TTC

Het is nu in ieder geval al veel duidelijker wat er nu precies bedoeld wordt met die epistemologisch obstakels die de vooruitgang van het maatschappelijke denken verhinderen, of dat wat anderen maar al te vaak in een andere sferen bevangen houdt en verbindende communicatie tot een chaotisch bolwerk maakt, als gordiaanse knopen.

Het is als zeggen dat wanneer straks de duisternis wegvalt ook heel de wereld in elkaar stuikt, om dan hopeloos in verwarring te raken omdat we niet weten wat nu precies het goede of het slechte nieuws is, het is apart.

Voer voor non-dualisten is proberen uit te leggen waarom er niemand is die tot zelfrealisatie kan komen, maar dan toch de workshops zo duur maken dat iedereen dat wil proberen, het is apart.

Subtiel is het verschil tussen het zich vereenzelvigen met een tijdloze katalysator of de verpersoonlijking hiervan, wat sowieso al niets betekent zonder te weten waar het dan precies over gaat. Hoe dan ook, het zit in kleine dingen en vaak toch net iets genuanceerder dan het woord eenvoud laat vermoeden, ondanks de eenvoud. En wat heb je nu precies gezegd? Fantastisch, over welke basiskennis heb je het hier precies? Voorbij aan de dualiteit is niet waar we het hier over hebben, het is louter een oefening binnen het profane.

Heb het altijd apart gevonden dat ggz-experten alsmaar afraden om in hokjes te denken, en als je lukraak wat psychologische modellen aandachtig bestudeert, gaat het over niets anders.

Het zijn voor een aantal door levenservaring inmiddels ook diepzinniger metaforen geworden, dat wie vlinder wil worden ook veel motten krijgt, het is apart.

Het fenomeen kaderen is voor een aantal E-werkers inmiddels als de ideale vluchtweg om niet langer naar de inhoud van een binnen deze of gene context gestelde hulpvraag te moeten kijken, zo wordt een gebroken been niet meer dan een bundeling van atomen die de geest in het leven heeft geroepen om gebroken te worden, als uitgebeend betekenisloos en de context niet langer bestaand, net gemist.

Zoals gekend herbergen aforismen vaak iets absurds, er staat echter niets bij over de pijn van het stigma dat kwetsbare mensen ervaren wanneer ze hier in alle integriteit hulpvragen over stellen, alleen het schatergelach geniet onze aandacht in liefde en verbondenheid, wat eenvoud vermag.

Heikele kwesties zijn het, ggz-experten die kwetsbare mensen empoweren om naar bewijzen te zoeken die ze zelf niet lijken te vinden of kennen, en ze vervolgens wandelen te sturen wanneer ze net omwille van het vinden om hulp verzoeken. Op deze manier wordt de druk op de klant alsmaar verhoogt, alsof we de kers in de prullenmand droppen en de taart vernietigen. Tot de volgende dwaas het eens wil proberen, het staat allemaal mooi in netjes uitgebalanceerde portfolio’s beschreven, alsof we mensen van hout zouden zijn, van harte.

Interessant om lezen is ook het zogeheten Nash-evenwicht dat van toepassing is binnen niet-coöperatieve spelvormen, tegengesteld aan wat we zouden kunnen of mogen verwachten bij een fluweelzachte paradigmashift.

Bijzonder is het, de slotsom van een gewetensvol herstelonderzoek mag misschien zijn dat we dan wel op een haast kinderlijk creatieve manier de stellingen van Einstein in een eenvoudig bewijs met wiskundige precisie kunnen omzetten, zonder aandacht en de bereidheid tot overdenking zal het volstrekt betekenisloos blijven, net zoals de hoop die hierin versleuteld zit onbegrepen, als gekelderd.

In de beleving van een aantal zou het dus perfect mogelijk zijn om tijdloze concepten als het ware op te laden en deze te bestendigen als parate kennis in denken en handelen, met als risico om telkens opnieuw in verwarring gebracht te worden door wat vigerend de inflatoire bestaansgolf genoemd kan worden. De hoop die ze koesteren vloeit voort uit het tijdloze omdat het van daaruit alle richtingen uit kan, maar ook hun angst-, zorg- en weerzin om exact dezelfde reden. Jammer genoeg, en dat is dan ook de reden om in alle integriteit naar deskundig onderzoek te blijven vorsen, het blijft betekeni

Een goed voorbeeld van hoe reverse engineering nuttig kan zijn is bijvoorbeeld het reverse debt system, het is niet meer dan toegepaste psychologie in die zin dat iedereen deze technieken kan gebruiken maar misschien niet kent, of geen interesse in heeft. Op deze manier ontdekken we hoe iets technisch perfect mogelijk is maar dat we schijnbaar toch liever aan het oude blijven vastklampen, inclusief de prijs en de perverse effecten hieraan gekoppeld, het is apart.

Apart was de observatie dat net omwille dat het altijd hetzelfde is ook steeds transparanter werd hoe eenvoud nu telkens opnieuw naar de achtergrond kon verdreven worden. Met andere woorden, het was dan wel perfect mogelijk om in alle integriteit een tijdloos concept te presenteren waarmee ze hun creativiteit en hoop tot expressie konden brengen, door de verscheidenheid aan reacties hierop werd hun verbijstering en verschrikking in het innerlijke opgewekt, allerminst prettig. Of dat wat ze benoemden als het element van de omgekeerde effectiviteit en spontaan hulpvragen uit preventieve bezorgdh

Redelijk verwarrend en onbevattelijk zijn debatten waarin men zich de vraag stelt of niets nu een vacuüm is, of een plenum.

Wellicht kwam het door hun premissen dat ze als een pijl uit een boog progressie konden boeken, maar toen ze dat in alle integriteit gewoon wilden doorgeven om in alle vrijheid van keuze ook eens te proberen, kregen ze het deksel op de neus op zo’n manier dat naar hun beleving vlinder worden tot een nachtmerrie maakte, hoopvol averechts.

Voor E-werkers die op metaniveau vertrekken met eenvoudige oplossingen voor complexe problemen, en zich dan de bedenking maken dat volgens Schopenhauer elke waarheid drie fasen doorloopt, weten door ervaringskennis innerlijk misschien dan wel waarom absurde ideeën ons hoop bieden, ze beschouwen in verdriet en hartenpijn het wereldtoneel met hulpvragen die maar al te vaak ongepast blijken, als monddood.

Mindfulness kan helpen, zo kwamen ze na het reverse debt system op het idee om te simuleren hoe ze mondiaal de koopkrachtpariteit via de weg van minste energie zouden kunnen herstellen, maar omdat het debat hierover veel te moeilijk zou gaan worden, hebben ze ook dat in de schuif gelegd. Zelfactualisering is een term uit de humanistische psychologie dat wijst op het verschijnsel dat mensen zich graag verder willen ontwikkelen dan de basisbehoeften die voorkomen in de piramide van Maslow. Er wordt uiting gegeven aan de behoefte je mogelijkheden optimaal te benutten, het beste uit je zelf

Waar de meeste mensen zich misschien afvragen wat in de godsnaam een draak van een psychologisch model met vier kwadranten en acht door een trappenhal verbonden verdiepingen nu te maken heeft met hun rozentuin, of de onmogelijkheid van nog af te betalen schulden, zeggen eenzame zonderlingen zowat alles, met hoop in hun hart.

Zonder de herinnering aan vergeten basiskennis zou de ontwikkeling van een financiële relativiteitstheorie niet mogelijk zijn geweest, met in het kielzog hulpvragen waarvan het belang zonder herstelonderzoek niet correct kan ingeschat worden, innerlijk bevrijdend.

Technisch gesproken kunnen we binnen het overwegend inflatoir economische denken met biflatoire sleutels heel wat, maar dan nog was het zoeken op welke deuren ze pasten, en in voorkomend geval naar welke kant we moesten draaien. En zo ging wat ooit zo vanzelfsprekend ging worden de mist in, het potentieel de kelder in en de hoop begraven.

Wie met onvoorwaardelijke liefde begint te flirten, krijgt er vroeg of laat ethiek bij, geheel gratis.

Apart is de beleving dat E-werkers met absurde ideeën vaak genegeerd worden en op die manier ook flagrant gemist kan worden wat Einstein daar nu precies mee bedoelde, en mits aandacht eenvoudig kan opgelost worden. Al was het maar om zeker te spelen om geen mensen met hoop in het hart over het hoofd te zien, mogelijkerwijs zelfs integere klanten met nuchter doordachte hulpvragen uit preventieve bezorgdheid.

Sinds de dag dat een aantal kennis nam van het Elaboration Likelihood Model in combinatie met de diverse copingstijlen, hadden ze niet meer nodig dan nog een paar kinderlijk speelse ideeën om beter te kunnen begrijpen wat licht en duisternis nu precies wil zeggen, wat hen nuchter doordacht en zonder verwijt dan ook in de zwijgspiraal liet verzanden, hoopvol.

Meer dan leuk om weten is het allemaal niet, dat we op basis van verzamelde kennis gewoon een totaal andere wereld zouden kunnen bouwen maar toch niet mogelijk is omdat we op basis van die kennis ook weten waarom het onmogelijk is, en we bijgevolg dan ook niet moeten verwachten dat mensen zich daar om toch niet ondoordachte redenen ook een beetje zorgen over zouden kunnen maken, dat is abnormaal.