TTC

We kunnen het nooit met zekerheid zeggen, simpel maakt echter wel helder wat des te makkelijker in de ruis kan verdwijnen.

Ervaring leert dat je met containerbegrippen best voorzichtig kan zijn, of je geraakt er nooit meer uit.

Er bestaan nochtans mooie economische systemen, gebaseerd op andere waarden, normen en ethiek. Het sluit aan bij het idee van een fluweelzachte paradigmashift waarin een aantal operatoren dat proces kunnen versnellen. Althans, in simulaties is veel mogelijk, zonder rekening te houden met een reeks platitudes en anomalieën waarover schijnbaar minder bekendheid bestaat. En dat kan ook haast niet, een context van waaruit nu net een aantal metaforen en aforismen geopperd kunnen worden, verifieerbaar.

Misschien dat er in een meervoudig complex verhaal nog wel meer kloven op te merken vallen, waarvan we niet kunnen zeggen dat ze niets met het innerlijke zouden te maken kunnen hebben. Maar dat is cognitieve inhoud, in die zin onbespreekbaar.

Een aantal metaforen lijken een kloof te suggereren die zonder aandacht maar moeizaam kan gedicht worden, soms leidend tot tragisch absurde dialogen waarin we trachten, hoe pijnlijk ook, de humor te bewaren.

En waarover wil je het nu precies hebben? Over dat wat gezien wordt, of dat wat niet gezien wordt?

De waarnemer kan ook niets zien, want ook dat suggereert tijd, ruimte en verschijnselen.

Geduld is een mooie deugd, die katalysator verandert immers niet door hem buitenspel te plaatsen. Genuanceerder is dat zelfs een onware stelling, omdat we hem in deze of gene zin dagelijks gebruiken, goedschiks, kwaadschiks.

Als ervaringswerkers hemel en aarde moeten verzetten om toe te lichten dat bronkennis binnen deze of gene discipline voor iedereen hetzelfde is, heb je aan verbindende communicatie net zoveel dan dat je aan een vis een drone tracht te verkopen. Geen idee eigenlijk, ze zeggen dat het mogelijk is om subtiele nuances over het hoofd te zien waardoor andere dingen misschien minder helder worden.

Een non-lineaire katalysator is dan ook onveranderlijk veranderlijk inzetbaar, tijdloos overgeleverd aan de menselijke vrije wil. Psychologie is inderdaad oppervlakkig, daarom dat we er alles van begrijpen.

Het Elaboration Likelihood Model is dan ook neutraal, de informatie die hieraan toegevoegd wordt kan over vanalles gaan. Nog even en het gaat over de doos van Pandora, je kent dat verhaaltje wel. Ze zeggen dat, als de lucht valt zijn de mussen dood, maar dat is cognitieve inhoud.

Maakt niet uit Hopper, gelukkig dat op z'n minst een non-lineaire katalysator altijd hetzelfde is, over de rest kan je redetwisten.

Hoe kan dat nu, we hebben het over non-lineaire katalysatoren die nu net ter beschikking staan van de ziel, mens, zelf, ik, ego, of hoe ook benoemd. Overboord dan maar, misschien dat we het dan beter over de receptieve ziel kunnen hebben, zonder informatie.

Hebben eerder al eens verwezen naar het Elaboration Likelihood Model, handelt principieel over hetzelfde. Socrates heeft de gifbeker gekregen, niet? Weet je nog waarom?

Je kan honderd keer herhalen wat Socrates al zei, het wil daarom niet zeggen dat het leuk is om de gifbeker te drinken. Tegen wie heb je het hier nu, tegen de schrijver van dat tussenvoegsel?

Met hun puntige kaalkopjes zijn ze niet veel verder geraakt dan een overvloed aan studies met voor leken onbegrijpelijke termen, derhalve niet het simpele waar ze volhardend naar op zoek waren. Waarmee je wil zeggen onderzoek startend met een premisse die tot een conclusie leidt die voorafgaat aan het in tijd en ruimte gemanifesteerde ego dat zich deze diepgaander vragen kan stellen, mogelijkerwijs leidend tot andere inzichten met betrekking tot het alledaagse van waaruit mag blijken dat het soms nuttig is om er aandacht aan te besteden, geenszins verplichtend.

Het naar subjectieve beleving hoopvolle resultaat van een onderzoek dat ooit startte met een premisse, hiervan kan de premisse veelvuldig herhaald worden zonder het resultaat kenbaar te stellen.

Wees vooral voorzichtig wanneer je steeds dezelfde getallen bij elkaar optelt, na enige tijd begin je misschien te geloven dat de uitkomst niet meer verandert. Om het voor de lezer aangenamer lezen te maken, stel ik voor om alles uit z'n context te rukken.

Niets is vooral praktisch om er wat nuttigs mee te doen, zoals alles wegredeneren zonder te weten waar het over gaat. Misschien eerst even laten bezinken alvorens er een mens aan te pas komt die alles als onjuist weet te verklaren. Klopt, Harry Potter heeft natuurwetten bedacht om ons te vermaken, net zoals de dyade getallen baart uit het niets.

Het feit dat hier en nu iets bestaat is een argument om de mogelijkheid van een absoluut niets uit te sluiten. Zelfs indien men een toestand veronderstelt van de meest absolute fysische leegheid, waarin geen tijd, geen energie en geen ruimte bestaan, dus minder nog dan de singulariteit die aan de oorsprong van de oerknal lag, dan nog zou men het bestaan van zuiver abstracte wetten en wiskundige principes moeten aanvaarden, zonder volgens dewelke nooit iets zou zijn kunnen ontstaan. In die optiek is bijvoorbeeld de wiskunde in haar abstractie onafhankelijk van het bestaan van wat dan ook.

Het is precies of dat werd net geschreven, net zoals er met verklaringen al veel bruggen gebouwd zijn geweest. Bekeken vanuit het dal staat er alleen maar een berg, en meer ook niet. Impliciet betekent niet uitdrukkelijk gezegd of erbij geschreven, maar wel in het gezegde of geschrevene opgesloten liggend.

Het is weer wat, nog niet zo lang geleden serieus op de dool geraakt door een blokje tekst van amper 10 regels met 24 hyperlinks, en de tweede hyperlink heb ik eerlijk gezegd nog niet geprobeerd.

Eigenlijk snappen we niet zo goed dat zoiets tijdloos kan meegaan en toch zo onbekend is, wat een mysterie doet vermoeden maar misschien ook maar gewoon de vanzelfsprekendheid zelve is. Het ego is het fenomeen dat er gebruik van maakt, simpelweg omdat het soms handig is om dat te doen, en bizar ook altijd doet, hetzij bewust, hetzij onbewust. We hebben het nu even niet over marsmannetjes, zelfs wanneer die er eveneens van gebruik zouden kunnen maken binnen gegeven contexten, pardoes.

Non-lineaire katalysatoren zijn onpersoonlijk van aard, zo heel receptief zijn allerhande getuigen precies dan toch niet.

Naarmate we vorderen bestrijkt het containerbegrip ervaringskennis een steeds groter wordend domein waarin elke generalisatie ongepast lijkt, zelfs mensen verwerpt alsof ze van hout zouden zijn, zonder gevoelens, zonder empathie, zonder hart, zonder ervaringskennis.