TTC

Wat vandaag geweten is, is velen nog ongekend, maar kan snel verkeren wanneer daar meer aandacht voor komt.

Vandaag meer dan ooit, het staat te boek als het AB-perspectief, of dat metaforische verhaal van die berg, heel bijzonder. Er zijn mensen die van B naar A kunnen kijken, maar van A naar B lukt niet altijd om goed onderbouwde redenen die, zoals je eerder ergens stelde, maar al te vaak weggeredeneerd worden. In die zin klopt het verhaal van die deur wonderwel, niet enkel als vage metaforen die de verbeeldingskracht aanwakkeren maar ook concreet operationeel, wetenschappelijk en voor iedereen toegankelijk in mensentaal.

Dat zeggen alle christenen, vandaar dat een aantal ook zegt dat de sleutels gewoon in de schuif liggen, nu de deur nog zoeken.

Waarom zou een aantal wachten op Jezus als gisteren, heden en toekomst hetzelfde zijn? Of is het gewoon ieder om beurt om vervolgens te reïncarneren en dat weer te vergeten? Wonderbaarlijk is het, behalve dat menselijke lijden, op die manier lijkt het op een tijdloos plan, niet?

Over God maakt ik me eerlijk gezegd weinig zorgen, die trekt z'n plan wel. Maar z'n kinderen lijken de weg kwijt, ondanks alles EEN blijkt te zijn, verwarrend.

Wat betreft het antwoord op de vraag hoe iemand zoiets kan verzinnen als onwetendheid, blijf ik in het duister tasten.

Ik denk dat waarheid steeds lastiger wordt wanneer het ook menselijker wordt, zo kijkt God ons recht in de ogen.

Als er werkelijk zoiets bestaat als een pad naar echtheid of de oorsprong, stel ik me toch de vraag wat je dan te zien krijgt wanneer je achterom kijkt, of hoort dat er niet bij? Logisch, geen probleem mee.

Redelijk on topic, just wait and see. De leerlingen zeiden tot Jezus: "Zeg ons, hoe zal ons einde zijn?" Jezus sprak: "Hebt gij dan de aanvang ontdekt, dat gij naar het einde zoekt? Waar het begin is, daar zal ook het einde zijn. Zalig degene die zich in het begin plaatst. Hij zal ook het einde kennen, en hij zal de dood niet smaken."

Je schrijft het alsof ze al dood zijn, de mond gesnoerd?

Ik meen dat je hier verwijst naar wat we kunnen nalezen in diverse psychologische werken, in schemavorm passend op een A4'tje. Het wegpraten zelf kan pas nadat we er kennis van genomen hebben, wat sowieso anders is dan een overweldigend aantal citaten en teksten waarin die overzichtelijkheid ontbreekt, en daarom maar al te vaak ook verwarring sticht, onnodig.

Inductieve herkadering laat heel andere dingen opmerken nochtans, is onpersoonlijk van signature maar wel als potentieel tot ieders beschikking. Vrije wil toont zich hier in relatie tot kennis van en aandacht voor verschillende opties, beperkt of verruimd naargelang het aanbod waaruit gekozen kan worden. Ergo, hoop kan opgewekt worden door alternatieve denkpistes te volgen, helderheid scheppend maar ook het contrast tussen wat is en wat zou kunnen zijn in de schijnwerpers plaatsend. Een spreuk minder of meer lost daarom niet de duisternis op, het kan slechts een beschrijving geven, een hint to

Hoe zou het worden wanneer we elke tekst in de Bijbel onder de loep leggen van booleaanse logica? Zou er dan meer consensus gerealiseerd kunnen worden of nu net minder, mooi experiment.

In de synthese wordt alles veel duidelijker, vooral eenvoudiger.

Factum stultus cognosit.

Niet moeilijk dat niemand zoiets begrijpt.

Ja, het is dermate onopvallend dat amper iemand hier rekening mee houdt, maar ze zitten wel dermate diep ingebakken in het maatschappelijke denken dat heel onze leefwereld erdoor bepaald wordt. In weerwil van licht krijgen we hierdoor nog meer verduistering, als een haast onontwarbaar kluwen van perverse effecten en meningsconflicten die alle kanten opgaan. Kleine dingen zijn hier derhalve heel subtiel, en wanneer we deze zouden herstellen kunnen ze grootse gevolgen hebben, in lijn met de verzoeningsleer die ons tot een andere wereld leidt. Andere wereld op zich dan weer voor interpretatie vat

Lijkt wel een scenario voor een spannende film, of bedoel je dit als een werkelijke weergave van de realiteit waarin we vandaag leven?

Betekenisloos zou ik ze precies niet willen noemen, ze verstoren namelijk elk redelijk debat omwille van hun niet-logische signature. In termen van hoger en lager induceren ze vrijwel auto-immuun een neerwaartse zuigkracht waardoor elk licht wordt opgeslokt op een manier die heel wat wrevel opwekt, vaak in onwetendheid omdat er ook geen aandacht voor bestaat. Daarom ook dat we kunnen zeggen dat het om kleine dingen gaat, we hopen dan ook op een fluweelzachte benadering van dit gegeven, ervaring leert echter dat die garantie geenszins geboden kan worden. Kortom, het één ding om het over de verz

Het grote voordeel van metaforen is dat we ze middels introspectie beter kunnen begrijpen en al doende hun diepzinniger betekenis onthullen, het grote nadeel exact hetzelfde.

Op deze manier ervaar je die verbondenheid wellicht op een andere manier, zoals God is alles in Allen?

Zeg dat wel, wie ze kent weet wel beter, mensonterend maar toch zien we het niet, wat tegelijk dan weer hoop biedt. En zo krijgen de vele maar al te vaak als vaag afgeschreven metaforen ook een technisch doordachte verklaring, vergt enige inspanning om dat beter te kunnen begrijpen, niet mals.

Plots kan het verhaal heel anders worden, wanneer de verwondering verschrikking wordt, ondanks alle hoop.

Bezin eer je begint, wat je hierna nog te zien krijgt, amper geloofwaardig.

Dat is gekend, dit is het punt waar die epistemologische obstakels een nefaste rol spelen, er is amper iemand die dat weet of aandacht voor heeft waardoor het debat steevast leidt tot allerhande turbulentie, niet eens bewust van deze onderliggende problematiek. Het metaforische verhaal van die berg, mensen die al lang achter de berg staan worden niet gehoord, noch begrepen, zelfs belachelijk gemaakt.