TTC

Gaandeweg ben ik meer analfabeet dan ik voorheen dacht, tegelijk bedolven onder een niet-aflatende stroom van lijstjes.

Twijfel of het hier over verschillende dingen gaat, slecht één letter verschil. Prakrti is de werkelijkheid, zowel de stoffelijke wereld, maar ook het denken, voelen en handelen, wat in het Westen meestal tot het geestelijke domein wordt gerekend. Prakriti is datgene dat voorafgaat (pra) aan het maken (kri, kriti, productie), datgene wat niet door iets anders is gemaakt. Internet.

Over welk voorbeeld heb je het hier precies? Hoeven we het daar inderdaad ook niet over te hebben, wat rest is subjectief. Met die positieve desintegratie theorie zijn we in praktijk nog niet zo snel klaar, als een hoopvol leerproces waarin een aantal denkexperimenten bedachtzaamheid gepast laat zijn.

Wat gebeurt er wanneer we hier een non-lineaire katalysator aan toevoegen, is het dan nog causaal? Of wettig?

Verschillende wetten zijn daar niet vreemd aan, niet in het minst het filosofenprobleem in de informatica. Mooi gezegd, de wisselwerking frappant.

De gunas bepalen de kwaliteit van het subjectief bewustzijn, wat opvalt wanneer hun natuurlijke verhouding uit evenwicht is. Als we moe zijn, bevinden we ons in een staat van tamas en zijn we niet tot iets creatiefs in staat. Alleen in sattva hebben we een heldere staat waarin we creatief kunnen zijn, maar er is voldoende houvast van tamas nodig om niet zweverig te worden. Om vanuit tamas in sattva te komen, zal men eerst rajas in de geest moeten opbouwen door bijvoorbeeld een paar keer de trap op en af te lopen. Ben je in een staat van rajas dan kan je door stil van geest te worden, het bewus

Presenteer een vereenvoudigd denkexperiment en observeer wat er precies gebeurt, misschien valt er nog heel weinig te zeggen.

Beproef de waarheid en zie hoe hogere impulsen kunnen gekaapt worden voor de allerlaagste doeleinden, het zal meer dan waarschijnlijk morgen niet anders zijn. Hiernaast plaatsen we creatieve visualisaties die ontdaan zijn van een reeks paradoxen en bijhorende platitudes, dat wat sommigen misschien verbeeldingskracht noemen is dan ook niet meer dan wetenschappelijk aantoonbaar op basis van fundamentele kennis die tot ieders beschikking staat. En van fundamentele kennis weten we dat het niet noodzakelijkerwijs ook tot effectieve toepassingen leidt, van waaruit, voor wie in alle ernst en serenite

Verschillende mensen kunnen dezelfde prentjes heel anders interpreteren, daarom niet noodzakelijk verkeerd dan wel door ze binnen andere contexten te plaatsen. In sommige gevallen wil misschien gewoon geduid worden hoe we complexiteit naar eenvoud kunnen herleiden, of andersom eenvoud opvullen met een overvloed aan irrelevanties die ons het zicht ontneemt van de eenvoud die onderliggend blijft bestaan. Komedie en drama verwijzen naar dat waar we elke dag getuige van zijn, heeft maar bitter weinig te maken met de zwaartekracht die niet verandert bij het ene of het andere. Als ze

Des levens, een universele stimulus kan als tijdloos gepercipieerd worden, onpersoonlijk van signature, neutraal, met inbegrip van een hoopvol potentieel, garantie op verzoening en harmonie bestaat niet. In die zin verandert niet die universele stimulus dan wel hoe we hiernaar kijken, dat wat meer of minder bewustwording impliceert, als een goddelijke komedie, of kosmisch drama zo je wil.

Honderd schema’s helpen niet om quasi onzichtbaar subtiele platitudes op het spoor te komen, en toch zijn ze kristalhelder voor wie weet waar ze te vinden.

Ja, simpel is het, these-antithese-synthese en klaar is Kees, amen.

Gewone mensen zeggen niet iets anders dan Jezus, de collages aan hartverwarmende prentjes liegen er niet om.

Er werd een poging gedaan om te zeggen dat wanneer we het hebben over A, hiermee verwijzend naar het strikt profane waarin een tweedeling kan waargenomen worden zoals in de Bergrede naar verwezen wordt, het pragmatische waarheidsconcept van toepassing is. Voor filosofie gelden andere regeltjes, sommigen daarvan zitten samen met een aantal wiskundigen in psychiatrie, en zegt misschien meer over de continue verwarring die gezaaid wordt dan dat er enige verbindende helderheid kan gerealiseerd worden.

Verschillende waarheidsconcepten verwijzen naar verschillende manieren van hoe we naar de realiteit kunnen kijken. Het pragmatische waarheidsconcept is alledaags en stelt dat pas iets waar is wanneer het onze belangen dient, onwaar wanneer die belangen niet gediend worden. Metafysica kan misschien dan wel helpen om een aantal zelfinzichten te verdiepen, het zal maar weinig betekenis hebben binnen het profane discours waarin belangenconflicten de regel vormen, omdat alles onwaar is, en niets waar.

Elaboratie of bewerking is een begrip in de psychologie dat verwijst naar een diepe verwerking van informatie. Dit komt neer op koppelen van nieuwe informatie aan reeds verworven kennis die is opgeslagen in het langetermijngeheugen. Door informatie te elaboreren verlaagt men de kans op vergeten.

Advies zou kunnen zijn om af en toe nog eens na te lezen wat je schrijft, hiermee suggererend dat verschillende waarheden betrekking hebben op verschillende niveaus van wat we de werkelijkheid noemen. Er bestaat niet zoiets als rationele wiskunde, wat overigens perfect aansluit bij wat je dan wellicht mystiek wil noemen om de simpele redenen dat er niemand is die ooit een getal heeft zien voorbij lopen. Het begrijpen ligt in de gevolgtrekking waarin we in verschillende fasen kunnen geconfronteerd worden met dat waarover we ons maar zelden vragen stellen. Niet in het minst een reeks par

Onderhand heeft niets nog betrekking op de Bergrede wanneer er iets over gezegd wordt, alleen wat je schrijft. de Logos kan ons niet ontrouw zijn, dat is een onmogelijkheid. de reden daarvoor is -achterwaarts begrepen- dat niemand daadwerkelijk van de Logos is afgesneden. het leeft in ons, we zijn het zelf. het is onwetendheid waardoor we niet begrijpen. logica en het denken daarover kan achterwaarts dan weer wel. ik verketter het discursieve denken niet, het is nuttig en verdienstelijk. Logica is niet alleen een wiskundige discipline, net zo

Wat eigenlijk wil zeggen dat je niet goed weet wat je aan het schrijven bent, maar het staat je vrij om het denken daarover ernstig te nemen.

Zelfs wiskundigen belanden in psychiatrie wanneer ze zich hierover ontfermen, zouden ze het dan te moeilijk maken? Het is het verhaal van de achterkant van de voorkant, omdat het ooit bij het begin begonnen is. In die zin gaat Kierkegaard achteruit om vooruit te geraken.

Kierkegaard zegt dat wanneer we aandacht hebben voor wat er op wikipedia staat, het antwoord nu al op ons bord ligt.

Het heeft dan ook niets te maken met logica en het denken daarover, dat valt immers buiten het aandachtsveld.

Verkeerd verstaan is een mismatch, in ieder geval toch in het brein van diegenen die dat zo prompt opvalt.

Ondoenbaar is voor elke dialoog eerst een zo breed mogelijk kader schetsen om dan te evalueren waar er mogelijks een ‘mismatch’ kan gevonden worden, hypergevoelig in het detail.

Op basis van onderzoek kunnen/mogen we onderhand wel zeggen dat het E-pad verhelderend kan werken, maar neem voor de goede orde toch maar een zonnebrilletje mee voor onderweg.