TTC

Zijn het met alles eens, een kruisvergelijking gaat dus tijdloos mee binnen de gegeven context.

Tiens, de Bergrede is toch simpel? Het ging om een kruivergelijking, niet wat je schreef. Slappe koek van je, werkelijk onfatsoenlijk, mee eens?

Is toch al duizend keer beschreven geweest? Ja, is het überhaupt mogelijk om ook maar iets zonder niets te verklaren?

Paradoxaal is het fenomeen dat heel wat twijfel kan ontstaan wanneer blijkt dat een gegeven probleem oplosbaar is, maar dat die twijfel zich maar moeizaam laat begrijpen in afwezigheid van kennis over dat potentieel.

Misschien komen die later nog op je pad, non-lineair verwijst immers naar tijdloos. Dat je die non-lineaire katalysatoren niet kan vinden blijft vreemd, de rest lukt wonderwel goed. Hoe leg je zoiets uit?

Door het spinnenweb eerst zelf in te vullen, kun je doorgronden wat de kern is van het gedachtegoed. Sla je die stap over, dan mis je al snel de essentie. Het blijft dan iets buiten jezelf, zonder de impact te doorgronden. Patiënten en cliënten hebben snel door of je zelf doorleefd hebt waar het om te doen is.

Haast wonderbaarlijk is de ontdekking dat binnen gegeven contexten abstracties ons tijdloos vergezellen, wat het mogelijk maakt om ze in alle rust en sereniteit aandachtiger te beschouwen.

Licht misschien eerst even toe waar het nu precies om gaat, pas dan kunnen we een wel/niet correlaat bespeuren.

De grondslagen vinden we terug in veel geschriften en tradities zodat associaties in alle richtingen mogelijk gemaakt worden, soms de helderheid ondermijnend.

Om een geloof te rechtvaardigen moet je terugvallen op een dieper geloof dat je ook weer moet rechtvaardigen.

Reclame voor Jezus is ook reclame, alleen de boodschap is anders. Denk dat de tegenstelling enkel verwijst naar Berg versus Veld, de laatste zou veel korter zijn. Begrijp ik niet, waar gaat het om twee ongelijkheden aan elkaar gelijk stellen? In jezelf is gewoon in jezelf, denk ik.

Kijk eens naar binnen, misschien helpt dat.

Vergeet echter die logicakwesties niet, dat wat we eenvoudig kunnen zien door gebruik te maken van non-lineaire katalysatoren.

Simpel is zeggen dat wanneer A slechts één invalshoek kent en B allebei, dan heeft A altijd gelijk omdat die van B simpelweg niet bestaat, ongekend. In een generaliserende oriëntatie is dit betrekkelijk mild, naargelang het onderwerp en de sociale impact van datgene dat centraal gesteld wordt.

Leef jij in een wereld die niet overspoeld wordt door reclame misschien? De kwestie perceptie leidt tot een topic dat eindeloos verder gaat zonder dat het ook nog maar over iets gaat, maar dat is nu net het spel van licht en duisternis wellicht. De Veldrede in tegenstelling tot de Bergrede is het onderricht aan de leerlingen, die Jezus gaf, maar dan op een vlakte, in het open veld.

Het is als zeggen dat we terug naar de toekomst gaan, en problemen vandaag werden in het verleden al eens opgelost.

Een mens kan alleen maar naar buiten kijken, maar je mag altijd proberen te omschrijven wat je binnenin treft.

Alternatief is om te negeren wat voor iedereen beschikbaar is, op die manier duwen we een berg eindeloos voor ons uit.

De dichter Blake had het er in dit verband over dat 'de poorten van de waarneming gereinigd' dienen te worden. Gereinigd waarvan? En wat gebeurt er wanneer deze reiniging plaatsgevonden heeft?

Straks ga je nog beweren dat we ons licht op een aantal problemen kunnen werpen, houden onze hartjes stevig vast.

Bedoel je hiermee iets dat ingebakken zit in het leven?

Misschien is het een optie om te werken met bulletpoints, veel vaker lijken subtiele nuances te verdwijnen in de massa en/of bestrijkt een betoog een zo breed spectrum dat weinig animo opwekt. De taal is nooit het probleem. Maar wel de wil om de taal te spreken van recht en waarheid in zuivere woorden van rechtlijnigheid. Mensentaal is per definitie broddelwerk. maar waar de mens zich verwaardigt het niveau te betreden van de goden, daar wordt een woord een wet, en een wet wordt een natuurverschijnsel. Concreter en specifieker, is dat de bergrede helder is van taal

Een SPV is niet meer dan een middel om iets af te zonderen, en het dan af te voeren als ooit geweest.

Als niet meer dan een tussendoortje blijven het RST-complex en de SPV's tijdloos tot onzer beschikking, soms handig in gebruik.

Wellicht sterk afhankelijk van aan welke kant van de kloof we staan, wat logischerwijs heel wat ambivalentie in de hand kan werken.