TTC

Gelukkig dat we die non-lineaire katalysatoren nog hebben, omwille van hun aard onmogelijk om weg te denken.

Zoals we nu gezien hebben past op de wereldfabriek een abstract dat we als tijdloos kunnen percipiëren, het zegt niets over de aspiraties en stromingen die zich als een caleidoscoop aan ons geestesoog voordoen. Dit alles vinden we terug in het verzamelde studiewerk der mensheid, veel vaker onder de noemer ongekend is onbemind. Laat ons bidden, en hopen op een fluweelzachte transitie zodat we ons kunnen herenigen met de kosmische familie waartoe we behoren, als een eenheid in verscheidenheid.

Een poging wagen om het correlaat en/of balans te vinden tussen enerzijds het maar al te vaak onheilspellende karakter van Kondratieff-cycli, en anderzijds de pracht van een ontzagwekkend universum waarin we als nietige ikjes naar meer verbinding en harmonie zoeken, is wellicht minder alledaags

Ik laat het maar al te graag aan experten om te bepalen waar die 32 drukpunten nu precies liggen, zolang ik maar proefkonijn mag spelen is alles goed. ❤️

Sorry, zullen het niet meer doen, maar te laat.

Ik zoek een omgeving waar ik niet telkens herinnerd wordt aan wat ik heb losgelaten.

In totaliteit is alles in balans, zo zit er in moraal in zekere zin ook een wetmatigheid. Op 13,7 miljard jaar valt het nog mee, aan ezelsbruggetjes geen schaarste.

Geef het anders misschien even door aan ggz-experten, die hebben een heel leger en duizenden studies die daarover direct- en/of indirect handelen. Kortom, het moet voor hen een koud kunstje zijn om die bronkennis op z’n merites te beoordelen en correct te kaderen.

Alsof het allemaal een koud kunstje zou zijn om ons aan te sluiten op de noösfeer en vervolgens een paar hulpvraagjes te stellen over een aantal minder logisch lijkende redeneringen die abusievelijk in het systeem geslopen zijn. Althans, dat is de perceptie, in liefde en verbondenheid, sterkte.

Leuk, het is dus geest dat naar z'n bron zoekt, de zoeker is het gezochte.

Empathie is een beetje als je de vraag stellen hoe miljoenen mensen zich zouden kunnen voelen bij deze of gene gebeurtenis, dan wel zonder enig oordeel verblijven alsof er niets aan de hand is. Hoef je niet door de ravijn, wat eenvoud vermag.

Is er iets mis met die brug die over die ravijn ligt misschien?

Op de subtielere niveaus wordt het werken met fluwelen handschoentjes en een pincet, om iets later te eindigen met een berg hartverwarmende prentjes waarover we ons de vraag kunnen stellen waartoe ze nu eigenlijk dienen.

Misschien dat een aantal onze kwetsbaarheden een beetje onderschat, maar dat is subjectief.

Misschien dat we pas na introspectief onderzoek een aantal metaforen nog amper durven gebruiken, en hierover in alle bedachtzaamheid hulpvragen stellen als een nachtmerrie.

Kunnen het slechts herhalen, veel zal het echter niet baten.

Er is hier op aarde wellicht geen hoop meer?

Een Circulair Diagram helpt aanzienlijk om de cirkel te doorbreken, het biedt echter geen garantie op succes.

Kundalini is een woord uit het Sanskriet dat letterlijk 'de opgerolde' betekent. Het verwijst naar een opgerolde, spiraalvormige kracht die te vinden is in de basis van de wervelkolom in het heiligbeen; niet in het fysieke lichaam zelf, maar in de energetische dubbelganger ervan, ook wel het energielichaam genaamd. Dat is wellicht ook de reden waarom er non-lineaire katalysatoren bestaan, zij werken verzoenend en/of herstellend wanneer de balans uit evenwicht is geraakt. Is terug te vinden in veel metaforen en aforismen, in die zin als een hoopvolle stimulus beschikbaar binnen het spree

Wie met een bulldozer naar emergente verschijnselen zoekt, loopt niet onbegrijpelijk het risico er enkele te missen.

Hierover een boek willen schrijven zou als een vorm van disrespect kunnen onthaald worden, bevreemdend eigenlijk.

Dergelijke hypergevoeligheden passen misschien beter in een laboratorium, niet in een wereld waar echte mensen leven.

Kunnen er eigenlijk niks concreets over zeggen, misschien zitten ze wel te schaterlachen.

Door de De Bono wordt het benoemd als een ‘sleutelproces’ dat zich zou afspelen tussen de verschillend te onderscheiden perceptievelden, in het bijzonder opmerkend dat deze sleutels doorheen de tijd principieel niet veranderen. Dit zou echter niet betekenen dat deze sleutels ook allemaal op dezelfde manier geïnterpreteerd worden, zodat ze een heel andere uitwerking kunnen hebben dan de zuiverheid van intenties waarmee ze gedeeld worden.