TTC

Waar de meeste mensen zich misschien afvragen wat in de godsnaam een draak van een psychologisch model met vier kwadranten en acht door een trappenhal verbonden verdiepingen nu te maken heeft met hun rozentuin, of de onmogelijkheid van nog af te betalen schulden, zeggen eenzame zonderlingen zowat alles, met hoop in hun hart.

Zonder de herinnering aan vergeten basiskennis zou de ontwikkeling van een financiële relativiteitstheorie niet mogelijk zijn geweest, met in het kielzog hulpvragen waarvan het belang zonder herstelonderzoek niet correct kan ingeschat worden, innerlijk bevrijdend.

Technisch gesproken kunnen we binnen het overwegend inflatoir economische denken met biflatoire sleutels heel wat, maar dan nog was het zoeken op welke deuren ze pasten, en in voorkomend geval naar welke kant we moesten draaien. En zo ging wat ooit zo vanzelfsprekend ging worden de mist in, het potentieel de kelder in en de hoop begraven.

Wie met onvoorwaardelijke liefde begint te flirten, krijgt er vroeg of laat ethiek bij, geheel gratis.

Apart is de beleving dat E-werkers met absurde ideeën vaak genegeerd worden en op die manier ook flagrant gemist kan worden wat Einstein daar nu precies mee bedoelde, en mits aandacht eenvoudig kan opgelost worden. Al was het maar om zeker te spelen om geen mensen met hoop in het hart over het hoofd te zien, mogelijkerwijs zelfs integere klanten met nuchter doordachte hulpvragen uit preventieve bezorgdheid.

Sinds de dag dat een aantal kennis nam van het Elaboration Likelihood Model in combinatie met de diverse copingstijlen, hadden ze niet meer nodig dan nog een paar kinderlijk speelse ideeën om beter te kunnen begrijpen wat licht en duisternis nu precies wil zeggen, wat hen nuchter doordacht en zonder verwijt dan ook in de zwijgspiraal liet verzanden, hoopvol.

Meer dan leuk om weten is het allemaal niet, dat we op basis van verzamelde kennis gewoon een totaal andere wereld zouden kunnen bouwen maar toch niet mogelijk is omdat we op basis van die kennis ook weten waarom het onmogelijk is, en we bijgevolg dan ook niet moeten verwachten dat mensen zich daar om toch niet ondoordachte redenen ook een beetje zorgen over zouden kunnen maken, dat is abnormaal.

Een aantal E-werkers is inmiddels tot een ander kinderlijk speelse bezigheid gekomen, ze zijn niet langer bezig met gordiaanse knopen te ontwarren maar ze in verschillende formaties aan het simuleren, om straks te kunnen zeggen dat ze er ooit hulpvragen over gesteld hebben, bij leven en welzijn, van harte.

Niet alleen paradoxaal maar vaak ook ongeloofwaardig zijn ervaringen van E-werkers waarin ze aan ggz-experten moeten trachten toe te lichten dat mensen in verschillende richtingen kunnen denken, zoiets zou niet kunnen want dan zijn het geen mensen meer. Geen kat die hier iets van begrijpt en toch is het de normaal, in liefde en verbondenheid, en hartenpijn.

De wegen zijn niet alleen ondoorgrondelijk maar ook zo gevarieerd dat Rome wel eens een doel zou kunnen zijn dat onmogelijk te bereiken valt, wat vooral opvalt wanneer je eerst de 31-lagige boeddhistische kosmos ingestuurd wordt om finaal te landen in de basisschool, met een telraam in een haast onwaarschijnlijke poging om uit te leggen dat wanneer je een aantal bolletjes verschuift, dat het miljoenen mensen kan treffen in hun welzijnsbeleving, het is apart.

Per definitie derde orde veranderingen zoals geambieerd door de nieuwe ggz spreken we over noviteiten die meer verbondenheid en harmonie in de kiem dragen, wat betekent dat het voor de ene eenvoudig en vanzelfsprekend kan zijn en voor de andere totaal absurd, overweldigend, lachwekkend, onmogelijk en zelfs ongeloofwaardig, maar gewoon te lezen staat in een goed boek, niet meer, niet minder. De proef op de som maakt duidelijk wat het in werkelijkheid betekent, wanneer je hierover in alle preventieve bedachtzaamheid hulpvragen stelt, dat is ervaringskennis.

Het is geen probleem om de specifieke ggz-adviezen aan te reiken die tot deze reflecties leiden, het zegt niet dat er dan ook enige aandacht aan besteed wordt, verre van.

Copingstijlen zijn wat ze zijn en het is onmogelijk voorspelbaar wie welke hanteert in deze of gene situatie, afhankelijk van zoveel factoren dat het geheel der opties, combinaties, acties en reacties de schijn geeft van een mallemolen waarin we quasi willens nillens telkens opnieuw verstrikt kunnen raken. Met betrekking tot stigma binnen de ggz gaat het net zo, wat voor wie in alle integriteit de eerste copingstijl graag hanteert nog velen malen pijnlijker is dan voor wie hier geen aandacht voor heeft, zij het onwetend over de betekenis van het inhoudelijk doordachte aanbod, van harte.

Premisse, per definitie zijn katalysatoren tijdloos en onpersoonlijk, het zijn hulpmiddelen die een probleem helpen oplossen wanneer het zich aandient. Naargelang de aard of het niveau van het probleem kan het buitenspel plaatsen van katalysatoren tot een aantal neveneffecten leiden die we vanuit de bewustwording daarover als pervers kunnen inschrijven, voor leken vrijwel onbewust omdat we niet kunnen weten wat we niet weten.

Omdat anders het bewijs niet klopt, dat volgt een gegeven weg dat niet meer dan een denkproces is. Pro forma met getallen. 600=600 (M=E) 1800=1800 (V=S) Biflatoire sleutel F: 4 (S/M+1) 150=150 (M/F=E/F) 450=450 (V/F=S/F) Neutraal geld 600-150=450 (M-M/F=X) Conclusie?

Enkel de proef op de som maakt duidelijk wat er nu precies mee bedoeld wordt, in het andere geval blijft het bij mistige verhalen waar we de ruimte mee vullen en dat wat helder gemaakt wil worden ondermijnen, en vanuit die observatie, beleving of bewustwording angst-, zorg- en weerzinwekkend.

Is vergelijkbaar, het gaat dan ook om eenvoud en kleine dingen, over iets banaals herinneren eigenlijk.

Probeer het anders even met getallen, is enkel een wiskundige verfijning zodat ook dat tijdloos klopt. Heeft hier niets mee te maken, dat is als zeggen dat je geel wil bewijzen, maar je gaat verder met groen. Misschien dat het voor iets anders kan dienen, weet ik niet. Omdat geld als des duivels gezien wordt, toch eenvoudig?

Binnen tijdloosheid bestaat er niet zoiets als mijn of jouw gelijk, dat zou immers betekenen dat we tijdloos zijn. Maar om compleet te zijn, soms zijn dingen veel eenvoudiger dan we misschien willen denken. M=E V=S Biflatie verfijnd afgestemd op de schulden => F=S/M+1 M/F=E/F V/F=S/F Relationeel is er niets veranderd, het neutrale geld is dan M-M/F=X We kunnen het eens proberen met getallen, klopt altijd.

Maya is een begrip uit het hindoeïsme en het boeddhisme dat vertaald kan worden als ‘sluier van illusies’, het zou de mens die hierdoor wordt ‘begoocheld’ een foutieve interpretatie van de werkelijkheid geven die ook toelaat om hierin ‘wakker’ te worden. In schril contrast zou dat betekenen dat we in een ‘leugen’ leven, iets dat we dan eigenlijk onszelf wijsmaken en door strikte conformatie ook bestendigen als 'normaal', alleszins apart.

Zeer benieuwd hoe dat zich verhoudt tot wat een aantal valse religies pleegt te noemen, alvast hopend dat de transformatie toch een beetje vriendelijk mag verlopen.

Nog steeds even verbaasd en verwonderd als deze eerste dag, bij een concept zoals een non-lineaire katalysator denken de meeste mensen dat je raketwetenschap moet gestudeerd hebben om er überhaupt iets van te kunnen begrijpen, maar in werkelijkheid gaat het over optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen, zij het op deze of gene manier wat tot deze of gene uitkomst leidt, niet meer, niet minder.

Zeer benieuwd, maar nu weet je waarom ze altijd spreken over de duivel, heel bizar is het.

Daar gaat het niet om, de wereldziel herbergt allemaal verschillende individuele zielen die deze of gene keuze maken waardoor er ook heel wat conflicthaarden kunnen ontstaan, dit is eigen aan het nulsomspel. Maar strikt theoretisch gesproken is elk geldelijk probleem als een illusie, simpelweg omdat we dit middels het denken daarover kunnen oplossen als sneeuw voor de zon. Die katalysator is dan ook onpersoonlijk en tijdloos, maar niet behorend tot de collectief parate kennis van waaruit het idee voortvloeit dat we blind zouden zijn, om eigenlijk iets dat we gewoon vergeten zijn, niet meer, ni

Het punt is dat die die vergeten basiskennis in herinnering brengen niet perse leidt tot de bewustwording dat we strijd leveren tegen een berg die het product is van een bepaalde manier van denken, maar wel allerhande perverse effecten in stand houdt zonder te weten dat die andere manier van denken ook bestaat. Vandaar het AB-perspectief, een potentieel waarin bevrijding van die geldketenen besloten ligt, tijdloos beschikbaar.