TTC

Je zei toch dat Satan gevangen zal worden, zijn dat alle mensen dan? Factum stultus cognosit?

Ik vrees dat je verhaal geen stand meer houdt wanneer blijkt dat er wel iets goeds in de mens zit, dit cultiveren is een andere zaak uiteraard.

Misschien wil je niet horen dat er ook iets goed in de mens zit? Met 'in de mens' wordt naar 'iets' verwezen, wat zou dat dan zijn?

Met je eens, dat wat we kunnen vergeten, kunnen we ook terug in herinnering brengen maar is in essentie nooit weggeweest. Inherent aan deze dynamiek bestaat er dan ook zoiets als dwalen, vervreemding of slapen, dit met alle gevolgen van dien. De bron of het causale blijft 'van nature' hetzelfde, logischerwijs.

Ik meen dat je dan ook 'van nature' dient te definiëren, mensen kunnen daar mi van vervreemd raken waardoor heel wat verwarring/wederzijds onbegrip ontstaat.

Misschien ben jij wel op wie velen wachten?

Nuchtere visie, nogal vaak wordt Christus als de achternaam van Jezus gezien, op deze manier kan men lang wachten op een personage en dat gegeven 'Christus' ondergraven, zelfs krachtdadig tegenwerken waardoor Satans listen des te transparanter worden. Op die manier begint het inderdaad op een Goddelijke komedie te lijken, met je eens.

Kunnen ons er wel een voorstelling van maken, met dank. Zo gezien, nog bergen werk.

Mooi gezegd, met dank.

Met 'verzegelden' verwijs je exclusief naar het Jodendom? Of zie je dat anders? Pro forma:

Interessante zinsneden, is dat ook inzichtelijker te maken met praktische voorbeelden? 'Onbewuste zonden' zou zowat alles kunnen betekenen, niet?

Kunnen die zonden ook benoemd worden?

Gezien je verwijzing naar een transcendentaal iets, we kunnen overwegen om hierop transcendentale reductie toe te passen. Het is een heikele bezigheid aangezien hiermee ook de 'menselijke voorstelling' in het gedrang komt, de 'bakker om de hoek' wordt hierdoor een vergankelijke verschijningsvorm die onwaar is. Binnen deze context is 'waar' onvergankelijk, namelijk het 'wezen' in de bakker dat veel dieper ligt dan het object (ic de mens) waardoor dat wezen zich tot expressie brengt. Dit principe zou dan voor ons allen gelden waardoor dat Ene Wezen zich manifesteert in en door Allen, uiteindelij

Met je eens, velen stellen zich dan ook de vraag wat je met dergelijke ervaringen nu aan moet, levend in een wereld die daarmee in schril contrast staat.

Volgens de gekende manieren kan principieel de 'bakker om de hoek' God aan je openbaren, het 'willen zien' lijkt me inderdaad een persoonlijke kwestie.

Zou je dan logischerwijs niet zelf dat Ding an Sich zijn? Sprekend over 'beperkte kenvermogens' van het individu, deze zouden kunnen overstegen worden door 'nous':

In welke hoedanigheid of natuur beschouw je hier Christus Jezus, zijn Goddelijke of Menselijke?

Met 'wij-tegen-zij' wou ik verwijzen naar het vooropstellen van de ene religie tegenover een andere, gezien het universele karakter van sommige fenomenen lijkt er dan iets te ontgaan. Aan literatuur ontbreekt het mi niet, er blijkt dan nog 'iets' in de weg te staan om die scheiding (cfr. wij-tegen-zij) op te heffen. We komen dan - willens nillens - terecht bij de menselijke psyche en de wonderbaarlijke werking daarvan, benoembaar als het psychodrama des levens.

Je verwijst naar veel interessante dingen, denk alvast dat het raadzaam is om te nuanceren. Een poging: het zien van visioenen en daar rapport over uitbrengen => de visionair/profeet het geloof hechten aan deze visioenen zonder deze ervaringen => de volgelingen het universeel principe => ego, context en cultuur-overstijgend

Het 'universele' uit zich - zo meen ik - wanneer hetzelfde fenomeen zich voordoet in verschillende culturen, net om deze reden cultuur-overstijgend maar vaak geïnterpreteerd binnen een culturele context waardoor dat universele lijkt te vervagen. Op deze manier ontstaat mi een 'wij-tegen-zij' verhaal, een soort religie die dissociatie/verdeeldheid cultiveert en het waarachtig religieuze over het hoofd ziet. De 'plagen' hoeven mi niet zozeer een 'stoornis' te zijn dan wel eigen aan het ontwakings- en/of herstelproces wanneer we terug contact maken met ons ware zelf dat diep in ons gelegen is. D

De meningen daarover zijn sterk verdeeld, het syndroom blijkt iets ruimer voor te komen dan louter het Jeruzalem-syndroom. Pro forma, in algemene zin het zogeheten 'identificatiesyndroom':

Het zal wellicht perceptie zijn maar soms worden debatten nogal 'manu militari' naar de stad Jeruzalem afgeleid, toevallig kwam ik het Jeruzalem-syndroom op het spoor dat hiernaar verwijst. In andere culturen lijkt hetzelfde fenomeen zich voor te doen maar met andere steden/gebieden. Vraag stelt zich of we hieruit ook een universeel principe kunnen ventileren en/of is dit een louter psychotisch verschijnsel? Als introductie tot een verfijnd debat onderstaande vingerwijzing: Herkenbaar?

Interessant voor je studie, dergelijke ervaringen zijn schering en inslag.

Het behoeft geen betoog omdat het een vanzelfsprekendheid betreft, dat wat je God pleegt te noemen. Jouw verhaal doet vermoeden dat die God een selectie maakt tussen verschillende culturen waardoor een 'wij tegen zij' constructie ontstaat die elke waarachtige verbinding in de weg staat. Geen probleem inderdaad, elk individu heeft de potentie om zich te verankeren aan een bepaald wereldbeeld of overtuiging, zo vergaat het ons al eeuwen en net daarom tijdloos.

Vroeg of laat kom je dat wel te weten, behoeft verder geen betoog aangezien je reactie daarover voldoende zegt.