van Jehovah had gemaakt, was een tijdelijke kist voor de twee tafelen der wet die hij op de berg Sinaï ontving. Pas later, omstreeks het einde van het jaar, was de ark des verbonds klaar voor gebruik. — Ex. 39:33–40:3.
Hoe staat het met de oorkonde die in 1 Samuël 10:25 wordt genoemd? Daarover lezen wij: „Daarna zette Samuël voor het volk het recht van het koningschap uiteen, schreef dit in een oorkonde en legde die neer voor het aangezicht des HEREN.” Wanneer iets voor het aangezicht van Jehovah werd gelegd, wilde dit dan zeggen dat het in de ark des verbonds werd gedeponeerd? Dit behoefde niet, en zeker niet in dit geval. Waarom niet? Omdat er in die tijd een enigszins vreemde situatie in Israël bestond. De ark des verbonds werd, nadat ze door de Filistijnen was teruggebracht, ondergebracht in Kirjath-Jearim, waar ze tot de regering van koning David bleef (1 Sam. 7:1, 2). De tabernakel bevond zich in die tijd echter óf in Silo óf in Nob en werd later naar Gibeon overgebracht. Bij de tabernakel bevonden zich ook het altaar voor de offers en de priesterschap, alsook de voorwerpen die in het Heilige thuishoorden, en daarom is het redelijk te concluderen dat „voor het aangezicht desHEREN” in Samuëls tijd betekende waar de tabernakel was en niet waar de Ark zich bevond. — Joz. 18:1; 1 Sam. 21:1; 1 Kron. 16:39.
Uit het voorgaande blijkt dus eens te meer dat de bijbel zichzelf niet tegenspreekt.
Bron: Wachttoren 1964 blz 191-192

Hallo @Wesley Welkom op Credible. Als je Bijbelteksten aanhaalt dan zien we op Credible dat het liefst in het Nederlands. Is er een reden voor dat je Bijbelteksten in het Engels citeert?

Net zo walgelijk als Trumps optreden met zijn bijbel bij die discriminatie demonstraties. 

Officieel zien wij dat boek ook als deuterocanoniek. Maar ik heb me er wel een keer in verdiept en ik moet zeggen dat er veel overeenkomsten zijn met het NT. Er wordt over Christus gesproken, over de uitverkorenen en de rechtvaardigen. Precies dezelfde groepen als in het NT. Het gaat dieper in op het verhaal van Noach. Wat ik ook heel frappant vond is dat de schrijver het had over een meer met zeven eilanden (dacht ik, zou het even moeten nakijken kunnen er ook 6 zijn), als beschrijving van de aarde vanuit de ruimte. Ik kan me voorstellen dat je dat zo omschrijft. Maar hoe wist hij dat? Ook worden er enkele aanhalingen In het NT direct gehaald uit Henoch 1. Ik ben er dus voorzichtig mee om het als onzin te bestempelen.
Henoch 1:9
En ziet! Hij zal komen met tienduizenden van Zijn heiligen.
Om over allen gericht te houden.
En alle goddelozen te verdelgen.
En om alle vlees te straffen wegens al hun goddeloze daden
die zij in hun goddeloosheid bedreven hebben.
En voor alle harde woorden die goddeloze zondaren
tegen hem gesproken hebben. (zie Judas:14-15)
 

Genesis 10:8
Kusch werd de vader van Nimrod. Hij werd de eerste machtige op aarde.  9 Hij werd een geweldig jager en een tegenstander van Jehovah. Daarom wordt er wel gezegd: ‘Een geweldig jager en tegenstander van Jehovah, net als Nimrod.’  10 De eerste steden van zijn koninkrijk waren Babel, E̱rech, A̱kkad en Ka̱lne, in het land Si̱near.  11 Vanuit dat land ging hij naar Assyrië en bouwde Ninevé, Reho̱both-Ir, Ka̱lah  12 en Re̱sen, tussen Ninevé en Ka̱lah: dit is de grote stad.
Genesis 11:6 En Jehovah zei: ‘Ze zijn één volk met één taal, en kijk eens waar ze aan begonnen zijn. Nu is niets van wat ze verder nog van plan zijn onmogelijk voor ze.
Dat was een aanval op,Jehovah’s soevereiniteit, dus ging Hij hun taal verwarren zodat ze de toren niet meer konden afbouwen. Als Jehovah er mee eens was, dan zou hij die taal niet verward hebben. Beetje logisch nadenken ook.
 
Hij zag dat helemaal niet. Nimrod was een tegenstander van Jehovah. Jehovah heeft het recht om te sturen. Om geweld en nog meer ellende te voorkomen ging Hij inderdaad sturen.
Dat is gewoon geschiedenis. Babylon stond bekend om hun vele goden. Archeologie heeft dat aangetoond.
Babylon was een zeer religieuze stad. Volgens het uit opgravingen en oude teksten afkomstige bewijsmateriaal waren er meer dan vijftig tempels. De voornaamste god van de rijksstad was Marduk, in de bijbel Merodach genoemd. Er is wel geopperd dat Nimrod werd vergoddelijkt als Marduk, maar de meningen van de geleerden over de identificatie van goden met bepaalde mensen lopen uiteen. In de Babylonische religie speelden ook godentriaden een belangrijke rol. Een van deze triaden bestond uit twee goden en een godin, te weten Sin (de maangod), Sjamasj (de zonnegod) en Isjtar; zij werden als de heersers van de dierenriem beschouwd. Weer een andere triade bestond uit de duivels Labartu, Labasu en Akhkhazu. Overal werd afgodendienst beoefend. Babylon was inderdaad „een land van gehouwen beelden”, smerige „drekgoden”. — Jer 50:1, 2, 38. Bron: inzicht in de schrift

De betekenis moet je maar even opzoeken, het is Grieks.

Dan is de mens idd volmaakt. 

En wat heeft dit met Godsdienst en spiritualiteit te maken? 

Ja precies, dus kunnen ze nooit de waarheid hebben. Maar ik kom met een goed onderbouwde redenatie. Ik krijg de indruk dat de kerken de mensen een overzichtelijk verhaal op de mouw wilt spelden. Naar de hemel of de hel. Lekker overzichtelijk en de mensen blijven komen, want ze willen niet naar de hel. Het zit gewoon een stuk ingewikkelder in elkaar en zonder dat te begrijpen zul je de waarheid nooit leren. Wat de gevolgen zijn is niet aan mij of de JG of wie dan ook. Tijdens de tijd van Noach was er ook maar één ark en ze wilden ook niet luisteren.
Ik vraag me af wat je hier dan doet. Je ziet er idd heel veel die voldoen aan 2Tim 4:3
Want er zal een tijdsperiode komen dat zij de gezonde leer niet zullen verdragen, maar zich overeenkomstig hun eigen begeerten tal van leraren zullen bijeenbrengen om hun oren te laten kittelen;  4 en zij zullen hun oren van de waarheid afwenden en zich daarentegen tot onware verhalen keren.

Sjako bedoelt de verheerlijking op de berg. Het gaat dus niet om het laatste avondmaal.
Marcus 9 (NBG51) :
1 En Hij zeide tot hen: Voorwaar, Ik zeg u: Er zijn sommigen onder degenen, die hier staan, die de dood voorzeker niet zullen smaken, voordat zij zien, dat het Koninkrijk Gods gekomen is met kracht.
2 En zes dagen later nam Jezus Petrus en Jakobus en Johannes mede en leidde hen een hoge berg op, hen alleen. En zijn gedaante veranderde voor hun ogen,
3 En zijn klederen werden schitterend, hel wit, zoals geen voller op aarde ze kan maken.
4 En hun verscheen Elia met Mozes en zij waren in gesprek met Jezus.
5 En Petrus antwoordde en zeide tot Jezus: Rabbi, het is goed, dat wij hier zijn, laten wij drie tenten opslaan, voor U een, en voor Mozes een, en voor Elia een.
6 Want hij wist niet, wat hij antwoorden moest, want zij waren zeer bevreesd.
7 En er kwam een wolk, die hen overschaduwde, en er klonk een stem uit de wolk: Deze is mijn Zoon, de geliefde, hoort naar Hem.

Daar zijn we het dus over eens.

Ik lees het anders. De grote Broer kwam tot de oorspronkelijke kinderen van de Vader: de joden. Die verwierpen de grote Broer. Daarom adopteert de Vader nu de niet-oorspronkelijke kinderen (de heidenen) die wél in die grote Broer geloven.

Ok, op die manier. Duidelijk, bedankt.
Op spiritueel vlak heeft hij daar wel gelijk in. Er zijn onweerlegbaar bepaalde krachten aan de gang die we nu nog niet goed kunnen overzien. Daarom goed opletten wat er allemaal gebeurd. We moeten wakker blijven.
Dat klopt idd, al zeggen wij natuurlijk 'Prijs Jehovah' . Bewijs dat de Naam van God ook in het NT gebruikt werd.

De wens kan de vader van de gedachte zijn, men dacht aan veel meer dan realistisch was, wel voldoet het aan  volledige, universele controle, en dan bedoel ik  in die zin dat vanaf dat jaar Christus geïnstalleerd werd als koning maar zeker nog niet met volmacht over alles, het is Bijbels te verantwoorden.
Verder profeteren we niet maar proberen oude profetie te begrijpen en uit te leggen,  JG zijn wat dat betreft niet de enige

DBI, Inderdaad aanhaling van eerdere studies, de volgende teksten zullen ook niet onbekend zijn hier, toch probeer ik het te verfijnen en door meditatie en beschouwing meer duidelijkheid te krijgen.
Daniël 9:01 In het eerste jaar van Darius, de zoon van Ahasveros, uit het zaad der Meden, die koning was gemaakt over het koninkrijk der Chaldeeën, 
02 in het eerste jaar van zijn regering, onderscheidde ik, Daniël, zelf aan de hand van de boeken het getal der jaren waarover het woord van Jehovah tot de profeet Jeremia was gekomen, om de verwoestingen van Jeruzalem te vervullen, [namelijk] zeventig jaar. 
De profeet haalt Jeremia 25:11  aan
Jeremia 25:11 En geheel dit land moet tot een verwoeste plaats worden, tot een voorwerp van ontzetting, en deze natien zullen de koning van Babylon zeventig jaar moeten dienen.” 
12 ’En het moet geschieden dat wanneer er zeventig jaar zijn vervuld, ik aan de koning van Babylon en aan die natie rekenschap zal vragen’, is de uitspraak van Jehovah, ’van hun dwaling,
ja, aan het land der Chaldeeën, en ik wil het tot onbepaalde tijd tot verlaten woestenijen maken.
 
Als het maar een symbolisch getal in de bijbel is waarmee je alle kanten uit kan  zou Daniël hier weinig mee aankunnen, toch noemt hij "het getal der jaren" met zijn eigen woorden, 70 jaar.
Het is ook conform de chronologie van Kronieken
2 Kronieken 36:21 om Jehovah’s woord bij monde van Jeremia te vervullen, totdat het land zijn sabbatten had afbetaald. Al de dagen dat het woest lag, hield het sabbat, om zeventig jaar te vervullen.
Afbetaling van Sabbatten wordt het dus ook genoemd, Sabbatsdag is om de 7 dagen, Sabbatsjaar om de 7 jaar, dit sluit naadloos aan de 70 jaar ballingschap, als we van de reguliere berekening uitgaan van ongeveer 50 jaar  ballingschap kunnen we niet met de geinspireerde uitspraak over Sabbatten.
Dit is maar een aspect van de velen terwille van de lezers en van mijn persoontje hou ik het voorlopig hier even bij 
 
 
 
 
Met dit onderste aspect kom ik nog terug

Ik ben blij met Jehova Getuigen. In de eerste plaats noemen zij God bij zijn naam. Het is fijn je naam te horen, ook noemen wij Jezus gewoon bij zijn naam. In de Hebreeuwse grondtekst wordt God zeer vaak bij zijn naam genoemd "geschreven", hij heet Jehovah. Ook kom ik Jehovah Getuigen tegen in Wageningen die het evangelie brengen en waar ik heel fijne gesprekken mee gehad heb, zij waren zeer vriendelijk.

Het was niet de bedoeling dat de mens zou sterven. In het nieuwe testament zegt Jezus dat wie niet zondigt, zeker niet zal sterven. In Openbaring wordt gesproken over een nieuwe aarde. Deze komt na het laatste oordeel. Ook komt er een nieuwe hemel. Maar wij als mensen, kinderen van God, mogen op de nieuwe aarde wonen zoals het oorspronkelijk de bedoeling was.  
 

Vraag me af of je mn antwoord heb gelezen. Ik weet het niet hoeveel plaatsnamen zijn afgeleid van de namen van kinderen en kleinkinderen van Noach. En er zijn veel meer bewijzen te vinden.
Zo zijn er over de hele wereld ongeveer dezelfde vloedverhalen. 
 

De wereld was perfect, na de zondvloed is er inderdaad het één en ander veranderd. 
Ellende is van alle tijden das waar, de bijbel vergelijkt het met het krijgen van een kind, het word meer erger en sneller op elkaar volgend.

Openbaring 6:8
En ik keek en zag een vaal paard, en degene die erop zat, heette Dood. En het Graf* volgde dicht achter hem. Ze kregen autoriteit over een vierde deel van de aarde om te doden met een lang zwaard en door voedseltekorten,+ dodelijke plagen en de wilde dieren van de aarde.
Niet gezegd dat het deze pandemie is, maar het zou kunnen.

Voor deze bange tijden wil ik een positief geluid laten horen.
Psalm 137:7,8
Al is mijn weg vol gevaren, u houdt mij in leven.+
U strekt uw hand uit tegen de woede van mijn vijanden,
uw rechterhand zal mij redden.
 8 Jehovah zal alles uitvoeren wat in mijn belang is.
Jehovah, eeuwig duurt uw loyale liefde.+
Laat de werken van uw handen niet in de steek

Hy TCC je vroeg of ik het wist, (Misschien weet jij dat wel Antoon, is de hedendaagse pandemie datgene wat in het boek Openbaring staat? Of is dit gewoon maar een pandemie? )
ik denk  ook dat de Spaanse griep zoals aangehaald door  @Bastiaan73 meer aansluit bij de voorzegde ruiters in openbaring oorlog, honger, ziekte en dood, maar ook deze pandemie kan er bij horen  zoals Sjako stelt, de schrift spreekt ook niet van een eenmalige gebeurtenis en net als oorlogen zijn er veel geweest na de 1e en 2e wereld oorlog. 
Deze wereld is of is nog steeds gebukt onder duistere machten, en angstaanjagende dingen horen daarbij, maar gelukkig is er dan weer hoop ook, hoop op een goede afloop zoals beloofd in de schrift.
 

Hier ben ik het dus niet mee eens. Ik zal proberen het verder te illustreren. Ik ga uit van de illustratie uit Mattheüs 22:1-14. Jezus spreekt daar over een bruiloft. ‘Het Koninkrijk van de hemel kan vergeleken worden met een koning die een bruiloftsfeest organiseerde voor zijn zoon. Hij stuurde zijn slaven op weg om de genodigden voor de bruiloft te roepen, maar ze wilden niet komen’ (Mattheüs 22:2, 3). Jezus heeft het over ‘het Koninkrijk van de hemel’. Het is dus logisch dat de ‘koning’ in dit verhaal Jehovah God afbeeldt. De zoon van de koning is dan natuurlijk Jehovah’s Zoon, die nu de illustratie vertelt. En wie zijn de genodigden? Dat zijn degenen die met de Zoon in het Koninkrijk van de hemel zullen zijn.
Wie worden het eerst uitgenodigd? Dat zijn de Joden. Zij zijn het tot wie Jezus en de apostelen tot nu toe het Koninkrijk hebben gepredikt (Mattheüs 10:6, 7; 15:24). In 1513 v.Chr. aanvaardde dit volk het wetsverbond. Daarmee kwamen de Joden er als eersten voor in aanmerking ‘een koninkrijk van priesters’ te vormen (Exodus 19:5-8). Maar wanneer zouden ze daadwerkelijk worden uitgenodigd voor het ‘bruiloftsfeest’? Het ligt voor de hand dat die uitnodiging werd gedaan vanaf het jaar 29, toen Jezus begon te prediken over het Koninkrijk van de hemel.
De Joden wilden echter niet komen op een klein aantal na.
Maar Jezus maakt duidelijk dat de Joden nog een kans zouden krijgen: ‘Toen stuurde hij [de koning] andere slaven en zei: “Zeg tegen de genodigden: ‘Ik heb een maaltijd klaargemaakt, en mijn stieren en gemeste dieren zijn geslacht. Alles staat klaar. Kom naar de bruiloft.’” Maar ze trokken zich er niets van aan. De een ging naar zijn akker en de ander ging zakendoen. Maar de anderen grepen zijn slaven, mishandelden hen en doodden hen’ (Mattheüs 22:4-6). Dat komt overeen met wat er zou gebeuren als de christelijke gemeente eenmaal was opgericht. De Joden hadden toen nog steeds de gelegenheid om in het Koninkrijk te komen. Maar de meesten negeerden deze oproep en mishandelden de ‘slaven’ van de koning zelfs (Handelingen 4:13-18; 7:54, 58).
Welke gevolgen had dit? Jezus vertelt: ‘De koning werd woedend. Hij stuurde zijn soldaten erop af, doodde de moordenaars en stak hun stad in brand’ (Mattheüs 22:7). Dit overkwam de Joden in het jaar 70, toen de Romeinen ‘hun stad’, Jeruzalem, verwoestten.
Betekent hun weigering dat de koning nu niemand meer zal uitnodigen? Nee. Jezus vertelt verder: ‘Toen zei hij [de koning] tegen zijn slaven: “Alles voor het bruiloftsfeest is klaar, maar de genodigden waren het niet waard. Ga daarom naar de toegangswegen van de stad en nodig iedereen die je tegenkomt uit voor de bruiloft.” De slaven gingen naar de wegen en nodigden iedereen uit die ze tegenkwamen, zowel slechte als goede mensen. En de bruiloftszaal vulde zich met gasten voor de maaltijd’ (Mattheüs 22:8-10).
Later zou de apostel Petrus er een begin mee maken om heidenen (mensen die geen Jood waren van geboorte of door bekering) te helpen ware christenen te worden. In het jaar 36 ontvingen de Romeinse legerofficier Cornelius en zijn familieleden Gods geest. Daardoor kwamen ze in aanmerking voor een plaats in het Koninkrijk van de hemel waar Jezus over sprak (Handelingen 10:1, 34-48).
Jezus geeft te kennen dat niet iedereen die naar het feest komt uiteindelijk ook door ‘de koning’ zal worden aanvaard. Hij zegt: ‘Toen de koning naar de gasten kwam kijken, viel hem iemand op die geen bruiloftskleding aanhad. Hij zei tegen hem: “Vriend, hoe ben je hier zonder bruiloftskleding binnengekomen?” De man wist niet wat hij moest zeggen. De koning zei tegen zijn dienaren: “Bind zijn handen en voeten vast en gooi hem eruit, de duisternis in. Daar zal hij jammeren en knarsetanden.” Want velen zijn uitgenodigd, maar weinigen zijn uitverkoren’ (Mattheüs 22:11-14).
Uit Jezus: De weg, de Waarheid, het leven Hoofdstuk 107 blz 248-249 
Je ziet dat de Joden de uitverkorenen waren. Daarom worden de 144.000 opgedeeld in 12.000 personen per stam. Maar het gaat hier dus niet om het letterlijke Israël, maar het geestelijke. Dit zijn natuurlijke Joden + 'heidenen' . Op deze manier worden de 144.000 toch voltallig.
De grote schare zijn degenen die de grote verdrukking hebben overleefd (het staat er gewoon). Het zijn overduidelijk twee aparte groepen.
 
 
Misschien zien we nu hier het begin hiervan.