TTC

Om het mogelijk te maken om nooit een consensus te realiseren, hebben we ambivalentie in het leven geroepen.

Verklarende beginselen kunnen naar hun aard herhaald worden tot we erbij neervallen, of weggeschreven worden.

Redelijk fris wordt het dan wel, onzekerheid verzekerd.

Dan kunnen ze niet ontdekt worden, heb even geduld tot de zon dooft.

Verklarende beginselen zijn tijdloos, en het kan veel tijd kosten om ze te ontdekken.

Ook met een looping kom je uit waar je vetrokken bent, om dan meegesleurd te worden door dat wat je misschien niet verwacht.

Zoals eerder aangegeven, Aristoteles' paraconsistente logica verandert niet omdat we er geen aandacht voor hebben. In die kloof lag een berg studiemateriaal die we eerder niet hadden opgemerkt, abusievelijk.

Je bent het nu wel, waarom begeef je je dan niet naar de Olijfberg? Ervaring leert dat het Aliën Hand Syndrome nogal eens verward wil worden met de onzichtbare handen van Adam Smith, maar misschien is dat ook maar een zoveelste poging om ons hoopvol geduld tartend verblijf op wachtlijsten met enige ludiciteit te vervullen.

Jij bent een mysticus, niet iedereen is dat. Door de overigens goedbedoelde wildgroei aan opties lijkt het precies nooit genoeg, maar heel misschien ook dat wat de kracht van eenvoud en kleine dingen quasi onzichtbaar maakt.

Ik zou dat willen benoemen als een dijk van een vraag, omdat hiermee heel misschien ook het element van de omgekeerde effectiviteit transparanter wordt.

Sommigen zeggen dat, no pain, no gain. Allerminst prettig vooruitzicht, maar misschien ook betekent dat het alsmaar over ravijnen gaat, zelden over bruggen.

In dit proces van zelfrealisatie en strijd tegen het dreigende en anonieme ZIJN, wordt de mens geconfronteerd met de medemens. In deze confrontatie met De Ander en de onontkoombare verantwoordelijkheid die daaruit volgt, raken we aan de kern van het gedachtegoed van Levinas. De Ander is niet zomaar een medemens, een gezel in ons levensproject of in onze zelfrealisatie. De Ander is veel meer, en opent volgens Levinas een ‘radicaal nieuwe dimensie in de werkelijkheid, een revelatie van het oneindige’.

In de late 19e eeuw werd Cantillons werk door William Stanley Jevons 'herontdekt'. Jevons betitelde het werk van Cantillon als de 'bakermat van de politieke economie'. Sindsdien mag Cantillons werk zich in een groeiende aandacht verheugen, voor een groot deel dankzij het werk van Henry Higgs, Joseph Schumpeter, Friedrich Hayek en Murray Rothbard van de Oostenrijkse School van de economie, die alle over het onderwerp hebben geschreven. Het Essai wordt als de eerste complete verhandeling over de economische theorie beschouwd en Cantillon als de 'vader van de bedrijfseconomie'.

Aan circulaire diagrammen kunnen we nog veel meer informatie toevoegen dan wat we als fundamenteel kunnen beschouwen, eigenlijk zeggend een kluwen maken van dat wat aan de basis simpel kan lijken.

Los van het economische discours werd nog voorzien in een overvloed aan therapievormen, waarvan sommigen zelfs de hoop opwekkend dat een fluweelzachte kentering tot het potentieel behoort.

Niet meer dan speltheorie, Nash-evenwichten en diens meer.

De wereldeconomie verkeert in een permanente staat van biflatie, aangezien sommige landen met inflatie te maken hebben, terwijl andere met deflatie te maken hebben.

Zoals we inmiddels weten zijn er verschillende spelvormen, niet-coöperatief met incomplete informatie strekt tot de aanbeveling om naar ontbrekende informatie te kunnen vorsen.

Meer iets voor Hopper die er gepaster op kan reageren, maar dan zonder cognitieve inhoud. Als kwetsbare mensen kunnen we graven zoveel we willen, finaal is het een zaak voor experten om klaarheid te scheppen in allerhande tegenstrijdigheden.

Die versnelling is al enige tijd aan de gang, misschien daarom het zo als een blok aan je been kan aanvoelen?

Geen idee of ze op cryptomunten ook rente rekenen, maar dat wordt wellicht te verwarrend.

We kunnen niet zeggen dat we al niet veel gehad hebben aan GPT, een verrijking na 141 pagina's brede/smalle wegen.

Hoe dan ook, schijnbaar occulte redeneringen ontstaan door zwijgspiraaltheorieën te koppelen aan horizonversmeltingen, van waaruit mits een minimum aan introspectieve aandacht volgt dat simpel het moeilijkst is.

Dan heb ik misschien een breder beeldscherm nodig, liever niet.

Met regelmaat een nieuwe munt invoeren, dan worden die getallen terug kleiner. Hoe kom je tot die negen jaar, met dezelfde formule?