TTC

Sommigen menen dat een aantal kloven pas gezien kunnen tengevolge een zich van nature ontvouwend proces van toenemende complexiteit, met als risico dat we hierin ook hopeloos verstrikt kunnen raken.

Mystieke ervaringen zijn als unieke momenten die opening willen geven aan een bijzonder proces in jou. Dit noem je een mystagogisch proces, de vrije ruimte in jezelf betreden, jezelf ontmoeten en openbaren. In mijn ogen een proces wat altijd doorgaat. Mystagogie staat voor een soort (levenslange) inwijding in het mysterie van jouw eigenheid, jouw ziel, jouw wijsheid. Het wordt ook wel verwoord als het binnengeleid worden in de persoonlijke ervaring van het mysterie van je ziel en het mysterie van het goddelijke. De basis is dat jij jezelf leert kennen op je eigen wijze weg. Jij wijdt jezelf al

Volgens de theoretici van de cybernetica van de tweede orde beïnvloedt de waarnemer steeds de waarneming zodat de verworven kennis per definitie een subjectieve inslag heeft.

In ons brein zit een filter die bepaalt welke binnenkomende informatie gearchiveerd zal worden. Die filter kan voor verrassende connecties tussen nieuwe en geklasseerde kennis zorgen, maar kan er ook verantwoordelijk voor zijn dat je op tilt slaat omdat je teveel informatie te verwerken krijgt. Dat begrijpen we inmiddels wel, geen probleem.

We zouden het bijna in een aantal premissen kunnen presenteren, zo eenvoudig is het.

Dit is gezien de verzamelde kennis waarover we vrij kunnen beschikken, redelijk vaag en mistig. Ja, zeg dat wel, laat ons maar hopen dat zoiets nooit lukt.

Beetje als water tot stilstand brengen en de modder laten zakken misschien?

Welke inhoud zit er volgens jou nog in de weg? Wat je eigenlijk wil zeggen is dat er prachtig studiewerk bestaat, net zoals mensen die weten waar ze mee bezig zijn.

En simulanten houden zich bezig met simulatiemodellen wellicht, beklijvend het scenario.

Je lijkt te veronderstellen dat we doorheen een proces van catharsis dienen te gaan, zoiets? Waarmee gezegd wil worden dat psychologen niets anders doen, spiegelen en de perceptie reinigen.

Bizar is de veronderstelling dat wanneer we met een leeg blad zouden beginnen, achteraf niet meer weten hoe we nu tot deze of gene conclusie en/of mening gekomen zijn.

Elaboratieprocessen kunnen lang aanslepen en tot circulaire diagrammen leiden die zichzelf onderhouden, als eigen aan verschillende groeisnelheden en bewandelde paden die toch steeds soortgelijke inzichten ontbloten. Het zegt echter nog niets over een reeks tegenstrijdigheden die gekoppeld kunnen worden aan systeemconfiguraties die binnen het duale speelveld de maatschappelijke spanningen onaangenaam kunnen opdrijven. Finaal een chaotische brij allerhande, zich aan het geestesoog voordoend als een caleidoscoop van stromingen en stuwkrachten, in verschrikking en verbijstering, in hoop en overvl

Wat is het verschil met gewone mensentaal?

Waar kom je dan uit? In het midden? Levensbeschouwelijk is het onmogelijk om allemaal tegelijk met dezelfde problemen geconfronteerd te worden, wat bizar genoeg wel betekent dat een aantal oplossingen in een ver verleden kunnen teruggevonden worden. Dat van hieruit ideeën ontspringen zoals ‘terug naar de toekomst’ is daarom minder sociaal vreemd dan we aanvankelijk misschien zouden kunnen denken. We kunnen steeds meer neologismen bedenken voor datgene dat we onder de aandacht willen brengen, zodat we straks eindigen met een berg synoniemen die ons doen vermoeden dat het telkens

Is de smalle weg hetzelfde als de middenweg? Of is het antwoord daarop afhankelijk van het toepassingsgebied?

Binnen het basistraject mindfulness krijgen we alvast een glimp van wat er nu precies met horizonversmelting zou kunnen bedoeld worden, in de vorm van creatieve visualisaties die vanuit een diepere laag, zoniet op een gepaste manier aangewakkerd, naar buiten toe geventileerd kunnen worden.

Aantoonbaar wil niet zeggen dat er ook aandacht bestaat voor dat wat aangetoond kan worden, noch over de respons daarop.

Het filosofisch scepticisme is de filosofische stroming die stelt dat de menselijke geest van nature onbekwaam is om iets met zekerheid te weten.

Regressieargumenten kunnen gebruikt worden om aan te tonen dat oplossingen falen omdat ze in een regressie raken, namelijk van problemen die eerst opgelost moeten worden voordat het initiële probleem opgelost kan worden.

Dat is hetzelfde, gelukkig maar. De sinoloog Jan De Meyer schrijft over de verschillende betekenissen van 'wu wei' dat we vooral moeten vermijden om het te reduceren tot een vorm van passiviteit of gelatenheid.

Humor is belangrijk, je had het eerder over naakte apen.

Een regressie duikt op als je iets wil verklaren, waarin de gegeven verklaring zelf ook weer een verklaring lijkt te vereisen. In sommige gevallen leidt dit tot een oneindige keten van verklaringen waarin het troebel wordt of het geheel nu wel of niet verklaard is, omdat er geen duidelijk startpunt is, geen zekere grond waar de hele keten van kan vertrekken.

De legende. RST-complex = Rajas-Sattva-Tamas SPV = Special Purpose Vehicle Ieder zijn/haar ding.

Binnen het RST-complex laat een SPV zich als tijdloos opmerken, mogelijk gemaakt door er aandacht aan te besteden.

Echt jezelf mogen zijn. Het is niet makkelijk in het begin, maar als je er eenmaal mee begint, blijkt het je zo veel moois te brengen. We leren vaak, door schade en schande, dat we ons moeten beschermen tegen de ‘grote boze buitenwereld’. Maar als we leren om diep in ons eigen hart te kijken en daar de liefde te voelen die daar stroomt, vooral ook voor onszelf, dan blijkt de wereld mee te veranderen met wat jij van binnen ziet.