TTC

Wat al duister was, is nu helemaal als een zwart gat.

Is onmogelijk te stoppen, de beginselen buitenspel.

Het past binnen het kader van Kondratieff-cycli, zodat de achterkant van de voorkant niet gezien kan worden.

Het is in ieder geval een hermetisch afgesloten virtuele ruimte die door beginselen mogelijk wordt gemaakt, en over die beginselen kunnen we het later nog wel eens hebben.

De talrijk in omloop zijnde circulaire diagrammen maken het niet steeds makkelijker, met hierbinnen subtiele nuances die het ongeloof kunnen tarten. Het wegredeneren daarvan wekt echter argwaan en onvrede met neveneffecten in deze of gene zin, indien doordacht hypergevoelig het empathische hart beroerend. Ergo, niet het gemis aan informatie is hier debet aan, het genoodzaakt de bereidheid tot introspectie en degelijke verwerking van op zich onpersoonlijke inhoud. Afleidbaar is tegelijk dat niet alle informatie tijdloos is, tenzij dat wat als vanzelfsprekend vooraf gegeven is. In termen van gro

In relevante lectuur wordt oneindigheid voorgesteld als een cirkel, niet als een beperking maar omdat we niet beter hebben.

Tussendoor nog wat bladerend in 'De Grote Olifant in Beeld', bijtijds wonderbaarlijk wat reeds gekend is. Over bronkennis met betrekking tot het profane hoeven we niet te twijfelen, de variabele inzetbaarheid is een andere kwestie.

Straks beginnen ze weer over de zoeker is het gezochte, en er is niemand die iets kan vinden. Een aantal merkte op dat logica's op verschillende niveaus van toepassing zijn, wat gewoon menselijk is. In de psychiatrie is pathologische twijfel een bekende aandoening. Twijfel kan pathologisch zijn als hij destructief is voor de persoon zelf of voor zijn omgeving, tot volslagen immobilisme aanzet of veel te lang duurt. Een voorbeeld hiervan in de literatuur is Hamlet, die in het gelijknamige stuk van Shakespeare letterlijk gek wordt van de twijfel.

Ja, die bron heeft op zich geen kenmerken, anders zou het een manifestatie zijn van een andere bron. Toch logisch, niet? Welk woord? Onwaarschijnlijk, maar amusant om zien dat we alles wegredeneren om er vanaf te zijn.

De grootmoeder van Jezus heet Anna, in welk stuk van de Bijbel kunnen we dat terugvinden?

Het begrip a priori is ook van belang bij de kansrekening, met name bij het theorema van Bayes.

Het is allemaal zo ongenuanceerd dat je niet meer weet of het nu om te lachen is, of ernstig dient genomen te worden.

Grapjas, je wil zeggen dat je niet weet waarom je bronkennis verduistert?

We zitten al op het niveau van het innerlijke kind, dat met een telraam meer kan dan wat het nooit uitgesproken kan krijgen.

Het zegt dus dat de beschikbaarheid van alternatieven de beslisbaarheid bepaalt, als een hoopvol potentieel waartoe iedereen toegang heeft.

Ergo, pas wanneer we de logica's respecteren op de niveaus waarop ze van toepassing zijn, wordt het steeds eenvoudiger om te begrijpen. Hierin vinden we dan ook vaak de verwarring tussen klimmende en/of dalende paden, net zoals hogere impulsen kunnen gekaapt kunnen worden voor de allerlaagste doeleinden. Vanuit deze optiek, en dat vergt de bereidheid tot onderzoek, wikken, wegen, elaboratie, transformatie en herziening, kunnen we dan ook een aantal subtiele nuances opmerken die binnen het courante speelveld veel vaker onopgemerkt blijven. Het samenspel van de verschillende niveaus, om nog maar

Het simpele komt a priori, en wij te simpel voor deze wereld.

Het idee dat de bestaande wereld de beste van alle mogelijke werelden is werd in 1710 geformuleerd door de Duitse filosoof Gottfried Leibniz in zijn Théodicée. Leibniz probeert in dit werk het probleem van het lijden logisch op te lossen en komt tot de conclusie dat er geen betere wereld mogelijk is dan de huidige. Als er wel een betere wereld mogelijk was, dan had de goede God die immers wel geschapen.

Er zijn wetenschappers die denken dat er geen beeldende manier van denken bestaat, dat zijn voornamelijk wetenschappers vanuit linguïstische hoek. Maar er zijn ook wetenschappers die deze linguïstische mening niet delen, met name uit neuro-wetenschappelijke hoek. Hoe dan ook, al sinds de vorige eeuw is bekend dat denken in beelden en top-down denken en redeneren bestaat. Ieder mens maakt gebruik van top-down en bottom-up-processing, maar sommige mensen maken juist meer gebruik van top-down denken dan van bottom-up denken, waartussen dan ook spanningsvelden kunnen ontstaan.

Elk ingenieur weet dat om iets te scheppen een meetlat handig is, zelfs kinderen kunnen zoiets bevroeden. Het psychologische nature-nurture-debat heeft zijn oorsprong in een filosofische discussie, die gevoerd wordt door empiristen versus rationalisten. Het empirisme is een kentheoretische opvatting, die stelt dat alle kennis uit de waarneming, ofwel de zintuiglijke ervaring stamt. Het rationalisme is de contraire opvatting, die stelt dat de mens beschikt over een niet-zintuiglijk vermogen, namelijk de rede of ratio, waarmee het individu, los van de ervaring, inzicht kan verwerven.

Gelukkig mensen op dit forum wel, zodat we dat kunnen combineren.

Als jij zegt dat het niet mag, zal het wel niet kloppen. De meer pure rationalist Leibniz was het daar allesbehalve mee eens: 'Ik noem die waarheden aangeboren die alleen maar beschouwd hoeven te worden om het ermee eens te zijn... Zo moet men zeggen dat heel de wis- en meetkunde aangeboren en in de geest virtueel aanwezig zijn, wanneer men zorgvuldig in de geest kijkt en alles wat zich daarin bevindt ordent, dan vindt men ze daar al'.

Aangeboren kennis moet onderscheiden worden van kennis die op empirische manier is ontvangen of op empirische gronden is ontwikkeld. De leer zegt dat er ideeën bestaan die niet door ervaring of denkinspanning ontstaan zijn maar die van nature in de mens aanwezig zijn.

Het begrip 'tabula rasa' werd voor de eerste keer gebruikt door Aristoteles. Later ook door de middeleeuwse filosoof en theoloog Thomas van Aquino en werd overgenomen door de Engelse filosoof John Locke. In het nature-nurture-debat over aangeboren en aangeleerde eigenschappen in met name de filosofie, antropologie en psychologie is dit een centrale notie, omdat het de nurture-positie in extremis typeert.

Bezin eer je begint komt logischerwijs vooraf, en in meer of mindere mate pas achteraf begrepen.