TTC

Door al m'n beperkingen denk ik wel dat het mogelijk moet zijn om goedbedoelend bij m'n medemens stokken in de wielen te steken.

Dat nieuwe begin, is dat een puur subjectieve beleving of heeft het collectieve waarde?

De ogen van een rups zijn niet dezelfde dan die van een vlinder, ik weet echter niet of je zelf ooit een rups was.

Is dat niet het verhaal van Telos?

Of met verlengstukken zoals je met je topic suggereert, dan spreken we op het niveau van Plancklengtes. Ja, heel fascinerend, zeker in het licht van allerhande onheil.

Een 'heilige' taal is vaak de taal die werd gesproken en geschreven in de samenleving waarin de heilige teksten van een religie voor het eerst werden vastgelegd. Deze teksten worden daarna vastgelegd en heilig, en blijven bevroren en immuun voor latere taalkundige ontwikkelingen. In het verlengde over culturen en religies heen per traditie, des levens, veel atthakatha.

Wat zit er tussen de kleinste deeltjes die we met onze beperkte zintuigen kunnen waarnemen?

Een moeilijke opdracht blijft afleren wat a priori nooit aangeleerd is geweest.

Specifiek voor mandalaliefhebbers, zo'n yantra bestaat uit 9 driehoeken die samen een complex vormen van 43. Daaromheen zie je kringen, lotusbladen en vierkante poorten, die, volgens relevante lectuur, de lagen van werkelijkheid en bewustzijn voorstellen. Begrijpen doe ik het niet, in ieder geval aan hokjes geen schaarste.

Apart is de bedenking dat wanneer RFT de ambitie koestert om alle mogelijke referentiekaders te herbergen, je misschien meerdere levens nodig hebt om ze verzameld te krijgen. Wat eenvoud vermag, keep it simple.

Het lijkt er sterk dat we op deze manier ook steeds meer verbanden kunnen gaan leggen, maar misschien meer iets voor zonderlingen die dat in alle rust en sereniteit trachten te doorgronden en er finaal, het pragmatische luik, in het alledaagse leven niet veel mee kunnen. Naargelang onze perceptie, of de graad van helderheid die misschien ook vertroebeld kan worden door interferentie, is het haast wonderbaarlijk dat we dit op basis van redelijke argumentatie kunnen afleiden, tegelijk een drama door de strijd die zich binnen dit complex afspeelt. Simultaan, als des levens, swingen binnen dit cha

Beetje zoals fractalen wellicht, als poorten naar oneindigheid.

Ja, zo komen we op een elegante manier tot termen zoals pseudocode, maar dat is meer iets voor experts die vertrouwd zijn met algoritmen en gerelateerde paradoxen. Het doet echter geen afbreuk aan de verschillende lagen, het betekent procesfilosofisch een tweedeling die zonder haar bestaan niet mogelijk zou zijn om ze überhaupt te kunnen onderscheiden.

Sommige abstracties lijken volledig los te staan van hoe een gegeven situatie zich op dat moment voordoet, in het andere geval zouden ze wellicht niet beantwoorden aan het idee van tijdloosheid. Anders gezegd, ze kunnen principieel in elk tijdsfragment geplaatst worden, wat tegelijk hun neutraliteit bekrachtigt.

Epifanieën kunnen in veel verschillende vormen voorkomen en worden vaak gegenereerd door een complexe combinatie van ervaring, geheugen, kennis, aanleg en context. Een hedendaags voorbeeld van een epifanie in het onderwijs zou het proces kunnen zijn waarbij een student tot een of andere vorm van nieuw inzicht of verhelderende gedachte komt.

Ik denk dat ik alleen maar kan te weten komen wat ik niet weet door me buiten het domein van m'n beperkte parate kennis te begeven, om vervolgens hopeloos de mist in te gaan omdat ik van andere expertises of kennisdomeinen niets begrijp.

Volgens Wittgenstein is filosofie geen wetenschap die nieuwe feiten ontdekt, maar een activiteit die verwarring oplost.

Misschien is het ook maar muggenzifterij, maar ik weet niet hoe ik 'eeuwige constanten' best kan interpreteren. We kunnen denkelijk niet zeggen dat ze veranderlijk zijn, betekent dit per definitie dan ook dat ze onbeweeglijk zijn?

Wat sommigen een bruut feit plegen te noemen, heeft an sich niets met bruutheid te maken.

Clare W. Graves begon zijn werk als reactie op vragen van zijn studenten over welke van de verschillende conflicterende psychologische theorieën correct was. In plaats van een hypothese te construeren over hoe de conflicterende systemen opgelost konden worden, stelde Graves een aantal open vragen en keek hij welke patronen er uit zijn data naar voren zouden komen.

Modellen zijn als steigers aan de oceaan. Ze laten ons lopen, vissen, kijken, maar de oceaan zelf blijft groter, onstuimiger, en nooit helemaal te vangen.

Zodra je een term als subiteren nader bekijkt, blijkt dat het geen enkelvoudig fenomeen is maar meerdere lagen kent. In de psychologie onderscheiden onderzoekers bijvoorbeeld verschillende typen subitiseren of variaties in hoe het optreedt. Of waarom je misschien denkt dat oldskool nog lang niet uit de mode is, of de kracht van eenvoud en kleine dingen zoals sommigen opperen, simpel.

Tenzij een vaag intuïtief vermoeden dat wordt opgewekt bij lezing van het abstract van sommige studies, begrijp ik eigenlijk voor geen halve meter wat natuurkundigen onder dure termen zoals uniformitarianisme precies verstaan. Doch, subtiel zijn de interpretaties, het heeft maar bitter weinig te maken met uniformisme dan wel met, veronderstellend neutraal, fundamentele grondslagen voor wetenschap. Help, we zijn maar simpele mensen, van vlees en bloed, met een hart en gevoelens, kwetsbaar.

Uniformitarianisme verwijst naar invariantie in de metafysische principes die ten grondslag liggen aan de wetenschap, zoals de constantheid van oorzaak en gevolg door de ruimte-tijd heen, maar is ook gebruikt om spatiotemporele invariantie van natuurkundige wetten te beschrijven.

Het 'pizza-effect' is een sociologisch en cultureel fenomeen waarbij elementen van een lokale cultuur - zoals pizza zelf - worden geëxporteerd, elders worden aangepast en opnieuw worden geïmporteerd in de oorspronkelijke cultuur, vaak in een veranderde of 'geïndustrialiseerde' vorm.