TTC

Wetenschappelijk is het relatief eenvoudig te onderschrijven waarom hoop als een tweesnijdend zwaard gezien kan worden, hoef je niet eens een wetenschapper voor te zijn.

Een van de pijnlijke dingen van onze tijd is dat zelfverzekerde mensen dom zijn, terwijl mensen met verbeeldingskracht en inzicht juist zoveel twijfel en besluiteloosheid kennen. (Bertrand Russel) Heb het al gevonden, domme vraag. JE BENT betrokken bij de belangrijkste strijdvraag waarmee de mensheid ooit geconfronteerd is. Aan welke kant je staat, zal bepalend zijn voor je eeuwige toekomst. Deze strijdvraag werd opgeworpen toen er in Eden opstand uitbrak. Satan vroeg aan Eva: „Is het werkelijk zo dat God heeft gezegd dat gij niet van elke boom van de tuin moogt eten?” Ze antwoordd

Wat bedoel je hier precies met die strijdvraag? Zolang het maar geen kikker is. 😉

Integrale modellen bieden als voordeel dat je steeds beter leert te begrijpen dat verdwalen in een labyrint makkelijker is dan de weg terugvinden.

Glimpen van hoop hebben ze gevonden in de combinatie van het E-pad en het N-pad, het feest van korte duur.

Ja, waarom ook niet, kunnen we andere beschavingen leren kennen.

Kunnen we alweer verder.

De twee-naturenleer maakt dialoog niet altijd even makkelijk, net zoals de doden opwekken op verschillende manieren geïnterpreteerd kan worden. Maar geen probleem, vandaar dat ik opperde 'zonder context'.

Je zegt dat God gestorven is, is er dan ook iemand die God terug tot leven gaat brengen? Een Jubeljaar is het enige praktische binnen deze context. Maar als we dat al 40x50 keer (schatting) vergeten zijn in praktijk te brengen, weten we misschien niet meer hoe dat precies werkt. Wat je hier dus onzinnig noemt, gaat over miljarden mensen.

Wanneer je deze zin leest zonder context, komt ze wel bizar over.

Voor die schulden bestaan Jubeljaren, kan je daar iemand het bloed mee onder z'n nagels vandaan halen? Weet niet of je met deze problematiek vertrouwd bent, hoe speelt God hierin een rol?

Gaan we dan ook de ruimte verkennen?

Abstracte kruisvergelijkingen geven een toestand weer van een gebied waarop ze betrekking hebben, met mogelijkerwijs variabelen die doorheen de tijd elke seconde veranderen.

Als we het gewoon een Modern Debt Jubilee noemen dan kunnen we uitrekenen hoeveel keer we hetzelfde verhaal nog eens kunnen vertellen zonder dat er van een praktische toepassing sprake is. Afrondingen en/of nu net exacte jaartallen zullen dan bijzaak worden, begrijp je? Ja, het idee is tijdloos, niemand spreekt dat tegen.

Hoe zie je dat in moderne termen vertaald? Over welke tijdspanne zou dit kunnen verlopen?

Over wat er nu precies met die innerlijke transformatie bedoeld zou kunnen worden, is me nog steeds een volkomen raadsel.

Domme vraag, zou wat je nu zegt in de middeleeuwen anders zijn? Veronderstellend dat je in die tijd zou leven.

En de omgeving begrijpt je nog steeds niet, zie het als een zielsverrijking. Enfin, hoef ik je niet toe te lichten, ervaringskennis op overschot.

Dat geloof ik, over hoe lang geleden spreken we?

Bijzondere ervaringen, niet altijd prettig.

Levendig wellicht, Wouter Kusters (Geldermalsen, 23 november 1966) is een Nederlands filosoof, taalkundige en publicist. Hij werd vooral bekend door de boeken waarin hij zijn eigen ervaringen met psychoses, verblijf in de psychiatrische inrichting en in de isoleercel op een filosofische manier beschrijft.

Zo komen we terug tot de theodiceeën, als een hermetisch geheel.

Als het even mag hopen we nog steeds op een fluweelzachte paradigmashift.

Dan is het goed, had er eens een boek over gelezen.

Heb ook geen idee waarom je medicijnen neemt, maakt dat je niet ongevoelig voor subtiele details?