TTC

Soms zegt men dat één van de grootste problemen in de Westerse samenleving de kloof tussen arm en rijk is, dat is waar. Echter, dit is een ‘Westerse’ manier om ernaar te kijken, louter gekwantificeerd als de inkomenskloof. En hoe alarmerend die kloof ook is, er is nog een zorgwekkender kloof nl. de innerlijke kloof, een cultuurkloof, een kloof in bewustzijn, een kloof in de diepte. Als het zwaartepunt van een samenleving meer en meer verschuift, als steeds meer mensen overgaan van egocentrisch naar etnocentrisch en wereldcentrisch, dan plaatst dit een zware last op de samenleving om die mensen

Uiteindelijk zal het allemaal niet zoveel baten, zolang politiek verstrengeld zit in allerhande belangenconflicten zullen derde orde veranderingen niet snel opgenomen worden in het maatschappelijke besluitvormingsproces. Zoiets zou gaan lijken op een goddelijke ingreep, een uitzonderlijke gebeurtenis gestuurd door de onzichtbare hand van Jupiter. Nu, hoe we het ook willen vertalen, er kan niet gezegd worden dat er technisch geen middelen zijn of inspiratie voldoende is, het is misschien ook best om hier niet al te diep over na te denken. Het neveneffect daarvan zou wel eens een zware impact ku

Elk onderzoek start met een hypothese, vaak een intuïtief vermoeden dat daarom niet waar hoeft te zijn dan wel op waarachtigheid kan onderzocht worden. Zo is er de stelling dat de mondiale schuldenberg enkel bestaat naargelang hoe we daarover denken, hiermee zeggend dat hij ‘morgen’ weg kan zijn wanneer we daar anders over zouden denken. Het bewijs is eenvoudig aan te leveren maar dat betekent ook dat heel ons wereldbeeld in elkaar zou stuiken, een co-creatieve en gefaseerde aanpak wordt hierdoor dan ook noodzakelijk. Ergo, het zien van weerzinwekkende omstandigheden is niet iets dat plotsklap

Het element van utopische gespletenheid kan beter begrepen worden door een radicaal standpunt in te nemen, bekeken vanuit het ego-perspectief dan toch. Het is eigenlijk dat wat sollipsisten beweren, er is slechts één waarnemer die alle rollen speelt en vervolgens vanuit deze gespleten toestand tracht een utopie of harmonieuze samenleving op aarde te realiseren. En dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan als het bindmiddel liefde voor elkaar ontbreekt, eigenlijk voor jezelf vanuit het standpunt van die ene waarnemer die alle rollen speelt. Verwarrend.

Net gedaan, het onderzoek kan wellicht verder dan.

Ja, een poes die naast me zit, waarom?

Misschien begrijp je iets niet, het zou om verruiming, opstijgen en verzoenen gaan, niet over verkrampen en verdelen.

Politiek is de stem van het volk en het volk gelooft politiek, het zit in elkaar gevlochten en beperkt tot de keuzeopties die binnen deze context aangeboden worden. Op deze manier ontstaat er zoiets dat we de realiteit noemen, de waan van de dag of de mallemolen met inbegrip van allerhande neveneffecten, goed en kwaad. Wanneer we echter deze sfeer verlaten of overstijgen dan ontstaat er een wereldbeeld dat het ongeloof kan tarten, dit kan zowel gradueel als extreem ervaren worden. En dat vormt een nieuwe uitdaging voor wie deelachtig is aan dat proces, hoe ga je hiermee om?

Het ‘geen leerling, geen meester’ principe wil zeggen dat we kunnen leren van elkaar, een belangrijk fundament binnen de co-creatieve beweging die in volle opmars is. Op zich niets mis mee en zelfs sterk aan te bevelen, waarom ook niet natuurlijk. Maar wat als dat soort goed en vreedzaam bedoelde kennisdeling volledig indruist tegen dat wat mainstream gedacht wordt?

Dat is het goede nieuws, nu de expressie nog.

Het is als zeggen dat je er nog niet veel van begrepen hebt, wat logisch is omdat er eerst geklommen wordt.

In een aantal gevallen, heel soms, nogal vaak eigenlijk. Als de ervaringskennis van iemand niet gehonoreerd wordt dan ontstaat in de omgeving het risico op allerhande misvattingen, oordelen en gedrag dat gevoed wordt door nu net het gebrek aan diverse ervaringen en bijhorende inzichten, zelfs wanneer gezocht wordt naar deze ervaringen. Dit staat te boek als het klimmende en dalende perspectief, waarbij de klimmers de dalers niet (h)erkennen, zelfs domineren, negeren en/of marginaliseren.

Het blijft koffiedik kijken en al zeker vanop een afstand zoals dit medium, welke informatie heeft waarde voor wie en op welk moment in de tijd? En wat zijn de gevolgen wanneer informatie ook wordt opgepikt en aanleiding geeft tot diepgaander reflectie en resulteert in een cascade aan gevolgtrekkingen? Het goede en het slechte nieuws, aangeboden informatie maakt het mogelijk middels het denken hierover onze visie of kennis te verruimen, het kan ook aanleiding geven tot het opwekken van pijnlijke gevoelens die misschien niet altijd begrepen worden zonder een dergelijke oefening aan te vatten. K

Na verloop van tijd begin je misschien te denken dat iemand de draak met je wil steken, wanneer gevraagd wordt om te zoeken naar een grote olifant en blinde vlekken die de wereld in verduistering houden. En als je het antwoord weet dan mag je het niet verder vertellen, dat zou immers betekenen dat je anderen spontaan zou willen helpen. Het leven van pioniers is daarom vaak ook een helse kwelling, alsof ze de slurf te pakken hebben maar de olifant niet tot bedaren kunnen brengen. Voorts lijkt er weinig aan de hand, tenzij het psychische ongemak wanneer je elke dag getuige bent van dit soort spe

Ja, het is een dijk van een vraag, hoeveel is de economische schade wanneer scholieren een jaar lang vreedzaam zouden staken, wetend dat ze pleiten voor een grondige hervorming van onze wereldeconomie en dito onderwijs?

Sorry, je mist volkomen waar het over gaat, het maakt immers niet uit of het deflatie of wat dan ook wordt, het punt is dat fouten tegen de logica ons gevangen houden waardoor we heel wat bijkomende opties simpelweg buiten het collectieve bewustzijnsveld houden. En zoals altijd, ongekend is onbemind, in dit geval veel erger dan dat omdat we te maken hebben met een collectieve blinde vlek waar we ons niet eens bewust van zijn. Pijnlijk, OPS-lijderschap dient andersom gelezen te worden, dit louter ter info.

Als de nieuwe GGZ pleit voor een paradigmashift dan is dat voor sommigen als een rode lap voor een stier, niet in het minst omdat een aantal zich sowieso al ernstige zorgen maakt omtrent deze problematiek. Het waarom is eenvoudig, een paradigmashift is als kiezen tussen de pest en de cholera, bij niet overweging riskeren we te verzanden in een volgend doemscenario zoals WOIII, bij wel overweging kan de chaos dermate groots worden waardoor hetzelfde doemscenario geïnduceerd wordt. Nee, dit is echt geen prettig vooruitzicht, verre van. Wat rest ligt voor de hand maar door velen misschien als onm

Het is niet om te lachen, misschien was het niet duidelijk.

Naarmate een herstelonderzoek vordert wordt het steeds eenvoudiger, het wil niet zeggen dat eenvoud begrepen wordt. Hiervoor zijn duidelijk aanwijsbare redenen voor, net zoals voor de vele onderliggende angsten waar een aantal mee kampt. Dit stukje gaat over logica in combinatie met de zogeheten 'letterzetbak', dat wat ons laat denken zoals we denken volgens deze of gene conditionering. Het zit in kleine dingen: (1) bij deflatie komt er spontaan neutraal geld vrij => geldvermeerdering (2) geldvermeerdering leidt tot hyperinflatie => verwerping deflatie Er is geen enkele natuu

Tijdens m’n herstelonderzoek heb ik verschillende denkpistes gevolgd om dan te kijken of ik een correlaat kon vinden met diverse psychische ongemakken waar ik en andere lotgenoten mee kampen. Het is op deze manier dat ik, tot m’n verbazing en verwondering, ontdekte hoe krachtig omdenken kan zijn, zelfs pijnlijk inspelend op m’n gemoedstoestand. Ik raad deze methode af voor mensen die hier niet klaar voor zijn of in een al te moeilijke periode zitten, m’n verantwoordelijkheidsgevoel zegt echter wel dat ik dit ter kennis moet stellen. Wat ik hiermee in alle oprechtheid wil zeggen is principieel

Het meest lastige is de pijn van anderen die je voelt, en de pijn die nog gaat komen door geen rekening te houden met diverse elementen.

Na het bestuderen van wat systeemwetenschappers vertellen werd m’n aandacht gericht op de regeringsvorming, hierna kreeg ik prompt een flashback naar 3.500 jaar geleden. Niet letterlijk dan wel vond ik informatie die vandaag nog steeds acuut fris en bruikbaar is. M’n intuïtieve vermoeden werd hiermee bekrachtigd, met in het verlengde steeds meer informatie dat sterk laat vermoeden dat we iets belangrijks over het hoofd zien. Maar dat ligt aan mij, ik zie dingen die er niet zijn, of in ieder geval dingen die anderen niet zien. Ja, het zijn lastige dialogen, uitleggen dat een probleem tegelijker

Sorry, was even vergeten dat er een middel moet bestaan om mensen te kunnen onderwerpen, dan verkopen de Heilige Jaren wellicht beter. Over de problemen die al opgelost zijn, daarover wordt niet gesproken binnen de GGZ. Om vervolgens te zoeken naar meer verbinding en het ware zelf, of heel veel geld om zich te kunnen bevrijden van het systeem dat veel zelfbescherming genoodzaakt.

Klopt, maar dat is op een ander niveau, noodzakelijk om verlossing mogelijk te maken.

Over informatie die niet enkel wordt achtergehouden maar simpelweg niet over nagedacht wordt omdat het buiten het collectieve schoolsysteem valt. Ik weet nog niet precies hoe dat kan benoemd worden, het betekent wel dat een aantal ons graag een rad voor de ogen draait. Erger wordt het wanneer de betrokkenen zich daar niet bewust van zijn, wat voor anderen dan weer een aanleiding kan zijn om er complotachtige theorieën aan vast te knopen. Ik deel het gewoon omdat ik het belangrijk acht, over wat gaat het? Heel eenvoudig, bij deflatie weten we dat er geld gegenereerd wordt uit de reeds best