Teksten uitroeiing in Bijbel en dagelijks leven

[Rutgerza 0]

Hangt dan dus af van je definitie van de 'eerste'. De Bijbel staat vol met brieven waarin over de problematiek van net bekeerde niet-Joden wordt gerept, dus...

Kun je nagaan hoe vroeg het al mis ging en hoe groot de zorgen waren van de (Joodse) apostelen. Zonder gedegen kennis en achtergrond geloofden en deden de eerste (heidense) christenen de gekste dingen, tot op de dag van vandaag...

[MysticNetherlands 298]

Hangt dan dus af van je definitie van de 'eerste'. De Bijbel staat vol met brieven waarin over de problematiek van net bekeerde niet-Joden wordt gerept, dus...

Ja maar ik denk dat er nooit een probleem was met bekeerde niet-Joden die geen interesse zouden hebben in de Tenach; eerder het omgekeerde.

Wat is het omgekeerdde? Joden die wel interesse hebben in t OT?

[Annatar 0]

Hangt dan dus af van je definitie van de 'eerste'. De Bijbel staat vol met brieven waarin over de problematiek van net bekeerde niet-Joden wordt gerept, dus...

Ja maar ik denk dat er nooit een probleem was met bekeerde niet-Joden die geen interesse zouden hebben in de Tenach; eerder het omgekeerde.

Wat is het omgekeerdde? Joden die wel interesse hebben in t OT?

Het omgekeerde: heidenen die de Tenach zo interpreteerden dat ze meenden dat alle mozaïsche wetten op hen van toepassing waren door bekering tot het christendom. Zie Paulus' brief aan de Galaten.

[Oceanos 0]

1) God heeft als eigenaar alle recht

Het nemen van het leven van een ander, is een extreme vorm van diefstal;

het leven is niet van jou en je mag niet nemen wat niet van jou is.

Maar God is de eigenaar van alle levens, want Hij is de Schepper van Hemel en aarde die alles gemaakt heeft; elk leven komt uit Zijn hand.

Wij zijn als potten in de handen van de pottenbakker.

Heeft een pottenbakker niet alle recht om te doen met de potten die hij zelf het uit leem gemaakt heeft? (Jes.64:8, Jes.18:6, Jes.29:16, Jer. 19:11, Rom.9:21, openb.2:27)

2) God heeft als opperrechter alle recht

Er waren 7 Kanaänitische volken die grote gruwelen deden (Deutr.20:15-18)

Er worden meerdere gruwelen genoemd onder andere kinderoffers:

“die zijn zoon of zijn dochter door het vuur doet doorgaan†(Deutr.18:9-12)

Zie ook Lev.18:21 “En van uw zaad zult gij niet geven om voor den Molech door het vuur te doen gaan†( Molech was de afgod die de Kanaänitische volken aanbaden )

De maat was vol. God had hen pas verdelgt nadat zij het ten hoogste hadden verdiend. Een van de redenen waarom God het volk Israël nog niet bevolen had om eerder naar Kanaän terug te keren (pas na een aantal generaties), was dat de maat van ongerechtigheid van de Kanaänitische volken nog niet vol was. Gen.15:16-21.

God was dus lankmoedig en verdroeg vele generaties lang hun ongerechtigheid voordat hij ingreep.

(p.s. als God mensen weer tot zich neemt, dan is er nog een eeuwigheid te gaan op de plek die ze toebedeeld krijgen. Wellicht wordt daar ook onderscheid gemaakt in het geval van kleine kinderen, maar dat is verder aan God)

[MysticNetherlands 298]

Ja maar ik denk dat er nooit een probleem was met bekeerde niet-Joden die geen interesse zouden hebben in de Tenach; eerder het omgekeerde.

Wat is het omgekeerdde? Joden die wel interesse hebben in t OT?

Het omgekeerde: heidenen die de Tenach zo interpreteerden dat ze meenden dat alle mozaïsche wetten op hen toepassing waren door bekering tot het christendom. Zie Paulus' brief aan de Galaten.

Ah op die fiets. Eens.

[Robert Frans 1.537]

Bedankt voor je verhaal, ik heb er even op zitten kauwen. Maar ik heb er persoonlijk geen bevredigd gevoel bij. Ik heb het idee dat je een duidelijk onderscheid maakt tussen het OT en het NT, alsof je christen kunt zijn met alleen het NT in je hand en het OT voor de achtergrondinfo is. Maar m.i. kan het NT niet zonder het OT. Die twee zijn met elkaar verweven en het evangelie van Jezus is dat ook. Jezus baseert/ontleent zijn wijsheden en uitspraken voortdurend op het OT en ziet zichzelf als de vervulling van alle OT profetieën, je kunt dan ook niet zeggen dat je als christen genoeg hebt aan het geloven van het eenvoudige evangelie van Jezus uit het NT alleen.

Daar heb je natuurlijk ook gelijk in. Daarom wordt in de liturgie ook volop uit het OT gelezen en gezongen. Wie zou er zonder de rijkdom van de psalmen, de razernij van Jesaja of de opwindende teksten uit Hooglied kunnen? Waar zouden we zijn zonder de prachtige verhalen over de schepping, het huwelijk, Abraham, Isaak, Jakob, etc.

Ze behoren tot onze geloofsschat en tot de taal waarin wij spreken.

Ook als een christen dus niet de Schrift lezen, zal hij onvermijdelijk ermee geconfronteerd worden in de kerk, in de mis of eredienst. En daar komt de Schrift dan ook het meest volledig tot haar recht: als zij gehóórd wordt binnen een vierende gemeenschap. De Schrift moet gehoord, gevierd, "gedronken" worden.

Een christen kan een goed christen zijn zonder ook maar één bladzijde van het OT te lezen.

Eeuwenlang was kunnen lezen immers geen vanzelfsprekendheid, zeker niet voor het gewone volk, laat staan het bezit van zoiets enorm kostbaars als een boek, maar toch zijn ook in die tijden vele heiligen geboren en hebben vele gewone mensen op eigen wijze het evangelie geleefd.

Maar hij mist dan wel veel en zal dan niet alle geloofstaal in het NT begrijpen, zoals de taal van de offercultus waar Paulus bijvoorbeeld veel in spreekt. Ook de mis is grootdeels moeilijk te vatten zonder het OT, want daar put de liturgie dus ook heel veel uit, vooral uit de psalmen.

Ten tweede is het evangelie m.i. zo eenvoudig niet. Tenminste, het roept bij mij tal van vragen op waarvan er vele blijkbaar heel lastig zijn te beantwoorden. Bovendien heb ik er persoonlijk veel moeite mee om iemand, 2000 jaar later, op zijn woord te geloven terwijl het bijv. maar de vraag is of het wel echt zijn woord is. Ik zie om mij heen dat velen er geen probleem mee hebben en alles voor zoete koek aannemen zonder vragen te stellen. Zij kijken mij geërgerd aan omdat ik zo moeilijk doe en ik vraag me af hoe je zo naïef kunt zijn. De vraag is wie er nu het beste af is...

Denk maar niet dat gehoorzaamheid zo gemakkelijk is. Of dat mensen echt alles voor zoete koek slikken. Ook bij gelovigen zul je veel twijfel en worsteling vinden, omdat het inderdaad moeilijk kan zijn om je voor te stellen dat Jezus ook nú leeft en werkelijk in ons midden is.

Vele vragen worden er gesteld, aan elkaar en aan God. Alleen niet alle vragen worden beantwoord. Ook jij zult niet op al je vragen antwoord krijgen, of je nu christen zou worden of je huidige overtuiging trouw blijft.

Als katholiek geloof ik dat Jezus tijdens elke mis met geheel zijn lichaam en ziel onder ons tegenwoordig is, en dat ik direct contact met Hem kan hebben in het gebed en in het liefhebben van mijn naasten. Ook als ik naar de Kerk luister en haar woorden al biddend en overwegend me eigen maak in mijn persoonlijk leven, luister ik naar Christus' stem. Christus leren kennen is dan niet zozeer het opdoen van kennis, hoe belangrijk dat ook is, maar allereerst het doorkneed raken met Hem, zoals zuurdesem het hele deeg doet gisten.

Christus is dus, ook voor niet-katholieke christenen, niet iemand van 2000 jaar geleden, maar een levende realiteit, die nu en vandaag spreekt en waarmee we nu en vandaag gemeenschap kunnen hebben.

Dat heeft ook te maken met vertrouwen in Gods leidende aanwezigheid in deze wereld. Bedenk je wel dat het christendom niet gefundeerd is op een of andere theorie, maar allereerst op een Persoon. En een persoon leer je op een andere manier kennen dan bijvoorbeeld een wiskundige formule.

Personen zijn nu eenmaal niet zo eenvoudig te vatten in redeneringen, formules en stellingen. Zelfs de dogma's zijn niet toereikend.

En als laatste, hoe moeilijk is het om zo iemand te vinden die je vertelt hoe het echt zit? Ik ben er misschien één tegengekomen, maar heb de indruk dat hij dat vooral persoonlijk een leuke hobby vindt en zich niet geroepen voelt het aan het gewone volk uit te leggen. Het blijft iets tussen de boekennerds, een studenten bezigheid.

Ik geloof dus dat Christus een kerk heeft opgericht, die ons wil helpen om Christus te leren kennen en te ontdekken wie God is en wat Hij doet.

Dwars door alle zonden en verschrikkingen binnen en buiten de kerk, klinkt er toch Gods stem en zorgt Hij er omwille van de oprechte zoekers voor dat er geen verkeerde dingen over Hem worden geleerd.

Theologen hebben dan ook juist de taak om de vaak ingewikkelde materie begrijpelijker te maken, zodat priesters en diakens het gewone volk kunnen onderrichten en leren over God, niet in de laatste plaats door hun eigen gedrag.

En nee, die Kerk vertrouwen of gehoorzamen is niet altijd gemakkelijk, je moet ook daar je best voor doen. Je moet je inspannen om Gods stem in haar te herkennen, dwars door alle verschrikkingen binnen en buiten haar heen, en dan nog zal er veel een mysterie blijven.

Ook het gewone volk is daartoe in staat, want de vruchten van het geloof hangen op alle plaatsen, zowel moeilijk als gemakkelijk bereikbaar.

Er is geen pasklare theorie die je kunt vertellen, waardoor iedereen meteen weet hoe het nu allemaal precies zit. Het belangrijkse boek, de Schrift, bestaat niet voor niets uit de meest uiteenlopende mythen, verhalen, gedichten, gebeden, wetten en liederen. Met als hoogtepunt de kruisweg en opstanding van Jezus, waarin alles bij elkaar komt.

Als je dus echt wilt weten hoe het zit, dan is er geen andere weg dan Jezus. Dan is er geen andere mogelijkheid dan naar het Kruis te gaan en Hem daar te ontmoeten. Alle mooie theorieën ten spijt, die wij natuurlijk ook kennen, uiteindelijk begint en eindigt het bij Jezus, bij de wil om Hem te "veroveren," Hem te verstaan en met Hem het Kruis op te nemen, het leven ten volle te genieten, met alle pijn, moeite en ook blijdschap die daarbij hoort. Hij is het fundament, de sluitstuk van het geloof.

Ik vrees dat ik je inderdaad geen ander antwoord kan geven.

Ik krijg de indruk dat geen gelovige het echt interesseert, want goede antwoorden krijg ik zelden en dat geeft me het gevoel dat gelovigen het allemaal eigenlijk niet zo belangrijk vinden.

Natuurlijk vinden ze het belangrijk, maar ze spreken gewoon een andere taal dan jij. En dat hebben we lang niet altijd in de gaten. Wat voor jou een matig antwoord is, is voor hen de spijker op de kop en andersom, want hun taal is anders. En met taal bedoel ik natuurlijk meer dan enkel woorden.

Iemand heeft het geloof weleens vergeleken met, jawel, een kathedraal. Maar waar bij een gewoon gebouw het fundament onder het gebouw ligt, ligt bij deze kathedraal het fundament bínnen het gebouw. Je moet de kathedraal dus in, om het fundament te kennen.

Buiten lijkt de kathedraal maar in het niets te zweven, op niets dan lucht te steunen. Maar binnen vind je het Sacrament, waar alles op steunt, vind je Christus, de bron van alle heiligheid en van alle goeds. En hoe verder je de kathedraal ingaat, hoe meer je zult leren en hoe beter je de taal van het geloof zult verstaan.

Dan zal de goede wijn je een verrukking geven die je nooit had verwacht, toen je nog maar het eerste slokje nam.

[Rutgerza 0]

Wederom bedankt voor je antwoord. Veel wordt duidelijk maar veel roept ook vragen op.

Ook als een christen dus niet de Schrift lezen, zal hij onvermijdelijk ermee geconfronteerd worden in de kerk, in de mis of eredienst. En daar komt de Schrift dan ook het meest volledig tot haar recht: als zij gehóórd wordt binnen een vierende gemeenschap.

Hier komt mijn eigen persoonlijke ervaring om de hoek kijken. Want mijn ervaring is dat er helaas vrij weinig en vrij selectief van de Schrift wordt uitgelegd in de eredienst. Na 27 jaar in de kerk te hebben vertoefd had ik 'alles wel gehoord' en was dat uiterst onbevredigend. De preken draaiden altijd in hetzelfde kringetje en misschien hadden andere mensen er genoeg aan, ik ben nu eenmaal een graver denk ik, ik kon het met veel wat werd gezegd steeds minder eens worden en op een gegeven moment kon ik er ook gewoon niet meer naar luisteren.

Laat ik zeggen dat ik de vragen of onderwerpen die vaak aan de kant worden geschoven als 'lastig' of 'niet zo belangrijk', steeds serieuzer ben gaan nemen en ze juist wel wil stellen en er in elk geval een goed gesprek over wil voeren. Ook de vragen die men eigenlijk niet goed durft te stellen, omdat die weleens godslasterend zouden kunnen zijn en het geloof in twijfel trekken, en dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn.

Als katholiek geloof ik dat Jezus tijdens elke mis met geheel zijn lichaam en ziel onder ons tegenwoordig is, en dat ik direct contact met Hem kan hebben in het gebed en in het liefhebben van mijn naasten. Ook als ik naar de Kerk luister en haar woorden al biddend en overwegend me eigen maak in mijn persoonlijk leven, luister ik naar Christus' stem.

Hoe weet je dan dat Jezus aanwezig is? En hoe is Hij aanwezig?

Ook daar heb ik ervaring mee en helaas, veel ervan heb ik uiteindelijk ervaren als voornamelijk een emotionele ervaring die niet per se is toe te schrijven aan een spirituele aanwezigheid.

Christus leren kennen is dan niet zozeer het opdoen van kennis, hoe belangrijk dat ook is, maar allereerst het doorkneed raken met Hem, zoals zuurdesem het hele deeg doet gisten.

Christus is dus, ook voor niet-katholieke christenen, niet iemand van 2000 jaar geleden, maar een levende realiteit, die nu en vandaag spreekt en waarmee we nu en vandaag gemeenschap kunnen hebben.

Ja, dat begrijp ik. Maar hoe leer je Hem dan kennen? En hoe weet je dat het Jezus is?

Voor zover ik weet is de Bijbel toch het uitgangspunt en de basis van je geloof. Graag zou ik die willen begrijpen en op waarde kunnen schatten, maar een beetje hulp is wel een uitkomst. M.i. fladderen veel christenen teveel allerlei kanten uit, vanwege een gebrek aan een goede basis(kennis), en waaien ze met de leukste winden (hypes) mee en dat maakt voor mij hun geloof weinig geloofwaardig en betrouwbaar. Het komt op me over alsof ze zelf eigenlijk niet goed weten wat ze geloven, of het als het erop aan komt misschien toch niet al te serieus nemen. Een eenvoudige vraag als 'Waarom geloof je?' blijkt soms al knap lastig om te beantwoorden.

Laat ik zeggen dat het voor mij wel belangrijk zou zijn, die kennis.

Dat heeft ook te maken met vertrouwen in Gods leidende aanwezigheid in deze wereld.

Ja daar schort het bij mij wel aan, want om eerlijk te zijn zie ik die niet. God has left the building, zo komt het mij meer over. Als Hij er 2000 geleden was, dan was dat meer een bliksem bezoek en heeft Hij het daarna aan zijn volgelingen overgelaten, die er m.i. vervolgens al gauw een potje van hebben gemaakt.

Ik geloof dus dat Christus een kerk heeft opgericht, die ons wil helpen om Christus te leren kennen en te ontdekken wie God is en wat Hij doet.

Dwars door alle zonden en verschrikkingen binnen en buiten de kerk, klinkt er toch Gods stem en zorgt Hij er omwille van de oprechte zoekers voor dat er geen verkeerde dingen over Hem worden geleerd.

En daar steekt het me dus. Want we zitten met een lange geschiedenis waarin iedereen van alles heeft bedacht, gedaan en gevonden. Veel ervan is opgeschreven (of niet), doorgegeven of verloren gegaan, vertaald en op allerlei manieren weer uitgelegd. Ik zie door de bomen het bos niet meer. Het zou gewoon prettig zijn als alles ns even goed op een rijtje zou worden gezet in begrijpelijk Nederlands: hoe staan we er nu voor?

Als je dus echt wilt weten hoe het zit, dan is er geen andere weg dan Jezus. Dan is er geen andere mogelijkheid dan naar het Kruis te gaan en Hem daar te ontmoeten. Alle mooie theorieën ten spijt, die wij natuurlijk ook kennen, uiteindelijk begint en eindigt het bij Jezus, bij de wil om Hem te "veroveren," Hem te verstaan en met Hem het Kruis op te nemen, het leven ten volle te genieten, met alle pijn, moeite en ook blijdschap die daarbij hoort. Hij is het fundament, de sluitstuk van het geloof.

Ik begrijp dat dat de basis is van je geloof, van het christelijk geloof, en het klinkt op zich heel mooi wat je schrijft. Maar je moet ook begrijpen dat het wel aannemelijk, aanlokkelijk moet zijn om het ook te gaan geloven. Misschien dat veel gelovigen er makkelijker in zijn dan ik, maar ik heb nu eenmaal meer nodig dan 'het is een kwestie van geloven'. Want wat moet ik dan geloven (en wat niet)?

Natuurlijk vinden ze het belangrijk, maar ze spreken gewoon een andere taal dan jij. En dat hebben we lang niet altijd in de gaten. Wat voor jou een matig antwoord is, is voor hen de spijker op de kop en andersom, want hun taal is anders. En met taal bedoel ik natuurlijk meer dan enkel woorden.

Dat betwijfel ik. Ik ken de taal die gesproken wordt en velen om mij heen doen dat nog steeds, ik begrijp wel wat men ermee bedoelt. Ik neem er alleen niet gauw genoegen (meer) mee.

[Robert Frans 1.537]

Hier komt mijn eigen persoonlijke ervaring om de hoek kijken. Want mijn ervaring is dat er helaas vrij weinig en vrij selectief van de Schrift wordt uitgelegd in de eredienst. Na 27 jaar in de kerk te hebben vertoefd had ik 'alles wel gehoord' en was dat uiterst onbevredigend. De preken draaiden altijd in hetzelfde kringetje en misschien hadden andere mensen er genoeg aan, ik ben nu eenmaal een graver denk ik, ik kon het met veel wat werd gezegd steeds minder eens worden en op een gegeven moment kon ik er ook gewoon niet meer naar luisteren.

Dat is ook wel te begrijpen, ook omdat preken een ambacht is dat niet door elke priester of dominee even goed wordt verstaan.

Ook als een kerk, zoals de katholieke kerk, met leesroosters werkt, kunnen preken ook altijd nog op dezelfde onderwerpen weer uitkomen. En kan men zodanig aan de liturgie gaan morrelen, dat veel psalmen of bijbelse gezangen wegvallen en soms Schriftlezingen overgeslagen worden. Dat schiet natuurlijk ook niet op.

Ook is het voor priesters en dominees nu eenmaal lastig om zowel de "hardcore" gelovigen te bedienen, als degenen die nog maar net om de hoek komen kijken. Zeker als in een parochie of gemeente verschillende gelovigen niet meer zo streng geloven, dan zal een diepgravende preek over Christus en zijn heilswerk minder snel aanvaardt worden.

Kortom, de situatie in veel Nederlands parochies en gemeenten is soms nog weleens wat complex, soms of vaak ten koste van de rijke inhoud die het geloof heeft.

Laat ik zeggen dat ik de vragen of onderwerpen die vaak aan de kant worden geschoven als 'lastig' of 'niet zo belangrijk', steeds serieuzer ben gaan nemen en ze juist wel wil stellen en er in elk geval een goed gesprek over wil voeren. Ook de vragen die men eigenlijk niet goed durft te stellen, omdat die weleens godslasterend zouden kunnen zijn en het geloof in twijfel trekken, en dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn.

Lijkt mij een gezonde instelling. Alleen houd er wel rekening mee dat elk antwoord nieuwe vragen zal opwerpen, net zoals in de wetenschap. De kern van het geloof is het Mysterie, het niet alles weten en je er toch aan overgeven.

Niet omdat het zoeken naar antwoorden zinloos is; God zo bevragen is al een gebed in zichzelf die Hij graag aanvaardt. Maar bedenk wel dat je slechts een mens bent, klein en nietig, en dat je hersenen nooit alles zullen kunnen bevatten. Daar zijn ze simpelweg te klein voor.

Het beste is daarom je vooral te laten leiden door gezonde nieuwsgierigheid, omdat de schepping je zo fascineert, en niet door het idee dat je alle antwoorden zult en moet vinden, om God te kunnen beminnen. Want juist het Mysterie schept ruimte, maakt het leven mooi en is daarom het meest beminnelijk.

Hoe weet je dan dat Jezus aanwezig is?

Dat leert de Kerk mij. En ik geloof dat Christus door haar spreekt. Tot dat geloof ben ik gekomen een aantal jaar geleden, nadat ik haar verhaal had gehoord en onderzocht en een verlangen dat ik had eindelijk wist te duiden, onder woorden te brengen.

En hoe is Hij aanwezig?

Met lichaam en ziel, precies net zo aanwezig als jij, doch in de gedaanten van brood en wijn. Als je ter communie gaat, dan eet je Christus, niet meer en niet minder. Zo heb je ultieme gemeenschap met Hem, die verder gaat dan gevoelens en gebeden alleen.

Ook daar heb ik ervaring mee en helaas, veel ervan heb ik uiteindelijk ervaren als voornamelijk een emotionele ervaring die niet per se is toe te schrijven aan een spirituele aanwezigheid.

Klopt, het is het antwoord op Gods aanwezigheid, niet Gods aanwezigheid zelf. En het natuurlijke antwoord op het bovennatuurlijke kan nogal wispelturig zijn, omdat het bovennatuurlijke iets zo totaal anders zijn. Sommige mensen huilen, anderen lachen, sommigen voelen helemaal niets, anderen voelen een hevige pijn, etc. Maar voor velen wordt het bovennatuurlijke ook iets vertrouwds, iets wat bij het leven is gaan horen en waar ze niet zonder meer kunnen.

Ja, dat begrijp ik. Maar hoe leer je Hem dan kennen? En hoe weet je dat het Jezus is?

Je leert Hem kennen door met Hem om te gaan, in het gebed, de sacramenten en in het navolgen van zijn geboden. Want pas als je Hem navolgt, zul je steeds meer begrijpen wat Hij bedoelt. En je weet dat het Jezus is door het geloof, omdat je dat vertelt is door iemand die je vertrouwd, die je gezag toekent. Net zoals je ook weet dat je bijvoorbeeld in New York bent, omdat je dat aangegeven is door iets of iemand die je vertrouwd.

Voor zover ik weet is de Bijbel toch het uitgangspunt en de basis van je geloof.

De basis van mijn geloof is het allerheiligst Sacrament, is de eucharistie, niet zozeer de Schrift. En de bron van het katholieke geloof is naast de Schrift ook de Kerk. Deze twee zijn niet los van elkaar te zien.

Graag zou ik die willen begrijpen en op waarde kunnen schatten, maar een beetje hulp is wel een uitkomst. M.i. fladderen veel christenen teveel allerlei kanten uit, vanwege een gebrek aan een goede basis(kennis), en waaien ze met de leukste winden (hypes) mee en dat maakt voor mij hun geloof weinig geloofwaardig en betrouwbaar. Het komt op me over alsof ze zelf eigenlijk niet goed weten wat ze geloven, of het als het erop aan komt misschien toch niet al te serieus nemen. Een eenvoudige vraag als 'Waarom geloof je?' blijkt soms al knap lastig om te beantwoorden.

Veel christenen gaan de eigen weg en daar is ook niets mis mee. Voor goed onderwijs heb je echter iemand nodig die inderdaad theologisch en pastoraal geschoold is en ook een roeping of wijding heeft daarin. Een goede priester of dominee binnen een stabiele, betrouwbare kerk zal jou dus beter kunnen helpen dan de gemiddelde lekenchristen.

Laat ik zeggen dat het voor mij wel belangrijk zou zijn, die kennis.

En dat is ook logisch. Maar besef je wel dat Christus niet enkel kennis kwam brengen. De basis van het geloof is het Kruis, het lijden ten behoeve van de hele wereld. Dat vraagt andere kennis dan die de wetenschap geeft.

Ja daar schort het bij mij wel aan, want om eerlijk te zijn zie ik die niet. God has left the building, zo komt het mij meer over. Als Hij er 2000 geleden was, dan was dat meer een bliksem bezoek en heeft Hij het daarna aan zijn volgelingen overgelaten, die er m.i. vervolgens al gauw een potje van hebben gemaakt.

[...]

En daar steekt het me dus. Want we zitten met een lange geschiedenis waarin iedereen van alles heeft bedacht, gedaan en gevonden. Veel ervan is opgeschreven (of niet), doorgegeven of verloren gegaan, vertaald en op allerlei manieren weer uitgelegd. Ik zie door de bomen het bos niet meer. Het zou gewoon prettig zijn als alles ns even goed op een rijtje zou worden gezet in begrijpelijk Nederlands: hoe staan we er nu voor?

En toch bestaat de katholieke kerk nog steeds, ondanks alle gruwelijkheden binnen en buiten haar, ondanks alle aanvallen en vervolgingen tegen en door haar. En niet alleen hier, maar overal wereldwijd, in vele steden en dorpen, ononderbroken door de geschiedenis heen.

Toch wordt de Schrift door miljoenen mensen wereldwijd gelezen en is het het meest vertaalde boek ter wereld. Eeuwenoude teksten uit een totaal andere tijd en cultuur, die toch zoveel mensen diep raken, in beweging zetten, inspireren. En misschien juist wel omdat het geen keurig lijstje van dogma's is.

Toch blijken er in elke tijd weer mensen te zijn die zo ontzettend veel goed doen, vaak in het verborgene, en lichtjes zijn in een duistere wereld. Mensen die we als martelaren of helden vereren, en mensen die we minachten omdat ze zo irritant goed zijn.

Ik zal de rest van je post even in één keer erbij halen.

Het is logisch dat je door de bomen het bos niet meer ziet, zeker omdat er ook zoveel kerken en kerkgemeenschappen zijn. Uiteindelijk zul je daar ook je eigen weg in moeten vinden en er zijn ook kerken die stabiel en betrouwbaar zijn. Die al langer dan een eeuw bestaan, die niet zo snel meegaan in allerlei trends en hypes, die in de Schrift méér zien dan enkel een setje regels en dogma's en die een eigen cultuur en traditie ontwikkelen met een stabiele bureacratie.

Maar ook binnen zo'n kerk blijft je eigen geweten het belangrijkst en ook je eigen omgang met God. Want net als de apostelen kun je alleen meer van Jezus weten door Hem te volgen. En Hem volgen doe je door zijn geboden zo goed als mogelijk binnen de eigen leefwijze na te leven. Door de evangelieën te lezen, door tot Hem te bidden en door je naasten lief te hebben.

Als je echt de diepte inwilt, dan kun je altijd nog theologie bestuderen. Er zijn vast wel theologische opleidingen of goede theologen die je ook buiten de universiteit kunnen helpen aan goede lectuur die je daarvoor nodig hebt. Het is dan denk ik goed om in elk geval de geschiedenis van het christendom, de dogmatiek en de filosofie te bestuderen. Ook niet-christelijke, westerse filosofen kunnen je helpen.

Je kunt misschien zelfs nog contact opnemen met bijvoorbeeld de jezuïeten, zeg maar de intellectuele pitbulls van de katholieke Kerk. Zij zijn natuurlijk katholiek, maar kunnen je denk ik wel helpen met de eerste doordachte stappen richting het geloof.

Bedenk je tenslotte echter wel dat wij hier op aarde slechts maar wat brabbelen, dat wij niet meer dan kleine kinderen zijn die slechts oefenen. Zelfs de mooiste liturgie op aarde is slechts het stemmen van de instrumenten.

De werkelijke kennis en de ware schoonheid ligt in God en zal pas ten volle geopenbaard worden als Hij besluit dat wij daar klaar voor zijn. Want als God zich eenmaal laat zien, dan is er geen weg meer terug.

Laat je dus niet teveel leiden door de tekortkomingen van mensen, van theoloog tot boer, niet in de laatste plaats door die van mijzelf. Uiteindelijk gaat het geloof alle gevoel, alle kennis en alle waarneming voorbij. En inderdaad, dat is dus niet in pasklare theorieën te vangen.

Het geloof is complex, omdat het leven complex is en geen kinderspel.