TTC

Hadden het precies beter bij Justin Bibber kunnen laten, anders wordt het te simpel.

Door te zeggen 'niets wordt uitgesloten', wordt 'niets' in een positie geplaatst waarin het zowel allesomvattend als paradoxaal beperkt is. De stelling lijkt te spelen met het idee dat 'niets' zelf een vorm van bestaan krijgt, wat logisch gezien tegenstrijdig is.

Die stimulus lijkt er zelfs een beetje op, niets wordt uitgesloten.

Komt het begin na de finale?

Binnenpretjes zijn de onzichtbare parels van het dagelijks leven, kleine, persoonlijke glimlachmomenten die ons net dat beetje extra vreugde geven, zonder dat iemand anders het hoeft te merken. Ze zijn vaak intiem, ongrijpbaar, en toch ongelooflijk waardevol.

Ben er geen expert in, maar ik gok op een anadiplosis die begint te neigen naar een epiploke.

Kunnen ons gelukkig prijzen dat we niet het ene met het andere gaan verwarren, en toch zit het er allemaal in vervat.

Een epizeuxis is een vorm van woordherhaling die onder andere toegepast wordt voor extra nadruk of spanning, of om een ritme in een tekst te brengen.

Alles gaat over miljarden, zelfs begrotingstekorten.

Zoals we gezien hebben kan, denk aan onze driehoek bijvoorbeeld, simplificatie ook het resultaat zijn van herstelonderzoek. Het doet geen afbreuk aan de complexiteit, wat tegelijk een aandachtspunt is om er niet telkens weer in te verzanden. In die zin is kritiek niet altijd onterecht, maar misschien ook een getuigenis dat de eenvoud van de synthese niet altijd op dezelfde manier gewaardeerd wordt.

Toen ik iemand die filteroptie zag gebruiken, zakte ik quasi letterlijk door de grond.

Ja, en het is allemaal redelijk afleidbaar, wat eenvoud vermag.

Ja, alsof we in een fuik gezogen worden, en niets over die paradoxen.

Per traditie moet er in het hier en nu eerst iets ergs gebeuren, anders klopt het verhaal niet meer.

Hebben we al gemerkt, behalve die niet vermeld worden.

Onderhand heb je al een hele berg verzameld krijg ik de indruk, bestaan ze werkelijk?

Er was toen nog geen sprake van een bos, zelfs geen lucht om te ademen.

Kunnen we terug vooraan beginnen, net gemist.

Stijlfiguren hebben een soort maïzena-effect, hoe meer je erin roert, hoe dikker de soep wordt.

Als je nog niet tureluurs bent geworden van al die stijlfiguren die vlotjes door elkaar heen gebruikt worden, heb dan nog even geduld.

Pars pro toto is een stijlfiguur waarbij men een gedeelte van een object noemt wanneer men het hele object bedoelt. Prolepsis, ook vooropstelling of voorafname is een stijlfiguur waarbij het zinsdeel dat de aandacht moet krijgen als eerste wordt genoteerd. Het wetenschappelijk bestuderen van prolepsen wordt proleptologie genoemd.

Ken er eerlijk gezegd allemaal niets van, maar hoe dan ook is 'hoera, hoera, hoera' een palilogie.

De kyklos is een korte vorm van de epanadiplosis, waarbij de afstand tussen de woorden groter is, als bij een couplet, alinea of een heel werk.

Ze heten ook niet allemaal Justin Bibber natuurlijk.

Ze zijn daarom wellicht ook moeten gaan vluchten, misschien zijn er zo wel nog wel een aantal voorbeelden doorheen de geschiedenis waar te nemen.