Peter79

@Willempie,
Leeg laten slopen is ook weer zo'n woord dat stemmingmakerij oproept.  
 

O.K. Dan is het, denk ik, zo dat als ik dat formulier heb ingevuld er minder emotionele druk op mijn nabestaanden rust om mijn lichaam te laten leegslopen, mochten zij daar problemen mee hebben. Dan kunnen ze met een gerust hart zeggen: "Nee, dat wilde hij niet. Punt."  

Tja, mij verbaast het dan weer dat in een cultuur waarin men terecht luid en duidelijk roept dat niemand zonder jouw toestemming aan jouw lichaam en jouw spullen mag komen, zo'n wet als deze blijkbaar toch gewoon aangenomen kan worden.
Blijkbaar is niets vanzelfsprekend in deze wereld. En kunnen er aan beide kanten inderdaad waarden zijn die toch belangrijker worden geacht dan gezamelijk hooggehouden waarden. Mijn nederige advies daarom: laat je graag verrassen en blijf altijd vragen stellen.

Het zou zomaar kunnen dat er door deze wet juist minder vrijwillige orgaandonaties plaats gaan vinden. Het gaat niet om eigenbelang maar om het feit dat ons lichaam niet het eigendom van de staat is.
Ja, die optie is er. Die wet over onze organen gaan (gelukkig nog) niet over bloedtransfusie. Dat moest er ook nog bijkomen, zeg!
Als er een wet aangenomen gaat worden dat jouw spaargeld afgestaan moet worden aan mensen die dat nodig hebben, ben je dan ook nog zo enthousiast? Of gaat jouw eigenbelang dan voor? Het gaat er dus om dat de overheid zich nooit het recht mag toe-eigenen om over ons lichaam te beschikken. Dat snap je toch hopelijk wel? 

Dat is ook een optie. Maar als het beloftes betreft geef ik de voorkeur aan het wachten op de vervulling daarvan. Mozes moest veertig jaar wachten en Abraham twintig jaar. Wachten en vertrouwen op God is gewoon een Bijbels gegeven.

Dank voor de reminder. Ik ben bezig met opzeggen na een jaar of 19 donor te zijn geweest (lang voor mijn 18 een intentieverklaring, daarna officieel). De site ligt echter helemaal plat, waarschijnlijk door de drukte van zich uitschrijvende mensen. D66 heeft dit land weer een beetje verder naar de vernieling geholpen.
Edit; inmiddels ben ik er door gekomen en heb opgezegd.
 
Ik acht het overigens schokkend dat de eerste kamer akkoord gaat met een nieuwe wet die nog grote onduidelijkheden heeft en die in beginsel ongrondwettelijk is. Ik dacht dat de eerste kamer er was om ons hiervoor te beschermen maar schijnbaar stemmen vele senatoren met emotie en niet op basis van toepasbaarheid en grondwettelijke basis.

Tja wikipedia kan ik natuurlijk niet tegenspreken. Maar je citaat bevestigt alleen dat het niet om religie ging:  "Op 22 juli 1209 werden in Béziers omstreeks 60.000 mensen gedood, zonder onderscheid in leeftijd, geslacht of geloof."

En verander
nu eens in:
En poef weg is je stelling dat religies andere religies bestrijden en genocide en oorlogen veroorzaken. Want dat is wat je constant suggereert in je reacties, dus ik snap de reactie van Kaasjeskruid wel.

Even een stukje uitleg van mijn kant vanwege mijn afwezigheid van de afgelopen maanden:
Eind 2016 wijzigden mijn werkzaamheden op mijn toenmalige werk. Gevolg was dat ik, terwijl ik dat niet echt verwacht had, daarna veel lange dagen maakte en veel op de weg zat (soms van 5:00 tot 21:00) waardoor Credible er volledig bij inschoot, zowel qua tijd als qua mindset (en eerlijk is eerlijk; ik kon niet echt wennen aan de vorige forumsoftware dus dan is de lol er ook wel af).
In september ben ik van baan gewisseld waardoor ik nu op kantoor zit. Hier moest ik nog inwerken maar inmiddels kan ik ook aandacht geven aan het forum, hetgeen ik inmiddels ook weer ben gaan doen. 
Dus het spijt me dat ik 'opeens' weg was en iedereen het gevoel heb gegeven het forum de rug toe te hebben gekeerd, vind het jammer dat Thorgrem de kar nagenoeg alleen heeft moeten trekken en ik hoop dat Credible nog gewoon door kan gaan met een (deels) frisse lading crewleden (waarvan ik er eentje ken als een enorm goede mod/admin en leuke collega) want ondanks dat de komst van Facebook het fora behoorlijk moeilijk heeft gemaakt blijft het toch een bijzondere plek.

Tsja, ik gaf het eerder al aan, maar dat was nog wat te vroeg. Doch nu log ik hier definitief uit, in ieder geval minimaal tot en met Pasen.  Het gehalte platte welvaartsevangelisten en platte demoniseerders met hun vicieuze cirkel is mij te hoog hier geworden voor een redelijk gesprek.  Aan de andere kant het orthodoxe athesme. Beide groepen zijn aan elkaar gewaagd, heeft de ervaring elders me uitgewezen.  
Dus tijd om afscheid te nemen. In ieder geval tot na Pasen.
Het ga jullie goed!  

Daarom is het beter dat ik een kring van mensen om mij heen zoek, die positieve energie geven en niet steeds met een oordeel over die, die en ik klaar staan. 

Ook al is de geloofsrichting van Gaitema niet de mijne hij is wel oprecht en serieus. Ik heb echter sterk mijn twijfels of jij wel oprecht en serieus bent.
Uit eigen ervaring van een jaar of twee geleden kan ik overigens vertellen dat de Evangelische gemeente in Ede geen welvaartschristenen zijn.

Negeren en het verder aan God overlaten. Je kunt mensen niet met geweld overtuigen. Voor je vijanden bidden wil ook wel eens helpen.

Verdediging van landsgrenzen en eigen waarden tegen vijandelijke legers is volgens mij juist. Dat staat voor mij echter los van de wijze waarop God's Koninkrijk tot stand komt. Vind je dit inhoudelijk genoeg of niet? 
Dan zal ik dat met argumenten bestrijden, niet met geweld.

Ik zou, en dat zeg ik heel voorzichtig en niet dwingend voor anderen, onthouding betrachten, en als dat dan niet mocht lukken, het eventuele kind als een zeer kostbaar geschenk van God aanvaarden. Het "wij nemen kinderen wanneer wij dat willen" gaat er bij mij niet zo goed in. Een kind is een geschenk van god en ik heb al te veel getrouwde stellen meegemaakt die, toen ze eenmaal besloten een kind te willen, dat niet meer konden krijgen. Het is geen gemakkelijk onderwerp maar dit is mijn huidige mening. 

Hallo, denk vooral zelf na.
Mijn 2 centen: geen seks voor het huwelijk is tegennatuurlijk, en voorbehoedsmiddelen zijn ook tegennatuurlijk. Waarom je het ene voor God zou doen en het andere niet begrijp ik niet. Geen seks voor het huwelijk is een vorm van zorgvuldigheid betrachten om de kinderen een stabiele basis te kunnen geven, getrouwde ouders. Voorbehoedsmiddelen kunnen zowel zorgvuldigheid zijn (er is nog niet genoeg woonruimte en kapitaal om de kinderen voldoende te bieden, ofjuist geen zorgvuldigheid (we willen nog lekker voor ons zelf kunnen leven in ledig vermaak)
 

In de tijden van de bijbel en in bepaalde gebieden op de wereld ook nu nog zijn kinderen inderdaad een zegen. Ze zijn dan namelijk de pensioenvoorziening van de ouders. En nog geen 100 jaar geleden was de kindersterfte in Nederland ook een stuk groter dan nu. Dus de noodzaak om jong kinderen te krijgen is in onze tijd en maatschappij niet meer aanwezig. Voor het merendeel van christenen is daarom anti-conceptie in de vorm van onthouding, condooms en de pil wel algemeen wel geaccepteerd. De meningen over het spiraaltje zijn verdeeld omdat men daarvan zegt dat het een abortieve werking heeft.
Onthouden is overigens redelijk onbetrouwbaar omdat de cyclus niet altijd gelijkmatig hoeft te zijn. Maar ook omdat je als vrouw juist in je vruchtbare periode over het algemeen meer zin in seks hebt dan daarbuiten.
Als laatste: knap dat jullie tot nu toe geen seks gehad hebben! Maar lees of kijk je wel goed in over seks; het is namelijk niet zo dat als je eenmaal getrouwd bent je vanzelf fijne/goede seks krijgt. Dat vraagt ook gewoon inspanning en inzet van beide partners.

Dan zou je eens kunnen beginnen met (auto)biografieën te lezen van mannen en vrouwen die de proef op de som hebben genomen. Het zal wel wat te veel gevraagd zijn om gewoon zelf de uitdaging aan te gaan en je gewoon met huid en haar over te leveren aan de Schepper en Jezus. Ik heb dat pas gedaan op het moment dat ik zelf niets meer kon en dat bedoel ik niet figuurlijk maar letterlijk. Eigenlijk was ik dus in de fortuinlijke positie dat ik geen andere keuze meer had. Dat is trouwens al veel mensen overkomen. Eigenlijk wens ik het iedereen toe. Jou ook. 

In navolging op bernard 3 en Flash Gordon wil ik ook wel iets delen van mijn geloofs-verhaal. Ik heb er een tijdje over zitten dubben omdat ik niet zo goed weet wat ik kan schrijven, maar heb besloten maar gewoon te beginnen.
Ik ben 32 jaar geleden geboren in een nest van twee heel lieve, gelovige ouders. Moeder musicus, van het stille type en met een grote belangstelling voor geloof en met name jodendom. Vader de vleesgeworden uitspraak 'we zijn op de wereld om elkaar te helpen'. Ik ben het tweede kind van vijf. Ik kan me niet anders herinneren dan dat ik vrij serieus in het leven stond. Vrolijk, dat wel, maar erg bewust van mezelf, anderen en de grote vragen van het leven. Denkend en dromend. Ons gezin was lid van één van de vele takken van de protestantse boom (God, vergeef ons). Ik kan me niet herinneren dat ik als kind bijzonder aangetrokken werd door de kerk en het geloof. Ik ging naar de kerk, want dat moest. God speelde wel een rol, maar geen heel expliciete. Heel gezond voor een kind, volgens mij. Dat veranderde op den duur. Ik kan me nog precies het moment herinneren, oudjaarsavond 1996, dat ik me bewust werd van mijn sterfelijkheid. Dat ik bang werd. Een existentiële angst die ik heel lang met me mee heb gedragen, tot een moment waar ik later op kom. Ik heb trouwens altijd veel muziek gemaakt, dat is nog van betekenis.
Het volgende dat ik me herinner is dat alles vrij makkelijk ging (school, vriendinnen, muziek), maar dat ik me raar voelde. Anders. Ook in de kerk. Ik had inmiddels wel door dat er iets "voor mij was" in de kerk, maar ik kon de verbinding tussen "het geloof" en mijzelf nog niet zo maken. In sociaal opzicht was het door mijn zelf ervaren raar-zijn ook niet zo boeiend. Rond mijn 14e/15e kwam daar een omslag in. Ik kreeg catechisatie van een dominee waar ik érg veel van geleerd heb en die me in mijn geloof zeker mee-gevormd heeft. Hij voedde mijn behoefte aan leren, snappen en verbanden zien. Ik denk dat zijn grootste verdienste was dat het geloof interessant voor me werd. Toen ik 17 was, kwam het belijdenis-doen ter sprake. Ik heb daar wel wat over getwijfeld, maar kan me nog goed herinneren dat ik op één of andere gemeenteavond was en dacht: ja, ik doe het. Ik wil hierbij horen. Zo gezegd, zo gedaan: op mijn 18e deed ik belijdenis in de kerk waar ik opgegroeid was. Van mijn godsbeeld in die tijd kan ik me niet zoveel meer herinneren. Het zal wel - mezelf kennende - eenvoudig, bloedserieus en een tikkeltje naïef zijn geweest. De angst bleef met vlagen de kop op steken.
Nu wordt het leuker. Toen ik een jaar of 20 was, belandde ik namelijk *tadaaaa* op Credible. Het klinkt misschien een beetje sneu omdat het immers over een internetforum gaat, maar het heeft  een significante rol gespeeld in mijn persoonlijke ontwikkeling en geloof. Ten eerste omdat ik hier dingen kon delen die in real life een beetje gek of veelteserieus overkwamen. Ten tweede omdat het een leuke community was waar ik actief in kon zijn. Ten derde omdat ik mensen leerde kennen die... ja, hoe zeg je dat? Veel voor mij betekend hebben? Dat klinkt wat profiteerderig. Ik weet het niet. Waar ik mee kon optrekken. En die me hebben helpen ontdekken wie ik ben, wat ik geloof. Door heel persoonlijke gesprekken, dingen om over na te denken, confrontatie met mezelf. Ik kan niet goed omschrijven wat dat voor invloed heeft gehad, maar in elk geval: heel veel. Ik heb dat als een zegen ervaren.
Toen ik 22 was, ben ik voor het eerst naar een klooster geweest. En dát is uiteindelijk een centraal punt geweest. Ik stapte binnen en dacht: dit is het. Er zijn er meer zoals ik, dit is mijn taal. Daar, en in het jaar daaropvolgend, ben ik keihard geconfronteerd met de existentiële angst waar ik het eerder over had. Het in de ogen zien daarvan was vreselijk, echt vréselijk. De hel. Maar tegelijkertijd, in die periode, heb ik iets gevonden wat ik zocht. God. Liefde. Leven. Eindelijk de dood kunnen accepteren en zelfs (bijna) omarmen. Het is gek, soms denk ik: eigenlijk geloof ik niets en twijfel ik aan alles, zoals iemand anders al eens geschreven heeft. Maar tegelijkertijd geloof ik ook zomaar alles, het hele arsenaal aan geloofswaarheden. Het is een taal. Door die taal kan ik met anderen communiceren over wat ertoe doet. Geloof is voor mij zoals muziek. Muziek is gewoon een verzameling klanken en is an sich betekenisloos. Het krijgt echter een betekenis voor mensen die het horen en begrijpen in muzikale zin. Andersom is geloof net als muziek een taal om vanuit míj gestalte te geven aan iets wat ik anders niet kan zeggen. Ik besef me dat dit een beetje raar klinkt voor veel mensen, want zeg ik dan dat ik het geloof "gebruik" en eigenlijk niet geloof? Ik denk het zelf niet, maar zou me die vraag wel kunnen voorstellen.
Dus, wat geloof ik nu eigenlijk? Niks. Maar tegelijk: Ik geloof in God, Schepper en Vader. In Jezus, God zelf en tegelijk mens. Die in dezelfde kwetsbaarheid en eenzaamheid als ik geleefd heeft, gebroken is, gedood is en begraven is. En overwonnen heeft, opgewekt is en verheerlijkt is. En in de Heilige Geest, over wie ik eerlijk gezegd niks zinnigs kan zeggen. En in Maria, moeder, leven en liefde. En in de kerk, een sneue club van halfgare gelovigen die tegelijkertijd Heilig is en in gemeenschap met Hem leeft. En in de rest. Dat er in deze hele troosteloze boel toch niet één haar van mijn hoofd kan vallen zonder dat Hij het weet. En dat er schoonheid zit in de gebrokenheid. En dat we inderdaad op de wereld zijn om elkaar te helpen, zoals mijn vader zei. En dat het inderdaad helemaal niet zoveel zin heeft om erover te praten, zoals mijn moeder voordeed. En zo is de cirkel weer rond.
(Ik vertel het nu enigszins chronologisch. In werkelijkheid verliep het natuurlijk veel chaotischer. Teruglezend staat er vooral ook heel veel níet. Maar het geeft een idee.)
Vragen zijn €2,- per stuk. 

Je laat gewoon doorschemeren hoe jouw discussiestijl is. Het zegt veel over jou. Harde woorden over andersdenkenden. Net zo als sommige katholieken en calvinisten over evangelischen hier en andersom.
Ik houd daar niet zo van, van die bikkelharde forumgekte naar anders denkenden. Als je die zelfde mensen in het dagelijks leven zou tegen komen, zouden die harde woorden nooit vallen. Zo iets ze je vooral alleen op fora en onder christenfundamentalisten.
Stoer hoor, maar je maakt daar geen vrienden mee. Ik weet gewoon nu al dat ik met jou geen meningsverschil op het forum wil hebben. Want dan ben je zo hard dat het niet prettig praten met je is.

Er doet zich bij mij een probleem voor bij het bladeren in een topic met meerdere pagina's.
Bij het gaan naar een andere pagina worden alleen de header en footer weergegeven met eronder een geelgroen vlak waar onderaan laden staat.
Door via F5 de pagina te verversen verschijnen de berichten van die pagina dan wel, maar het moet toch eigenlijk gaan zonder die extra handeling.
Vreemd is ook dat er tussen het eerste bericht en het tweede bericht steeds een flink stuk lege ruimte zit, veel groter dan tussen de rest van de berichten.
Omdat ik dacht dat het probleem wellicht alleen op zou treden bij de Firefoxbrowser die ik normaal gebruik, heb ik het ook nog even met de Edge-browser geprobeerd, maar dan reageert het precies hetzelfde.

Ik vind dat nieuwe mod's qua ideeën wel in de lijn moeten liggen van de doelstelling van dit forum. In de nu genoemde namen heb ik niet bij allen vertrouwen in objectiviteit en competentie. Mij zul je hier daarom niet meer zien.

Nu begrijp ik je al beter. Met "gunst" bedoel ik dan ook enkel dat het een vrijwillige gift van de donor is en moet zijn. Het is geen recht, iemand kan je een nier weigeren zonder zich daarvoor te hoeven verantwoorden. Zo zal ik bijvoorbeeld enkel doneren als ik dood ben. Bij leven wil ik mijn organen gewoon houden (hoewel ik mijn appendix al kwijtgeraakt ben, maar ach).
Daarbij heb ik in mijn argumentatie hier ook geen religieuze argumenten gegeven en was dat ook eigenlijk niet van plan.
 
Dat zou je dan moeten navragen bij de gelovigen in kwestie. Mijn argumentatie is het niet, zoals ik al aangaf, want die is voornamelijk staatsrechtelijk van aard.
Mijn tegenstand jegens dit wetsvoorstel is dan ook niet dat ik mensen geen donororganen zou gunnen of dat ik tegen doneren zou zijn, maar is dat de staat de facto actief jouw lichaam daartoe kan opeisen als je geen besluit hieromtrent neemt. De staat gaat er dus vanuit dat ze jouw lichaam mag faciliteren als je zwijgt.
Hierop doel ik ook als ik schrijf over lichamelijke integriteit. Los van hoe je naar het of jouw lichaam kijkt, het is wel iets waar jijzelf verantwoordelijk voor bent en waar zonder jouw toestemming daarom niemand zomaar mag aanzitten. Ook niet als je dood bent, want de wet op de lijkbezorging is er niet voor niets.
Je kunt het misschien vergelijken met je huis. Stel dat de staat zou bepalen dat iedereen gewoon bij jou mag inbreken en alle luxe spullen mag wegnemen. Maar gelukkig kun je daartegen bezwaar maken en hopelijk blijft de procedure daarvoor heel eenvoudig.
Dat zou mijns inziens toch echt de omgekeerde wereld zijn. Het hoort andersom: mensen moeten van jouw huis afblijven, tenzij jij toestemming geeft. Ook als iemand hongerig is en jouw brood nodig heeft, kan hij die niet zomaar stelen, maar moet hij je erom vragen. Ook als je niks om je huis zou geven of er nauwelijks woont, blijf jij wel degene die erover beslist.

Is de admin dezelfde Rommel als van www.setfire.nl?
Misschien proberen via moderator van dat forum?

Mijn behoefte ligt sterk in het verlengde van de doelstelling van Credible: "Credible heeft als doel: het met elkaar in contact brengen van christelijke jongeren christenen. Het forum biedt hen een plaats om samen met anderen over het geloof te praten en te discussiëren. Op deze manier kunnen deze jongeren users groeien in hun persoonlijk geloof en een ander daarbij ondersteunen."
De praktijk van het forum is nu vooral een andere. Niet dat ik met "anders gelovigen" nooit een mooi gesprek heb kunnen voeren, maar als het aandeel christenen-vanuit-welke-richting-dan-ook onder een kritische waarde zakt, dan komt er van gezamenlijke groei niet zo veel terecht. Komt bij dat ik zelf sterk de behoefte heb aan inhoudelijk sterk beargumenteerde weerwoorden (maar wel duidelijk opbouwend bedoeld!) om te kunnen groeien en me scherp te houden. Maar in een te groot deel van de "gesprekken" komt het niet verder dan een "nietus-wellus" zonder enige onderbouwing. En dat wordt bijzonder frustrerend als je veel denk- en schrijftijd in een reactie stopt.
Wat ook niet bijdraagt is een eindeloos offtopic gezemel dat veel topics vervuilt, zodat de enkele bijdrage die wel hout snijdt volledig ondersneeuwt en er geen "normaal" lopend inhoudelijk gesprek meer is te voeren. Dat was een van mijn grote ergernissen op dat andere forum waar ik het over had. En ik zie dat hier ook meer en meer gebeuren (ondanks alle goede acties van Thorgrem - maar het lijkt soms wel dweilen met de kraan open).
Ik vroeg om een permaban om maar niet meer in de verleiding te komen om het nog maar weer eens een kans te geven... En nog weer eens mijn neus te stoten. Misschien moet ik eerst eens proberen of ik "40 dagen zonder" kan, en kijken hoe het forum zich ontwikkelt...?! Zal het eens laten bezinken.