TTC

Het is een beetje als zeggen dat de dyade oneindig getallen baart, alleen maar omdat jij zou kunnen zeggen dat het cognitieve inhoud betreft.

Boven je pet, hoe kan zoiets? Het antwoord daarop is onveranderlijk, dan hoef je niet door die ravijn. Voor een beter begrip, het gaat over 84 waarheidsperspectieven die voor het zelf toegankelijk zijn. Uiteraard enkel vanuit deze gedachtenstelsels, anderen kunnen misschien ongeveer hetzelfde zeggen maar dat vergt even wat zelfonderzoek. Maar vergis je niet, het is niet omdat er 84 staat dat we ze des levens ook allemaal exploreren of te zien krijgen, twee verschillende dingen.

Dan zullen ze dat verkeerd begrepen hebben, die naakte apen. Naakte apen begrijpen zoiets niet, die hebben het immers over een brug die niet bestaat.

Het pragmatische waarheidsconcept staat niet bij die twaalf, dat is weer een ander lijstje.

In het denken dat de twaalf waarheidsperspectieven in een volkomen samenhang wil samenvatten, is het mogelijk de Christus als de dertiende in het denken te beleven. Vanuit het standpunt van de dertiende kan de werkelijkheid in een grotere volledigheid worden begrepen. Door ook blijvend of tijdelijk een denkgemeenschap te vormen waarin bewust de twaalf waarheidsperspectieven door twaalf mensen worden vertegenwoordigd, kan in een sociale vorm de Christus in het midden van de gemeenschappelijke denkactiviteit werken.

In de lering van nu-causaliteit dient het proces van oorzakelijkheid volledig gezien te worden in termen van de condities die zich in het hier en nu manifesteren, en direct ervaren worden. Men dient niet naar het verleden of de toekomst te verwijzen, of naar dingen die niet direct ervaren worden.

Dialectiek is een redeneervorm die gebruik maakt van tegenstellingen om naar waarheid proberen te zoeken.

Gelukkig dat wachtlijst een abstract begrip is, anders zou er misschien een probleem van ruimtelijke ordening kunnen ontstaan.

Kunnen nog alleen maar hopen dat lotgenoten niet hetzelfde overkomt, daar was de opleiding immers voor.

Laat ons hem volgen inderdaad, zonder cognitieve inhoud liefst.

Levensbeschouwelijk kan het misschien dan wel helder zijn, binnen duale sferen een mensonterende marteling. Maak er eerst een hutsepot van, en begin dan over wat we vergeten zijn.

Toen ik filosofie studeerde waren er een groot aantal studenten die de grote differentiatie aan opvattingen in de filosofie niet meer konden verdragen en besloten om een concrete wetenschap te gaan studeren. Ik had zelf het gevoel dat de waarheid een kristal is met vele facetten, maar het was niet eenvoudig om vanuit het denken de heel verschillende standpunten met elkaar te verbinden. Dat is voor de naakte apen, zei je eerder al.

Geduld koesteren wil vandaag zeggen wachten tot WOIII voorbij is, want nu is er geen tijd om aandachtiger te beschouwen wat we vorige keer niet in het beslissingsmodel hebben opgenomen.

Over een vreedzamer wereld kunnen we lezen in een boek, maar dat is niet van deze wereld. Het voordeel van lange wachttijden is dat we rustig kunnen observeren wat er met gefundeerde hulpvragen precies gebeurt, en geduld koesteren tot z’n recht laat komen.

Als we zeggen dat een hulpvraag onveranderlijk blijft omwille van het circulaire dat verbonden wordt aan ‘vergeten’ bronkennis, kan dat slechts het ‘ontdekken’ zijn wat reeds beschikbaar is, tijdloos.

Het is altijd een oorzaak voor oorlog en verdeeldheid in de wereld geweest als de waarheid verabsoluteerd wordt en de ander wordt opgelegd. Je krijgt het gevoel dat het in onze tijd van belang is, en tot in de verre toekomst van belang zal zijn om de verschillende waarheden met elkaar te verbinden om tot levende waarheid te komen. De moderne mens heeft sterker dan ooit het vermogen om waarden uit verschillende geestelijke stromingen in de zelfgekozen ontwikkeling met elkaar te integreren.

Je hebt eerder al gezegd dat we niet kunnen zijn wat we waarnemen, dan zou je niets als kenobject nemen? Begrijp jij die formule?

Het is weer wat, 12 waarheidsconcepten. 1. Het spiritualisme. 2. Het materialisme. 3. Het realisme. 4. Het idealisme. 5. Het sensualisme. 6. Het pneumatisme. 7. Het fenomenalisme. 8. Het psychisme. 9. Het rationalisme. 10. Het dynamisme. 11. Het mathematisme. 12. Het monadisme.

Een buitenaards intellect wellicht?

Ja, dat begrepen we al, maar dat is het punt niet. Allemaal van dat Newage-gedoe, lees ik.

Heldere logica in het licht van epistemologische obstakels is interessant, wat heeft dat met qi te maken?

Misschien dat we deze stelling kunnen inkaderen voor het nageslacht, of we kunnen ons de vraag stellen of God een keuze had toen hij het universum in het leven riep.

Heel misschien dat ons mandje beschikbare opties zo vol kan geraken, dat we ook daarin best kunnen filteren in functie van een vooropgesteld doel.

Misschien herken je dat ook wel. Je leert/leest iets interessants en dan ga je dat weer verder uitzoeken. Daar lees je vervolgens weer iets anders en leidt het pad je weer ergens anders heen met als gevolg dat je het gevoel hebt dat je nooit genoeg weet. Om in de woorden van Marie Forleo te spreken, start before you’re ready. Enigszins verwarrend is dat die tools nog blijken te werken ook, en dan sta je daar.

Is het evenwicht uit balans misschien?