TTC

Einstein meende dat wetenschap niet anders is dan een verfijning van het menselijke denken, van waaruit mijn logica deed vermoeden dat ik met hulpvragen hieromtrent wel terecht zou kunnen bij de GGZ. Het enige resultaat is dat de stellingen van Einstein bekrachtigd worden, maar verder nog geen GGZ-experten gevonden die dit hun aandacht willen schenken, nog niet eens om een en ander te willen onderzoeken op waarachtigheid, derhalve niet om dit zomaar te geloven als zoete koek. Maar dat ligt aan mij, omdat ik nu eenmaal een gevaarlijk monster ben.

Is dit ook systematische theologie of gewoon een zoveelste poging van hetzelfde?

Op een christelijk forum kan je zelfs een harnas gebruiken, het is amper geloofwaardig wat we nog te zien krijgen. Nochtans, het valt allemaal netjes na te lezen in de Bijbel, zelfs in veel andere studiewerken die hetzelfde in moderner woorden brengen. Via deze oprecht gewaardeerde cursus tracht ik toch nog enige zingeving te vinden, me ten diepste beseffend dat vermijdende, palliatieve- en/of depressieve reacties geen soelaas bieden, nog minder zal frustratie, wrok en/of wensdenken hierbij helpen. M’n motivatie kan hiervan afgeleid worden, sociaal/financieel isolement en zich niet be

Oplossingsgerichte denkers denken anders, anderen cultiveren duisternis door duisternis te blijven omschrijven zonder kennis van de alternatieven die ze daarenboven ook nog eens binnen hun traditionele denken kaderen. Hier dagelijks getuige van zijn, het vergt niet alleen engelengeduld maar ook een ijzeren hart.

Iedereen weet wel dat kennis kan vervagen, zo kan ik me met moeite m’n schoolse wiskunde herinneren, de schade mild. Anders wordt het met economen die basisfuncties overboord kieperen en volledig opgaan in wat hieruit voortvloeit, zelfs van geluk mogen spreken dat GGZ-experten hier ook geen kennis van hebben. Steeds meer mensen verzinnen dan ook allerhande neologismen om een tragisch absurde situatie te omschrijven, wat amper in woorden te vatten is.

De hoop die in de doos van Pandora is achtergebleven zou je wel eens naar de keel kunnen grijpen, niet omwille van de hoop zelf maar omwille van het contrast met wat we de alledaagse realiteit noemen. Maar misschien dat er meer interesse bestaat voor Pandora dan voor de hoop die ze wil laten stromen, net zoals licht door duisternis gekaapt kan worden.

Er zijn zo duizenden filmpjes, zeggen ze dan ook iets over wat er vergeten werd?

Bizar bij omdenken is dat je hierna terug kan omdenken om in de normale wereld te stappen, maar andersom lijkt voor velen niet zo eenvoudig, wat dan ook tot vreemde dialogen leidt. Maar finaal is het niet meer dan de knop omdraaien met als risico dat heel de wereld in elkaar zakt, of toch datgene wat zo prominent het vigerende wereldbeeld bepaalt en iedereen altijd over bezig is. De term fluweelzachte paradigmashift komt er dan ook niet zomaar, wat pas duidelijker wordt na toepassing van wat schijnbaar moeilijk te begrijpen valt, zo eenvoudig dat het hart bloedt in hoop op een goede afloop.

Op een christelijk forum lijkt dat precies ook geen licht gegund, wat menig een natuurlijk met verstomming verbaasd, vooral zij die Jezus volgen.

Het lijkt me logisch om te veronderstellen dat zelfrealisatie pas mogelijk wordt wanneer z’n tegengestelde ook bestaat, anders zou het een beetje absurd worden om dat te willen ambiëren middels allerhande workshops, therapievormen, meditatie, religie en diens meer, meen ik. Het praktische nut is me echter veel minder duidelijk maar dat heb ik als ervaringswerker ook wanneer het over ervaringskennis mag gaan. Aparte humor wil dus zeggen dat we in een wereld leven die strijd levert tegen problemen die niet bestaan, en dan doen alsof ze wel bestaan door ze te blijven bedenken, en dat normaal noem

Het gaat om epistemologische obstakels die diep in het vigerende denken verankerd zitten, en de gevolgen daarvan. Ja, principieel hebben we zelfs geen geld nodig om heel deze wereld tot een paradijs te maken, dat weet iedereen. De belangrijke punten zijn dat we onwetend zijn, je weet niet eens over wat het gaat. Ja, Jezus adviseerde om ons verstand te gebruiken, en onszelf te herinneren. En nu staan we te kijken naar een samenleving die niet eens weet wat de gevolgen zijn van een systeem dat berust op beperkte rationaliteit, zelfs niet eens wetend waar dat nu vandaan komt. En toch is

Epistemologische obstakels in onze economie zijn weerbarstige dingen, normaal zou je je daar geen zorgen over moeten maken omdat het geen invloed heeft op ons directe leven en sowieso kunnen we hier niets aan verhelpen. Was me dat even een misvatting van jewelste, het was toen pas dat ik Einstein begon te begrijpen, dat net die kleine dingen heel onze realiteit vervormen zonder dat we het goed doorhebben en mee voeden. En het deert ons niet omdat het in alle onwetendheid de normaal is, tot we het gericht aandacht schenken, heel ander verhaal.

Geld komt uit het niets, onuitputtelijk van de bron. Enkel bij beperkte rationaliteit wordt het schaarstedenken, in schril contrast met het christelijke overvloedsdenken met respect voor God's creatie. Het is van binnenuit dat liefde vloeit, bekrachtigt middels het lichaam in daden. Res non verba.

Kenosis is in de christelijke theologie het 'ontledigen' van Jezus' eigen wil en volledig ontvankelijk worden voor Gods goddelijke wil, stelt wikipedia. Op deze manier zouden we al redelijk goddelijk bezig zijn wanneer we een sociaal duurzame economie zouden installeren, zelfs zonder in God te moeten geloven. Religie, ik denk soms dat het een werkwoord is, net zoals de nieuwe GGZ pleit voor derde orde veranderingen, co-creatie en een paradigmashift. Wat eenvoud vermag. En wat als van boven al lang benden ligt? We hebben al een hele lijst met overkoepelende waarheden, ze lagen in verdok

Grappig, en dat noem je niet egocentrisch? Het is net andersom, het is de geesten verenigen en bekrachtigen wat er al lang geweten is. Het is alsof je zegt dat we de bijbel maar gewoon in de prullenmand moeten droppen, de omgekeerde wereld. Tijd om wakker te worden, dat is alles.

Kenosis is in de christelijke theologie het 'ontledigen' van Jezus' eigen wil en volledig ontvankelijk worden voor Gods goddelijke wil, stelt wikipedia. Op deze manier zouden we al redelijk goddelijk bezig zijn wanneer we een sociaal duurzame economie zouden installeren, zelfs zonder in God te moeten geloven. Religie, ik denk soms dat het een werkwoord is, net zoals de nieuwe GGZ pleit voor derde orde veranderingen, co-creatie en een paradigmashift. Wat eenvoud vermag.

Ja, dat is wat we nu weten en iedereen zelfstandig kan onderzoeken op waarachtigheid, als we die epistemologische obstakels wegnemen dan verandert heel de realiteit, van schaarstedenken naar overvloedsdenken. En het is aan de reacties hierop dat we kunnen zien hoe ernstig de situatie vandaag is, eigenlijk heel eenvoudig dan wel amper begrepen, ondanks duizenden teksten.

Ja, en zoals we nu weten kan technisch gezien heel het systeem imploderen in een relatieve nanoseconde, in het hier en nu. Abel mag komen helpen, geen probleem. Kenosis is in de christelijke theologie het 'ontledigen' van Jezus' eigen wil en volledig ontvankelijk worden voor Gods goddelijke wil.

Ja, volkomen mee eens, van binnenuit is het amper geloofwaardig wat aan de buitenkant gezien wordt, daarom dat Bijbelstudie toch niet altijd zo prettig is. Tenminste, voor wie dit ernstig neemt, niet om er iedereen mee om de oren te slaan, verschillende dingen. Ons doel? Is dat niet eeuwig hetzelfde?

Systeemdenken is soms een ijzingwekkend nuchtere bezigheid, en het wordt pas een probleem wanneer je dieper begint na te denken over wat het menselijk gezien betekent. Kortom, als denken en voelen elkaar vinden in het menselijke hart, dan begrijp je misschien ook beter wat de doos van pandora inhoudelijk wil zeggen, wees voorzichtig.

Die epistemologische obstakels ken je ook, niet zo moeilijk om de rest dan te begrijpen.

Levensbeschouwelijk is het bizar om zien dat we politici veel beter kunnen begrijpen wanneer blijkt dat slechts 1% van de bevolking iets van monetaire systemen kent, en dan vooral wat betreft de diverse epistemologische obstakels die hierin onbewust meespelen. Op deze manier verwordt democratie tot een systeem dat consensus ernstig bemoeilijkt en de achterban verdeeld, in schril contrast tot wanneer we deze obstakels maatschappelijk zouden (h)erkennen om zodoende co-creatief met meer hoop naar de toekomst te kunnen kijken. En wat levensbeschouwelijk op een A4’tje past, een haast onmogelijke op

Ik weet het niet zeker, mijn logica stelt dat je om een huis te bouwen best je fundamenten stabiel grondvest, in het andere geval loop je immers het risico dat het omver waait bij de eerste zucht die alles in twijfel trekt. Het duurt dan echt niet zo lang of je komt uit bij systemen die berusten op beperkte rationaliteit, en mensen die je heel vreemd beginnen aan te kijken, de zachte versie.

Metaforen verliezen snel aan betekenisdiepte wanneer je er telkens het verzamelde studiewerk van de GGZ voor nodig hebt om ze uit te leggen, zelfs al staat het daar allemaal perfect in verklaard in termen die slechts experten kunnen begrijpen. Andersom lijkt even waarachtig, zo is er straks niemand meer die elkaar nog begrijpt, wat betreft die eenvoudige dingen. Daarom, ik dacht het eens te proberen met optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen, maar ook dat, zo blijkt jaren later, te transparant en onbegrijpelijk voor GGZ-experten.

De laatste tijd maak ik me steeds meer zorgen dat iedereen het leven zo gigantisch serieus neemt, veel liever had ik als een klein kind willen spellen maar voel me zo alleen en onbegrepen hierin. Het was op deze manier dat ik al spelenderwijs eraan dacht om ook wat van die zorgen te kunnen wegnemen, wat me nu doet denken dat ik maar beter afscheid neem van het leven, dermate pijnlijk dat het ook amper draaglijk is. Als een kers op een taart, en mensen die zich zorgen maken over de taart maar de kers niet willen proeven, het gaat immers niet om mij, wel van harte.