TTC

Gisteren fijne brainstorm gehad met aan het eind iets dat leek op een consensus, heel eenvoudig. Als GGZ-hulpverleners op een heel eenvoudige manier zouden kunnen begrijpen wat boekhouden is dan kunnen ook veel stoornissen eenvoudiger begrepen worden. Bizar zal je zeggen, toch is dat niet zo. Het laat perfect toe om verschillende manieren van denken in kaart te brengen, zij het enkel op voorwaarde dat je ook een aantal gestoorde boekhouders vindt die hiertoe bereid zijn. Maar dat kan iedereen, zelfs veel eenvoudiger wanneer je er niets van kent, ook bizar. Het zit in kleine dingen, als een kle

Dat hebben we eerder al in een zinnetje uitgelegd, maar wellicht was je toen met iets anders bezig waardoor je slechts je blindheid kan blijven etaleren. Maar het is amusant, alsof we in een film zitten en wachten tot wanneer het je wel helder wordt. Voor herstel zijn er veel mogelijkheden, zoals bijvoorbeeld op zoek gaan naar de schuldigen voor de situatie zoals ze is, anderzijds zoeken naar remedies om de situatie te herstellen. Het laatste lijkt het meest vreedzame maar ook het meest pijnlijke, er worden honderden boeken over geschreven zonder dat de situatie verandert. Het wordt d

Het bizarre van m’n herstelonderzoek is dat ik weet hoe mijn collega’s denken maar zij niet weten hoe ik denk, soms lijkend alsof ik een extra module in m’n hersenen heb. En zolang ik volg wat zij zeggen is er geen probleem, het wordt pas vuurwerk wanneer ik over die extra module begin. Bijgevolg, voor mij doodnormaal is voor hen totaal van de pot gerukt, onbegrijpelijk omdat ze niet weten hoe ik daartoe kom.

Is zo, door ingebakken egocentrisme wordt het speelveld altijd oneerlijk verdeeld waar spontaan, omwille van het leven, een sociale correctie op volgt. Het zijn correcties die in wonderen verschijnen, als tijdloze ideeën die er altijd zijn. Dat is ook de reden waarom we kunnen zeggen dat tijd en ruimte een illusie zijn, het zegt echter niet dat illusie niet zou bestaan. Maar pragmatisch gezien, als steeds meer mensen aandacht zouden hebben voor die wonderen dan zijn er betrekkelijk weinig problemen, simpelweg omdat ze in stand worden gehouden de manier hoe we daarover denken. Wonderen zijn van

Als loslaten het GGZ-advies bij uitstek is dan kunnen we ons de vraag stellen of de GGZ niet specifieker kan zijn met betrekking tot welke elementen, er zijn er immers nogal wat. Maar stel dat de GGZ schaarstedenken zou loslaten bij de beoordeling van klanten, wat zou dan de reactie van de GGZ zijn? Meditatie kan het middel zijn om dit nader te exploreren zoals het aan veel klanten wordt aanbevolen.

Dat is waar die wonderen over gaan, alsof je daar enige aandacht voor wou willen hebben wellicht?

De richtlijnen van de GGZ kunnen dan wel oprecht goedbedoeld zijn maar als we achteraf zelf misschien schrikken van het resultaat dan hoeft dat geen reden te zijn om mensen te beginnen negeren en marginaliseren, het is als zeggen dat je een cake gaat bakken maar heimelijk hoopt dat het nooit een cake gaat worden, dat is absurd.

Economie is een systeem waarbij we alsmaar langer en harder gaan werken om dingen te produceren die we eigenlijk niet nodig hebben maar wel moeten consumeren om onze job te kunnen behouden en het systeem draaiende te houden. Verder werd nog opgemerkt dat het niet om geld gaat en dat het economische grensnut een duister begrip is waar enkel experten een overtuigde mening over hebben.

Heb je het nu op een verdoken manier over de beurs?

Soms begin je aan iets en iets later wordt het weer een complexiteit waar je dan maar beter niet aan begonnen was, niet omdat je niet tot bijzondere inzichten kan komen maar door de overweldiging dat je moederziel alleen achter blijft met het rationeel doordachte idee dat het allemaal anders kan. En het klopt nochtans wel, het gaat om kleine dingen, de kracht van eenvoud waar vervolgens amper iemand iets van wil weten.

Het is nog maar de vraag of het nu goed of slecht nieuws is, aanvankelijk slecht maar na verloop van tijd misschien wel goed, het is dubbel. Over wat gaat het precies? Er heerst twijfel of de GGZ intern ook doorheeft dat goedbedoelde adviezen ook tot stoornissen kunnen leiden, iets dat je pas kan weten wanneer je ze strikt volgt. Namelijk, door los te laten ontstaat een andere en hoopvoller kijk op de samenleving en de toekomst maar dat werkt pas goed als steeds meer mensen dat zouden doen. Ergo, het goede nieuws wordt het slechte nieuws door het contrast tussen dat wat is en wat zou kunnen zi

Zoals Ken Wilber weergeeft in z’n pleidooi kunnen we groeien door een 1-2-3-proces, rekeninghoudend met de verschillende wereldbeelden die voor ieder toegankelijk zijn. Het is een proces van differentiëren, overstijgen en integreren om zodoende een steeds breder of dieper inzicht in de totaliteit te verwerven. Theorie en praktijk zijn altijd twee verschillende dingen, zeker wanneer een dergelijk proces bemoeilijkt wordt door een GGZ die zich strikt conformeert aan het wereldbeeld dat nu net overstegen wil worden. Op deze manier ontstaan kloven die strikt theoretisch dan wel begrepen kunnen wor

Bij een paradigmashift mag je er alvast zeker van zijn dat redelijke dialogen een zeldzaamheid worden, dit is perfect verklaarbaar voor wie inzicht heeft in hoe dergelijke processen werken. En dat kan ook maar enkel begrepen worden wanneer er de bereidheid gevonden wordt om in te stappen in een dergelijke proces, cognitief kan je dat maar beter niet onderschatten en wellicht ook daarom dat slechts een minderheid zich hierom enorm zorgen maakt. Niet wetend wat er in het verschiet ligt kan dit lijken als kiezen tussen de pest en de cholera, dit is een fase die ook zeer onvoorspelbaar is en het a

Ik zoek een manier om uit te leggen dat relativiteit bestaat, en dat wanneer je daar aandacht aan besteedt dat je dan tot heel andere conclusies kan komen dan diegene die we als normaal percipiëren. Maar dat is moeilijk omdat zoiets aanvankelijk ook schokkend en ongeloofwaardig kan zijn, niet omwille van de relativiteit op zich maar omdat we dat helemaal niet gewend zijn. En erger, het kan leiden tot wat de GGZ heden stoornissen noemt, een aantal ervaringswerkers in de GGZ meent nu dat veel van die stoornissen nu net te maken hebben met de vaak moeilijke ten individuele titel psychische worste

Als we de analyses verdiepen dan komen we misschien tot de gnostiek waarin veel beeldspraak gangbaar is, een extra dimensie die echter weinigen betreden. En dat wil niet zeggen louter intellectueel maar als ervaringen die ieder van ons kan beleven maar ook in totale verwarring brengen. Dit alles ophelderen wordt dan nog subtieler en kan zelfs tot jaren duren, in hoeverre het al lukt wanneer het elke dag weer totaal anders blijkt dan wat je gisteren dacht. Gekkenwerk, niet voor doetjes aangezien we hier het traditioneel persoonlijke overstijgen.

Als beperkte rationaliteit wil zeggen dat we niet alle oplossingen voor een probleem kennen, hoe kom je dan die alternatieven te weten? Of anders, hoeveel minuten heb je nodig om heel je wereldbeeld radicaal te veranderen door dat wat je nooit geweten hebt of verteld is geweest?

Gewoon wachten op WOIII en bidden tot God die de wonderen al lang geleden in de schuif heeft gelegd, het is allemaal zo moeilijk niet. En proberen zoveel mogelijk te verduisteren, dat is ook nog iets dat je kan overwegen.

Wie Jezus ernstig bestudeerd komt logischerwijs uit bij de gnostiek, het blijkt nog iets anders om hem dan ook te volgen daarin. Het gaat over die wonderen of derde orde impulsen, en de onwetendheid daarover. Eigenlijk gaat het dus om kleine dingen, meer niet.

Fenomenen zoals de tirannie van de meerderheid en angst voor vrijheid zijn werkelijk niet te onderschatten, dit betekent niet dat mensen dom zouden zijn maar een logisch gevolg van het vertrouwen dat we stellen in een maatschappelijke besluitvorming die op zich berust op een stelsel van halve waarheden. En dat wordt spontaan kristalhelder gemaakt wanneer we hier een aantal derde orde impulsen aan toevoegen, het begrip herstel krijgt door de nieuwe GGZ dan ook een heel andere betekenis die veel psychisch kwetsbare mensen een riem onder het hart steekt. Maar ook dat is relatief te beschouwen, he

Toch niet, je staat voor een hele groep en je reacties laten ons toe om kansberekeningen te maken, WOIII wordt daarom steeds waarschijnlijker. Het is inderdaad jammer te noemen dat de wachtlijsten zo lang zijn, zo heeft de GGZ niet eens de tijd om eerst zelf te herstellen en pas dan niet naar klanten te luisteren.

Wonderen in combinatie met het Elaboration Likelihood Model geven meer inzicht in waarom zovelen niet begrepen worden, al vergt dat weer tijd en oefening die er nooit is en de mallemolen auto-immuun laat voortrazen alsof er niets anders zou bestaan. De dagelijkse confrontatie met dat beeld maakt het leven niet prettiger, en bij elke poging om hier iets over te zeggen lopen we het risico door de mallemolen meegezogen te worden alsof je in kolkend water terecht komt. En zo komt het dat de magie normaliteit wordt en de wonderen niet eens opgemerkt worden, bijna ongeloofwaardig maar toch waar.

Hangt samen, wat ons hart ingeeft brengen we tot expressie waar we ons verstand voor kunnen gebruiken, en de denkgeest is fundamenteel. Magie is simpelweg het verduisteren van tijdloze elementen of sociale alternatieven, dit vinden we terug in de besluitvormingstheorie van Herbert Simon. En hoe weet je welke alternatieven je niet kent? En wat met de gevolgen wanneer we ze niet tot het publieke domein toelaten?

Als herstel betekent dat we ook een innerlijke transformatie doormaken dan is net dat een voedingsbodem voor de ontwikkeling van veel stoornissen, eerder inherent aan dit proces maar niet altijd zo begrepen door GGZ-hulpverleners. Het risico bestaat dan ook dat de behandeling dit proces niet gunstig bejegent waardoor deze transformatie gefnuikt wordt op een manier die vijandige spanningen eerder normaal doet lijken dan verrassend. Bizar genoeg kan het ook andere stoornissen in de hand werken, namelijk dagelijks getuige zijn van dergelijke weerzinwekkende praktijken die hartenpijn, verdriet en

Overal waar rente bestaat kunnen we logischerwijs ook co-creatieve rente terugvinden, zelfs al is dat voor velen verborgen door de magie die rente nu net in stand houdt. Rente is dan ook een stuwkracht die onze economie op een auto-immuunziekte doet lijken, met inbegrip van een creativiteit die enkel op deze leest geschoeid is en al onze aandacht opeist. Vanuit standpunt lijkt co-creatieve rente inderdaad op een wonder, tot we het aandacht geven en ons misschien letterlijk voor de kop stoten dat we dit niet eerder opgemerkt hebben. Een wereld van verschil, quasi letterlijk.

Waarom een aantal mensen de perfectie nastreven mag inmiddels wel duidelijk zijn, zo kan er immers geen twijfel meer bestaan waardoor het debat aanzienlijk verkort wordt. Op deze manier wordt ook helder gezien we vooral elkaar in verwarring brengen en houden, vaak met perverse effecten tot gevolg die vanuit de heldere waarneming als des duivels gepercipieerd kunnen worden als de geest die zichzelf in verwarring stort. Vanuit die optiek krijgt herstel een heel andere dimensie, alsof de geest zichzelf om de tuin leidt om zichzelf te kunnen hervinden. En het zal de duivel zijn die het in alle too