TTC

Je bedoelt wellicht dat er amper kennis bestaat over dat wat zou kunnen afgeleerd worden, maar zonder die kennis ook niet mogelijk is?

Creatief visualiseren is geen 'vage' of ingewikkelde methode, iedereen die zich erin verdiept en er iedere dag een kwartiertje aan besteedt, zeker in het begin, kan het leren.

Bizarre dynamiek is het, die stuwkrachten kunnen ook overprikkeling in de hand werken waardoor het ene kan verward worden met het andere, beetje als een chaotisch kluwen waarbinnen misverstanden de normaal gaan vormen. Hoe is het eigenlijk zo ver kunnen komen, altijd hetzelfde?

Hoeft niet zozeer psychiatrie te noemen overigens, er zijn wel meer mensen die het vaak over die stuwkrachten hebben.

Zeg dat wel, we kunnen binnen het AQAL-model echter wel gaan filteren zodat het makkelijker wordt om te begrijpen hoe een aantal onderliggende abstracties correleren met het onderwerp van dit topic, maar ook hopeloos in verdwalen kunnen.

Kunnen ons ook de vraag stellen of het ooit wel ergens stopt met al die lijstjes.

Binnen de positieve desintegratie theorie van psychiater Dabrowski wordt gewag gemaakt van verschillende stuwkrachten, iets lastiger te achterhalen is in welke richting en tot welk doel.

Paradoxaal genoeg is het redelijk eenvoudig om dat wat tussen onze twee oren zit, over het hoofd te zien.

Overigens is het is onduidelijk hoe Ockham het precies bedoeld heeft, maar deze kwestie is slechts een bijkomstigheid. Maar weinig filosofen maken zich druk om de juiste historische interpretatie. Het gaat er om dat we hier een universeel instrument hebben, dat toepasbaar is in alle situaties waarin we op zoek zijn naar verklaringen. Eigenlijk is het scheermes een waarschuwing tegen theorieën die te vergezocht zijn.

Met als benchmark bijvoorbeeld het AQAL-model is het aantal niches overvloedig, om niet te zeggen quasi onbevattelijk en overweldigend.

Voor de wet van de spaarzaamheid is het toepassingsgebied variabel en vrij in te vullen, in het verlengde het filosofenprobleem in de informatica oplichtend. 🙃

In abstracte weergaven veranderen de gehanteerde symbolen niet omdat de corresponderende getallen veranderen, in die zin kunnen abstracte verkeers- en/of integrale vergelijkingen dan ook als tijdloos gepercipieerd worden.

Ervaring leert dat bij mindfulness en chunken een minimum aan systeemkennis beslist handig kan zijn, soms leidend tot prangende hulpvragen die zonder basiskennis als vaag en mistig gepercipieerd kunnen worden.

Voor Teilhard de Chardin wordt de noösfeer voorafgegaan door de uitwerking van een planetair informatie-netwerk, dat dan ook het laatste materialistisch-technologisch doorgangsritueel vormt vóór het bereiken van een 'Omega-punt'. Dit Omega punt, ook wel geassocieerd met het mystieke lichaam van Christus, is de ingang van de mensheid en de planeet in de noösfeer, de Ene Geest van de Aarde.

Zeg dat wel, en achterom kijken niet altijd een prettige zaak, de berg is weg, maar toch ook weer niet.

Aan die overvloed aan procesbeschrijvingen komen we precies nog niet zo snel vanaf, zodat geduld koesteren wel eens een kwellende bezigheid zou kunnen gaan worden.

Louis Cauffman behandelt in zijn boek veel vormen van de wondervraag en andere vormen van oplossingsgericht werken. Hierbij wordt veelvuldig teruggegrepen op de bijzondere methodieken van Milton Erickson. Aanrader dus, laten we nu naar meer manieren kijken om de wondervraag toe te passen.

Ervaringskennis is als zeggen dat we zonder de praktijk de theorie niet kunnen schrijven, zodat de theorie bestreden kan worden.

Sociaal vreemd ben je pas wanneer je denkt dat bronkennis werkelijk bestaat.

Het ontrafelen van dat wat per abuis aan de bron verstrengeld is geraakt, duurt meestal net iets langer dan een gezellig babbeltje van een uurtje.

Voor wie zoekt wordt gradueel voortschrijdend steeds meer inzichtelijk gemaakt.

Klopt wat Wilber stelt, we kunnen innerlijk groeien waardoor er een contrast kan ontstaan tussen wat innerlijk speelt en de wereld buiten ons. Dit kan, vandaar ook iets om voorzichtig mee om te springen, tot een aantal neveneffecten leiden waarvan de expressie niet altijd even vreedzaam is, religieus fanatisme bijvoorbeeld. Maar dat zijn verhalen die in schril contrast staan met de hoop op een vreedzamer samenleving, voorbij aan al deze toxische perikelen die binnen het ‘dominante’ wereldbeeld ‘auto-conform’ gangbaar zijn.

Het ontrafelen van een probleem zegt niet dat het ook opgelost is, het wijzigt onze perceptie. 🙄

Sinds we er meer aandacht voor hebben gehad, is procesfilosofie nog niet veranderd.

Technisch noemt het retroactieve inhibitie, of proactief kan ook.