TTC

Speltheorie is een wiskundige theorie die draait om de interactie tussen 'spelers' die apart van elkaar beslissingen nemen over hetzelfde. Aan hun beslissing is een beloning of straf verbonden, die ook afhangt van de beslissingen van andere spelers. De spelers mogen daarbij niet met elkaar communiceren.

Het voordeel van een eilandmodel is dat we met regelmaat ezelsbruggetjes van plaats kunnen veranderen.

Met je eens, de zwaartekracht verandert niet omdat de prijzen stijgen, dat heeft te maken met verdamping. Ja, en de eekhoorns zijn met de zaadjes gaan lopen, kennen dat verhaal.

Hoe pijnlijk ook, we zijn het in ieder geval wel eens geraakt dat sommige simplificaties een vertekend beeld kunnen geven, alsof we het allemaal met twee vingers in de neus zouden doorlopen kunnen.

In sprookjes wil ik graag geloven, maar niet in het idee dat wanneer we een lijst opmaken met verschillende vormen van angst, die angst dan plots ook oplost.

Het zal allemaal zo'n vaart wel niet lopen, en geduld een mooie deugd.

Het filosofenprobleem in de informatica heeft te maken met synchronisatie, veel minder met het gemis aan sociale alternatieven.

Er is veel meer, wat redelijk afleidbaar is van de stimulus, op zich als tijdloos en onpersoonlijk.

Hebben het onderweg eens voorgesteld, de rest kennen we.

Het zit allemaal in dezelfde stimulus, kan je zelf nagaan.

Binnen die categorie vinden we vier subcategorieën waarin, naar we kunnen vermoeden, de intensiteit in beleving, eerder normaal dan het een verrassing zou zijn, subjectief kan verschillen. Tegelijk kunnen we ons de vraag stellen of er ook geen overlap met andere categorieën waargenomen kan worden, wat in combinatie met verschillende omgevingsfactoren het geheel begrijpelijkerwijs redelijk chaotisch kan doen lijken.

Ja, als we zeggen dat het aan het begin staat, staat het niet halverwege.

Dat is de vraag, wie doet wat met dezelfde stimulus die onveranderlijk veranderlijk is.

Ja, in het abstract stopt de tijd, een aantal fundamenten onveranderlijk veranderlijk.

Het gaat over een topic, het begint bij het begin.

Het staat je vrij om het zelf ook eens te proberen, de stimulus is onveranderlijk.

Heel misschien dat sommige theorieën pas kloppen wanneer het in praktijk onmogelijk blijkt.

Het ging over een vraag, de overtuiging is gegroeid dat het niet mogelijk is.

Ik laat het jongleren met al die stijlfiguren graag aan zij die daartoe een doorgedreven opleiding genoten hebben, not my cup of tea.

Ja, en het past allemaal binnen dezelfde representatie, wat rest koffiedik kijken.

RFT bestaat uit exact drie letters, derhalve ook makkelijk gezegd.

Soms kan het helpen om van richting te veranderen, anders blijven we met ons hoofd tegen die ezelsbruggetjes lopen.

Het absurdisme neemt niet aan dat het universum zinloos is in absolute zin, maar stelt dat er een onoplosbare kloof bestaat tussen de menselijke behoefte aan betekenis en de ogenschijnlijke onverschilligheid of stilte van het universum. Het niet-coöperatieve spel met beperktheid aan informatie kent zo haar eigen karakteristieken, logischerwijs. Dat is, denk ik, ook waarom symbolisme zo'n waarde heeft, met inbegrip van versnippering en misverstand door de gelaagdheid van interpretatie. Ergo, het symbool zelf kan mogelijks verwijzen naar verzoening binnen de context van een overko

Soms lijkt het alsof we eerst alle sterren en planeten onder een vergrootglas dienen te leggen, om pas dan te kunnen zeggen dat het eigenlijk wel simpel is. Dit om niet gezegd te hebben dat het quasi onmogelijk is om het leven volledig te begrijpen, maar ook dat de subtielste nuances quasi letterlijk een wereld van verschil kunnen betekenen.

Het contrast tussen de eenvoud van een naam en de complexiteit van een theorie kan als een ironisch detail worden gezien. Het herinnert ons eraan dat zelfs een korte term een rijkdom aan kennis en interpretatie kan omvatten, net zoals de driehoek waar we eerder over spraken, eenvoudig in vorm, maar oneindig in mogelijkheden.