Willempie

God noemde het licht dag en het duister nacht. Dat is het antwoord dat de Bijbel zelf geeft. Genesis vertelt ons dat God eerst het licht schiep en daarna pas de zon en de maan. Maar slechts bruikbaar voor metingen van relatief jonge dingen en niet voor zaken die heel erg oud zijn. Waar ongeveer de grens ligt zou ik moeten opzoeken maar dat kan je zelf ook.

De getallen vier, veertig en vierhonderd zien we voortdurend terugkomen in de Bijbel, zowel in tijden als in maten uitgedrukt. Ze duiden op aardse grenzen of op de grenzen van ontwikkeling in deze wereld. De Tav is de laatste letter van het Hebreeuwse alefbet en heeft de vierhonderd als getalswaarde. Verder gaat het niet in deze wereld. Daarna komt de vijf (50, 500). Dit is is iets nieuws en duidt de toekomstige wereld aan. Zie bijvoorbeeld de maten van de nieuwe tempel, in Ezechiël).

Ik werd er voor het eerst op gewezen in een boek van René Girard (The Scapegoat). Jezus werd de zondebok zoals Jona ook de zondebok was. Hij werd overboord gezet om de rest van de bemanning te redden. Ik zie Jona trouwens ook wel als een type voor Israël. Ontzettend interessant allemaal.

Je bent een trol aan het voeren. Dat is niet verstandig. Gewoon negeren is het beste. Dan gaat de lol weer weg.

Als je wilt weten of God bestaat moet je Hem dat gewoon vragen. Luister niet naar mensen die niet geloven want die kunnen je uiteraard nooit helpen of antwoord geven. Negeer die gewoon. Ga maar bidden en zeg tegen God: Ik weet niet of U bestaat maar als U wel bestaat wil ik het graag weten. En ga de Bijbel lezen. Dan krijg je vast en zeker antwoord. Dat is een belofte. Filosofische antwoorden komen dan ook vanzelf. En de natuurwetenschappen gaan over de schepping, niet over de Schepper.

Volledig met het eerste eens. Als je het alleen maar doet om daarmee de hemel te verdienen of zoiets kun je het misschien beter niet doen. Hetzelfde geldt voor bidden en vasten, naar de kerk gaan en al die andere zaken. Ik beschouw de tienden als een goede richtlijn maar niet als wet.

Ik begrijp best wel dat mijn bijdrage(s) opschepperig over kunnen komen. Ik heb daar ook over nagedacht. De reden waarom ik mijn ervaringen toch deel is om mensen te bemoedigen, hen een hart onder de riem te steken en ook een beetje om te prikkelen en uit te dagen. Probeer het zelf eens want pas als je risico's neemt voor God kom je erachter hoe trouw Hij is. Dan verandert je geloof van iets theoretisch in iets heel tastbaars en praktisch. Dan komt God heel dichtbij je.

Sorry Antoon, ik lees dit nu pas. Ik heb een tijdje terug zitten te scrollen maar ik weet niet meer waar het over ging. Als je het belangrijk vindt moet je me even helpen. Ik heb niets met Q (lite). Aan de naam te zien (lite) komt het uit de V.S. vandaan. modbreak Trajecto: Waarop Willempies bericht een reactie was is inderdaad niet duidelijk.

Als God dat op mijn hart legt, ja natuurlijk! Met graagte! Maar sinds ik ben getrouwd heb ik ook (een klein beetje) met mijn vrouw te overleggen. Niet dat die gierig is hoor, verre van dat zelfs. Ik heb ook wel eens geld geleend om iemand te kunnen helpen maar dat doe ik niet meer. Dat was niet God's wil. Ik vind het trouwens wel leuk en zinvol om over geld te praten. Ik heb gemerkt dat dit onderwerp vaak angstvallig wordt vermeden, ook helaas binnen kerken. Misschien dat het een beetje confronterend is. Maar ik wil nog wel iets leuks vertellen. Het was in Afrika en ik zat zeer kr

Het lijkt me volkomen juist in je eigen omgeving te beginnen. Je familie, gemeente en waar je zo verder in de eigen omgeving mee wordt geconfronteerd. Ik denk dat een christen daarvoor ook om wijsheid moet bidden. Het zou inderdaad vreemd zijn om geld naar een (buitenlandse) organisatie over te maken en je eigen gemeente te vergeten. Toen ik nog veel verdiende (en nog vrijgezel was) maakte ik maandelijks vijf procent van mijn bruto salaris over naar de gemeente waar ik thuishoorde en de andere vijf procent verdeelde ik over organisaties die mij nauw aan het hart lagen. Inmiddels probeer ik tie

Het geven zelf heeft al nut. Het is de enige manier om je van Mammon te bevrijden. En "God heeft de blijde gever lief".

Dat eerste is wel mooi en dat gebeurt ook in andere denominaties. Ik heb het ook meegemaakt dat er in een kerk tussen twee leden een zakelijk geschil was waar ze niet uitkwamen. De zaak is toen voorgelegd aan de raad van oudsten. Die namen een beslissing en de betrokken zakenlieden namen daar genoegen mee. Probleem opgelost. Wat het laatste betreft, dat komt helaas veel meer voor dan in het nieuws komt. Veel misbruikte kinderen schamen zich te veel om erover te praten. Het komt helaas ook voor dat onschuldige mensen worden veroordeeld. Een zeer moeilijke zaak waar m.i. veel te gemakkelijk

Maar alles en iedereen wantrouwen als het met geld heeft te maken gaat ook niet helpen. Ik hoor regelmatig van mensen dat ze niets meer aan goede doelen schenken omdat ze geen enkele organisatie vertrouwen. Ja, zo maak je je er wel heel gemakkelijk van af.

Ik heb een hekel aan collectes, alleen al omdat kerken alle schijn dienen te vermijden dat het ze om geld is te doen. Tegelijkertijd snap ik natuurlijk heel goed dat er geld nodig is om de boel draaiende te houden. Ik heb eens gelezen van een Leger des Heils officier die er ook een hekel aan had en, na daarover gebeden te hebben, de proef op de som nam en gewoon geen collectes meer hield. Haar getuigenis was dat er niet minder geld binnenkwam. Ik ken christelijke arbeiders die weigeren om financiële hulp te vragen, al is de nood nog zo hoog. Ze vinden dat als ze voor God werken, Hij dan ook ma

I don't care how rough the road is, Show me where it starts.

Nadat Mugabe afgezet is gloort er weer wat hoop in Zimbabwe. Helaas wil het ANC deze stommiteiten nu in Zuid-Afrika gaan herhalen. Boer is nu het gevaarlijkste beroep daar. Erg, hè, voedsel produceren en werkgelegenheid scheppen?

Zolang je maar weet naar wie je toe kunt gaan als het te zwaar wordt.

Het Leger des Heils werkt juist wel samen met anderen. Officieel beschouwt het Leger zich niet eens als een kerk. Daarom wordt er niet gedoopt en er wordt geen avondmaal gehouden. Oorspronkelijk werden de mensen die door het Leger uit de goot werden gehaald doorverwezen naar de lokale kerkgenootschappen. Ik heb geen kritiek op jou hoor, Sjako. Jij bent niet verantwoordelijk voor de leiding van het WTG en hoeft dat allemaal niet uit te leggen en te verdedigen. Mijn kritiek is op de leiding in New York die zich blijkbaar zo superieur en exclusief acht dat alle andere denominaties zo'n beetje als

Jij kunt het niet verantwoorden of uitleggen? Heb je er al eens over nagedacht?

Ik zou graag willen weten hoe jij het kunt verantwoorden dat het WTG weigert met anderen samen te werken. Ik begrijp heel goed waarom het WTG dat niet doet maar hoe kan jij dat uitleggen? En dat opscheppen over de eigen prestaties bevalt me ook helemaal niet.

Ik heb het over effectievere hulpverlening door samenwerking met andere christenen. Ik merk trouwens niet zoveel van hulpverlening door het WTG. Ik ben, met Bonjour, zeer benieuwd.

Ik weet het. Er zijn zelfs vaders die hun kinderen misbruiken, of lichamelijk ernstig mishandelen. Mijn vader sloeg me regelmatig in elkaar. De laatste keer dat hij mij een blauw oog sloeg (Ik zat notabene al bij de marine.) zei ik tegen hem: "Pappa, dit is de laatste keer geweest dat ik dit toelaat. De volgende keer sla ik terug." Toch heb ik veel respect voor mijn vader. Hij is later ook erg veranderd ten goede.

Dat kan. Ik ken geen percentages. Er bestaan slechte en domme vaders. Ik heb een sterk vermoeden dat een verstoorde of ontbrekende vader-kind relatie een belemmering vormt voor het aanvaarden van en vertrouwen in onze hemelse Vader.

Exact. En op het kind terug te komen: Een kind gelooft en vertrouwt zijn vader (in normale omstandigheden dan). Als het opgroeit denkt het dat hij of zij het allemaal beter weet om na verloop van tijd tot de ontdekking te komen dat dat toch niet helemaal juist was. Ik vertrouw volkomen op mijn hemelse Vader maar wil tegelijkertijd zoveel mogelijk leren over Hem en zijn schepping. Dus ik vertrouw en geloof als een kind maar ik denk niet als een kind (hoop ik tenminste ).

Daar zal je wel gelijk in hebben. Geloof moet tot wasdom groeien. Ik heb heel wat mensen meegemaakt die het als een kind ontvingen en er wat later net zo gemakkelijk weer afstand van deden, vooral in charismatische gemeentes die teveel de nadruk leggen op het spectaculaire en de emotie. Redenen? Verliefd op een andere vrouw, geldzucht en teleurstelling in andere christenen.