TTC

We zitten nog op het niveau dat we onze geesten verruimen door het speelveld te verkleinen en de rest af te schieten, tot daar het vernuft van de prullenmand. Alsof je al drie woorden begrepen hebt waar het over gaat, zelfs niet wanneer de tijdloze wonderen eeuwig zijn.

Als het overstijgen van Dabrowski’s toxische omgeving al een moeilijke opgave lijkt dan wacht je nog een bijzondere verrassing, dat wat we niet zien zonder ook in deze worsteling te volharden. Anders gezegd, waar menselijke groei tot steeds meer bewustwording leidt in verticale zin dan wordt het samenspel tussen licht en duisternis gepresenteerd op een manier dat je misschien ook naar de keel kan grijpen. GGZ-experten hebben het vaak moeilijk om beiden te integreren waardoor fricties kunnen ontstaan die maar al vaak ontaarden in tragische absurde situaties, en waar de ene misschien de hogere d

Meditatie en contemplatie is vaak een poging om tot verlichting of zelfrealisatie te komen, het kardinale punt waarin alle tegengestelden oplossen in de synthese of het niets. Sommige mensen bereiken dit punt echter zonder enige voorkennis of doelbewustheid, dit maakt het tot een authentieke ervaring. Mensen die denken dat zoiets prettig is kunnen zich schromelijk vergissen maar de boekjes verkopen wel goed, over wat je dagelijks te zien krijgt wordt veel minder gezegd. Nee, dat horen we liever niet, te confronterend voor het ego dat zich maar al te graag verankert aan het duale schone, niet h

Wellicht heb je al hard kunnen lachen en een uitgesproken oordeel gevormd hebben, we durven er zelfs voor wedden dat je op drie gerichte vragen niet eens een antwoord kan geven. Of denk je echt dat we allemaal gek zijn misschien? Maar doe rustig verder, we zijn immers te min voor je, niet eens het leven waardig. Ja, waarom zou je überhaupt de klant au serieus nemen wanneer dat ook zou betekenen dat je je wel eens schromelijk zou vergist kunnen hebben? Voelt het prettig?

Gelatenheid en berusting dringt zich op in het reine geweten gedeeld te hebben wat vanuit het oprechte hart gedeeld kon worden, in de onmogelijkheid een GGZ-expert te vinden die de anomalieën in het economisch bestel deskundig beschouwen wilde ter vermijding van het meer dan wellicht onvermijdelijke. En zo verging het de vele lotgenoten binnen de muren van de GGZ, verzameld in luchtbellen van integere troost die de hartenpijn verzachtten maar niet herstelden, grandioos mislukt.

Inmiddels kan ik me in zoveel bochten wringen waardoor ik begin te denken dat die veelbesproken paradigmashift van de nieuwe GGZ al achter ons ligt, om vervolgens elke dag wakker te worden in een wereld waar je een bedelstaf nodig hebt om op audiëntie te mogen komen bij een GGZ-expert. En dan begint de miserie terug opnieuw, je de kop breken over wat we allemaal vooral niet mogen denken of zeggen, prettig geregeld.

Als het leven bedoeld is er om levenslessen uit te halen dan is het redelijk absurd dat er in collectieve zin niets mee gedaan wordt, wellicht dat op deze manier stromingen ontstaan zoals het absurdisme. Vanaf dan kan je ook heel anders naar politieke debatten kijken, net zoals weten dat er binnen de GGZ maar weinig begrepen wordt van wat klanten hulpverleners trachten wijzer te maken. Maar zover komen klanten niet eens vandaag de dag, het stigma zit namelijk in de rationalisaties die de klant het abusievelijke vermoeden wekt dat er naar ze geluisterd wordt.

Het is ons allen gekend, je kan het water wel naar het paard brengen maar niet verplichten om te drinken. Maar wat doe je dan met al die mensen die helemaal geen water meer hebben om van te drinken? En wat met de paarden? En wat met het bos waar de eikels de eiken rooien op zo’n manier dat de rupsen niet eens meer vlinder kunnen worden? De nieuwe GGZ pleit nu voor het verkorten van de wachtlijsten, en klanten wachten geduldig af tot wanneer GGZ-experten ook eens een keertje willen luisteren naar de klant. Het is als wachten op Godot.

Een aantal ervaringswerkers in de GGZ meent dat de GGZ nog slechts een garage is, en hulpverleners worden gezien als de garagisten van het kapitalisme. Het zijn dezelfde ervaringswerkers in de GGZ met een getuigschrift die alles netjes onderbouwen en in alle vreedzaamheid ongehoord achter blijven, dat ze hiervoor nu net het prachtige studiewerk van de GGZ gebruiken valt de garagisten niet eens op. En wat ze ook proberen of zeggen, ze zien het altijd verkeerd.

Als we spreken over herstel dan impliceert dat een beweging van een punt A naar een punt B, ten individuele titel kan dit sterk variëren waardoor ook heel wat verwarring kan ontstaan door te generaliseren. Anders wordt het wanneer we het willen hebben over de omgevingsfactoren, hetzelfde principe wordt dan een collectieve aangelegenheid waarbinnen we ten individuele titel een rol spelen. Kortom, er bestaat een wisselwerking tussen de bomen en het bos, tussen de eikels en de eiken, tussen de rupsen en de vlinders. En dan komt het, als we als ervaringswerkers in de GGZ aan GGZ-experten de eenvou

Dat dialoog gepaard kan gaan met conflict is al veel langer gekend, dat wist Heraclitus al te zeggen. Anders wordt het wordt wanneer dialoog op een oneigenlijke manier gevoerd wordt, hiermee zeggend met argumenten die enkel tot doel hebben om elke vorm van gezonde progressie te ondermijnen. Doorwinterde ervaringswerkers in de GGZ weten inmiddels zeer goed wat zoiets in praktijk betekent, het maakt je soms dermate machteloos waardoor je nog liever helemaal niets meer zegt dan dat je nog inzichten zou delen die herstel kunnen bevorderen. Op deze manier worden ervaringswerkers in de kiem versmach

Eenmaal er aandacht voor bestaat wordt er maar weinig van begrepen, biflatie vereist immers eerst de onthechting van heel wat beproefde inflatoire overtuigingen alvorens er nuchter over te kunnen oordelen. Zie ook hier hoe een wonder door de strikt inflatoire magie gekaapt kan worden, WOIII is daarom waarschijnlijker dan dat mensen gaan kunnen begrijpen wat het betekent. Een ding staat echter als een paal boven water, we kunnen niet zeggen dat het geen wonder is zoals de criteria dat bepalen. Gehavende ervaringswerkers in de GGZ waarschuwen er dan ook liever voor, bespreek dit niet met een GGZ

Voor Abraham ben ik, een stelling van Jezus waarin een non-dualistische grondslag te bespeuren valt. Wanneer we deze inbedden in courant gehanteerde psychologische modellen dan zal misschien blijken dat een aantal fundamenten over het hoofd gezien worden bij diverse therapieën, of in ieder geval toch makkelijker doet lijken dan het in werkelijkheid is. Immers, vanuit deze optiek betekent herstel de bereidheid om te sterven, de meningen hierover verschillen op zo’n manier dat verwarring, angst en twijfel nu net allerhande stoornissen voeden.

Kijk de destructie maar eens, alsof eeuwige wijsheden aan een persoon zouden gekoppeld kunnen worden. Schaarstedenken uit zich op veel verschillende manieren, vooral wanneer het a priori al niet begrepen wordt.

Als Einstein meent dat de menselijke domheid oneindig is dan wil dat beslist niet zeggen dat wij, jij en ik, dom zouden zijn, z’n citaten zijn immers getuigend van logisch boerenverstand en we hebben honderden dooddoeners om ze elke dag te bevestigen. Het is zoals iemand die diep in m’n hart zit altijd zegt, hou het simpel!

Als zelfs een kind van zes kan bevroeden dat er in een economie nooit schaarste aan geld kan zijn, waarom zouden we onszelf dan beperken tot slechts het referentiekader dat mensen continu onder spanning plaatst en misschien ook wel stoornissen in de hand werkt wanneer we ons hier van nature van willen bevrijden? In hoeverre raken we dan niet verward door oorzaak en gevolg misplaatst door elkaar heen te gebruiken? Kunnen we op deze manier niet een haast oneindig aantal psychodramatische exposities bedenken die de eenvoud der dingen veronachtzamen en mensen de stuipen op het lijf jaagt? Maar ook

Het bijzondere aan wonderen is het onvoorspelbare, zo kan je aan honderd mensen hetzelfde zeggen en slechts vijf daarvan denken er verder over na om finaal niet eens de kiesdrempel te halen. Het staat dan misschien wel leuk om te weten dat begrotingstekorten eigenlijk niet bestaan maar zowat iedereen begint er wel telkens over, de enige die zich daarover druk maakt ben je dan zelf waardoor het wonder tot een vergiftigd geschenk transformeert. Een GGZ-expert vinden die naar je wil luisteren en ook begrijpen zou dan kunnen helpen maar die sturen je wandelen met een berg stoornissen, het zijn een

Op de vraag of bepaalde angsten reëel zijn of uit de lucht gegrepen is het antwoord van GGZ-experten vaak weinig doordacht, het vereist immers eerst kennis ter zake alvorens daar überhaupt iets over te kunnen zeggen. En zo kom je dus tot situaties dat klanten zich met recht en rede zorgen maken maar ook netjes afgeroomd worden naar de catacomben des levens om aldaar misschien heimelijk tot God te bidden dat GGZ-experten snel mogen wakker worden. Of je probeert een andere strategie door alsmaar naar stellingen van Einstein te verwijzen, veel en veel interessanter voor het GGZ-intellect dat zich

Doe de oefening eerst zelf een keertje, geef in een enkele zin een wonder weer en ook een indicatie van hoe de magie het wonder verduisterd door fouten tegen de logica. Alvast benieuwd, als het je lukt dan heb je zoveel neveneffecten niet meer nodig die de malaise en het heldere denken daarover enkel maar vertroebelen.

Het zijn zo van die bijzonderheden die niet altijd begrepen worden zonder ook in de diepte te duiken, los van alle gradaties kunnen we schaarstedenken en overvloedsdenken in hun onlosmakelijk verband zien. Schaarstedenken werkt afscheiding en angst in de hand, overvloedsdenken meer verbinding en wederzijds vertrouwen. En dan komt de paradox, het zijn de overvloedsdenkers die angstig en wantrouwig rondlopen en de schaarstedenkers die blaken van zelfvertrouwen en de kwetsbare overvloedsdenkers in hun greep houden. En zo krijg je een systeem dat het licht gekaapt wordt door de duisternis waardoor

Hoe kom je in deze wereld te weten dat onze economie ernstig geplaagd wordt door een aantal obstakels die de vooruitgang van het maatschappelijke denken verhinderen? Is dat omdat we hier nuchter rationeel onderzoek naar kunnen doen, of is dat omdat de GGZ ons dit standaard vertelt waarna we de vrije keuze hebben om er ook wat aan te verhelpen? Ervaringswerkers in de GGZ weten onderhand beter, simpelweg omdat ze vreedzaam en integer hulp hebben ingeroepen van de GGZ om dit op een deskundige en volwassen manier te willen bekijken. Bij hoogmoed komt voor de val denken velen aan opgeblazen

Zolang we maar kunnen verder slapen en de destructieve trol kunnen spelen, af en toe doen alsof kan geen kwaad om de schijn hoog te houden.

De positieve desintegratie theorie van psychiater Dabrowski laat zich handig vertalen naar het idee van een trein, de meeste mensen zitten op de trein en alles lijkt netjes geregeld. Een aantal bekijkt de trein echter vanuit een andere invalshoek door zich tijdelijk buiten de trein te projecteren, wat ze dan zien is verbijsterend en schokkend. Verbolgen keren ze terug en roepen de hulp in van de GGZ maar daar worden ze niet begrepen, zelfs niet wanneer ze zich baseren op het nobele werk van psychiaters. Hoe bedoel je precies? Naar klanten luisteren?

Je licht werpen op de duisternis werpen wil gewoon zeggen dat je oplossingsgericht denkt, iedereen doet het wel eens. Verder kunnen we eenvoudig opmerken dat het altijd economische crisis is, werp je licht hier een keertje op en stap goedwillend en vreedzaam met het resultaat naar de GGZ. Wat volgt is in woorden nog amper te omschrijven, dat wat de buitenwereld niet begrijpt maar ervaringswerkers in de GGZ des te pijnlijker, het verdriet ondraaglijk. We doen meer op een bierviltje dan wat jij in heel je leven niet eens begrijpen kan.

Dat spiritualiteit tot hopeloze en pijnlijke verwarringen kan leiden mag meermaals blijken, als we immers onszelf buiten onszelf plaatsen dan is God transcendent, en als we transcenderen dan sterven we om nadien misschien nooit meer te weten wie nu wie is, zelfs al ben je nooit geboren omdat de zoeker altijd het gezochte is. Maar zoek maar, wonderen zijn tijdloos.