Peter79

Indien er bij de twijfelaar aangaande de historischiteit ook maar een klein stemmetje aanwezig is dat zegt dat evolutie mogelijk toch in de prullenbak kan dan zou ik zeker adviseren om de referenties die ik net gegeven heb eens in aanschouwing te nemen. 
Dat is juist, indien men blijft in geloof.
Inmiddels heb ik de titel van het boek gevonden : "Traced" door Nathaniël T. Jeanson.
Hij heeft een You-Tube kanaal

Ja een goede aanvulling. Uiteindelijk moeten we af van die discussie of het historisch of niet historisch is. Het gaat om een goede uitleg (exegese) van de teksten. Het is daarbij wel handig om de kennis van de wetenschap mee te nemen als achtergrond informatie. Je kan anders in je uitleg de verkeerde kant opgaan of zelfs ontsporen. 
 
Zit er bij een aantal die een letterlijke en historische uitleg prefereren toch een angst dat de bijbel (in hun optiek) niet waar is. (Een heel klein stemmetje die dat zegt) Juist met een goede uitleg van Genesis hoef je daar helemaal niet bang voor te zijn. Het is een geweldige tekst als je die vanuit de Joods context gaat lezen.  Dat is wat Breukelman zegt in de presentatie van zijn boek over Genesis (te vinden op YouTube): Er komen heerlijke dingen aan het licht. 
Uiteindelijk is dat een betrouwbare weg om uit die wetenschappelijke discussie te komen en de kritiek die klinkt op een historische en letterlijke lezing. Helaas niet iedereen heeft dat door. Men reageert kritisch, maar men beseft niet wat er wordt afgewezen. 

Het lijkt me erg onverstandig om over wetenschap in gesprek te gaan met iemand die niet eens weet wat er in frikandellen zit.

Wat mij betreft denk ik niet dat je het helemaal goed begrijpt. Er bestaat verschil tussen wetenschap en wetenschappelijke theorieën die in een bepaalde tijd populair zijn. Als je naar de geschiedenis van de wetenschap kijkt kun je vaststellen dat wetenschappers die van de gangbare mening afwijken of er ook zelfs alleen maar twijfel over durven uitspreken nooit populair zijn maar het toch wel vaak bij het rechte eind blijken te hebben. Consensus is een leuk woord maar geenszins een garantie voor juistheid. Het is nog niet zo lang geleden dat de wetenschappelijke consensus was dat de kosmos altijd al heeft bestaan en dus geen begin had, om maar een voorbeeld te noemen. 
Afgezien daarvan kunnen Bijbelteksten natuurlijk wel onjuist worden geïnterpreteerd maar dat is weer een ander onderwerp.  
Mijn indruk is dat de evolutietheorie op losse schroeven staat. Die theorie gaat ervan uit dat complexe vormen van leven geëvolueerd zijn uit simpele levensvormen. Dat is gewoon achterhaald. Een cel is niet simpel. Hoor hierover één van de grootste en succesvolste wetenschappers van nu:
 

Het verhaal van de bijbel is liefde. Daaraan hangt de gehele wet en de profeten. Wie de naaste liefheeft, vervult de wet. Liefde is belangrijker dan geloof. 
Het gaat zo ver dat de vijand geliefd moet worden.
Met zo’n overduidelijk centraal thema is het ook helder dat het uitmoorden van een volk en vrouwen meenemen als oorlogsbuit daar diametraal tegenover staat.
En dus is het geen schaamte maar is het duidelijk dat het uitmoorden van een volk geen goddelijke opdracht is, maar menselijke gedachten. Die geheel tegen het centrale thema van de bijbel ingaan.
Waar in het verhaal geeft Sacks aan dat het over wonderen gaat. Kun je een tijdframe noemen waar hij dat zegt.

Als het aan Hopper zou liggen dan zouden de Bijbel verzen op muziek weergegeven worden.   Muziek is veel krachtiger dan het gesproken woord.   Muziek maakt letterlijk een hoger bereik van de kennende ziel mogelijk.   (Dit is geen grap allemaal).   Als voormalig katholiek raakt gregoriaanse muziek mij nog altijd.   Mijn visie is dat het hart openbreekt door muziek.    En hoewel ik persoonlijk gecharmeerd ben van snaarinstrumenten, is de menselijke stem het allermooiste muziekinstrument wat er is.   (Behalve die van mij dan, ik zing zo vals als een kraai).  Desondanks heb ik wel aan mantra zingen gedaan, dat was goed om mijn schaamte voor mijn valse gekraai te overwinnen.   Dat heeft mij bewust gemaakt wat het betekent om 'uit volle borst' te zingen.   Het is de thymus welke vibreert bij zang (let maar eens op).
Verder kan ik nog melden dat muziek je uit je mentale gevangenis haalt.  Er zijn gelovigen die veel te veel vast zitten in hun eigen gedachten.   Dan kan het Woord zich niet spreken.  En dan hoef je het over het Koninkrijk Gods ook nooit meer te hebben , het Koninkrijk Gods kan niet gedacht worden.

Je gaf aan dat als iets in strijd is met wetenschappelijke feiten, dat je het dan niet letterlijk moet nemen. De opstanding is overduidelijk in strijd met de wetenschap en zou je dan niet letterlijk moeten nemen.
Nu geef je aan dat je niet veel kan met de wetenschap bij het opstandingsverhaal. Ik zie een struggle. 
Ik zie echter geen probleem.

Daarmee zeg je feitelijk dat de wetenschap leidend is. Het goddelijke, dat de natuurwetten heeft gecreëerd, is daarmee ondergeschikt geworden aan de eigen creatie. Vind ik een opmerkelijke conclusie.

Jezus als de messias van Israël is de basis van het christendom. 

Ik zie dat atheïsten ook vaak moeite hebben als de uitleg niet historisch of niet letterlijk wordt.  
Dan vervalt de basis van hun kritiek en een andere kijk (net zoals orthodoxe christenen) wil men niet aannemen.  

Je doet wat ik vaak zie bij christenen. Men heeft het over Genesis 2 en 3, daar gaat het over alle mensen en daar gaat het mis voor alle mensen. Het gaat ook niet over een specifieke God maar over een algemene God. Hier is het probleem ontstaan en hup men springt 4000 jaar verder in de tijd, over 38 boeken in het OT heen, naar Jezus als de oplossing van de zondeval.  
 
Er wordt echter in het NT amper naar verwezen. Wel wordt Jezus in de lijn van Adam, Abraham, Jakob, Mozes, David, Elia geplaatst.  
Voor niet Joden (de heidenen) die wij zijn, is Jezus niet een oplossing die uit de lucht komt vallen, maar de opening om mee te gaan doen met het verhaal van Israël dat al eeuwen gaande was. Ik haal het verhaal van Adam en Eva helemaal niet weg, nee ik leg juist de context uit waarin je het kan lezen (moet klinkt zo dwingend).  
 
Jij leest dat het niet historisch is en dan denk je mooi, daarmee kan ik het christelijk geloof eens flink onderuit halen.  
Het blijkt dat je gewoon niet snapt, wat ik wil zeggen.  Overigens neem ik je dat niet kwalijk, want dat ligt geheel aan mij.  
Maar leg me nu eens uit, waarom de basis van het Christendom wegvalt, want ik zie het niet.  
 
In het NT wordt juist naar het OT verwezen.  
Snap je het OT niet en de weg die Israël daar gaat met een hele specifieke God, ja dan snap je ook het NT niet.  
De uitnodiging is om mee te doen met dat bijbelse volkje.  
In hoeverre je dat zo mag plotten op het huidige Israël is een andere discussie.  Dat is een lastig onderwerp.   
In de bijbel neemt Israël het land niet, maar krijgt men het, met de Torah in de hand.  
Juist het negeren van de geboden en het vertrappen van vrede en gerechtigheid, ziet men in de bijbel als verklaring voor de ballingschap.  
 
De verhalen van Mozes en Jozua lees ik ook niet direct historisch. Jozua staat niet voor niets bij de profeten.  
Het is elke keer weer een oproep om het beloofde land in te trekken.  
Zoals Jezus ook uit Egypte komt en in de woestijn de duivel weerlegt.  
Hij is de uitlegger van Mozes en Elia. Hij trekt opnieuw het land in zoals zijn naamgenoot Jozua.  
 
De basis van het Christendom valt weg… kun jij het me nog 1 keer uitleggen?

Bij Jona Lendering lees ik iets over de oudste scheppingsmythe: 
https://mainzerbeobachter.com/2013/07/27/museumstuk-27/
Volgens Lendering:
Er mogen dan veel overeenkomsten zijn, de bijbelse variant kent ook het unieke verhaal over de verdrijving uit de Tuin van Eden. Het idee dat de mens, door kennis van goed en kwaad te verwerven, pas echt mens wordt en met geopende ogen door de wereld zal moeten, is bij mijn weten zonder parallel in de oud-oosterse wereld. (Dat dit een Zondeval zou zijn, zoals in de christelijke traditie wordt aangenomen, staat niet in de joodse Bijbel; de oudste vermelding is te vinden in het apocriefe boek 4 Ezra.)
Dit sluit aan bij mijn uitleg dat de verdrijving uit de tuin een voorafschaduwing is van de latere ballingschap. Niet een magische profetie, het is pas na de ballingschap geschreven of heeft toen de uiteindelijke vorm gekregen.  
 
Is er een parallel met verhalen met bomen, zoals de levensboom, maar niet met de boom van kennis van goed en kwaad?  
Deze verwijst dan expliciet naar de Torah. Dit is ook weer een unieke toevoeging van de Joodse schrijvers.  
Niet een magische profetie, de Torah was al ontstaan.  
De schrijvers laten het verhaal van achter naar voren ontstaan.  
Voor sommigen lastig als de magie wegvalt, maar wees gerust, er blijft genoeg over, dat wordt zelfs door de niet gelovige Lendering beaamt.

Ik denk dat Adam ("mens", uit de aarde genomen) en Eva (moeder van alle levenden) staan voor de mensheid. Ze zijn deel van onze realiteit, niet omdat ze historische personen zijn, maar omdat ze staan voor onze oorsprong. Ze maken deel uit van onze identiteit in de zin dat wij allen afstammen van de eerste mensen. 
Genesis 2/3 is hergebruik van andere verhalen, omdat de schrijver(s) daarin een eigen accent legde(n). Wie die andere verhalen kende, had direct door waar de schrijvers(s) voor stond(en).
Voor het christendom verandert er niets, het maakt niet uit of wij in letterlijke of figuurlijke zin nakomelingen van Adam en Eva zijn.

Ik denk dat het jou wel duidelijk is, dat ik met dit topic niet het verhaal van Adam en Eva als een soort sprookje weg wil zetten, omdat het niet historisch en letterlijk op gevat kan worden. Ik kan me vinden in die oorsprong en het hergebruik van andere verhalen, die jij ook benoemt.
Toch wil ik het aanscherpen door te vermelden dat het geen algemeen oorsprongsverhaal (van alle mensen) is, maar heel specifiek (particulier) het oorsprongsverhaal van Israël. Door het woord toledot heeft Frans Breukelman aangetoond dat Genesis een eenheid van compositie is. 
Genesis is als ouverture te lezen van de hele TeNaCH. Het is het boek waarin Israël zijn wordingsgeschiedenis heeft beschreven (met terugwerkende kracht). 
Het volk bestond al uit het verbond van stammen en daar hebben ze een oorsprongsverhaal bij geschreven.  Wat er nu precies historisch is of niet, ja dat is lastig te achterhalen.  
 
Maar terugkomend op Adam en Eva. Het is een specifiek verhaal waarin Israël het verbond met hun specifieke God beschrijft. Het gebod (niet eten van de boom van kennis van goed en kwaad), kiezen voor het leven in dit stukje land wat ze gekregen hebben en helaas dan gaat het mis.  
Alleen God is en blijft daarbij. 
Het is het verhaal van de TeNaCH dat in het Adam en Eva verhaal al in een notendop wordt verteld.
En dat specifieke verhaal van Israël in de TeNaCH heeft een algemene strekking. Het is bedoeld als zegen voor de gehele mensheid.  
Dit kernverhaal heeft alle mensen op het oog (pars pro toto). 
Nu is het NT geen ander verhaal, behalve dat die Adam naar ons toekomt en Eva (Maria) opnieuw ontmoet in de tuin (Johannes 20).
 
Ps. ik discussieer liever over de inhoud van het christelijk geloof dan over de discussie of een verhaal historisch is. Maar als mensen aankomen zetten met de historische zondeval of het huwelijk dat hier wordt ingesteld, of dat er mensen alleen of mannelijk of vrouwelijk zijn, ja dan gaan we maar weer die historische discussie aan. (En Adam en Eva zijn volgens mij niet historisch, en eens, dat haalt zeker het Christendom niet onderuit.)

Ik denk dat Adam ("mens", uit de aarde genomen) en Eva (moeder van alle levenden) staan voor de mensheid. Ze zijn deel van onze realiteit, niet omdat ze historische personen zijn, maar omdat ze staan voor onze oorsprong. Ze maken deel uit van onze identiteit in de zin dat wij allen afstammen van de eerste mensen. 
Genesis 2/3 is hergebruik van andere verhalen, omdat de schrijver(s) daarin een eigen accent legde(n). Wie die andere verhalen kende, had direct door waar de schrijvers(s) voor stond(en).
Voor het christendom verandert er niets, het maakt niet uit of wij in letterlijke of figuurlijke zin nakomelingen van Adam en Eva zijn.

Hallo 
Ik ben hier nieuw, ik heet Elizabeth, ik woon in Rotterdam ben op één dag na 61, getrouwd moeder van 7(en één in de hemel) en grootmoeder van 4. Ik hou van muziek(maken), boeken, alles wat groeit en bloeit, heel veel creatieve dingen en nog meer.
Ik ben met de Bijbel opgegroeid, maar pas na mijn veertigste echt tot geloof gekomen. Nu is Hij de Koning van mijn leven, mijn Redder en Verlosser. Ik hoop hier veel te leren en ook bij te dragen. Shalom

Ik zou daar geen bezwaar tegen hebben en vroeger was Credible.nl ook grotendeels zo; alleen in één subforum waren niet-christenen redelijkerwijs vrij om het geloof kritisch te bevragen vanuit hun eigen levensbeschouwingen. Er is een tijd om rekenschap af te leggen van je geloof en een tijd om je ermee te voeden en dat laatste wordt niet altijd begrepen. Het is voor christenen heel gezond om bij tijd en wijle echt onder elkaar te zijn en (intiemere) geloofszaken te bespreken. Nu zijn daar natuurlijk kerken voor, maar niet iedereen kan of wil naar een kerk en kerken vormen evenmin zulke besloten gemeenschappen (hoewel je bínnen kerken wel zulke gemeenschappen kunt tegenkomen). En moeten dat ook niet willen. Sommige niet-gelovigen menen dat een forum dan toch heel saai zou worden, maar zij overschatten daarmee natuurlijk enigszins hun rol: die kan zeker van grote waarde zijn, maar we kunnen uitstekend ook zónder hen ons verdiepen in en discussiëren over en vanuit het geloof. Het christendom is daar rijk en veelzijdig genoeg voor.
Ik weet alleen niet of Credible.nl daar nog het forum naar is. Ze is de afgelopen jaren heel erg veranderd, zodanig dat ook christelijke discussies vaak toch weer vervallen tot dezelfde polariserende, vruchteloze stokpaardjes of tot allerlei extreme complottheorieën. Waardoor veel goed onderlegde users inmiddels allang vertrokken zijn of zich niet meer aanmelden. Ook is het aantal users en crewleden te klein om verschillende, echt onderscheidende subfora aan te houden en ik zie Credible.nl ook niet veel groter worden dan zij nu is.

Ben je het eens dat we bij dit gevoelige onderwerp niet alles over 1 kam kunnen scheren. Een geslachtsverandering is heel anders dan een relatie tussen 2 mensen van het zelfde geslacht. Bij geslachtsverandering zie je dat er recent ook kritische vragen komen uit de feministische hoek. Voelt iedereen zich veilig indien iemand in transitie gaat. Hoe zit het met toegang tot sportevenementen. 
We (inclusief de politiek) zullen daar goed over in gesprek moeten gaan. Je kunt m.i. n.l. ook niet alle regels over boord gooien. Niet alles kan gelijk getrokken worden. Ik vind het een zeer lastig onderwerp zeker als het op latere leeftijd is. Heb daar veel vragen bij.
Zolang echter op dit forum alles op 1 hoop en ongenuanceerd wordt verkondigd (uit naam van het rechtzinnig christendom) dan zal ik daar (en gelukkig anderen met mij) tegen blijven ageren. Christus zal uiteindelijk oordelen, maar het (ongenuanceerd) blijven wegzetten (veroordelen) van kwetsbare mensen strookt m.i. niet met het evangelie en het leven van Christus.

Uit een recente publicatie:
Proponents of gender-transitioning youth insist the benefits of the practice are self-evident even if systematic reviews of evidence cannot detect them. To support their view, they quote exceedingly low regret rates of less than 1–2% [65, 66]. This implies that 98–99% of transitioned individuals are happily situated throughout their lives. This conclusion is inaccurate, for three reasons.
First, follow-up studies exploring regret and quality of life suffer from very high rates (20–60%) of loss to follow-up [67], which means the most adversely affected, including dissatisfied, sick, or deceased patients, may be lost to follow-up at a disproportionately high rate. Second, these rates were obtained from individuals transitioning under much different circumstances than the ones found today. They were mature adults who passed rigorous psychological screenings, which today are viewed as “discriminatory gatekeeping.”
Third, and perhaps most important, is the question of how these studies defined regret. Each study’s methodology differed, but generally speaking, regret has been traditionally defined very narrowly as a request for legal document change or a return to the same clinic that facilitated the original transition to start medical detransition. Even when these criteria were met, not every study would consider someone who wanted to reverse their transition as a regretter.
https://link.springer.com/article/10.1007/s11930-023-00358-x

Dat heb je goed gezien. Zoals ik al eerder schreef is dat ook de reden dat de medische wereld ook hierover een ander standpunt heeft ingenomen, om dit soort ellende te voorkomen. 
Veel intersekse babies werden vroeger maar een geslacht toegekend bij geboorte, om ze in het v/m hokje te plaatsen. Met operaties om ze aan te passen. De idee was dat mensen maakbaar zijn, en dat als dokter het kind ff opereerde en de ouders het dan conform dat geslacht opvoeden...het allemaal wel goed kwam. Daar komen veel spijtverhalen vandaan, omdat het niet allemaal goedkwam, Omdat het kind zich anders ontwikkelde als ouders en dokters hadden bedacht. Vandaar dat de huidige visie is om kinderen dan maar niet als v of m maar als x te noteren bij geboorte, en af te wachten hoe het zich gaat ontwikkelen
Hence: Het is dat perse in een v of m én hetero willen classificeren waar zoveel ellende vandaan komt !!!
 

Mijn woorden worden een beetje verkeerd begrepen, denk ik. Ik schreef niet dat God mét de stilte spreekt, maar ín de stilte. Vanuit de stilte kun je dus wel degelijk alsnog Gods stem verstaan en (voor jezelf) optekenen wat Hij je ingeeft. De stilte maakt de Schrift dus niet onzinnig. De stilte is juist een vruchtbare voedingsbodem om de Schrift te verstaan.

Kun je onderbouwen waarom de hypothetische Q voor Marcus er al was? Kun je ook zeggen welke theologen je bedoelt?
En waarom was het geheim en b.v. Marcus (van de vervolgde christenen niet)?

Het heeft denk ik vooral ook te maken hoe we kijken naar het aäronitische priesterschap in verhouding tot het priesterschap van Christus. Inderdaad beschouw ik de sabbat als onderdeel van Aäron, net als de besnijdenis en de tempeloffers. Daar wij niet meer onder dat priesterschap vallen (en als heidenen feitelijk ook nooit gedaan hebben), vieren wij geen sabbat, verrichten we geen besnijdenis en brengen we geen tempeloffers. In plaats daarvan vinden we rust en vrede in Christus, worden we door het doopsel opgenomen in zijn bovennatuurlijke familie en stellen we het ene, universele Offer tegenwoordig.
Zoals ik al eerder schreef is de zondag geen vervanging van de sabbat, maar een eigen feestdag die de eerste christenen ons hebben overgeleverd. Het houden van speciale dagen en perioden om bijzondere heilsgebeurtenissen en personen te gedenken is inderdaad zeer heilzaam en dat doet de kerk al vanaf het begin. Ook is het goed om regelmatig te rusten van het werk en daar zijn de zondagen en hoogfeesten het beste geschikt voor. Maar op zaterdag rusten is nog geen sabbat houden. Daarvoor komt er veel meer bij kijken, waaronder dus het brengen van voorgeschreven offers in de tempel.
Het zal je misschien verbazen als ik stel dat we ons inderdaad niet aan de mozaïsche wet houden. Onze gids, onze 'torah' is namelijk het Evangelie. Wat wij moeten doen om gered te worden vinden we terug in de vier evangelieën en in de brieven van de apostelen. Daarnaast hebben wij (als katholieken) de kerk die ons als een herder gidst en onderwijst en het persoonlijk geweten dat ons in het dagelijks leven helpt bij het maken van keuzes. Verschillende evangelische geboden hebben inderdaad een overlap met verschillende mozaïsche geboden of zijn zelfs strenger, daar Jezus duidelijk uit zijn Joodse erfgoed put, maar niet alle. We kunnen en moeten dus wel degelijk veel leren van Mozes, maar wel vanuit het Evangelie.
Sowieso wordt er meestal onderscheid gemaakt tussen de morele en de rituele geboden in de mozaïsche wet. En dan nog worden morele geboden vrijwel altijd verstaan in het licht van de huidige tijd en dus vooral naar de geest ervan begrepen. Zelfs de meest strenge christen zal bijvoorbeeld ongehoorzame kinderen niet willen stenigen, maar wel gehoorzaamheid van belang blijven vinden en op modernere wijze deze waarde willen bijbrengen.

Ik geloof het scheppingsverhaal, alleen niet dat zij een natuurwetenschappelijke verklaring biedt voor het ontstaan van hemel en aarde. In het scheppingsverhaal heiligt God inderdaad de zevende dag, maar stelt Hij nog niet de sabbat in voor de mens. Adam en Eva kregen niet het gebod om op die dag ook te rusten. Ze kregen enkel de opdracht vruchtbaar te zijn, talrijk te worden en niet van die boom te eten. Pas bij het verbond met Israël wordt het onderhouden van de sabbat nadrukkelijk geboden.
De offerdienst is echter het hart van de mozaïsche wet. In Christus wordt de sabbat zelfs nog directer met het offer verbonden: Hij als Heer van de sabbat brengt immers het Offer aan het kruis. Zonder tempel is de mozaïsche wet niet volledig na te leven, net zoals het christendom zonder het Offer geen bestaansrecht heeft. Het huidige jodendom heeft weliswaar mooie geloofstradities ontwikkeld om zonder tempel toch een rijke godsdienst aan te houden, maar als christenen zijn wij daar niet aan gebonden en worden we volgens hetzelfde jodendom ook niet geacht ons daaraan te binden.
De bijbelse feesten zijn een voorafschaduwing van de sacramenten. Waar deze feesten heenwijzen naar het handelen van Christus, zijn de sacramenten het handelen van Christus zélf. En in de Hebreeënbrief wordt zelfs aangegeven dat de mozaïsche wet als 'oppasser' dient en dat met Christus we onder een nieuw priesterschap vallen, met een eigen wet.
Deze vrijblijvende lezing komt echter niet voor in de mozaïsche wet. Daar moet men de sabbat houden, op straffe des doods. Wanneer je je dus aan die wet wil houden, dan verplicht je je wel degelijk tot het houden van alle geboden.
Bedenk daarbij dat de sabbat niet zomaar een rustdag is. Het is een plechtige feestdag, waarop destijds onder meer offers worden gebracht en vandaag de dag speciale rituelen thuis en in de synagoge worden gehouden. Met alleen maar een rustdag houden op zaterdag vier je nog geen sabbat. Daar het christendom geen eigen sabbatsrituelen kent, kun je dus ook binnen het christendom de sabbat niet vieren.
Overigens is het hemelse al met het aardse verbonden in Christus. Door de sacramenten, in het bijzonder de eucharistie, en de gemeenschap der heiligen kunnen we alreeds aan de ene, universele Kerk deelnemen die tijden en sferen omspant. Straks worden hemel en aarde helemaal één, maar tot die tijd is de scheidsmuur in Christus alreeds neergehaald.

Kwestie is natuurlijk wel dat het feitelijk helemaal niet mogelijk is om de sabbat volledig te houden. Daarvoor ontbreekt namelijk een essentiëel element, namelijk de voorgeschreven offers in de tempel. De offers, de besnijdenis en de aäronitische priesterwijding vormen het hart van de mozaïsche wet en zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het rabbijnse jodendom heeft na de verwoesting van de tempel deze offers vervangen door rituelen thuis en in de synagoge, maar het christendom heeft al een eigen Offer, namelijk dat van Christus. Het Offer van Christus valt echter niet onder het aäronitische priesterschap, maar dat van Melchisédek. Zijn offer kan dus niet als aäronitisch sabbatsoffer dienen en het is het enige bloedige offer dat we als christenen mogen tegenwoordigstellen, onder de onbloedige gedaanten van brood en wijn.
Je kunt dus wel op zaterdag een rustdag houden en in de praktijk hebben de meeste mensen hier al het hele weekend vrij, dus ook op zaterdag. Maar een echte sabbatsviering kan het nooit wezen. Je probeert dan elementen uit het priesterschap van Aäron te combineren met dat van Melchisédek, wat geen bijbelse manier van doen is. Daar we ons niet ritueel mogen laten besnijden, kunnen we ons niet onder Aäron stellen en kunnen we daar dus niet zomaar riten uit overnemen. Het Offer van Christus is bedoeld als vervulling van Aäron en van alle andere offercultussen wereldwijd, waar je door het doopsel aan gebonden wordt, en niet-joden zijn sowieso niet aan Mozes en Aäron gebonden.
De sabbat is vervuld in Christus, net als de besnijdenis en de tempeldienst. Hij is de Heer van de sabbat en in de vele discussies met Hem en de schriftgeleerden in het Evangelie wordt vrij duidelijk dat Hij de sabbatsrust op zichzelf betrekt: 'Komt allen tot Mij, die vermoeid zijt...' Wie in Christus leeft, houdt al als het ware eeuwige sabbat. Dat is niet iets voor de verre toekomst, die rust kunnen we nu al elke dag ingaan.

Het is belangrijk dat mensen verbinding zoeken op het gebied van gedeelde kernwaarden. Dit zijn b.v. vrede, heelheid van de schepping, mens- en dierwaardig leven, onderwijs etc. etc. Voor mij hoeft dat juist (liever) niet via de lijn van de religies te lopen, hoe sympathiek zo’n interreligieuze bijeenkomst ook weer is. Ik mis dan juist de niet religieuze mens bij die bijeenkomsten. 
Interreligieuze vieringen lijken me ook lastig als je juist op dat gebied elkaar niet vindt. Ik heb overigens wel eens een kerkviering met rabbijn Soetendorp meegemaakt, maar het Jodendom staat (volgens de PKN visie) in een directe relatie tot het Christendom. 
Ik wil me zelf verbeteren mbt het geschrevene dat het christelijk geloof voor mij ‘verhevener’ is. Het is door mij niet goed uitgedrukt. Is een man aan een kruis nu echt een geweldige gedachte. Het ging mij ook niet om de mooie normen en waarden waar het christelijk geloof dan net een betere versie van biedt.

Wat die kern dan wel is, dat lijkt me een mooi ander onderwerp. Het is niet beter, maar anders. De kern is het geloof van en over Jezus. Je kunt dat niet ontwarren. Juist die kern loslaten, is alles opgeven. Een humanistische visie (niets mis mee) blijft over. 
1Kor. 13 wordt vaak aangehaald. Ik heb echter te veel dingen uit ‘liefde’ stuk zien lopen. Huwelijken, omdat de een opeens ‘liefde’ had voor een ander. Dat werd zo goedgepraat, totdat die ene weer een andere ander liefhad, weer een huwelijk gestrand door de liefde. Ouders die een verstikkende liefde hebben voor hun kinderen, of die de liefde niet buiten de familie kunnen delen. Heb je vijand lief is van een andere orde.
Ik ben het dus niet met je eens dat ik de (geloofs)kern los moet laten, omdat er m.i. echt niet iets overblijft. Die kern is ons geopenbaard zegt Paulus o.a. in de Romeinenbrief, maar is kwetsbaar (dat merk ik ook op dit forum door de aantasting en verdraaiing door fundamentalistische christenen, die juist in hun rol zo onder kritiek staan bij Paulus. En maar wie gaat het ze vertellen. Het zijn vooral de niet religieuzen die dat doen en die zo dichter bij het christelijk geloof staan, dan dat ze zelf willen of beseffen.
Religie is ongeloof (Barth). Landen met een sterk religieuze invloed of een andere dictatoriale machtsvorm zijn vaak onderdrukkend. Een democratische staatsvorm zonder een overheersende sterk religieuze partij is te prefereren. Hoeveel zegt dat over al die religies? Hoe dat in Azië zit, daar sta ik te ver vanaf, maar India lijkt me niet het meest geweldige land om te wonen.