Olorin

De ziel is m.i. een metafysisch theologisch begrip wat je niet 1:1 in een biologisch of neurowetenschappelijk kader kunt plaatsen. Of anders gezegd, het zijn verschillende begrippen uit verschillende begrippenkaders, afkomstig uit verschillende benaderingswijzes.

Klopt, Religieus trouwens ook niet. Maatschappijen komen op en ze raken in verval. En dan nog zijn maatschappijen eigenlijk geen statisch ding.

In de Bijbel doet hij het wel tal van keren. En dan heb je ook nog de kwestie van dat ons concept van tijd niet voor God van toepassing hoeft te zijn. Misschien is Gods plan met jou van voor je nog bestond wel beïnvloed door je gebed. God is geen automaat waar de uitkomst uitrolt die jij wilt. Wie weet wat toeval is, wie weet wat niet is. Je mag er nog steeds blij mee zijn als iets uitpakt op een positieve manier. Als die kleine dingetjes uiteindelijk je in de eeuwige verdoemenis storten, dan wel. Jij doorziet niet hoe alles zal uitpakken. Als een vlinder al een storm zou kunnen veroo

Ben ik helemaal mee eens. overigens heeft het leven met God evenmin zin. Uiteindelijk geven die vragen m.i. geen antwoord op wat de zin van het leven zou zijn.

Ik denk dat het ook wel breder kunt trekken. Mensen die zich door liefde laten leiden omdat ze denken de ware te hebben ontmoet. Of laten leiden door intuïtie, lotsbestemming, of door een soort van positief denken. Dat laatste zie je wel in bepaalde neoliberale hoek. Maar anderzijds, wie niet waagt die niet wint. Soms kom je er alleen maar achteraf achter. Maar om op dat soort ervaringen terug te komen, het hoeft ook geen blind proces te zijn. Je kunt het toetsen. Wat zegt je geweten, wat zegt je verstand, hoe staat het in relatie met je geloof/kerk/bijbel? Wat zegt die hele samenspel van

Niet alle ervaringen vind ik het zelfde en de mate van zekerheid wil ook wel verschillen. Zonder in detail te willen treden (ik vind het daar te persoonlijk voor) zijn er wel ervaringen waar ik redelijk zeker van ben en ik zie ze als een bewijs van het bestaan van God. Maar bewijs zijn aanwijzingen die je in een breder pakket moet zien. Er bestaat al een religie waar ik persoonlijk ook andere aanwijzingen voor zie. Die ervaring waar jij over spreekt past weer in dat kader. Het is als het ware weer een bevestiging. Niet alleen voor het idee 'religie' maar ook dat contact niet enkel eenzijdig

Heb ik een gevoelige snaar geraakt bij je? Quod erat demonstrandum.

Precies, dat bedoelde ik met 'erkenning'.

Vanuit de Bijbel bekeken zijn er eerder argumenten om nóg meer boeken te hebben dan de Katholieke canon dan minder. Maar ja, eigenlijk is zo'n canon als wat wij er tegenwoordig mee bedoelen helemaal geen Bijbels iets. Het is een kunstmatig construct wat er later pas opgelegd is. Vervolgens zijn er bepaalde groepen geweest die nog eens best anachronistisch alles buiten de lijntjes van wat 'canon' heet is gaan verwaarlozen tot zelfs anachronistisch zelfs nietig verklaard hebben. Wat dat betreft laten iig de Joden zien dat ze een hele brede en levende Traditie hebben die toch een pak breder is

Ik ken de context van het citaat niet, bedoel je te communie gaan? Je hebt onderscheid tussen geldigheid en of het geoorloofd is.Naar mijn weten is het voor Rooms-katholiek normaal gesproken niet geoorloofd om te communie te gaan bij een viering van een gemeenschap die niet volledig in eenheid staat met Rome.

Al de ideeën die jij geaccepteerd hebt zijn bewezen? Bijzonder. Ja precies. Ik wil nog wel meemaken dat iemand dat kan zonder in cirkelredenaties te vervallen.

Waar staat dat dan? Onder welk genre zouden 'de apocriefen' in die tijd volgens jou vallen? In de Septuaginta (waar letterlijk citaten van in het Nieuwe Testament zitten) zitten ze er gewoon tussen. Ook dat is in zekere zin een canon. De Joden hadden toen helemaal geen vast omlijnde canon. (En zelfs tegenwoordig is het Jodendom meer dan de Tenach. En bij de doden zee rollen zijn zelfs meer dan alleen de deutrocanonieke boeken gevonden. Het Jodendom had heel veel geschriften. Die strikte omlijning kwam pas veel later en pas ná Jezus. En dan nog is die omlijning geen alles of niks verhaal,

Ik ben wel redelijk thuis in deze stroming, maar ben het hier niet 100% met je eens. Je bent verlost van de zonde wanneer je ook berouw hebt en om vergeving aan God vraagt. Maar volgens mij zullen de meeste evangelische kerken vergeving vragen ook bij je bekering vinden horen. Wat de wedergeboorte en doop betreft; De VPE zegt het in hun geloofsbelijdenis als volgt: Wij geloven dat de Doop door onderdompeling in water een getuigenis is van met Christus gestorven en opgewekt te zijn tot een nieuw leven. Allen die hun zonden belijden en geloven in Jezus Christus als hun Verlosser en Heer, beh

Enorm bedankt voor al je inzet Ursa!

Toch opvallend dan dat ik juist reacties van christenen in dit topic zie die over het algemeen met de nodige scepsis reageren en nu vooral over de toon vallen. Of ja, opvallend is het niet. Het probleem is dan ook niet de inhoud maar de toon. Eentje waar het azijn al meteen van afdruipt.

Precies en dat was ook te verwachten dat mensen daar over vallen over de toon en door die manier van reageren. Dan heb je het als poster ook wel een beetje aan jezelf te danken dat je het inhoudelijk dialoog om zeep helpt.

Probleem is ook dat die zaken voor kerken ook niet altijd volledig van elkaar te scheiden zijn. Vroegâh (en nog steeds in diverse kerken) was/is het zo dat de liturgie in feite de leer is. (lex oriendi lex credendi). En dan gaat het denk ik verder dan alleen de letterlijke woorden, maar ook met de taal in symboliek, gebaren, muziek, etc. Wie die grenzen dan liggen wil nogal eens per stroming of kerk verschillen. En binnen een kerk wil het nogal eens per individu verschillen.

Het aardige was dat Adam er op dat moment gewoon bij stond toe te kijken vóór hij zelf ook een hapje neemt. Ik vind dat onterecht de schuld soms wel heel eenzijdig bij Eva wordt gelegd. Ik geloof (in navolging van Augustinus, C.S. Lewis ea.) dat het in feite het 'bederf' is van wat goed is. Het kwaad is geen substantie an sich maar corruptie van wat volmaakt is. God gaf daar de mogelijkheid voor het verkeerde te kiezen. Of beter gezegd, God gaf de mens een vrije keuze om te kiezen voor het goede of het kwade. Maakt Hem dat de auteur? Kwestie van definities wellicht.

Heftig hoor. Maar mooi om te lezen dat je je leven ondanks alles niet te verbitterd geraakt bent. Ik hoop dat je in je verdere kerkelijke zoektocht een kerk zult vinden waar je je thuis voelt.

Gefeliciteerd!

Omdat het christendom naast dat het een persoonlijk geloof is ook een gemeenschapsgeloof is wat je samen hebt. Afhankelijk van de stroming kan er intern enorm veel variatie bestaan in spiritualiteit, beleving, etc. Binnen één denominatie. De waarde van bepaalde aspecten kan nogal eens verschillen. Je hebt hoofd en bijzaken. En er zijn ook nog onderliggende zaken. Om maar niet te vergeten dat een kerk nog wel wat anders is als een pamflet met wat standpunten. Het katholicisme bijvoorbeeld gelooft dat zij de Kerk is die door Christus gesticht is. Dan kun je het nog zo oneens zijn met

Ik krijg de indruk dat het met wel in verband staat met het 'Evangelicalism'. Iig kom je die term in de VS in deze stroming wel tegen. 'Wedergeboorte' heeft in feite meerdere betekenissen, maar in de VS in de Evangelical hoek kom ik het vaak tegen als een bewust bekeringsmoment. In christelijke landen ben je al van je geboorte christen en zegt de term christen wat dat betreft niet zoveel of de mate dat je zelf met het geloof bezig bent. 'Born again' is dan het moment dat je ook zelf bewust voor Jezus kiest. Veel kerken in het Evangelicalism (maar niet allemaal!) hebben ook een 'volwassendoop'

Been there, done that. Overigens als je van mening bent dat die ander gelijk heeft, wat is dan lijkt me dat je eigen geloof al redelijk in de richting zit waarheen je wilt overstappen. Dat hangt er maar net vanaf. Je krijgt je redding niet op basis van je lidmaatschap van een bepaalde club. Daarentegen als je ervaart dat kerk X de kerk is waar God je naartoe aan het leiden is, je van mening bent dat daar je geloof zich verder kan ontwikkelen en je daar de essentie van de Kerk het meest herkent. Dan is het wellicht een stukje ongehoorzaamheid en remming van je eigen ontwikkeling op gelo

Dat vraag ik me wel af. Dat doe ik trouwens over zoveel dingen. Wetenschap, politiek, ethiek, etc. Wat nou als je complete waarneming en ratio zelfdesceptie is die slechts zorgt dat ons soort blijft bestaan maar volstrekt niks te maken heeft met de objectieve werkelijkheid? Zolang je er niet achter komt, heeft dat eigenlijk weinig/geen gevolgen. En wanneer je er wel achter komt dan onderzoek ik het wel en wellicht dat ik op een gegeven moment dan wel bij een andere stroming terecht komt.

Een klein groepje gnostische christenen toch niet, die denken het tegenovergestelde. Kwestie van hoe je christendom afbakent. Er is ook wel wat voor te zeggen om gnostiek tot andere religie te rekenen.