Olorin

Pas op voor te veel projectie. Ik denk dat Orthodoxen verdacht veel puntjes hebben die ze met katholieken delen, waarvan protestanten (inclusief evangelischen) zich niet zo thuis bij voelen. En wat Maria betreft: Dat is er eentje. Orthodoxen hebben ook een redelijke Maria devotie en heiligen verering is mijn indruk. Overigens, wat betreft het 'ave Maria', ik heb er een reactie gegeven: viewtopic.php?f=12&t=20594&p=1079459#p1079459 Heb ik even in een ander topic gedaan want hier is dat nogal offtopic.

Moeilijk te verwoorden vind ik, maar ik denk toch oa. de benaderingswijze van bepaalde mysteries en andere geloofszaken, waar we beiden in geloven. En heel persoonlijk heb ik de indruk dat jullie een mysterie meer een mysterie laten en wij het soms teveel rationeel proberen te verklaren/doorgronden.

Vind ik ook. Een grote stroming in de wereld waar ik veel te weinig van af weet. Plus dat ik in de Orthodoxe kerk dingen herken waarvan ik vind dat we dat in de Westerse kerk(en) dat missen. Versterkt mijn indruk dat we pas als christendom compleet zijn als we één zijn.

Tof initiatief trouwens, dit topic.

Hoe kijk je aan tegen de relatie van de wereldlijke vorst met een Orthodoxe kerk? Ik ben een aantal keren in een (Servisch) orthodoxe kerk geweest (helaas niet een mis bijgewoond). Ik zag iconen waar men geld bij kon geven en kruizen waar men kaarsjes kon branden. - Wat is de betekenis van het geld doneren bij een icoon? - Bij katholieken zijn kaarsjes ook wel vaak bij beelden. Zit er een reden achter waarom er (lege) kruizen bij de kaarsjes stonden en geen beeld of een icoon? - Bestaan er Orthodoxe kerken waar beelden zijn en zou als die er niet zijn in theorie er wel mogen bestaan?

Binnen de katholieke kerk zie je in de theologie een Platonistische en een Aristotaliaanse school en ook wel een soort van ontwikkeling en verschuiving in de theologie toen in de middeleeuwen Aristoteles werd herontdekt. Ik vroeg me af hoe dat binnen de Orthodoxe kerk zit met die filosofen in de oudheid en hun invloed op het christendom, aangezien die invloed er wel was tijdens de gedeelde kerk-geschiedenis, maar dat die verschuiving die ik beschreef wel heel typisch west Europees (als in 'niet-Byzantijns') was.

De nieuw testamentische was volgens mij bedoeld om de gnostiek buiten de deur te houden. De oudtestamentische was in zekere zin al zo gegroeid in de middeleeuws westerse kerk maar volgens mij was de aanleiding ertoe toen er in de Reformatie een discussie ontstond over welke Bijbelboeken canoniek waren (die uiteindelijk dus de deutrocanonieke boeken niet-canoniek verklaard hebben). Daarop kwam volgens mij weer die anti-reactie.

Probleem is denk ik toch wel dat je met canoniseren een organisch gegroeide overlevering wilt systematiseren. Dat werkt niet 100%. Nu hoeft dat geen probleem te zijn, Clemens heeft het ook niet tot het nieuwe testament geschopt (geen idee waarom), maar er wordt wel waarde aan hem gehecht.

In zekere zin zou je het wel een dogma kunnen noemen idd. Maar het is wel (zoals andere users ook al schreven) een deelaspect van een groter raamwerk: Dat samen met de andere Sola's. Sola Scriptura staat niet in de Bijbel, maar ook al zou het er in staan? Dan zou het een cirkelredenatie zijn en het zou ook onzinnig zijn aangezien er helemaal geen vast omlijnde 'bijbel' bestond in de eerste eeuwen. En protestanten erkennen dat gewoon. Ik denk dat je de vijf sola's vooral als een anti-doctrine moet zien. Het zijn niet op zichzelf staande dogma's, maar het is een kritiek op de Katholieke theo

Ik denk ook dat het 't grootste geschil is. Dat hele 'en de zoon' element uit de geloofsbelijdenis is m.i. ook maar erbij gezocht om daar een schisma over te maken. Die discussie is namelijk al veel ouder dan de 11e eeuw. Ik zie de breuk toch voornamelijk als een machtspolitieke discussie, zowel wereldlijk als kerkelijk. Wat ik ook wel eens gehoord heb is dat met wat creativiteit ook nog wel een oplossing te vinden is over dat Nicea punt. Ik denk daarentegen dat de rol van de paus en wat concreter in dat dogma, vooral het grootste geschil is. Al wil ik nog wel de optimist uithangen te denk

Moet wel zeggen dat zijn uitspraken wel in het licht van een nogal polemische discussie gezien moeten worden. Naar ik begreep ligt het allemaal wel wat genuanceerder dan bepaalde geschriften de indruk geven.

Waarom hebben jullie geen kerkbanken of stoelen?

Misschien omdat door de Heilige Geest wij kunnen geloven? Dat als je Hem lastert (ik zie dat dan voor me als dat je Zijn werk voor eeuwig toeschuift aan het kwaad) God dus ook niks in je hart kan bewerkstelligen.

Ah nice!

Ow, dat kan ook hoor. Vóór er een christendom bestond geloofden er ook al mensen in God. En ook Jezus kan zich prima kenbaar maken op een directe manier. En het zal zelfs vast voor komen dat mensen Jezus kennen en het niet door hebben. Alleen je zult als je met het christendom bezig houdt al snel met de kerk te maken hebben. Bijvoorbeeld als je in een Bijbel kijkt, dan ben je al in feite met literatuur van de Kerk bezig. Christenen die niet doorhebben dat ze bij de kerk zitten.

Moeten ze wel uitleggen wat dan "christelijke muziek" is. Dit? Of dit? Of dit? Of dit? Ik vind het allemaal iets christelijks hebben, op hun eigen manier en totaal verschillend van elkaar.

Goed punt TBM! Al hoewel Berlioz natuurlijk wel wat pompeus is, ik bedoel, mijn bescheidenheid is immers eveneens legendarisch. Verdi lijkt dan een mooi compromis te zijn tussen bescheidenheid en realisme. Hoewel Mozart met zich mee heeft dat het de eer gehad heeft om als muziek in de Big Lebowski te moegen dienen. En naast Julius en Octavianus Caesar, Innocentius III en Napoleon was The Dude ook een rolmodel voor mij.

Owja, recept: Ongelofelijk simpel: Pompoen, groente bouillon, ui, knoflook, gember, winterpeen, fresh cream, vermicelli en andere kruiden die je er lekker bij vindt. Ik heb er nog wat kaneel, peper en zout in gedaan.

Zelf wil ik natuurlijk een requiem mis op basis van de muziek van Mozart's ... requiem mis. Professioneel orkest uiteraard, met de paus als één van de voorgangers en de koningin ergens op de banken. Tijdens de preek natuurlijk een hoopvolle boodschap dat olorin ons niet verlaten heeft, aangezien we altijd kunnen bidden op st. Olorinsdag ende godkeizerdag, op voorspraak, als je biertje leeg is en je een nieuwe wilt. En uiteraard wordt ik nadien bijgezet in mijn mausoleum onder de middeleeuws gotische St. Olorin kathedraal.

Ik vermoed dat nabestaanden het juist een big deal vinden. Eigenlijk is de uitvaart in feite voor de nabestaanden. Die willen nog het afscheid van je nemen wat ze niet konden toen je leefde. En dat tekort zal er altijd zijn, al had je zeeën van tijd.

Labels en stempels gaan vaak tekort door de bocht. Maar ze kunnen wel handig zijn. We (als mens) delen nu eenmaal alles graag in vakjes. Dat helpt ons enorm in het overzicht en zaken te begrijpen. Wetenschap werkt trouwens ook op die manier. Er zijn diverse labels op me geplakt en bij sommigen associeer ik mezelf ook wel. Maar het blijft altijd veel te veel kort door de bocht. Is ook niet erg. Van die vele labels associeer ik mezelf bijvoorbeeld met 'jongere' wat wel eens op me geplakt is, terwijl ik mezelf totaal niet herken in het label 'satanist' wat ook wel eens een op me geplakt is. M

Ah, ik was niet de enige die deze uitleg hoorde.

Mja, zo'n typische passage waarvan het voor het pastoraat vast een stuk fijner zou zijn als die niet zou bestaan. Het lijkt me typisch iets waar bepaalde christenen onterecht van in paniek raken. 'doomdenken' is menselijk en bepaalde psychische situaties maken het nog eens erger. Ik heb wel gehoord dat laster tegen de Heilige Geest is dat je je zo afsluit van Hem dat er daarom ook geen redding meer is. Kortom, dat zou iemand moeten zijn die ook nooit berouw zou hebben tot het einde toe en geen vergeving zou willen. Of het zo zit? Geen idee, maar ik vind het wel een begrijpelijke uitleg. Ik h

Vroeger als jonge tiener en jonger was het wel gewoonte. Met ouders mee en vrienden ontmoeten uit de kerk. Heb er trouwens een paar hele toffe vriendschappen aan overhouden tot de dag van vandaag. Ironisch als je nagaat van wie van die vrienden nog gelooft. (Dat zijn er minder dan toen.) Maar op een gegeven moment is dat toch veranderd in overtuiging. Dat begon toen ik thuis was, bleef als ik wel eens niet thuis was en gebleven sinds ik uit huis ben. Het motief wisselt. Het is voor mij soms ook wel een soort van 'sociale verplichting'. Zo van, je hebt geen zin, maar het is wel belangrijk v