TTC

Alsof dat niet in boekjes staat, amper geloofwaardig.

Zoals je het zegt, daarom dat je maar niet wil begrijpen hoe paradoxen een neerwaartse zuigkracht uitoefenen binnen de memetica, en vervolgens niet anders meer weet dan iedereen verrot te schelden onder het toeziend ook van een God die je in jouw beleving daartoe legitimeert.

Met als benchmark de bollenkubus van Hoekveld is redelijk afleidbaar hoe verschillende wereldbeelden kunnen ontstaan. Dit kan op basis van redelijke argumentatie leiden tot een reeks hypothetische kaarten die op zich gebaseerd kunnen zijn op het gebruik van pseudocode, of beeldend zoals in diverse workshops gestimuleerd. Bedachtzaamheid is echter gepast omwille van de spanningsvelden die tussen de verschillende referentiekaders kunnen ontstaan, een proces dat niet alleen pipet en pincet kan verdragen maar ook de vaak ondergewaardeerde rol van zorg- en/of hulpverleners in de schijnwerpers plaat

In de afgelopen jaren is er een opmerkelijke toename van publicaties over ethiek en psychotherapie. Koch en Cratsley noemen dit 'the normative turn'. Het wordt in verband gebracht met het opkomen van theorieën over intersubjectiviteit en mentaliseren, en ook met invloeden vanuit het feminisme, sociale rechtvaardigheids- en mensenrechtenbewegingen.

Hilarisch, heb je niks beters?

Niet moeilijk, die wachten tot je hen de tweedeling van Marcuse komt uitleggen, maar dat lukt niet zo goed merken we.

We geloven het, we zitten op het niveau van de basisschool en je weet van iedereen te stellen dat ze zonder empathie zijn?

Vergeet al die andere niet mee te tellen, in liefde en verbondenheid.

Jongens toch, hoe moeilijk kan het zijn?

Nu dat weer, je hebt het zelf geschreven zei je.

Het onwaarschijnlijke doet zich voor door in het begin niet te zien wat er stond, maar zoals altijd gekaapt wordt door het te betrekken binnen maar al te bekrompen visies over wat het christendom stelt. Wees bedachtzaam, hou moed.

Alsof 90 pagina's in verhouding zou staan met eeuwen discours over hetzelfde?

In de Bijbel staat niet anders, maar wellicht in een ander hoofdstuk. Pro captu lectoris habent sua fata libelli.

Eind 1997 werd de geloofwaardigheid van onder anderen Lacan op de proef gesteld in het boek Intellectueel bedrog. Postmodernisme, wetenschap en antiwetenschap van de fysici Alan Sokal en Jean Bricmont. Daarin analyseren zij de teksten van vooral Franse postmoderne intellectuelen en betogen ze dat achter hun ingewikkeld jargon er vaak nietszeggende en foute ideeën schuilgaan. Ook wordt het misbruik van wetenschappelijke termen aan de kaak gesteld, waarmee deze intellectuelen volgens Sokal en Bricmont een illusie van wetenschappelijkheid proberen te wekken.

Een microscoop is een hulpmiddel om onszelf van binnenuit te bekijken, ook daarin kunnen we verdwalen. En dan spreken we nog niet over de verwondering, over wat eenvoud zou kunnen betekenen, humaan.

Ja, en daar heb je 90 pagina's voor nodig?

Zeg dat wel, horizonversmelting is dan ook geen concept dat zomaar uit de lucht gegrepen wordt, het heeft betekenis.

Grappig, en de vraag ging over niet-monotone en/of paraconsistente logica, pardoes.

Net zoals oer-castratie grappig is, is de universele stimulus in dit topic ongewijzigd gebleven. Bizar misschien?

Heel soms zijn afspraken nuttig, zelfs al was het maar om dat wat simpel is ook zo te houden. Meer iets voor Hopper en z'n naakte apen, denk ik.

Ook bij Freud brengt de oer-verdringing een fixatie teweeg die het ahistorische karakter van het archaïsch materiaal kan verklaren.

Ik lees dat die meter enkele malen veranderd is, niet eruit. Maar misschien lees ik dat verkeerd, kan altijd.

Om een meter een meter te laten zijn? Heel soms, wanneer we de aandacht richten op relevante kennis binnen deze of gene niche, lijkt verbindende communicatie op het lezen van een factuur van een garagist, waar ik geen kaas van gegeten heb. Bijgevolg ben ik analfabeet, begraven onder een stortvloed van woorden en begrippen die heel soms de kracht van een eenvoud en kleine dingen lijken te weerspiegelen, maar ook sneller verdwijnen dan ik ze kan onthouden. Enigszins als pijnlijk ervaren, wat liefde en verbondenheid vermag, hou moed.

In de benadering van Lacan is de zijns-laag het onnoembare reële dat buiten de greep van de betekenaar valt. Door de zogenaamde 'symbolische castratie' bekoopt de mens zijn subjectiviteit met de uitstoting van het reële. De toetreding tot de wereld van taal en cultuur, het invoegen van het biologische organisme in een door taal geordende werkelijkheid gaat ten koste van een reële rest. De loutere beweging van het leven wordt door de inslag van de betekenaar voorgoed doorbroken. Aan die afsnijdende operatie ontspringt het subject als subject van de taal, van het onbewuste en als subject van ver

Wat bedoel je hiermee precies?