TTC

Inductieve herkadering is een bijzondere ggz-techniek om andersom te werken, en het werkt paradoxaal genoeg compleet averechts.

Vreemd, heeft wellicht te maken met die ontvouwing die niet mogelijk is, waarin reïncarnatie besloten ligt. In het andere geval zou het ook niet mogelijk zijn om te stellen dat het niet mogelijk is, omdat zoiets pas kan gezegd worden door nu net die mogelijkheid.

Grappig eigenlijk, ik zat net nog te denken dat we misschien beter een lijstje bijhouden met onderwerpen die we nog zouden bespreken kunnen, om dan reïncarnatie in het leven te roepen om zoiets überhaupt mogelijk te maken.

Natuurlijk staat de bewustzijnsevolutie, wanneer ze als verklarend principe gebruikt wordt, voor een aantal zwaarwegende moeilijkheden. Daarom hebben we een aantal basisprincipes nodig die zowel vooruitgang als terugval kunnen verklaren, het goede en het slechte nieuws, de positieve en de negatieve kanten van een evolutionaire stuwkracht die niettemin in mensen actief is als in de rest van de Kosmos. Anders worden we geconfronteerd met de extreem bizarre situatie dat we een krachtige wig dwars door de Kosmos slaan - alles wat niet menselijk is, is aan evolutie onderhevig, alles wat menselijk i

Volgens Maslow zouden piekervaringen bestudeerd en bevorderd moeten worden waardoor mensen die ze nooit hadden of ze weerstonden ermee in aanraking gebracht kunnen worden, als een middel om persoonlijke groei en zelfactualisering te bereiken.

Tijdens de cursus is het helder geworden dat mindfulness allerminst zomaar wat achterover leunen betreft, het gaat daarentegen over oefeningen die gepaste begeleiding vergen.

En dan hebben we het nog niet eens over systeemconfiguraties gehad, wat zich vandaag afspeelt in het hier en nu.

Ze maken ervan wat ze willen, dat weet je onderhand wel. Kunnen we deze tijd niet inkorten?

Met je blote voeten over een scheermes wandelen, en dan hopen dat je niet in de ravijn stort. Alvast succes, laat je nog wat weten?

Je bedoelt die smalle weg wellicht, niet die brede. Het is geduldig wachten, de rest is cognitieve inhoud.

We kunnen het nooit met zekerheid zeggen, simpel maakt echter wel helder wat des te makkelijker in de ruis kan verdwijnen.

Ervaring leert dat je met containerbegrippen best voorzichtig kan zijn, of je geraakt er nooit meer uit.

Er bestaan nochtans mooie economische systemen, gebaseerd op andere waarden, normen en ethiek. Het sluit aan bij het idee van een fluweelzachte paradigmashift waarin een aantal operatoren dat proces kunnen versnellen. Althans, in simulaties is veel mogelijk, zonder rekening te houden met een reeks platitudes en anomalieën waarover schijnbaar minder bekendheid bestaat. En dat kan ook haast niet, een context van waaruit nu net een aantal metaforen en aforismen geopperd kunnen worden, verifieerbaar.

Misschien dat er in een meervoudig complex verhaal nog wel meer kloven op te merken vallen, waarvan we niet kunnen zeggen dat ze niets met het innerlijke zouden te maken kunnen hebben. Maar dat is cognitieve inhoud, in die zin onbespreekbaar.

Een aantal metaforen lijken een kloof te suggereren die zonder aandacht maar moeizaam kan gedicht worden, soms leidend tot tragisch absurde dialogen waarin we trachten, hoe pijnlijk ook, de humor te bewaren.

En waarover wil je het nu precies hebben? Over dat wat gezien wordt, of dat wat niet gezien wordt?

De waarnemer kan ook niets zien, want ook dat suggereert tijd, ruimte en verschijnselen.

Geduld is een mooie deugd, die katalysator verandert immers niet door hem buitenspel te plaatsen. Genuanceerder is dat zelfs een onware stelling, omdat we hem in deze of gene zin dagelijks gebruiken, goedschiks, kwaadschiks.

Als ervaringswerkers hemel en aarde moeten verzetten om toe te lichten dat bronkennis binnen deze of gene discipline voor iedereen hetzelfde is, heb je aan verbindende communicatie net zoveel dan dat je aan een vis een drone tracht te verkopen. Geen idee eigenlijk, ze zeggen dat het mogelijk is om subtiele nuances over het hoofd te zien waardoor andere dingen misschien minder helder worden.

Een non-lineaire katalysator is dan ook onveranderlijk veranderlijk inzetbaar, tijdloos overgeleverd aan de menselijke vrije wil. Psychologie is inderdaad oppervlakkig, daarom dat we er alles van begrijpen.

Het Elaboration Likelihood Model is dan ook neutraal, de informatie die hieraan toegevoegd wordt kan over vanalles gaan. Nog even en het gaat over de doos van Pandora, je kent dat verhaaltje wel. Ze zeggen dat, als de lucht valt zijn de mussen dood, maar dat is cognitieve inhoud.

Maakt niet uit Hopper, gelukkig dat op z'n minst een non-lineaire katalysator altijd hetzelfde is, over de rest kan je redetwisten.

Hoe kan dat nu, we hebben het over non-lineaire katalysatoren die nu net ter beschikking staan van de ziel, mens, zelf, ik, ego, of hoe ook benoemd. Overboord dan maar, misschien dat we het dan beter over de receptieve ziel kunnen hebben, zonder informatie.

Hebben eerder al eens verwezen naar het Elaboration Likelihood Model, handelt principieel over hetzelfde. Socrates heeft de gifbeker gekregen, niet? Weet je nog waarom?

Je kan honderd keer herhalen wat Socrates al zei, het wil daarom niet zeggen dat het leuk is om de gifbeker te drinken. Tegen wie heb je het hier nu, tegen de schrijver van dat tussenvoegsel?