TTC

Soms is het handig om een en ander binnen een ruimer perspectief te plaatsen. De dialectiek van vooruitgang Het onderscheid tussen differentiatie en dissociatie Het verschil tussen overstijging en verdringing Het verschil tussen natuurlijke hiërarchie en pathologische hiërarchie Hogere structuren die kunnen gekaapt worden door lagere impulsen Het aanbod aan relevante lectuur is overvloedig, net zoals we veel hoop in het hart kunnen dragen.

Hallogeenlampen bestaan ook, dat is gekend.

Kruisigen als terechtstelling, zelfs goedbedoelende mensen.

Vergeet stenigen en vierendelen niet, het zijn varianten op hetzelfde thema.

Dat is het 3D-4D-5D-complex, staat allemaal netjes beschreven in relevante lectuur.

Het filosofenprobleem in de informatica is nog een andere kwestie, hierdoor kunnen we zeggen dat een probleem slechts in de geest bestaat.

Voorafgaand aan welk model dan ook, de essentie verandert niet.

Het is perfect zoals het in diverse modellen beschreven staat, niet iedereen heeft hier aandacht voor.

Zie je, zelfs wat je zelf hebt gezegd ben je al vergeten. Maar doe rustig verder, het helpt ons om iets helder te maken.

De bitcoin is een klassiek voorbeeld van hoe van een oplossing een probleem kan gemaakt worden, door de essentie buitenspel te plaatsen.

Hoeft niet complex te zijn, zelfs zo simpel dat het tijdloos voorbij gaat.

Tijdscomplexiteit is een maat voor de relatieve hoeveelheid tijd die een algoritme nodig heeft om te eindigen, zijn werk te doen. Ruimtecomplexiteit is een maat voor de relatieve hoeveelheid geheugen die een algoritme tijdens zijn looptijd verbruikt. Over wat je buitenspel plaatst, hoor je niemand iets zeggen.

Ja, dat verhaal over hoe we simpel moeilijk kunnen maken, zodat je ondertussen verder kan met je ding. Met draaitabellen in excel kan je bijvoorbeeld filteren, kolommen of rijen verbergen kan ook. Ja, wonderbaarlijk is het, haast kinderlijk. Verder zegt abstractie niets over die Y, kan plus of min zijn. Of wil je ons enkel wat misleiden misschien, kan ook.

De snapshottherapie is nog heel andere materie, kan je mee door muren lopen.

Bixie is een fabeldier, sommigen zien in die paarden ook een correlaat met andere geschriften, heel apart allemaal.

Bixie is tevens de naam die men geeft aan een vrij nieuwe soort van wedstrijd-rijden op paarden, speciaal om de jeugd voor te bereiden op de echte wedstrijden.

Vreemd genoeg, hoe simpel het ook begint, hoe moeilijk het blijkt om een aantal paradoxen op een redelijke manier te ontwarren. Maar meestal gebeurt dit niet zodat met regelmaat het systeem instort, schijnbaar omdat we dat simpele buitenspel hebben geplaatst. Maar dat is slechts een premisse of veronderstelling, waarover we pas enige zekerheid kunnen verwerven middels onderzoek, op basis van redelijke argumentatie, niet meer, niet minder.

Bij dat simpele kunnen we alvast opmerken dat het in zekere zin voorafgaat aan de manier hoe we hiermee omspringen, zodat ook helder kan gemaakt worden hoe verschillende aspiraties tot een kluwen kan verworden. Op deze manier scheppen we in grote mate onze eigen problemen, tegelijk reeds opgelost door een andere manier van denken te overwegen. Ja, misschien wel, als met de auto leren rijden, met een hoopvolle blik op de toekomst.

Bizar genoeg, in volledige tegenstelling tot complex komen we hiermee op het spoor van het simpele, alsof we terug in de tijd kunnen keren tot een punt waarin verleden, heden en toekomst in zekere zin samenvallen. Misschien niet zozeer letterlijk te nemen dan wel deze perceptie uitlokkend, omdat dat simpele onveranderlijk blijkt.

Eenmaal duidelijk kunnen we ook veel alternatieven bedenken die dezelfde grondslag als beginsel kennen, wat het waarneembaar maakt dat we door deze of gene omstandigheden dat beginsel ook kunnen vergeten.

Begrijpelijk is dat, en dat in hoeverre die optie al overwogen wil worden, niet iedereen op hetzelfde moment reverse engineering toepast. Wat afleidbaar is echter een heel andere zaak, omdat naar z'n essentie herleiden ons spontaan ook terugvoert naar die kennis die ten grondslag ligt aan het onderwerp van studie.

Heel misschien komen we finaal uit bij datgene waar we mee vertrokken zijn, maar dan veel beknopter.

Het is weer wat, sommige attractoren bestaan uit verschillende elementen, vreemd eigenlijk.

Kan me niet meer herinneren wat Hegel hierover zei, maar wellicht kunnen we dat wel als tijdloos waarderen.

Zo af en toe geven ze blijk van empathie, maar die vlieger is er eentje die in het niets valt bij het buitenspel plaatsen van dat wat als vanzelfsprekend geacht kan worden.