Hitchens

-

Dat is gewoon een valse tegenstelling die je gebruikt. Maar je geeft geen antwoord op de vraag van Bonjour die ik ook al heb gesteld. Hoe wil je zoiets aannemelijk maken aan andersdenkenden. Zie punt 2 van je openingstopic.

Misschien niet.Maar mijn punt was dat ik denk dat de katholieke kerk een imagoprobleem heeft. http://www.stand.nl/stellingen/binnenland/het-imago-van-de-rooms-katholieke-kerk-onherstelbaar-beschadigd Op zich hoeft men daar zich niet druk om te maken natuurlijk. In de openingspost lees ik echter dat de TS een plan wil om oa. andersdenkenden (atheïsten/moslims) te overtuigen katholiek te worden. Ik vraag me dus af welke boodschap men dan wil presenteren naar de buitenwereld.

Wat is de boodschap van die reclame? Ik mis in je hele verhaal het imago van de katholieke kerk. Vraag een gemiddelde Nederlander en hij zal bij de kerk in de eerste plaats denken aan Je kunt je afvragen of iemand wel lid wil worden van zo'n club. Met andere woorden: ik denk dat er nogal een verschil zit in hoe de katholieke kerk denkt over de katholieke kerk en hoe mensen in de maatschappij denken over de katholieke kerk.

Catholics come home is awesome! Dat heeft in het oosten van de VS en in Canada ook echt behoorlijk wat mensen terug gekregen in de kerk. Overigens moet je die stijl en dat enthousaisme ook doortrekken in de liturgie. Wel een geinig idee. In Nederland een grootschalige tv-campagne op touw zetten om mensen weer terug te krijgen waar ze horen: de katholieke kerk. Ik ga het zeker volgen! Al was het maar met een zak paprikachips vanaf de bank.

Dan zal die christen zich ook aan die christelijke waarden en normen moeten houden. In de praktijk is er natuurlijk geen verschil tussen die christen en de niet christen. Dus dat bezwaar kun je wel weghalen.

Tja, hoe ervoor zorgen dat mensen jouw specifieke overtuiging gaan aanhangen? Misschien een leuke reclamecampagne voor op de televisie? Dat mensen tot de conlusie komen dat ze een verkeerd leven aan het leiden zijn oid?

Waarom oordeel je er dan over?

Het valt me op dat een hoop mensen hier moeite hebben met een hypothetische vraag. Te lezen aan de vele reacties in de trant van: ja maar dat kun je toch nooit wéten. Ja, daarom is het hypothetisch mensen.

Je dicht mij allerlei motieven toe die ik niet heb. De enige vraag die ik wilde stellen: Iemand gelooft iets wel (of niet). Jij overtuigt hem van het tegendeel. Daarna is die persoon ongelukkig. Doe je dit. Oftewel is de discussie belangrijker dan het resultaat. De vraag of atheïsme een geloof is of niet is niet boeiend (in deze en voor mij persoonlijk al helemaal niet). Als mensen willen beweren dat atheïsme een geloof is, moeten ze dat vooral doen. Wat ik een leuke, opvallende bijkomstigheid vind is dat gelovigen zich gaan uitputten om te verklaren dat het christendom niet kan leiden to

Dat is een beetje een rare tegenstelling die je daar maakt. Om flauw te zijn: ben ik dan geen onderdeel van die menselijke geschiedenis? Is mijn opvatting dan niet geredeneerd vanuit de mens zelf?Wie zijn dan al die mensen in de menselijke geschiedenis die al onze ervaringen zo efficiënt en consistent omschrijven? Dat zijn namelijk individuen met elk hun eigen achtergrond, levensbeschouwing, religie, cultuur of spiritualiteit. Mijn insteek is: om die ervaringen zo goed mogelijk te omschrijven, moet je eigenlijk bereid zijn om al die waardeoordelen, interpretaties van persoonlijke ervaringen

Nihilisme kan mensen wel somber maken. Tegelijk is het ook een vrij eerlijke en dapper standpunt om te accepteren dat er niets meer is dan dit en vanuit dat standpunt invulling gaat geven aan je leven. Dat je inziet dat moraal door mensen wordt verzonnen en misbruikt, dat je het leed accepteert zoals het is. Het lijkt mij persoonlijk een gezonde basis, maar kan mensen inderdaad heel somber en depressief maken. Je kunt van te voren niet weten welke kennis gevaarlijk is voor mensen om te weten. Beter is om mensen klaar te stomen voor een werkelijkheid die hard kan zijn, dan wordt je ook niet tot

Ja, en die levensbeschouwing is niet een geloof. De opmerking waar het namelijk om ging was: 'iemand die niet geloofd gelooft ook. Hij/zij gelooft in het niet bestaan van' Terwijl het er bij de atheïst juist om gaat dat de gelovige een actief geloof heeft, dat volgens hem geen fundament heeft. Hij ziet (nog) geen reden om mee te gaan in dat geloof. Het is dus niet geloven in iets, het is eerder het niet accepteren van een geloofsstandpunt. Dat hij dat 'niet accepteren' actief doet, maakt niks uit. Dat een atheïst een gelovige is zul je over het algemeen ook alleen theïsten horen zeggen.

Het nihilisme? Gewoon alles wat mensen aan waarde zelf hebben toegevoegd (wat allemaal subjectief is) overboord gooien. Misschien is dat wel de meest eerlijke, efficiënte en consistente manier om onze ervaringen te omschrijven.

Kun je bij gebrek aan iets anders echt niet vaststellen dat een lang vergeten God uit mythische tijden een verzinsel is? Dat is nog maar de vraag. Het klinkt eerder als een uitweg. Door inzicht in de aard van mensen door de jaren heen kun je best veel zeggen over de behoefte van die mens aan het zelf creëren van goden. Elke cultuur, volk of tijd heeft weer zijn eigen god. Goden komen en gaan en zijn dus aan de lopende band verzinsels.En toen kwam de God van Abraham en dat was geen verzinsel, want hij was er altijd al geweest. En hij was altijd al de enige. Dat zegt hij namelijk zelf. Waarom

Kun je bij gebrek aan iets anders echt niet vaststellen dat een lang vergeten God uit mythische tijden een verzinsel is? Dat is nog maar de vraag. Het klinkt eerder als een uitweg. Door inzicht in de aard van mensen door de jaren heen kun je best veel zeggen over de behoefte van die mens aan het zelf creëren van goden. Elke cultuur, volk of tijd heeft weer zijn eigen god. Goden komen en gaan en zijn dus aan de lopende band verzinsels.En toen kwam de God van Abraham en dat was geen verzinsel, want hij was er altijd al geweest. En hij was altijd al de enige. Dat zegt hij namelijk zelf.

Of het een dooddoener voor jou is moet je zelf weten. Paradepaardje? Ik zou niet weten hoe. Het is gewoon wat het is. De positie dat het geloof ontbreekt is simpelweg geen geloof. Blijkbaar heb je problemen met die uitspraak. Zou niet weten waarom ik dat anders moet formuleren.

Waarom maakt hem dat verschillend? En waarin zit em het verschil?

Afwezigheid van geloof is niet hetzelfde als geloof in afwezigheid.

Dat moet je symbolisch lezen.

Met de wetenschap een persoon ongelukkig te maken voor de rest van zjjn leven, zou ik het niet doen. Na dit leven zou het wel eens afgelopen kunnen zijn met de fun en wie ben ik om iemands hobby te ontnemen. Aan de andere kant, als ik die wetenschap niet had, dan zou ik altijd gaan voor het vertellen van de waarheid. In mijn geval zou ik dus een persoon willen overtuigen van het niet bestaan van God, mocht het gesprek daarop uitdraaien. Al was het maar omdat ik weet dat een persoon gelukkig kan worden van het simpelweg accepteren van iets en het vervolgens doorgaan met je leven. Een soort gev

-

Bijvoorbeeld zo: Hallo God, als u bestaat kunt u dan uw naam in de sneeuw schrijven? Je bezwaar is dat het hier om een commando zou gaan?