TTC

Paradoxaal is het idee dat we door onderwijs in grote mate vreemdelingen worden voor elkaar, niet omdat we dat zijn maar omdat het geheel aan expertises zo versnipperd raakt dat we elkaar nog amper begrijpen.

Misschien dat we er goed aan doen om binnen dit kader eerst aandacht te besteden aan logica, dit om te vermijden dat een dialoog al bij voorbaat in de kiem gesmoord wordt door redenaties die het voordeel als het ware omtoveren tot een nadeel.

Een zeilbootje gaat makkelijk overstag, een olietanker zelden of nooit.

Ja, we kunnen er getuige van worden hoe dat precies in z'n werk gaat, daarom ook dat het zo leerzaam is.

Het is inderdaad verbazingwekkend hoe de natuur zulke complexe en ingenieuze systemen heeft ontwikkeld, die ons in staat stellen om te communiceren en de wereld om ons heen te ervaren. Het menselijk lichaam, en in het bijzonder het gehoor, is een prachtig voorbeeld van biologische verfijning en aanpassing

Door overbodige details en complicaties tijdelijk te negeren, kunnen we een helder inzicht krijgen in alternatieve methoden en benaderingen. Dit stelt ons in staat om nieuwe perspectieven te ontwikkelen die wellicht altijd al mogelijk waren, maar die we niet eerder konden zien vanwege de complexiteit en de context waarin we dachten.

Sagan's beschrijving van de aarde als een 'pale blue dot' roept een gevoel van nederigheid op, vergelijkbaar met religieuze en spirituele tradities die het idee van menselijke kleinheid en afhankelijkheid van een grotere kracht benadrukken. In het Christendom kan dit worden vergeleken met de 'zondeval', waar de mens zich bewust wordt van zijn eigen beperkingen en fouten.

Het zijn organisaties waarvan ik niet weet wat ze nu precies doen, doch interessant. Quasi onmogelijk om ons met alles bezig te houden, dat is evident. Door een transdiagnostische benadering te integreren zonder bestaande diagnoses te verwerpen, kan de geestelijke gezondheidszorg meer flexibel en responsief worden, wat leidt tot betere zorg en resultaten voor patiënten.

Het IEEE is een wereldwijde organisatie die technologische innovatie en uitmuntendheid bevordert.

Het filosofenprobleem in de informatica is geen onbekende, het is als een bloemkool. Met je eens, in abstractie is het eenvoudig wanneer we weten hoe.

Meestal wanneer een element ontbreekt, kan je er niets meer van maken. Maar dat stond in het begin al vermeld. Heb je per toeval een bonding overzicht van die onderliggende wetten, wil naargelang auteur nogal eens verschillen. Concreet is hier niet aan de orde, het activeert spontaan de bezemsteel van Hopper en dan is er niets meer van te zien. Carlos Sluzki en Janet Beavin ontwikkelden een typologie voor symmetrische en complementaire communicatie bij een dyade.

Wellicht zal het ook wel iets te maken hebben met vereenzelviging en loslaten, afhankelijk van het niveau dat onderwerp wordt binnen deze of gene dialoog. Net zoals wat we precies met 'botsing' zouden kunnen bedoelen. Zo dacht ik aan de evolutionaire context waarin beleidsmatig een bipolariteit zich laat opmerken. Een dominantie die zich laat opmerken als communisme versus kapitalisme, een derde bestaat niet.

Heel misschien is het wel zo dat wanneer we complexe materie herleiden tot pseudocode, we finaal uitkomen bij gezegden zoals waarheid komt uit een kindermond.

In totaliteit is altijd alles in balans, of we die botsing ook zo zullen ervaren weet ik niet. Ergo, er is een innerlijk weten en de oppervlakkige beleving die ons op deze of gene manier laat ageren, meen ik. Zou dat geen Hegeliaans discours worden, met een rijke schat aan precedenten die we door de regel geschiedenis noemen? Kunnen binnen dit inmiddels haast onontwarbare complex verschillende elementen oplichten om er meer voeling mee te krijgen, zonder dat het daarom perse raketwetenschap hoeft te worden.

Dus al die strijd vertegenwoordigt het spreekwoordelijke duister? Een complex met zoveel variaties dat het nog amper mogelijk is om überhaupt een dialoog in milde overreding te verwachten? Als een kluwen waar we ons uit trachten te bevrijden door in de diepte te duiken? Heel wat, en dan weten we nog steeds niets over fundamentele mechanismen die ten grondslag liggen, wat wellicht introspectie en de bereidheid tot onderzoek vergt.

Zo heel veel maakt dat niet uit, het is uitkijken naar hoe die botsing zich verder gaat ontplooien. Het is maar hoe we het bekijken willen, het is volop valuta- en wapenwedloop omdat er niets anders bestaat.

Heb geen idee of Rutte hetzelfde in die grotschildering ziet, dat is sowieso een subjectief proces en wellicht ook sterk afhankelijk van naar welk beeld gekeken wordt. Het doet echter geen afbreuk aan dieperliggende mechanismen, twee verschillende dingen. Ja, zo simpel is het eigenlijk, en we kunnen geen rekening houden met elementen die we niet kennen.

Ondanks, of net dankzij, dat alles samenhangt zijn er paradoxen op verschillende niveaus, en de gezondheid van de volledige spiraal zou afhankelijk zijn van alle niveaus. Knap lastig, omdat het over zeer kleine dingen kan gaan, die bijgevolg ook sneller aan de aandacht kunnen ontsnappen dan dat ze opgemerkt worden. Voor waar en/of onwaar gelden derhalve ook verschillende benaderingen, binnen een dialectiek van bos en bomen allerminst een sinecure om er überhaupt een dialoog in milde overreding over te kunnen voeren.

Het proces waarbij je pas later in het leven dingen begrijpt die je eerder niet kon bevatten of waar je geen interesse in had, is een intrigerend aspect van persoonlijke ontwikkeling. Het benadrukt dat kennis en wijsheid niet altijd lineair worden verworven, maar vaak afhankelijk zijn van persoonlijke ervaringen, rijping en veranderende perspectieven.

Net zoals bij het kijken naar een grotschildering, waarbij verschillende mensen verschillende details of betekenissen kunnen zien, kan serendipiteit ons verrassen door ons in staat te stellen nieuwe perspectieven te ontdekken of nieuwe kennis op te doen. Het vraagt soms om een open geest, een zekere mate van toeval en soms zelfs een bereidheid om van het gebaande pad af te wijken om deze onverwachte inzichten te ervaren.

Serendipiteit is als naar een grotschildering kijken en er tot je eigen verbazing en verwondering plots iets in zien dat je eerder niet zag.

Met een circulair diagram ben je nog niet zo snel aan de nieuw patatjes, wel krijgen de adagia ‘luctor et emergo’ en ‘festina lente’ steeds meer betekenis

Door de diepte in te gaan en fundamentele beginselen vast te stellen, kunnen we niet alleen het specifieke probleem van dit complex beter begrijpen, maar ook bredere inzichten verkrijgen die toepasbaar zijn in verschillende wetenschappelijke en praktische contexten. Het denkexperiment fungeert als een waardevolle case study die de basis legt voor verder onderzoek en toepassing.

Generaliserend kan jij een paradox oplossen, mensen in je omgeving niet.

Staat vooraan aan het topic, alle opties voorhanden.