Flash Gordon

Ik weet niet of het van gebrek aan geloof getuigt als je weigert te aanvaarden dat God een misselijke kleuter is die voor Zijn lol vleugeltjes uit vliegjes trekt.

Ik vind het opmerkelijk dat de discussie vrijwel altijd vanuit een onjuist perspectief wordt ingestoken, namelijk dat artsen het monopolie hebben op de medicijnkast en dat de overheid dat monopolie dient af te dwingen. Al dan niet pijnloos sterven is geen gunst van de arts toegestaan door de overheid. Het is een kwaadaardige arrogantie van artsen dat zij een ethische positie hebben met grotere betekenis dan die van ieder ander, enkel omdat ze "toevallig" geleerd hebben hoe bepaalde lichamelijke ongemakken bestreden kunnen worden. De discussie op een wat fundamenteler niveau dan "ik v

Water is dan ook geen H2O. H2O is slechts een afgesproken symbolische weergave van dat wat water is. De betrouwbaarheid van de uitspraak die je doet is hoog, maar de uitspraak zelf is nietszeggend: "water is water". tsss, 1+1=10, gij decimale! Oh en beide reacties mogen afgedaan worden als flauw gezever. Dat mag, maar het betekent wel dat je het punt mist dan. Zaken als "water is H2O", of "1+1=2" zijn slechts symbolische weergaven van iets. Wil je (serieus) praten over waarheid, dan zal je ten volle aandacht moeten geven aan het wezenlijke van taal, van h

Je begint met een cirkelredenering. Dan draai je de Bijbelse chronologie om. En tenslotte stel je dat God in al zijn alwetendheid in de verhaaltjes van de duivel trapt. Kan natuurlijk, maar het lijkt me zinvol om je af te vragen wat je precies zegt, als je zoiets zegt.

Drie foto's. Een vriendelijke oudere man, een wat zweverige lievige jongeman en een vrolijke kerel in een net pak. Zomaar, drie geheel willekeurige seriemoordenaars. Eichmann, Manson, Bundy. Het viel me recent weer eens op hoe totaal niet onderscheidend de echt enge mensen zijn van de mensen waar je prima naast zou willen zitten in de tram. Het leven is een stuk makkelijker te verdragen als we onszelf kunnen wijsmaken dat als je maar braaf bent, vaak denkt "WWJD", genoeg leeft zoals het hoort, je van een ander slag bent dan "de zondaars". En natuurlijk, we kennen de Bi

ik heb spotify er uit gegooid toen Apple Music goed genoeg werd. atonale klassieke muziek, het beste bewijs dat ook satan van muziek houdt

En hoe kan je nu serieus denken dat Genesis door Mozes werd geschreven? Dan heb je je toch echt heel bewust afgesloten voor iedere vorm van Bijbelstudie van de afgelopen eeuw.

Mij niet. Maar je moet het allicht eerst ervaren.

Nee hoor, dat betekent het niet

Mogelijk faalt de techniek, maar ik mis volgens mij iets

Maar dat onderscheid is er ook sinds vaticanum ii. Met bizarre discussies tot gevolg over de positie van oud-katholieken bijvoorbeeld

En dan probeer ik een playlist te maken ik kom ongeveer op de volgende lijsten: - wat mijn kinderen mooi vinden - rustige ouwe lullen muziek - ouwe lullen muziek die mijn kinderen acceptabel vinden

een aanval, nee. Een toon zonder respect, al meer. Maar bovenal een kennelijke behoefte te oordelen en "grip te krijgen" die ik echt prima vind maar die mij niet boeit. Ik heb in de loop der jaren geleerd in gesprek te gaan en te blijven met mensen waarmee ik genoeg verwantschap, wederzijds verstaan, vergelijkbare ervaring deel om het tot een uitwisseling te maken die wederzijds tot groei leidt. Niet dat ik het met iedereen eens moet zijn of we voor dezelfde bewoordingen kiezen, vaak niet. Maar als mijn ontwikkeling of nieuwsgierigheid niet geprikkeld wordt en/of degene met wie ik in ges

Disclaimer vooraf: ik snap dat katholieke exegese voor niet-katholieken weinig te betekenen heeft. Ik neem aan dat het even makkelijk te begrijpen is dat in dit topic het niet bijzonder nuttig is te komen vertellen dat de katholieke exegese fout is. Het is een mogelijke exegese, en ik vind het dan weer niet zo relevant of die al dan niet past in een niet-katholieke exegetische traditie. Mijn docent exegese op het seminarie gaf als uitleg bij deze tekst: Paulus, die weliswaar graag vertelt dat hij geen gebruik maakt van de retorica, toont in zijn brieven juist dat hij de regels van d

Een volmaakte heilige is vrij zeldzaam denk ik Maar theoretisch gezien denk ik dat als je de aanwezigheid van je kind niet nodig hebt voor jezelf, je ook niet lijdt aan de afwezigheid van je kind. Of je Calvijn mag verwijten dat hij mensen heeft wijsgemaakt dat mensen "moeten" lijden weet ik niet, ik ben geen calvinistisch theoloog en bepaald geen Calvijn-kenner. Maar het lijkt me een ongezonde benadering. Het lijden heeft niets goeds in zich, helemaal niets. Als je, maar dat is nogal onchristelijk en in mijn ogen een beetje eng, gelooft in een straffende God, die het lijden uitdeelt omda

Ik denk dat de Boeddha, Jezus die God is, de Kerk of pakweg Sint Ignatius van Loyola hier hetzelfde leren: de onthechting die totaal is verlost de mens van het lijden, en laat medelijden uit liefde voor de mens over als enige drijfveer. Of dat nu Verlichting heet of Heiligheid, maakt weinig uit. Als ik heilig zou zijn, en ik ben dat niet in het minst, dan zou de dood van mijn kind geen lijden zijn voor mij, maar volledig medelijden. Het lijden immers zou zelfgericht zijn: IK ben dat kind kwijt en dat is erg voor MIJ. Het medelijden is liefde: uit liefde voor dat kind gun ik het dat h

Ter aanvulling, het is goed te beseffen hoe het donatisme ontstond. Tot dr dag van vandaag komen we de term "traditores" bijvoorbeeld in het Engels tegen als "verraders". En ja, zij die de heilige boeken inleverden waren verraders. Maar de Kerk nam de traditores terug en veroordeelde de donatisten. Dat moet ons als katholieken iets zeggen denk ik. We zoeken het lijden te ontstijgen door het te ontstijgen in onthechting, wij ervaren dat Christus in ons lijden deelt en we dragen ons lijden op aan Hem. Maar hoezeer we ook streven naar heiligheid, het is niet erg als we falen. Want de lijdend

Dat is een hele reeks interessante punten Natuurlijk, wie over lijden praat zou duidelijk moeten zijn over de betekenis die hij hanteert. Aan een ziekte lijden kan gewoon betekenen "je hebt die ziekte" zonder dat daar een gevoelswaarde "lijden" bij hoort. Ik bedoel met lijden de subjectieve interpretatie, de duiding van de werkelijkheid die negatief is. Pijn valt niet altijd te vermijden. En medicijnen die de pijn verzachten of bestrijden vallen niet bepaald onder onthechting. Is er daarmee iets mee mis? Ik ben geen donatist. Ik begrijp maar al te gied hoe mensen onder drei

Interessant een klein detail waar ik op wil wijzen u's een denkfout die je maakt: wie onthecht is (niet zichzelf verklaard, maar is) wordt ziek, maar lijdt niet. Je gelijkstelling van dat wat in jouw denken samenhangt met lijden valt daar nog niet mee samen. Precies wat Hitchens zegt: het lijden bestaat niet als objectieve werkelijkheid, enkel als subjectieve interpretatie. Slechts het verlangen naar gezondheid kan ziekte tot lijden maken.

en wie ben ik om te zeggen dat het anders is? Wij worden allen geregeerd door de wil, aldus Schopenhauer, het is slechts een zeldzaamheid daaraan te ontsnappen.

Je behoefte ergens vat op te krijgen uit zich al in je behoefte mij te objectiveren. Mensen zijn geen objecten dus daar zou enige terughoudendheid op zijn plaats zijn. Mij boeit je poging me de les te lezen en me te voorzien van een etiketje en jouw oordeel niet zo. Je maakt me vooral duidelijk dat je geen gesprek wil en weinig respect hebt. Dat mag en ik gun je daarin alles wat je maar zoekt. Maar het vermag mij niet te boeien. Het ga je goed in je leven, vaya con Dios.

Een man offert zich volledig voor zijn vrouw, een vrouw offert zich volledig voor haar man en dat offer is betekenisvol omdat het iets communiceert, maar het is betekenisloos in zoverre dat het feitelijk niets "doet"

Het kan aan je lezen liggen, het kan aan mijn schrijven liggen. Is het niet belangrijker dat we elkaar nu beter begrijpen, dan te bepalen waar het onbegrip aan lag? Ik zou het mooi vinden als je een topic wil openen over de vraag waar het lijden wel uit ontstaat. Dat zou ik een interessant onderwerp vinden om over te lezen!

Ik denk dat we weinig drama herkennen in een machteloze worm die vertrapt wordt. Het ultieme drama van de machteloze God, waardoor Hij ons kan inspireren, waarom wij de mystieke vereniging naar Lichaam, Bloed en Geest met hem zoeken, is juist dat Hij de almachtige eeuwige God is, die ten overstaan van ons heeft geleerd machteloos te zijn, gehoorzaam, in de school van het lijden. Ja, ik geloof dat Hij voor alle tijden almachtig was. En toen begon de tijd.