TTC

Akelig, geen andere woorden voor, echt niet.

Werkelijk, het is om schrik van te krijgen, alsof er geen boek geschreven werd.

Akelig, angstwekkend is het, alsof mensen je niet goedwillend trachten attent te maken waarin je verzeild bent geraakt.

En maar lachen, niet moeilijk dat mensen zoiets des duivels noemen.

De framing gaat rustig door, zo meteen ga je weer vragen over welke oefening het gaat misschien?

En maar blijven volhouden om dit verkeerd voor te stellen, het is een speculatieproduct. Alsof we je handje nog moeten vasthouden om een boekhoudkundige journaalpost te boeken misschien? De vervaging van de grens tussen coöperatief spel en niet-coöperatief spel gaat helemaal spelen bij de simulaties of rollenspellen, waarbij coöperatieve en niet-coöperatieve elementen elkaar voortdurend afwisselen, vrijwel overeenkomstig de werkelijkheid. Iedere beslissingssituatie wordt dan een apart speltheoretisch spel.

Hilarisch, blijf rustig volhouden met mensen misleidende informatie te geven, de essentie is namelijk nog heel iets anders.

Probeer eerst te onderscheiden wat wat is, want nu is wat jij echt geld noemt niet eens geld. De oefening waarvan sprake gaat dus niet over jouw aanhoudende framing dan wel ligt ze daarbuiten, net daarom dat het malafide framen zo helder wordt voor wie het een paar seconden aandacht geeft. Daarom, niet ophouden aub, we wachten op het volgende, succes.

Volledig dolgedraaid ben je, je ruilt geld voor een beleggingsproduct.

Amper geloofwaardig, maar doe rustig verder met de framing, dat helpt je aanzienlijk.

Doe gewoon verder, zo wordt het helder. Schijnbaar heb je het nog niet door dat cryptomunten helemaal geen geld is, het is een product.

Bij wat je schrijft leggen mensen de betrokken bladzijden naast, maar dat valt net buitenspel.

Je kan nog veel meer rendement halen, maar we stellen voor dat je verder doet met je framing.

Haast onwaarschijnlijk wat niet gezien wordt, misschien moet je nog wat meer cryptomunten verzinnen?

Je zit er nu eenmaal volledig in, andere referentiekaders bestaan daarom ook niet. Des levens, behoeft geen verwijt, de normaal.

Je kan eens een leuk tekstje gelezen hebben over de homo ludens, misschien beter toch maar niet in vergissen.

De effectiviteit van Ockhams scheermes laat zich misschien niet zozeer opvallen bij een vluchtige beschouwing van een stimulus dan wel in het neveneffect of het proces dat hierop volgt. Dit kan gradueel ontluikend leiden tot de ervaring van toenemende complexiteit, in die zin openbarend en/of holistisch van signature. Of beter, op deze manier, middels zelflering, kunnen op verschillende domeinen kloven ontstaan, op het vlak van ervaring, kennis, cultuur, communicatie, logica, een kloof in de diepte, van beleving, van zingeving en aspiraties die in het hoopvolle hart gedragen worden.

Ben je goed mee bezig, haat en tweestrijd zaaien.

Binnen het kader van herstelopdrachten handelt elaboratie over de diepere verwerking van elementen die we voorheen misschien niet eens kenden, tegelijk ook het maar al te vaak moeizame herzien van voorheen beproefde overtuigingen die spontaan tot hulpvragen van preventieve aard leiden, doch vreedzaam en hoopvol.

De framing gaat over diegene het hanteert, alsof je denkt dat we blind zijn gaat het gewoon verder.

Angstaanjagend, en het gaat gewoon verder alsof je dat zelf niet eens doorhebt, zorgwekkend.

Alsof je de duivel zelf geworden bent, elke vorm van subtiele nuancering is je totaal vreemd.

Met verklaringen bouwen we een trap tot aan de hemel, de hemel komt niet de trap af.

Een doorbraak naar het nieuwe paradigma wordt doorgaans afgedwongen doordat bepaalde nieuwe wetenschappelijke inzichten steeds opnieuw en door steeds meer wetenschappers proefondervindelijk worden gestaafd. De nieuwe proefondervindelijke kennis kan niet langer vanuit het oude paradigma worden verklaard en lijkt daarmee niet zelden zelfs in volledige tegenspraak te zijn. Meestal blijkt pas achteraf, wanneer de aanhangers van het oude, niet langer voldoende wetenschappelijke wereldbeeld hun invloed en macht hebben verloren, dat er sprake was van een echte conceptuele revolutie.

Wat op zichzelf simpel is, dat is de theorie. Niet nader genoemd de framing waarmee heel wat referentiekaders doelbewust buitenspel gezet worden, soms lijkend op in hetzelfde bedje ziek.