TTC

Jezus vroeg om te worden zoals hij, om het innerlijke in onszelf te herontdekken waardoor er geen scheiding meer is met anderen. Die 'enige zoon' is daarom voor nuancering en diepgaander introspectie vatbaar, het is dan ook geen fundament tenzij God zo kieskeurig zou zijn dat hij al z'n andere kinderen verwerpt. Dit is alvast één anomalie die om resolutie verzoekt, zo wordt het als zoeken naar onszelf maar tegelijkertijd onszelf ook buitenspel zetten onder het mom van 'religie', hachelijk.

Ja, daar zeg je wat, als geloof escapisme wordt dan hoeven we niet meer naar de dagelijkse ellende te kijken, dat is correct. Op dat moment wordt het naar 'boven' staren en hopen dat de wereldse ellende vanzelf wel verdwijnt. Maar dat is geen religie zoals dat begrepen zou kunnen worden, het wordt dan een strijd om wie de beste god heeft en daaraan verankeren. Maar met je eens, groei naar heelheid is een pad van vallen en opstaan, van klimmen en dalen, van verwarring en twijfel, van herziening op herziening ... tot het diepe besef daagt van iets anders, schijnbaar vreemd maar nooit anders gewe

Ja, op zichzelf is dat een mysterie, waar komt die 'van nature' dan vandaan? Er zijn ook mensen die zich - net omwille van de negatieve connotatie - liever niet associëren met een bestaande religie, zij kiezen voor een neutraler houding en komen dan uit bij het 'ietsisme'. Misschien is dat meer iets voor jou?

Het lijkt op een universeel proces dat zich met regelmaat herhaalt, één zwaluw brengt ons de lente maar het zijn de volgelingen die er een nachtmerrie van maken. Evolutie komt met goed en slecht nieuws, het bewaren van het redelijke evenwicht lijkt daarom als een tijdloze opdracht. Er is een geloof dat we als mensheid veel beter kunnen, een idee dat oprijst uit het niets.

Of van onderuit als iedereen z'n spreekwoordelijke steentje bijdraagt, het olievlekprincipe? 'Boven' wordt dan een relatief begrip, als de expressie van onze innerlijke kern in woord en daad. Mooi doel is het!!

Tenzij tijd en ruimte ophoudt te bestaan, is het misschien beter om er 'continue' processen van te maken. Uit chaos (ic niets, leegte) komt ordening, en dat kan zeer verwarrend zijn aangezien de goden daar ook uit voortkomen. Kwantumperikelen:

Geloof is een krachtig ding, en de tirannie van een meerderheid kan ons gevangen houden waardoor minder sociaal gedrag een normaliteit wordt.

Tenzij we erover nadenken en ook iets aan doen?

Vrijheid van godsdienst en vrijheid van mythisch lidmaatschap zijn twee wezenlijk verschillende dingen, zolang we dit alsmaar blijven verwarren zal het debat soortgelijk zijn, geenszins verhelderend.

Als interludium herinneren we graag aan het verloren paradijs van Keynes, hij had destijds (1936) geen computer zoals de onze maar toch bedacht hij dat een werkweek van (+/-) 15 hr in de nabije toekomst haalbaar moest zijn. Keynes z’n gedachtegoed was nochtans eenvoudig en logisch te begrijpen, de technische revolutie zorgt er immers voor dat we veel meer kunnen produceren met minder mensenarbeid, punt.

Ik geef toe dat het een lange zin is, inmiddels weten we ook dat elke 'waarheid' drie fasen doorloopt: ze wordt belachelijk gemaakt ze wordt krachtdadig tegengewerkt ze wordt als vanzelfsprekend aangenomen Arthur Schopenhauer

Lijkt een beetje op wetenschap, nogal veel eigenlijk.

De vraag die zich hier stelt is wat er zou resten als tijd en ruimte zouden wegvallen, dus ook diegenen die hier een debat voeren. Dat wat rest zouden we 'oneindig' kunnen noemen, er is echter geen 'plaats' waar die rest zich zou kunnen bevinden, om dezelfde reden ook alomtegenwoordig en nooit verborgen.

Je kan zoveel goden bedenken als je wil, dan zou logischerwijs het antwoord in het denkende te vinden moeten zijn, niet? Maar misschien is dat een gevaarlijke oefening voor wie denkt te bestaan, want wie heeft immers het denken bedacht? God vertoont zo gezien een ontwijkend gedrag, alsof de psyche een spelletje speelt met zichzelf.

Ik neem aan dat God wel slimmer is dan dat, wat met de kennis die nu reeds voorhanden is en op schrift werd gesteld? Ik bedoel dan zowel in religieuze- als in wetenschappelijke zin, welke schakel mist er dan nog?

En dan te bedenken dat oneindigheid ook in het kleinste te vinden is, in welke richting wil je het onderzoek verder zetten?

Overigens leuk dat je er altijd ET bij haalt => a form of life assumed to exist outside the Earth or its atmosphere

Er zijn mi verschillende groepen wat dat betreft, ik lees soms dat 'gelovigen' niets kunnen doen waardoor elke constructieve participatie wordt uitgesloten. Zo ook, niet alle ongelovigen werken in functie van dat doel (cfr het verloren paradijs), vaak is het tegendeel waar. 'Men' is dan een zeer ruim begrip, het onderscheid tussen gelovigen en ongelovigen gaat hier mi niet op.

Wie is 'men' in deze context? Fijne gedachte inderdaad, wat missen we in het verhaal opdat het ook bewaarheid zou kunnen worden?

Interessant zijn hier misschien de elementen van Foucault, veronderstellend dat de wereld (leven) een groot complot is en de mensheid vooral zichzelf gevangen houdt. Deze elementen kunnen simultaan beschouwd worden: element van overmacht element van de omgekeerde effectiviteit element van samengestelde kennis element van utopische gespletenheid Heeft mi niet zozeer met gelovigen versus ongelovigen te maken, kunnen ons misschien wel de vraag stellen wie/wat al deze dynamieken in het leven geroepen heeft. En hoe pijnlijk of absurd het leven ook mag zijn, het is waar

In zekere zin niet onwaar, er bestaat ook zoiets als de positieve desintegratie theorie die deze 'degeneratie' gaandeweg herstelt of uitrolt.

Als je zeker bent, is er geen twijfel meer mogelijk.

Ben je zeker dat het hier niet om een gnostische beschouwing gaat? 'Levenden' staat hier dan voor zij die een 'tweede geboorte' ervoeren tijdens het leven.

De vaagheid omtrent het bovenstaande is mi vooral een kwestie van ervaringskennis, Jezus zei namelijk dat iedereen kan worden zoals hij, een wordingsproces naar heelheid. Ik wou eerder verwijzen naar de vaagheid die blijft omtrent dat te realiseren aardse paradijs, verder dan wat blazoengeschal en mistige taferelen lijken we niet te komen. Met je eens, net zoals utopia komt van 'ou' (niet) en 'topos' (plaats), derhalve 'niet plek of plaats'. Anders gezegd, een visie die zich niet beperkt tot een specifieke plek op aarde.

Ja, utopische gespletenheid heeft zo z'n nadelen, iets dat zeker zo blijft wanneer het plan van aanpak zeer vaag en mysterieus wordt gehouden. Kunnen we als mensen helpen om dat plan effectief te realiseren? Ik bedoel hiermee iets concreet en derhalve niet terug in mist gehuld.