TTC

Een flatline zoals in platland? Wat is onderhand de totale waarde van alle cryptomunten in USD samen, bestaat daar een idee over?

Als je het zo bekijkt, gaat het altijd op en neer?

Natuurkundig is er geen probleem om water om te zetten in waterdamp, en andersom. In andere vakgebieden ligt dat volledig anders, enkel verdamping behoort tot de mogelijkheden.

Er valt niets aan te verhelpen, het is nu eenmaal zo.

Inductieve herkadering toegepast op systemen waarin zelfbedrog en bijhorende magie de normaal bepaalt, laat ons zien dat dat tijdstip enkel afhankelijk is van experten in van meer nog hetzelfde.

De volgende stap in het proces is overboord, technisch mogelijk gemaakt middels een SPV.

Wat liefde en verbondenheid betreft, hebben we gemakshalve andere disciplines dan de onze buiten beschouwing gelaten.

Wie het nu nog niet begrijpt, zal het wellicht nooit begrijpen.

Dat is evident, vanaf dan slaat regressie toe.

Misschien is het morgen volledig anders, maar dan wel exact hetzelfde.

De cryptowereld is een mooie getuigenis van wat er met non-lineaire systemen bedoeld wordt, het zegt echter niet dat het ook altijd op die manier geïnterpreteerd wordt.

Misschien dat we het dan nu eens over de aansluiting met de echte wereld kunnen hebben, het potentieel aan rendement ligt daar immers nog veel hoger.

Stel je voor, rendement laat dan ook verschillende interpretaties toe, evident.

Je lijkt precies aan de winnende hand, kan je veel mensen jaloers mee maken. Leerzaam is het, geen twijfel daarover.

De presocraat Heraclitus werd bekend als 'de duistere' omdat hij zijn filosofie in moeilijke, kernachtige en associatieve bewoording op schrift stelde. De tekst had een literair karakter, met ambiguïteit, alliteratie en woordspelingen. Hiermee bemoeilijkte hij opzettelijk de interpretatie. Mensen moeten, vond hij, moeite doen om zijn filosofie te begrijpen, zoals de mens moeite moet doen om de natuur te doorgronden. De stijl vult het gedachtegoed aan. Dubbelzinnigheid suggereert eenheid, paradoxen suggereren de eenheid der tegendelen, alliteratie suggereert harmonie, enzovoort.

Stijgend ben je zeker, dat zien we allemaal.

Soms lijkt het alsof er totaal geen notie bestaat van wat er in de periferie nog gebeurt, doch zo helder als een ster.

In dynamische opzicht zien we dan ook een kloof ontstaan die verklaard waarom een aantal hypergevoeligheden niet opgemerkt worden, wat termen zoals blind en doof als niet-arbitrair maakt.

Het voordeel van de twijfel ebt weg in de mate we iets aandacht geven, tegelijk vaak moeizame transities verklarend.

Vroeger was het veel simpeler, maar dat is elementaire basiskennis.

Tja, voor de ene is extracomptabel wat voor de andere extracomptabel is, en probeer dan maar te zeggen wat waar is.

Met die verwarring tussen massa en soortgelijk gewicht, is het al een heel gedoe geweest.

Misschien net op een haar na gemist, kan natuurlijk ook.

Hebben eigenlijk ook geen idee of je rekening houdt met een aantal stereotiep inflatoire attractoren in het systeem, hadden we misschien beter eerder kunnen vragen. Indirect zou dat een invloed kunnen hebben op de strategieën die binnen extracomptabele configuraties gangbaar zijn, maar mogelijks ingewijden ontgaat omdat ze andere aspiraties hebben.

Het is ook maar een hoop mist, heb je al veel kunnen versassen?